บทที่ 209

เซี่ยหลานมองภาพวาดก่อนจะพยักหน้าอย่างช้า ๆ “ใช่เพคะ เป็นเขาคนนี้”

“เสด็จพ่อ นี่คือภาพวาดของเจ้าสำนักอาทิตย์อัสดง โอวหยางขุย นั่นหมายความว่า เมื่อวานนี้องค์รัชทายาทได้พบกับเขาจริง ๆ เขาจงใจฝ่าฝืนรับสั่งของเสด็จพ่อ เสด็จพ่อต้องลงโทษอย่างหนัก มิเช่นนั้นจะเป็นการยากที่จะทำให้ขุนนางอยู่ในโอวาทได้พ่ะย่ะค่ะ”

ทันทีที่ฉินเหยี่ยนกล่าวจบ เซี่ยเหอก็ยืนขึ้นแล้วกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ฝ่าบาท องค์รัชทายาทเป็นถึงผู้สืบทอดราชบัลลังก์ แต่กลับจงใจฝ่าฝืนเช่นนี้ กระหม่อมขอเสนอให้ปลดองค์รัชทายาทจากตำแหน่งพ่ะย่ะค่ะ!”

“ข้าน้อยเห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ข้าน้อยก็เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

ในทันใดนั้น บรรดาขุนนางที่เป็นพรรคพวกของอ๋องจิ้นและอ๋องฉีต่างก็ออกมาสนับสนุนเขา

ฉินอู๋ต้าวมองฉินซูด้วยสายตาเย็นเยียบและถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “องค์รัชทายาท เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่?”

“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่มีสิ่งใดจะพูด”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ หญิงสาวที่อยู่ข้างฉินซูอย่างฉงชูโม่ก็อึ้งไปเล็กน้อย นางมองเขาด้วยความประหลาดใจ

ฉินอู๋ต้าวแค่นเสียงเย็นชา “หึ เช่นนั้นเจ้าก็ยอมรับแล้วว่าได้พบปะกับโอวหยางขุยเมื่อวานนี้ใช่หรือไม่?”

“นั่นเป็นความจร