บทที่ 260

ฉินซูไพล่มือไว้ด้านหลังและพูดด้วยท่าทีน่าเกรงขราม “รอข้าจัดการฉินเซียวและคนอื่น ๆ ได้ก่อนเถอะ ฝ่าบาทจะทรงทำอะไรได้นอกจากต้องมอบความไว้วางใจให้ข้าปกครองแคว้น? มิอยากเชื่อเลยว่าองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์เช่นข้าจะต้องมามิลงรอยกับคนที่เป็นเพียงแค่อ๋องหนิง!”

“องค์รัชทายาท โปรดอย่าตรัสเหลวไหลเช่นนั้นเพคะ หากรู้ไปถึงฝ่าบาท ท่านต้องเดือดร้อนแน่”

หลังจากที่เซี่ยหลานพูดจบ นางก็รีบมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ฉินซูพูดอย่างมิเห็นด้วย “จะรู้ก็รู้ไปสิ ถึงอย่างไรข้าก็ดูออกว่าก่อนถึวันชุนเฟินปีหน้า พระองค์ไม่มีทางปลดข้าก่อนแน่นอน เช่นนี้ก็ถือเป็นการให้เวลาข้าได้กลับมาเรืองอำนาจพอดี”

“พูดถึงเรื่องนี้ หม่อมฉันรู้สึกแปลก ๆ เพคะ เมื่อวานท่านบีบบังคับจนฝ่าบาทระเบิดโทสะกลางราชสำนัก นั่นก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอจะทำให้ฝ่าบาททรงปลดท่านล่วงหน้าได้เลยด้วยโทษฐานดูหมิ่น เพราะถึงอย่างไรคนทั่วหล้าต่างก็รู้กันหมดว่าท่านคือองค์รัชทายาทผู้รอวันถูกปลด”

แต่พระองค์กลับทรงมิได้ทำเช่นนั้น หรือต้องรอวันชุนเฟินมาถึงจริง ๆ ถึงจะปลดท่านได้? แล้วมันเป็นเพราะเหตุใดกันแน่?”

“ข้าเองก็มิร