7 เรียนดี กิจกรรมเด่น

7

เรียนดี กิจกรรมเด่น

         เด็กหนุ่มที่เข้ามาทักมีผิวขาว ตัดผมรองทรง และแต่งตัวเรียบร้อยเหมือนพวกลูกคุณหนูส่วนใหญ่ในโรงเรียนเอสเค แต่อย่าให้ภาพลักษณ์ภายนอกหลอกลวงเชียวล่ะ เพราะเด็กโรงเรียนนี้ก๋ากั่น และทันโลกแบบสุดๆ ดูได้จากเพื่อนเขาหลายๆ คนเป็นตัวอย่าง

         แล้วนี่อะไร ไอ้เด็กนี่ใส่กางเกงนักเรียนขาอย่างสั้น หน้าขาวๆ นั่นก็มีแก้มป่องอมชมพูซะน่าหยิก ปากก็แวววาวด้วยลิปกลอส ดูน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิงหลายๆ คนอีก

         ทรงอย่างนี้ ท่าทางจะฮอตในหมู่ผู้ชายน่าดู เสียดายที่เขาไม่ชอบเด็ก

         “ไปตามเพื่อนๆ น้องมาสิ พี่จะได้พาดูทีเดียว” ก็อยากจะปฏิเสธอยู่หรอก แต่ภารกิจมันค้ำคอ ไหนๆ ก็จะพาทัวร์ภาควิชาแล้ว ควรพาไปหลายๆ คน จะได้ได้แต้มเยอะๆ

         “ผมอยากไปกับพี่แค่สองคนนี่ครับ” ชีต้าพูดเสียงแผ่ว แล้วก็ช้อนขนตางอนๆ ขึ้นมองเขา

         ไอ้เด็กนี่มันร้ายวุ้ย!

         “น้องคิดว่า ตัวเองมีสิทธิ์เลือกงั้นเหรอ?” เวลาเอ่ยถ้อยคำเย็นชาใส่ ก่อนจะหันไปตะโกนทางอื่นเสียงดัง “น้องคนไหนอยากชมภาควิชาเคมี มารวมกันตรงนี้เร็ว ทัวร์จะออกในอีกห้านาที”

         หารู้ไม่ว่า ท่าทางไม่สนใจของเขานั้น ทำให้เด็กหนุ่มมอปลายอยากจะเอาชนะเป็นที่สุด

         ถ้าพี่เขาไม่สนใจชีต้าจริงๆ พี่เขาก็ต้องปฏิเสธตั้งแต่แรกแล้ว แต่นี่แค่ไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสอง แสดงว่าพี่เขาดูแบดแค่หน้าตากับคำพูด แต่จิตใจนั้น... อ่อนโยนสุดๆ

         คิดเข้าข้างตัวเองเสร็จสรรพ ชีต้าก็ยืนมองคนหล่อคอยตะโกนต้อนเหล่านักเรียนให้มารวมกลุ่มกัน มองจากที่ไกลๆ ตอนแรกก็ว่าหล่อแล้ว ยิ่งมามองใกล้ๆ ก็ยิ่งเคลิ้ม

         พี่เขาจะรู้ตัวบ้างมั้ยนะว่า ตาเฉี่ยวๆ คางเรียวๆ และเสียงทุ้มนั่น ทำให้ตัวเองดูแบด ดูกร้าวใจสุดๆ

         หลังจากรวบรวมเหล่านักเรียนจากหลากหลายโรงเรียนได้ทั้งหมดห้าคน เวลาก็เดินนำน้องๆ ไปยังโถงทางเดินชั้นหนึ่งของตึกภาควิชา ซึ่งมีการจัดนิทรรศการโชว์ภาพกิจกรรมต่างๆ ของภาคเอาไว้ ทั้งกิจกรรมสานสัมพันธ์น้องพี่ (งานรับน้องแบบซอฟต์ๆ) กิจกรรมวันไหว้ครู วันรับปริญญา การแข่งกีฬาระหว่างวิศวะเคมีของแต่ละมหาวิทยาลัย วันเชิญศิษย์เก่ามาบอกเล่าประสบการณ์ และอื่นๆ

         “อันนี้เป็นห้องภาค หรือก็คือห้องพักของนักศึกษาทุกชั้นปี เอาไว้มั่วสุมกัน”

         “แนะนำให้มันดีๆ หน่อย เดี๋ยวน้องๆ เขาก็เข้าใจผิดกันหมดหรอก” น่าน นักศึกษาสาวชั้นปีสองที่นั่งเล่นไอแพดอยู่บนม้านั่งในห้องภาครีบท้วง “พวกน้องอย่าไปเชื่อมันมากล่ะ ห้องนี้เอาไว้เป็นที่เก็บของในล็อกเกอร์ กับไว้เตรียมอุปกรณ์สำหรับกิจกรรมต่างๆ อีกอย่าง ตึกภาคก็มีเวลาเปิดปิด ไม่สามารถนอนค้างคืน หรือมั่วสุมกันได้”

         “ครับๆ ไอ้คุณน่าน ว่างนักก็มาช่วยกันพาน้องเดินสิ”

         “มันหน้าที่ฝ่ายปฏิคมไม่ใช่เหรอ ทำไมนายถึงมาทำหน้าที่นี้ได้ล่ะ” หญิงสาวผมสั้นหรี่ตาอย่างจับผิด เพราะเธอจำได้ว่าเพื่อนชายไม่ได้อยู่ฝ่ายนั้น

         “มาช่วยก็บุญแล้วมั้ย อย่าเรื่องมากน่า” เวลาจิ๊ปาก

         “อันไหนล็อกเกอร์ของพี่เวลาเหรอครับ” ชีต้าถามขึ้นมา ทำเอาน่านผิวปากให้

         “วี้ดวิ่ว~ แน่มากไอ้หนู อยากรู้เลขล็อกเกอร์ไว้ส่งจดหมายรักหรือไง”

         ใจจริงชีต้าอยากจะบอกว่า โบราณมากเลยครับป้า แต่ก็พูดออกไปอีกอย่างหนึ่ง “ไว้แอบขโมยของต่างหากล่ะครับ... แฮ่” แล้วก็ส่งยิ้มน่ารักละลายหัวใจให้

         แต่รอยยิ้มนั้นใช้ไม่ได้ผลกับมัคคุเทศน์จำเป็นอย่างเวลา

         แปะ... แปะ... แปะ...

         นักศึกษาหนุ่มเพียงยกมือขึ้นตบดังๆ สามครั้งให้กับความพยายามนี้

         “ฉันก็อยากรู้เลขล็อกเกอร์ด้วยเหมือนกัน”

         สรรพนามแทนตนต่างออกไป แต่น้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ก็ทำให้เวลารู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร

         “เด็กวิทยามายุ่งอะไรกับคณะวิศวะ” เวลาหรี่ตามองตินที่เดินล้วงกระเป๋าเข้าห้องภาคมาอย่างชิลๆ ชายหนุ่มยังคงแต่งตัวเรียบร้อย ใส่แว่น ดูภูมิฐาน หลอกตาคนเหมือนเดิม

         “อยากมาดูคณะอื่นจัดงานบ้างน่ะ” ตินยักไหล่

         “มาก็ดี เอาเสื้อของมึงคืนไปด้วย”

         และในที่สุดหมายเลขล็อกเกอร์ที่คนสองคนสงสัยก็ได้รับการเปิดเผย เมื่อเวลาเดินไปหมุนรหัสกุญแจ และเปิดตู้ล็อกเกอร์หมายเลขสามสิบเก้า หยิบเสื้อช็อปสีกรมท่าออกมา

         “อะ แต๊งกิ้ว”

         ตินรับเสื้อช็อปที่ถูกโยนมา ก่อนจะยกขึ้นดมกลิ่นท่ามกลางสายตาความสงสัยของเหล่าน้องๆ มอปลาย โดยเฉพาะชีต้าที่เริ่มจ้องมองปฏิกิริยาของทั้งคู่อย่างจับผิด

         “ซักผ้าหอมดีนี่” คนดมกล่าวชม

         “ถ้ากูรู้ว่ามึงจะดม กูคงเอาไปคลุกขี้มาให้แทน”

         “คณะวิทยาศาสตร์มีเสื้อช็อปด้วยเหรอครับ” ชีต้าถามแทรกขึ้นมา ซึ่งคนถูกถามก็รู้สึกได้ถึงความเป็นปฏิปักษ์อย่างชัดเจนจากเด็กหนุ่มหน้าขาวแก้มป่อง

         “มีสิ มีหลายตัวพอให้เด็กวิศวะอย่างมันยืมด้วย” คนใส่แว่นว่า ก่อนจะเดินไปโอบไหล่เวลา พลางมองปฏิกิริยาตอบรับของเด็กน้อยกางเกงน้ำเงินไปด้วย

         “ไว้มายืมช็อปกูได้ตลอดนะ” เมื่อเขาโน้มใบหน้าลงไปกระซิบข้างหูของเวลา เจ้าเด็กนั่นก็มองตามตาขวาง กำมือแน่นโดยที่ไม่คิดจะเก็บอาการใดๆ

         ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ก่อนที่เวลาจะทันได้ตั้งตัว และสะบัดแขนของอีกฝ่ายออก ตินก็ยกมือออกไปเองเสียแล้ว

         “สัด! อย่ามาทำตัวตีสนิท ไปไกลๆ ตีนกูเลยนะมึง”

         ด่าไปทีโดยไม่สนใจว่า จะมีน้องๆ ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอยู่ด้วย ยิ่งเมื่อได้เห็นรอยยิ้มแสนสุภาพ แต่ดูกวนโอ๊ยเหลือเกินตอบกลับมาจากอีกฝ่าย เวลาก็มีแต่จะอารมณ์เสียยิ่งขึ้น

         ไอ้ที่ด่าไป ไม่ช่วยให้หายหงุดหงิดเลยสักนิด

         ก็เขาน่ะ ไม่ชอบให้คนมาทำตัวรุ่มร่ามใส่เป็นที่สุด

         “ไปละ น้องๆ ก็อย่าไปหลงคารมเจ้านี่มากนักล่ะ ระวังจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า” ตินทิ้งระเบิดไว้ให้เจ้าเด็กหน้าขาวล้วนๆ จากนั้นก็เดินพาดเสื้อช็อปออกไปอย่างเท่ๆ

         ...ทิ้งบรรยากาศอันอึมครึมเอาไว้อย่างนั้น

         “อั้ยยะ คนได้คะแนนควิซเต็มมาแล้วคร้าบบบ” ภูเขาล้อคนที่เพิ่งพาเหล่านักเรียนออกมาส่งหน้าตึกภาควิชาเสร็จ

         “ล้อกูว่านอนดูดาวยังจะดีซะกว่า” เวลาหมายถึงเรื่องที่เขาโดนล้ออยู่ระยะหนึ่ง ก่อนที่ผลคะแนนควิซจะออก โชคดีที่คนที่ล้อเขาเรื่องคะแนนควิซมีเพียงเพื่อนๆ ชั้นปีเดียวกันเท่านั้น

         ก็งี้แหละ พวกขี้อิจฉาอะเนอะ เห็นว่าเขาทำคะแนนได้ดี เลยล้อให้อาย จะได้คะแนนตก... ไม่มีทางซะหรอก เขายังไม่อยากอายุสั้น ยังไม่เคยมีเมียเลยสักคน

         “เหมือนจะมีน้องคนหนึ่งยังไม่อยากกลับนะ” ภูเขาพยักพเยิดไปทางเด็กชายกางเกงน้ำเงิน ที่ยังคงเมียงมองเพื่อนตนอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ

         “ช่วยไล่กลับไปหน่อยดิ”

         “ไม่ชอบหรือไง น้องเขาออกจะน่ารัก”

         “กูไม่กินเด็ก”

         ขณะที่ชีต้ายังตัดสินใจไม่ได้ว่า จะรวบรวมความกล้าเข้ามาขอช่องทางติดต่อของพี่เวลาดีหรือไม่ ก็มีรุ่นพี่วิศวะอีกคนหนึ่งเดินตัดหน้าเข้าไปเสียก่อน

         “ไอ้น้อง พี่เอาชีตมาให้แล้ว”

         ปึก!

         เสียงกองกระดาษหนักๆ ถูกกระแทกลงบนโต๊ะไม้หน้าตึกภาคที่เวลานั่งอยู่

         “อ้าว พี่เซ็ต ขอบคุณมากครับพี่” เวลายกมือพนมไหว้ท่วมหัว เมื่อเห็นพี่รหัสสุดรักสุดเลิฟของตนอุตส่าห์แบกชีตและหนังสือกองใหญ่มาให้

         “แล้วน้องถุงเท้ายาว กางเกงสั้นนั่นมีอะไรกับมึงปะวะ จ้องมึงตาเป็นมันเชียว”

         “น้องเขาเพิ่งเดินดูภาคเราเสร็จ เดี๋ยวก็คงกลับไปนั่นแหละพี่”

         “ดูท่าทางจะไม่ใช่อย่างนั้นนะ”

         เซ็ต พี่รหัสปีสามพูดเมื่อเห็นเด็กมอปลายคนนั้นจู่ๆ ก็ทำท่าเหมือนรวบรวมความกล้า ก่อนจะเดินมาทางพวกเขา

         “พี่เวลาครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ”

         “มีเรื่องอะไรจะคุย ก็คุยตรงนี้แหละ พี่ๆ คนอื่นเขาก็ช่วยตอบได้” เวลาพูดอย่างเย็นชา

         คนที่เข้ามาใหม่อย่างเซ็ตพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว ก็เลยเป็นฝ่ายพูดกับเด็กคนนั้นแทน “จะเอาเบอร์ไอ้เวรมันเหรอ”

         ใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นดูตกใจนิดหน่อยที่ถูกคนรู้ทัน ก่อนจะรีบละล่ำละลักปฏิเสธ “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ขอแค่ไอจีก็พอ”

         “แน่ใจนะว่า จะเอาไอจีมัน ไม่มีรูปสักรูป ไอจีสตอรีก็ไม่อัป เห็นมีไว้ฟอลแต่คนสวยๆ”

         “งั้นไลน์ก็ได้ครับ” ชีต้าเริ่มหน้าซีด พูดเสียงแผ่วอย่างกล้าๆ กลัวๆ

         “เอามือถือมาสิ” เซ็ตแบมือขอ ทำให้ซีต้ายื่นมือถือไปให้อย่างงงๆ

         “ใครอนุญาตพี่กัน” เวลาเห็นว่าเซ็ตกำลังจะแอดไลน์ลงไปในเครื่องของเด็กนั่น ก็เลยรีบลุกขึ้นมาพยายามแย่งมือถือไป แต่ปฏิกิริยาตอบกลับของพี่รหัสกลับไวกว่า... สมกับเป็นนักกีฬายูโดของมหาวิทยาลัย

         “ใครเขาจะแอดไลน์มึงกัน กูแอดไลน์กูต่างหากเล่า”

         “แล้วไป อย่าให้เห็นว่าพี่ส่งคอนแท็กต์ผมไปให้คนอื่นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตนะ”

         “เออ มึงไม่เห็นหรอก”

         คำตอบรับอย่างว่าง่ายนั้นฟังดูตงิดๆ แปลกๆ แต่เวลาก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เขาคว้าถุงกระดาษขนาดใหญ่ที่บรรจุกองชีตและหนังสือขึ้นมา เพื่อเดินเอาไปเก็บไว้ในล็อกเกอร์ห้องภาค ด้วยไม่อยากจะอยู่รับรู้ถึงสายตาของเด็กมอปลายนั่นอีก

         [ยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจที่สามวันแรกสำเร็จ ได้รับแต้ม 40 แต้ม]

         เสียงประกาศของระบบที่เงียบไปนาน ดังขึ้น

         คราวนี้ไม่มีของรางวัลผ่านภารกิจครั้งแรกแล้ว?

         [เนื่องจากภารกิจนี้สามารถทำได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น จึงไม่มีรางวัลพิเศษให้]

         ขี้งกฉิบหาย

         [ระบบก็จนเหมือนกันนะโฮสต์]

         มีวิธีที่จะทำให้ได้แต้มเยอะๆ บ้างมั้ย

         [ถ้าในตอนนี้มีอยู่วิธีหนึ่ง...]

         ...

         [โฮสต์จะต้องทำให้เพื่อนคนอื่นตั้งใจเรียนตามโฮสต์ให้ได้ โดยแต้มที่ได้รับจะประมวลผลจากความขยันและความสำเร็จของเพื่อนคนนั้น]

         นี่มันยิ่งกว่ามิชชันอิมพอสซิเบิลอีกนะ

         [มีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นโฮสต์]

         งั้นก็ช่างแม่งมันเถอะ!!!