เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 760
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 761
ที่แท้ซูเฟิ่งหลิงก็รู้แล้วว่า เข้าใจตนเองผิดไป ตั้งใจแต่งหน้าแต่งตัวสวมชุดกระโปรงงดงามมาเป็นพิเศษ รอขอโทษอยู่ที่นี่กลางดึกปรากฏว่าหลี่หลงหลินกลับมีท่าทางคล้ายเห็นผี ทำให้ซูเฟิ่งหลิงหมดอารมณ์หลี่หลงหลินโคลงศีรษะ “แท้จริงแล้ว เจ้าไม่ต้องรีบขอโทษก็ได้! เรื่องนี้ยังไม่จบเลยนะ!”ซูเฟิ่งหลิงตกตะลึงภายในใจ “ยังไม่จบ? ท่านหมายความว่ากระไร?”หลี่หลงหลินจ้องมองใบหน้าซูเฟิ่งหลิง พูดอย่างจริงจัง “ทุกปีปริมาณธัญพืชของต้าเซี่ยคงที่! ปีที่มีภัยพิบัติก็จะน้อยลงหน่อย ปีที่อุดมสมบูรณ์ก็จะมากขึ้น”“ทว่า ธัญพืชสามแสนฉื่อในยุ้งฉางเมืองเหนือ ไม่ว่าไฟมังกรเผายุ้งฉางหลวง หรือผู้คุมทุจริต”“อย่างไรเสียก็สูญเสียไปแล้ว!”“นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าข้าใช้วิธีการใด ลำเลียงธัญพืชจากแดนใต้ไปเมืองหลวงก็ดี บีบคั้นเหล่าพ่อค้าธัญพืชให้ลดราคาก็ดี ช่องว่างของสามแสนฉื่อนี้ ก็ยังอยู่!”“สิ่งที่ข้าทำ ก็แค่ขุดรูนั้นอุดรูนี้ ชะลอเวลาที่ความอดอยากจะระเบิดออกมา!”“สุดท้ายแล้วก็เป็นแค่การแก้ปัญหาชั่วคราวไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ!”เฮ้อซูเฟิ่งหลิงสูดลมหายใจเย็นเข้าลึกๆ ดวงหน้างดงามตกตะลึง “ท่านกำลังจะบอกว่าปัญหาความอดอย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 762
ซูเฟิ่งหลิงลืมตาอ้าปากค้าง สีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดหากสิ่งที่หลี่หลงหลินพูดล้วนเป็นความจริง ต้าเซี่ยก็ตกอยู่ในอันตราย!“นี่จะดีได้อย่างไร?”ซูเฟิ่งหลิงเผยสีหน้าร้อนใจ รับมือไม่ทันหลี่หลงหลินยิ้มน้อยๆ พูดว่า “เจ้าอย่าเพิ่งลนลาน! หากข้าเดาไม่ผิด ธัญพืชสามแสนฉื่อนี้ บัดนี้ยังอยู่ในเมืองหลวง ยังไม่ทันถูกลำเลียงไป!”ระยะนี้หลี่หลงหลินอ้างชื่อผู้ตรวจการฝ่ายบรรเทาทุกข์ ปิดเส้นทางสำคัญภายในเมืองหลวงไว้แล้วธัญพืชสามารถลำเลียงเข้ามาได้ แต่ลำเลียงออกไปไม่ได้เพราะเหตุนี้หลี่หลงหลินจึงมั่นใจ ธัญพืชที่หายไปยังอยู่ในเมืองหลวง มิได้ลำเลียงไปที่อื่นซูเฟิ่งหลิงตกตะลึงพรึงเพริด “ธัญพืชยังอยู่ในเมืองหลวง? จะซ่อนไว้ที่ใดกันเล่า?”หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเครียด “ยุ้งฉางของพวกพ่อค้าธัญพืช ข้าล้วนฉวยโอกาสตรวจสอบมาทั้งหมดแล้ว! ไม่พบธัญพืชหลงเหลืออยู่! ยุ้งฉางแห่งอื่นในเมืองหลวง ข้าส่งคนไปหาแล้ว ก็ไม่พบอะไร!”“เช่นนั้น ก็เหลือเพียงแห่งเดียว!”ซูเฟิ่งหลิงสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่ง “ท่านมิได้กำลังจะพูดว่ายุ้งฉางของตระกูลใหญ่หรอกกระมัง?”หลี่หลงหลินพูดว่า “ระยะนี้เจ้าฉลาดมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว รู้จักชิงตอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 763
จากนั้น เจ้าจึงขอขันอาสา ถือพระราชโองการตามจับกุมคนร้าย!”“ก็สามารถอ้างชื่อที่ถูกต้องนี้ ตรวจเรือนเหล่าขุนนางชนชั้นสูงได้แล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจในทันใด ดวงตาทอประกายระยับ “ข้าเข้าใจแล้ว! หาตัวฆาตกรเป็นเรื่องเท็จ หาธัญพืชเป็นเรื่องจริง!”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “สมเป็นสตรีของข้า ยังไม่นับว่าโง่เกินไปนัก!”ซูเฟิ่งหลิงเงยหน้า มองหลี่หลงหลินอย่างไม่เข้าใจ “แต่ ท่านแสร้งเผชิญหน้ากับมือสังหาร แสร้งได้รับบาดเจ็บก็ได้ ไฉนเลยจะต้องทำเช่นนี้ ให้ข้าแทงท่านหนึ่งที ได้รับบาดเจ็บจริง?”หลี่หลงหลินพูดอย่างจนใจ “เมื่อครู่ชมเจ้าสองประโยค เหตุใดถึงโง่อีกแล้วเล่า? เจ้าคิดว่า คนที่พวกเราต่อสู้ด้วยเป็นใครกัน? คนผู้นี้ฉลาดหลักแหลมน่ากลัวมากนัก เป็นศัตรูที่ข้ารับมือยากที่สุดแล้ว!”“ข้าเพียงแสร้งได้รับบาดเจ็บ ก็สามารถปกปิดได้กระนั้น?”“ยิ่งไปกว่านั้น”“หากข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ จะอธิบายกับทางฝั่งเสด็จพ่อเยี่ยงไร?”“นี่มิใช่กำลังหลอกลวงเบื้องสูงหรือ?”“ดังนั้น จะหลอกศัตรูก็ต้องหลอกคนของตนก่อน! มีเพียงทำเช่นนี้ คนอยู่เบื้องหลังถึงจะติดกับ!”ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจแล้ว “ยังเป็นท่านคิดอ่านรอบคอบ! ก็ดี! ข้าจะแทงท่า
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 764
ประตูจวนซูปิดสนิทเว่ยซวินร้องเรียกอยู่นาน ประตูสีชาดแดงบานใหญ่จึงเปิดออกคนเปิดประตูคือลั่วอวี้จู๋ในชุดกระโปรงขาวเพราะภายในจวนชุลมุนวุ่นวายเรื่องมือสังหาร นางอดนอนตลอดทั้งคืน ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดง สีหน้าย่ำแย่“เอ๋?”“ฝ่าบาท?”ลั่วอวี๋จู๋เห็นเว่ยซวินและรถม้ามังกรของฮ่องเต้หวู่ รีบคุกเข่าลง“ไม่ต้องมากพิธี!”ฮ่องเต้หวู่ลงจากรถม้า สีหน้าร้อนใจ เอ่ยถามว่า “เจ้าเก้าเล่า? อาการบาดเจ็บของเขาร้ายแรงหรือไม่?”ลั่วอวี้จู๋ส่ายหน้าเบาๆ น้ำตาไหล “องค์ชายเขา...เขาจนถึงตอนนี้ยังหลับใหลไม่ได้สติเลยเพคะ หากไม่ใช่น้องหญิงสามอยู่บ้านพอดี น่ากลัวว่า น่ากลัวว่า...”ย้อนนึกถึงสถานการณ์ชวนตกตะลึงเมื่อวาน ร่างบอบบางของลั่วอวี้จู๋สั่นเทาเดิมทีนางก็หลับไม่ลึก เมื่อคืนได้ยินซูเฟิ่งหลิงร้องตะโกนว่ามีมือสังหาร ก็รีบสวมเสื้อผ้าลุกจากเตียง ล่วงหน้ามาตรวจสอบ บังเอิญได้พบหลี่หลงหลินนอนจมกองเลือด ไม่รู้เป็นหรือตายลั่วอวี้จู๋ตกใจแทบแย่ ใบหน้าเผือดซีด สับสนมึนงงนอกจากความกลัวแล้ว มากที่สุดคือโทษตนเองมีคนซุบซิบนินทา พูดว่าสตรีสกุลซูล้วนมีดวงดาวแห่งความโชคร้าย ทำให้บุรุษตายสำหรับเรื่องนี้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 765
ฮูหยินผู้เฒ่าซูเองก็สะอื้นเงียบๆ“คนสกุลซู จริงใจต่อข้าอย่างแท้จริง!”หลี่หลงหลินรู้สึกซาบซึ้งใจทว่า มีสองคนที่ไม่ร้องไห้หนึ่งคนคือซูเฟิ่งหลิงนางแทงเขาเองกับมือ รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงการแสดง ย่อมร้องไห้ไม่ออกอีกคนกลับเป็นซุนชิงไต้อิงตามหลักการแล้ว ด้วยอุปนิสัยของซุนชิงไต้ สมควรร้องไห้เสียงดัง เสียใจมากถึงจะถูกทว่านางตรวจบาดแผลของหลี่หลงหลินแล้ว พบว่าแม้กระบี่แทงทะลุอก มองดูแล้วอาการสาหัสมากแต่กระบี่นี้บังเอิญมากเหลือเกิน หลีกเลี่ยงอวัยวะสำคัญภายในร่างกาย เป็นเพียงอาการบาดเจ็บของผิวหนังเท่านั้นซูเฟิ่งหลิงเองก็รู้ ไม่สามารถปิดบังซุนชิงไต้หมอเทวดาได้ ดังนั้นจึงเล่าให้นางฟัง ขอให้นางร่วมมือแสดงละครซุนชิงไต้คิดเพียงว่าน่าสนุก เดิมทีก็ไม่รู้เรื่องหลอกลวงเบื้องสูง ดังนั้นจึงรับปากอย่างอารมณ์ดี“ฝ่าบาท!”“พระองค์อย่าเสียพระทัยเกินไปนัก พระวรกายสำคัญยิ่ง!”“ยิ่งไปกว่านั้น องค์ชายเก้า ยังไม่ตาย...”เว่ยซวินประคองฮ่องเต้หวู่ ปาดน้ำตาอย่างสุดระงับฮ่องเต้หวู่ปาดน้ำตา สายตาตกลงบนตัวซุนชิงไต้ “หมอเทวดาซุน อาการของเจ้าเก้า...”ซุนชิงไต้ขมวดคิ้ว “อาการของเขาร้ายแรงมากเพคะ!
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 766
หลังฮ่องเต้หวู่ออกจากจวนสกุลซูขุนนางชนชั้นสูงไม่น้อย ได้ยินข่าวหลี่หลงหลินถูกลอบสังหาร ล้วนถือของขวัญมาเข้าเยี่ยมทว่าซูเฟิ่งหลิงอ้างว่าหลี่หลงหลินต้องพักรักษาตัว ไม่สะดวกพบแขก รับของขวัญไว้ ไม่พบใครทั้งสิ้น ล้อเล่นหรือไร!ใครรู้ว่าภายในขุนนางเหล่านี้ ล้วนมีความคิดเช่นไรหากคนอยู่เบื้องหลังแฝงตัวอยู่ในคนเหล่านี้ มองออกแล้วล่ะก็หลี่หลงหลินถูกแทงคราวนี้ ก็สูญเปล่าแล้ว!ซูเฟิ่งหลิงยุ่งตลอดช่วงเช้า นี่ถึงปฏิเสธและไล่ขุนนางเหล่านั้นไปได้ มายังห้องของหลี่หลงหลิน“เลิกแกล้งตายได้แล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงเห็นหลี่หลงหลินนอนบนเตียง ก็โมโหขึ้นมา “ล้วนโทษความคิดพิเรนทร์นี้ของท่าน ทำให้ข้ายุ่งแทบตาย ท่านกลับนอนอู้งาน”หลี่หลงหลินลืมตา ขบฟันยิ้มเยาะ “ยังไม่ใช่ต้องโทษเจ้าอีกหรือ! ข้าให้เจ้าแทงก้นทีหนึ่ง เจ้ากลับดีแทงเข้าที่อก! หากบิดเบี้ยวไป เจ้าก็คือทำร้ายสามีตนเอง!”ซูเฟิ่งหลิงจับวิหคมังกรแห่งต้าเซี่ย บ่นพึมพำ “เช่นนั้นเหตุใดท่านไม่พูดตั้งแต่แรกเล่า! กระนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่สาย! ข้าแทงก้นท่านอีกครั้งแล้วกัน!”ซุนชิงไต้บังเอิญยกน้ำร้อนเข้ามาพอดี มือสองข้างเท้าเอว คล้ายผู้ใหญ่คนหนึ่ง สั่งสอนว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 767
ยาเทวดารักษาแผล?ดวงตาทั้งสองข้างของนางทอประกายขึ้นมา จับจ้องหลี่หลงหลิน รู้สึกเหลือจะเชื่ออยู่บ้าง “ท่านมีตำรับยานี้ด้วยหรือ? ครึ่งเดือนก็หายดีได้? จริงหรือเท็จ?”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง! หากไม่ใช่เพราะข้าได้รับบาดเจ็บ เกือบลืมไปแล้ว! ยาชนิดนี้ สามารถพูดว่าเป็นยาวิเศษที่สามารถคืนชีพช่วยชีวิตกลับมาได้! ภายภาคหน้า ยามพวกเราออกรบกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็จะได้ใช้งาน!”ซุนชิงไต้ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เอ่ยออกมาอย่างแปลกใจ “ตกลงคือยาอะไรกันแน่?”หลี่หลงหลินหัวเราะ พูดว่า “สิ่งนี้ชื่อว่ายาสมุนไพรหยุนหนาน! ได้ยินมาว่าตำรับยานี้มาจากการปรับปรุงยารักษาบาดแผลของพวกจอมยุทธในยุทธภพ! สรุปว่า สิ่งนี้เป็นยาเทวดารักษาแผล ล้ำค่ามากนัก!”ถ้อยคำนี้พูดออกมาแล้ว กลับไม่ใช่พูดส่งเดชในยุคต่อมา ความมหัศจรรย์ของยาสมุนไพรหยุนหนาน ทุกคนต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่วส่วนตำรับยา จนกระทั่งตอนนี้ยังเป็นความลับของประเทศ มีคนรู้เพียงไม่กี่คนหลี่หลงหลินย่อมไม่รู้ตำรับยาที่แท้จริงของยาสมุนไพรหยุนหนานแต่ ส่วนผสมหลักของยา หลี่หลงหลินกลับรู้ ฤทธิ์ของยาน่าจะมีฤทธิ์ยาสมุนไพรหยุนหนานแท้ๆ ราวห้าส่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 768
หลี่จือร้อนใจดุจไฟเผา ตนเองตัดสินใจไม่ถูก ทำได้เพียงตามเซียวเม่ยเอ๋อร์และเซียวเซวียนเช่อมาปรึกษาหลังเซียวเซวียนเช่อฟังจบ ขมวดคิ้วแน่น “พูดเช่นนี้แล้ว! เรื่องลอบสังหารหลี่หลงหลิน องค์ชายสี่ไม่ใช่คนบงการอยู่เบื้องหลังกระนั้น?”หลี่จือชะงัก มองเซียวเม่ยเอ๋อร์และเซียวเซวียนเช่ออย่างประหลาดใจ “ข้ายังคิดว่าเป็นพวกเจ้าเสียอีก?”เซียวเซวียนเช่อส่ายหน้า “ข้ากลับเคยคิด! แต่ จวนสกุลซูป้องกันอย่างเข้มงวด หลี่หลงหลินเองก็ระมัดระวังตัวมาก หาโอกาสไม่ได้มาโดยตลอด”หลี่จือเผยท่าทีคล้ายเห็นผี “ไม่ใช่ข้า อีกทั้งยังไม่ใช่ราชครูและองค์หญิง! นั่นจะเป็นใครกันเล่า?”เซียวเซวียนเช่อยิ้มเย็นทีหนึ่ง “พูดยากนัก! องค์ชายเก้ามีศัตรูมากเกินไป! อาจเป็นพวกองค์ชายหกที่เหลืออยู่ แต่ก็อาจเป็นองค์ชายสาม บ้างก็เป็นตู้เหวินยวน ชนิดที่ว่าอาจเป็นคนสนิทของฉินกุ้ยเฟยแม่ของท่าน...”“นอกจากนี้แล้ว ก็อาจเป็นพ่อค้าธัญพืช บางทีอาจเป็นจอมยุทธของยุทธภพ ได้ยินชื่อเสียงชั่วร้ายของหลี่ปี่เซียะ จึงวางแผนกำจัดทิ้ง!”เซียวเซวียนเช่อหยั่งเดาความเป็นไปได้ออกมามากมายเพียงอย่างเดียวที่เขาคิดไม่ถึง ก็คือหลี่หลงหลินลงมือทำร้ายตนเองเซี
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1075
หลี่หลงหลินส่ายหัวเบาๆ “ท่านผิดแล้ว! ในใจของทุกคนล้วนมีสำนึกดี! หากรู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม ทุกคนก็สามารถบรรลุสู่ความเป็นปราชญ์ สร้างความรุ่งเรืองให้กับหลักขงจื๊อไปหมื่นชั่วอายุคน!”รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม?ร่างกายของเสิ่นชิงโจวสั่นสะท้าน สีหน้าปรากฏความไม่อยากเชื่อท้ายที่สุด เขาก็เป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ตำรา ถึงแม้เพราะความเห็นแก่ตัวจะทำให้เขาเดินออกนอกเส้นทางแต่ความรู้ของเขาก็ยังคงเป็นของจริงแน่นอนว่าเมื่อหลี่หลงหลินกล่าวคำว่า “รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม” ทั้งเจ็ดคำออกมา เสิ่นชิงโจวก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือวิถีแห่งปราชญ์!“น่าเสียดาย...”“หากข้ายังหนุ่มกว่านี้สักหลายสิบปี บางทีก็อาจเห็นด้วยกับปรัชญาแห่งจิตใจ และเดินบนวิถีแห่งปราชญ์นี้”“แต่ข้าแก่ชราแล้ว ไม่อาจหวนกลับได้!”“ทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุด!”เสิ่นชิงโจวส่ายหัว มองไปที่หลี่หลงหลิน “พูดไปก็ไร้ประโยชน์! ข้าจะไม่โต้เถียงกับท่านด้วยวาจา! นำงานเขียนของท่านมาให้ข้าดูเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”หลี่หลงหลินส่ายหัว ปฏิเสธโดยตรง “ท่านไม่คู่ควร!”เสิ่นชิงโจวโกรธจนอับอาย หน้าแดงก่ำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1074
คำพูดของหลี่หลงหลินประโยคนี้ เปรียบเสมือนเสียงระฆังยามเช้า และกลองยามเย็น ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและฉุกคิดสำนักปราชญ์ของพวกเจ้า ไม่ต้องการผูกขาดการสอบขุนนาง สร้างตระกูลขุนนาง ก่อตั้งชนชั้น เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน และผลประโยชน์แก่ลูกหลานในภายภาคหน้าของพวกเจ้าหรือ?ปรัชญาแห่งจิตใจ คือการทำลายความอยุติธรรมในโลก!ทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นนักปราชญ์!บนลานหยกขาว เงียบสงัดไร้เสียงแม้แต่นกกามีเพียงความตื่นตะลึง!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ยังตกตะลึงจนร่างมังกรสั่นสะท้านทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุความเป็นนักปราชญ์!นี่ช่างเป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่เพียงใด!หากสามารถทำให้เป็นจริงได้ โลกมนุษย์จะรุ่งเรืองเพียงใดกัน!ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ไม่มีค่าอะไรเลย!ทุกที่ที่กองทัพพยัคฆ์ต้าเซี่ยย่างกรายไป หากพวกหมานอี๋กล้าขัดขืน ย่อมถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผง!ในห้วงความคิดของฮ่องเต้หวู่ ภาพตนเองในเกราะทองอันทรงอำนาจดุดัน ปรากฏขึ้นแจ่มชัด นำทัพทหารต้าเซี่ยนับหมื่นที่สวมเกราะถืออาวุธคมกล้า ออกรบแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศเพียงแค่จินตนาการถึงภาพนั้น ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ก็เปล่งประกาย เลือดลมเดือดพล่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1073
รากฐานของขงจื๊อ ก็คือสี่ตำราห้าคัมภีร์และคำสอนของนักปราชญ์สี่ตำราห้าคัมภีร์ มีเนื้อหามากมายเพียงใด?แม้แต่ทงเซิงผู้เฉลียวฉลาด ยังสามารถท่องจำได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงบัณฑิตอัจฉริยะมากมายแห่งต้าเซี่ยในตลอดพันปีที่ผ่านมา ต่างก็อุทิศตนศึกษาและขบคิดอย่างลึกซึ้งในสี่ตำราห้าคัมภีร์พูดได้ว่าแนวทางแห่งขงจื๊อ เปรียบเสมือนเส้นทางโคลนที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยผู้คนมากมายการจะสร้างความแปลกใหม่ บุกเบิกแนวคิดใหม่ หรือเขียนตำราใหม่ บนเส้นทางที่ถูกเหยียบย่ำจนเลอะเทอะนี้ หาใช่เรื่องง่ายดายไม่?หากมีผู้ใดสามารถทำได้จริงเช่นนั้น สมญานักปราชญ์ ก็คู่ควรกับเขาอย่างแท้จริง!เพียงแต่เสิ่นชิงโจวรู้ดีว่า ตนไม่มีความสามารถนั้นหลี่หลงหลิน แม้จะเคยศึกษาตำราของนักปราชญ์มาหลายปี แต่ก็ยิ่งไม่มีความสามารถทำเช่นนั้นได้“เขียนตำราบุกเบิกแนวคิดใหม่...”“ข้ากลับมีอยู่จริงๆ!”ภายใต้สายตานับไม่ถ้วน หลี่หลงหลินไม่รีบร้อนหรือลนลานแม้แต่น้อย เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะประกาศแนวคิดใหม่ ตั้งชื่อว่า... ปรัชญาแห่งจิตใจ!”ฉากนี้ทำให้ผู้คนมากมายถึงกับตะลึงงั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1072
นักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?คำคำนี้ดังราวกับสายฟ้าฟาด ก้องกังวานในหูของทุกคนอะไรกัน?ข้าคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!เมื่อครู่รัชทายาทเพิ่งบอกว่าตนเองเป็นนักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?นักปราชญ์ใหม่ก็คือนักปราชญ์คนใหม่!รัชทายาทหมายความว่า ตนเองสามารถเทียบได้กับนักปราชญ์อันดับสอง ซึ่งก็หมายความว่า เขาเป็นนักปราชญ์อันดับสามของสำนักปราชญ์ในรอบพันปีหรือ?นี่ นี่ นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!เหลือเชื่อยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกเสียอีก!“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เสิ่นชิงโจวชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกุมท้องหัวเราะจนตัวงอเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบัณฑิตทั้งหลาย ต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง“รัชทายาท ท่านเสียสติไปแล้วหรือ?”“นักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปราชญ์? ท่านหมายความว่า ท่านคือปราชญ์ของสำนักปราชญ์อย่างนั้นหรือ?”“ฮ่าฮ่าฮ่า! องค์ชายเสเพลผู้ไร้ความรู้ความสามารถเช่นท่าน กล้าประกาศตนเป็นนักปราชญ์ ช่างน่าขันเสียจริง!”“ถ้าท่านเป็นนักปราชญ์ เช่นนั้นคนทั้งโลกก็คงเป็นปราชญ์กันหมดแล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง ใบหน้างดงามแฝงความตกตะลึง ดวงตาหงส์จับจ้องไปที่หลี่หลงหลิน ริมฝ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1071
เสิ่นชิงโจวต้องมีแผนการที่ใหญ่กว่านั้น จึงกล้าลงมือเสี่ยงอันตรายคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ฮ่องเต้หวู่ตาสว่าง พลันเข้าใจทุกอย่างทันทีเสิ่นชิงโจวไม่เพียงไม่พอใจที่จะเป็นขุนนาง แม้แต่ตำแหน่งฮ่องเต้ก็ยังไม่อาจทำให้เขาพึงพอใจเขาต้องการเป็นเจ้าลัทธิ!เขาต้องการเลียนแบบศาสนากางเขนของชาวตะวันตก เปลี่ยนขงจื๊อจากเพียงแนวคิดให้กลายเป็นศาสนา แล้วขึ้นครองอำนาจเหนืออำนาจฮ่องเต้แม้แต่ฮ่องเต้ ก็ยังต้องรับการสถาปนาจากเจ้าลัทธิ!ความทะเยอทะยานเช่นนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่เอง ยังรู้สึกราวกับสายเลือดทั่วร่างถูกแช่แข็งอีกด้านหนึ่งเสิ่นชิงโจวรู้สึกเหมือนถูกชกเข้ากลางอกอย่างแรง สีหน้าหม่นหมองถึงขีดสุดชัดเจนแล้วว่าหลี่หลงหลินเดาถูกต้อง!ทำไมเสิ่นชิงโจวจึงปลุกปั่นความวุ่นวาย แท้จริงแล้วเป้าหมายของเขาคืออะไรกันแน่?หากมนุษย์ไม่เห็นแก่ตัว ฟ้าดินย่อมลงทัณฑ์เขาไม่ได้ทำเพื่อองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่ แต่ทำเพื่อตัวเอง!ความสำเร็จของฮ่องเต้ ก็คือการขยายแผ่นดินและอาณาเขตความสำเร็จของขุนนางมาจากการสนับสนุนและปกป้องผู้นำของตนหากหลี่เทียนฉี่ไม่ก่อกบฏ แต่ขึ้นครองบัลลังก์อย่างสงบเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1070
“ฮึๆ”หลี่หลงหลินหัวเราะเสียงเยียบเย็น หันมองเสิ่นชิงโจวแวบหนึ่ง สบถด่าออกมาโดยตรง “อาจารย์ฮ่องเต้บ้าบออะไร! ถึงรู้จักแต่วิธีการต่ำช้าเช่นนี้! ตัดรากถอนโคนหลักขงจื๊อ ล้มเลิกการสอบขุนนาง? นี่ข้าเคยพูดตั้งแต่ยามใด?”สีหน้าเสิ่นชิงโจวงุนงงไปคิดดูให้ดี หลี่หลงหลินคล้ายไม่เคยพูดมาก่อนจริงสุภาพชนมองผ่านการกระทำมิใช่จิตใจต่อให้ปากเจ้าไม่พูด แต่การกระทำทุกอย่าง กลับตั้งตนเป็นศัตรูกับสำนักปราชญ์ ตัดรากถอนโคนสำนักปราชญ์!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “รัชทายาท ตกลงเจ้าหมายความเยี่ยงไร? เรางงไปหมดแล้ว”หลี่หลงหลินเงยหน้า พูดยิ้มๆ “เสด็จพ่อ นักปราชญ์นั้นดี หลักขงจื๊อนั้นก็ดี การสอบขุนนางเองก็ดี! หากไม่ใช่นักปราชญ์ ไม่ใช่หลักขงจื๊อ ต้าเซี่ยของข้าจะเจริญรุ่งเรืองได้เยี่ยงไร?”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนตกตะลึงรัชทายาทกำลังทำอันใด?เสิ่นชิงโจวเป็นบัณฑิตทรงคุณวุฒิ ยอมรับว่าสำนักปราชญ์มีความผิด ทำให้สำนักปราชญ์มีชื่อเสียงฉาวโฉ่หลี่หลงหลินกลับดี ถึงขั้นทำตรงข้ามกัน ล้างมลทินให้สำนักปราชญ์กระนั้น?ต่อให้ปากเขาพูดว่าหลักขงจื๊อ ไม่ใช่สำนักปราชญ์ ผิดไปหนึ่งคำแต่ในสายตาคนส่วนใหญ่ สำนักปราชญ์และหลักข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1069
สำนักปราชญ์มีมาอย่างยาวนานนับพันปี เสิ่นชิงโจวก็เป็นเพียงหนึ่งเมล็ดข้าวในมหาสมุทรก็เท่านั้น!หรือว่า เราจะทำอย่างที่เจ้าเก้าพูด ใช้อำนาจล้มเลิกการสอบขุนนาง ทำลายสำนักปราชญ์ให้สิ้นซาก?ทว่าหากล้มเลิกการสอบขุนนาง แล้วจะใช้อะไรมาแทนที่เล่า?หรือว่าจะฟื้นฟูการสอบขุนนางในอดีต คัดเลือกขุนนางโดยยึดหลักความกตัญญูและคุณธรรม อาศัยการแนะนำจากชนชั้นสูง เลือกเฟ้นผู้มีความสามารถกระนั้น?นี่คือถอยหลังลงคลองกลับสู่ประวัติศาสตร์!ระบบในอดีตมีเล่ห์เหลี่ยมและทุจริตมากเสียยิ่งกว่า อำนาจตกอยู่ในมือของตระกูลขุนนาง!หลี่เทียนฉี่เห็นฮ่องเต้หวู่ลังเล ฉวยโอกาสนี้ลุกออกมา “เสด็จพ่อ สำนักปราชญ์เป็นรากฐานของต้าเซี่ย! สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! หากท่านคิดล้มเลิกการสอบขุนนาง นี่ไม่เพียงแค่ลูก ขุนนางบุ๋นบู๊ทั้งราชสำนัก ยังมีบัณฑิตทั่วหล้าล้วนไม่มีวันยอมรับ!”เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่า พูดประสานเสียง “จะล้มเลิกการสอบขุนนางไม่ได้ สำนักปราชญ์จะล่มสลายไม่ได้! ฝ่าบาทโปรดวินิจฉัยด้วย ถอนรับสั่งเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ภายในกลุ่มราษฎรเองก็มีคนลังเลไม่น้อยพวกเขามารับชมความครึกครื้น
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1068
“ยอมรับผิดอีกแล้ว?”หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว “เสิ่นชิงโจว หรือว่าท่านตั้งใจยื้อเวลา? นี่น่าเบื่อเกินไปแล้ว”เขากลับอยากให้เสิ่นชิงโจวต่อต้านอย่างดื้อรั้น กัดฟันแน่น เป็นตายร้ายดีเยี่ยงไรก็ไม่ยอมแพ้เช่นนี้แล้วล่ะก็เขาสามารถตบหน้าเสิ่นชิงโจวแรงๆ อย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรมได้สรุปคือเสิ่นชิงโจวไม่มีเจตนาต่อสู้ทำให้หลี่หลงหลินรู้สึกเบื่อหน่ายอาจารย์ของฮ่องเต้! ราชครู!แค่นี้เองหรือ?หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็น “ความผิดครั้งนี้ของท่าน คงไม่คิดโยนความผิดให้เหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิเพื่อเอาตัวรอดอีกหรอกกระมัง?”เสิ่นชิงโจวส่ายหน้า “ไม่! ครั้งนี้ข้ายอมรับผิดอย่างแท้จริง! ทุจริตการสอบขุนนาง ฆ่าคนปิดปาก รับสินบนทำผิดกฎหมาย ข้าขอยอมรับความผิดทั้งหมดเหล่านี้! ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงแค่ข้า ยังมีบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นอีกด้วย!”“สำนักศึกษาทั้งหมดล้วนมีส่วนร่วม”ถ้อยคำนี้พูดออกมา ทุกคนล้วนเงียบงันลานไป๋อวี้ขนาดใหญ่ แม้แต่เข็มตกก็สามารถได้ยินไม่ว่าขุนนางหรือราษฎร สีหน้าล้วนแตกต่างกันออกไปโดยเฉพาะเหล่าบัณฑิตทรงคุณวุฒิ อ้าปากค้าง ลืมตากว้าง คล้ายเห็นผีก็มิปาน จับจ้องเสิ่นชิงโจวตาเขม็งอาจารย
