ตอนที่55 พ่อจ๋า ขอกินนม

ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดทึม ผู้จัดการหันมาบอกเฟยอวี้ “พักผ่อนสักหน่อย อย่าเปิดมือถือ อย่าไปดูข่าวบนเน็ตด้วย”

เฟยอวี้หลุบตาลง ชนอนลงบนเตียง เสียงเปิดประตูดังขึ้นแล้วปิดลง ผู้จัดการออกไปแล้ว เฟยอวี้หนุนแขนตัวเอง แล้วความง่วงก็เข้ามาเยือนอย่างรวดเร็ว

แต่ในช่วงที่เขากำลังจะเคลิ้มหลับนั้น เสียงหัวเราะแหลมๆ ของเด็กก็ดังขึ้นข้างหู มันทั้งใสกังวานเหมือนระฆัง แต่ก็ฟังแปลกๆ ชวนขนลุก ความเย็นเฉียบแล่นไปทั่วแผ่นหลังของเขา ขนลุกชันไปหมด ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ จนเป็นเม็ด เฟยอวี้พยายามจะตื่นขึ้น แต่พบว่าขยับตัวไม่ได้เลย

แม้แต่ปลายนิ้วก็ไม่สามารถกระดิกได้ เขาใช้แรงทั้งหมดเงยหน้าขึ้น เมื่อลืมตาอย่างยากลำบาก ภาพที่เห็นในความมืดมัวคือร่างของเด็ก ที่ตัวเป็นสีเขียวกำลังนอนทับบนหน้าอกของเขา ดวงตากลมโตที่มองมานั้นดำสนิทไร้ก้นบึ้งเหมือนมีเพียงความว่างเปล่า

มันแสยะยิ้ม เผยให้เห็นฟันแหลมคมในปากเล็กๆ

“พ่อจ๋า พ่อจ๋า…” วิญญาณเด็กเอ่ยเรียกด้วยความตื่นเต้น ดูร่าเริงเหมือนลูกแมวน้ำที่กระพือหาง แขนเล็กๆ ของมันฟาดลงบนอกของเขา

“ขอกินนม!”

จากนั้นมันก็อ้าปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลม แล้วกัดลงไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง เ