ตอนที่ 22 หมาป่ากับกระต่าย (ข้าวหอม) นายซันคิดอะไรอยู่นะถึงจะไปทานข้าวกันที่ห้อง น่าสงสัย? แต่ช่างมันเหอะจะกินที่ไหนมันก็เหมือนกันแหละ คอนโด (ซันเดย์) " ถึงแล้ว! หึ " ยิ้มอะไรของเขา? " อืม...ว่าแต่นายยิ้มอะไรของนายบ้าหรือเปล่าเนี้ย! " " ยิ้มบ้าอะไรของป้า! ฉันบอกว่าไม่ได้ยิ้มก็ไม่ได้ยิ้มดิ! " แ
' เออน่า...มึงเปิดดูเองดิ! ' ผมเปิดถุงที่ไอ้เวลให้มาและหยิบของที่อยู่ข้างในขึ้นมาดู... ' ชุดคอสเพลย์? ' ' ชุดคอสเพลย์อะไรวะ...เห่ย! ชุดคอสเพลย์กระต่ายนิหว่าแหมมึงผ้าบางแถมยังเป็นผ้าลื่นด้วยนะมึง หือ...เห็นแล้วซี๊ด! กูยื่มก่อนได้ไหมวะ! ' ไอ้ริวครับ ' พอๆ เลยไอ้ริวกูให้ไอ้ซันเว้ย! อะ! ไอ้ซันถ้ามึงอ
" แฮ่ๆ ...ฉันขอโทษ ....มันห้ามใจไม่ไหวจริงๆไว้ครั้งหน้าฉันสัญญาว่าจะนุ่มนวญกว่านี้นะป้า " ชายหนุ่มบอกหญิงสาวและนอนฟุบลงไปที่หน้าออกของเธอด้วยความเหนื่อย เวลา 18:35 นาที Rrrrrrrrrrrrr! (เสียงโทรศัพท์ซัน) " อืมมม! ใครแม่งโทรมาตอนนี้วะ! " ผมควานหาโทรศัพท์หา
ตอนที่ 23 ไปร์คือใคร ? " โหล..." ฉันรับสายใครก็ไม่รู้เบอร์ไม่คุ้นเลยอะ... "(โหล...ข้าวจำพี่ได้ไหม ?) " เสียงคุ้นๆ เหมือนจะรู้จักแหะ...มันก็แค่เหมือน... 😜 "เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ...จำไม่ได้อะค่ะ T_T" "( น่าน้อยใจจัง.." เสียงคุ้นจริงๆนะเนี้ย...แต่ก็จำไม่ได้อะ) "ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะเนี้ย ถ้าไม่บอกฉ
" อืม... " ผมตอบเธอ พอยัยป้าเดินห่างออกไปผมก็หันหลังกลับไปดูทางจุดที่ยัยป้ามองผมเห็น ผู้ชาย 3-4 คนนั่งโต๊ะทางด้านหลังผม...ผมว่าหนึ่งในผู้ชายกลุ่มนั้นต้องรู้จักยัยป้าของผมแน่ๆ ผมรู้สึกได้ (แกเป็นคุณซันจิตสำผัสหราาา ไรท์ )เวลาผ่านไปซะพักเธอก็กลับมาจากห้องน้ำ... " นี่นายเรารีบกับกันเหอะ...ฉันอยากกลัยแ
(เวล ) กระผมนายเวลสุดหล่อคนเดิมขอรับ ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดไอ้แฝด...พร้อมพ่องเพื่อนของกระโผม... Rrrrrrrrrrrrrrrr. (เสียงโทรศัพท์ เวล ) " เออ ! ว่าไงครับคุณชายร้อยวันพันปีไท่เคยโทรหากระผมแล้ววันนี้นึกพิศวาสอะไรกระผมล่ะครับเนี้ยไอ้คุณชาย ! " ผมกระแนะกระแหนมันเพราะปกติจะเป็นพวกผมที่โทรหามันตลอดวันนี้
ตอนที่ 24 เรื่องวุ่นๆ "( โหล ข้าวพี่เองนะ คือ คืนนี้เราออกมาเจอพี่หน่อยได้ไหนเจอกันที่ผับ xxx ห้อง 12 นะพี่มีเรื่องจะคุยกับเรา พี่จะรอนะ ") ตุ๊ด ! (เสียงตัดสาย ) ผมว่างานนี้มีนองเลือดแน่ๆ ซวยแล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นเล่นกับใครไม่เล่นไปเล่นกับไอ้ซัน เหอะๆ น่าส่งสารจัง ....คิดจะตีท้ายครัวเพื่อนผมคุณคิดผ
" ถ้ามันยังกล้า...พวกมึงรอดูแล้วกัน หึๆ " " โห้ยย ! เชี้ย...รอยยิ้มมึงนี้โคตรน่ากลัวสั_ ๆ เออๆแล้วพวกกูจะค่อยดู ! ว่าแต่มึงจะกลับเลยหรือ จะไปเที่ยวต่อกับพวกกู " ไอ้เรียว " กลับวะ...กูทิ้งยัยป้าอยู่ที่ห้องคนเดียวนานแล้ว เอาไว้วันจันทร์เจอกันที่มหาลัยแล้วกัน กูไปแล้ว " ผมบอกมัน " เออ ! " พวกมันตอบผ
ตอนพิเศษ ครอบครัว ณ บ้านซันเดย์ “อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ” เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ “ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกท
“ลูกมึงร้องทำไมวะ” “คงหิวแล้วแหล่ะส่วนผมมึงเห็นหน้าหลานก็กับกันไปได้แล้วกวนเวลาการพักผ่อนเมียกู” ผมบอกพวกมัน “เออพวกกูอยู่เล่นกับหลานแป๊บนึงเดี๋ยวก็จะกลับแล้วเนี้ย” “ไอ้ซันพวกกูดีใจกับมึงด้วยจริงๆ นะเว้ยที่ได้มีครอบครัวที่อบอุ้นแบบนี้...” “เออกูรู้เดี๋ยวสักวันพวกมึงก็มีเหมือนกู” “ของกูคงอีกนาน.
ตอนพิเศษวันคลอด ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เก้าเดือนต่อมา อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ เสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน.... “ยินดีด้วยนะครับคุ
“จ้าพ่อกับแม่ก็รักลูกกับหลายยายมากๆเลย” แม่บอกฉันพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันเบาๆ “ตาด้วยตาก็รักลูกกับหลานมากเหมือนกัน” พ่อบอกฉันพร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ ทางด้านเจ้าบ่าว ซันเดย์ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการผ่านประตูเงินประตูทองตามธรรมเนียมไทยโดยมีคนที่อยู่หน้าประ
“อ๊าาาห์...ทะ...ที่รักเค้าไม่ไหวแล้วเอาจริงแล้วนะ” พูดจบไม่ฟังคำตอบของร่างบ้างสะโพกหนาก็ตอกอัดเข้ากลางใจสวยอย่างรวดเร็วย้ำๆ “อะ...อะ...อ๊าห์...สะ...เสียวจัง” ข้าวหอมพูดพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างคล้องคอซันเดย์ไว้แน่น “อื้มมห์..ทะ...ที่รักทำแบบนี้เค้าจะเสร็จเอานะ...” ซันเดย์พูดพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมท
ตอนพิเศษวันแต่งงาน!! "จะเอาชุดนี้แล้ว! " "ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ "งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด " อืมมมม!
" นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " อืมมม ไม่ให้หรอ...วันนี้ยังไงก็ไม่น่ารอดนะ หึๆ ๆ " →_→ -_- " ผมทำเป็นเฉยแต่น้องชายผมนี้สิอยากจะเข้าไปอย่างเดียวเลย...อดทนไว้ซันน้อย " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ" "  ̄ˍ ̄ →_→ " " เอ่อ...ถ้ายังเงียบแบบนี้อยู่น่ะ
ตอนพิเศษ1 คอนโด (เวล) 10 : 10 น. ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุข แล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ " เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ
" ผัวขาของบ่าววว! " " อ๊ะ! →_→ " หึๆ เสร็จ! " ที่ร๊ากกกกขาาาาาา! " " ซี๊ดดด! อ๊าส์! -_-! " ร้องนะแต่ยังนิ่งคือไม่ไหวแล้วนะ!! " นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " หึๆ " →_→ -_- " มองและนิ่งอีกแล้วครับท่านผู้ชม " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ o>_