เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 492
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 493
มาสายปรับหนึ่งร้อยตำลึง?หลี่หลงหลินเองก็โหดเกินไปแล้วกระมัง!หนึ่งร้อยตำลึง เพียงพอให้เลี้ยงดูครอบครัวสามัญชนในเมืองหลวงหลายปีเชียวนะ!หลี่หลงหลินยิ้มเย็น พูดกับหนิงชิงโหว “ไม่มีกฎระเบียบ ไม่มีวันสำเร็จ! หนิงเซิง หยิบกฎระเบียบของโรงเรียนแพทย์ซีซานออกมา!”หนิงชิงโหวเตรียมไว้พรักพร้อมตั้งนานแล้ว ติดไว้บนผนังทุกคนแหงนหน้ามอง สูดหายใจเย็นอย่างอดไม่ได้กฎระเบียบหลักเก้าข้อของโรงเรียน!กฎระเบียบย่อยแปดสิบเอ็ดข้อของโรงเรียน!โทษเบาคือปรับเงิน โทษหนักคือไล่ออก!หนังศีรษะจางเฉวียนชาแล้ว ใบหน้าโศกเศร้าน้ำตาคลอหน่วย “องค์ชายเก้า นี่คือโรงเรียนแพทย์ หรือสถานพินิจกันแน่! ต่อให้เป็นนักโทษภายในคุก ก็ไม่ต้องรักษากฎมากเพียงนี้!”หลี่หลงหลินยิ้มเย็นพูดว่า “พวกเจ้าอยากเรียนก็เรียน ไม่อยากเรียนก็ไป! ข้ามิได้บังคับพวกเจ้าเสียหน่อย! ตรงข้ามกัน พวกเจ้าต้องคิดให้ดี เข้าภูเขาทิศประจิมแล้ว ต้องรักษากฎระเบียบของภูเขาทิศประจิม!”“นี่ก็เพื่อลูกสาวของพวกเจ้าเอง!”แท้จริงแล้ว มิใช่หลี่หลงหลินเข้มงวด จงใจสร้างความลำบากให้คุณหนูชนชั้นสูงเหล่านี้พวกนางล้วนเติบโตในไหน้ำผึ้ง เกียจคร้านยังนับว่าเบา อุปนิสั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 494
หากเป็นซูเฟิ่งหลิง ได้เห็นท่าทางคนถ่อยได้ใจเช่นนี้ของหลี่หลงหลิน จะต้องโมโห เปลี่ยนสีหน้าเป็นฝ่ายคิดบัญชีอย่างแน่นอนลั่วอวี้จู๋ทัดเส้นผมยาวไว้หลังใบหู เผยพวงแก้มงดงามนุ่มนวล ชี้ไปที่ตั๋วเงินบนโต๊ะ “องค์ชายเก้า นี่คือค่าธรรมเนียมที่หาได้ในวันนี้! ทั้งหมดหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นสองพันหนึ่งร้อยตำลึง ท่านนับๆ ดู...”ไม่พูดไม่ได้ ค้าขายการศึกษาทำนองนี้ กำไรมหาศาลโดยแท้มิน่าเล่านับพันปีที่ผ่านมาลัทธิขงจื๊อจึงควบคุมสำนักศึกษาเอาไว้ ไม่ยอมแบ่งปันให้ผู้อื่นหนึ่งวันหาเงินได้หนึ่งแสนตำลึง เหลือเชื่อจริงๆ!หลี่หลงหลินไม่มองตั๋วเงิน พูดยิ้มๆ “พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านทำงาน ข้าย่อมวางใจ! แต่ท่านตั้งใจเบี่ยงเบนหัวข้อสนทนา คงไม่คิดเบี้ยวหนี้หรอกกระมัง!”ลั่วอวี้จู๋ถอนหายใจอย่างเอือมระอา “ในเมื่อองค์ชายตอแยไม่เลิก หม่อมฉันทำได้เพียงยอมรับความพ่ายแพ้แล้วเพคะ”สีหน้าหลี่หลงหลินดีใจมาก “เช่นนั้นท่านเลือกพูดความจริง หรือเสี่ยงดีเล่า?”ลั่วอวี้จู๋ครุ่นคิด พูดว่า “พูดความจริง!”ล้วนเป็นคนครอบครัวเดียวกัน ไม่มีอะไรพูดไม่ได้หรอกกระมังส่วนเสี่ยง หากหลี่หลงหลินให้ตนเองไปทำเรื่องน่าอายอะไร นั่นก็แย่แล้ว!หลี่หลง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 495
ลั่วอวี้จู๋อึ้งงันอยู่กับที่ มองหลี่หลงหลินอย่างเหลือจะเชื่อสมองของนางคิดตามไม่ทันอยู่บ้างหมายความว่ากระไร?ฮูหยินผู้เฒ่าซูให้พวกนางสะใภ้สองสามคนนี้แต่งงานใหม่กับหลี่หลงหลิน?นี่นับเป็นอะไร?จากพี่สู่น้อง?แม้เรื่องพรรค์นี้ผิดหลักจรรยาบรรณ แต่ภายในราชวงศ์ของต้าเซี่ย กลับมิใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรปัญหาคือ...แม้ตนเองอิจฉาซูเฟิ่งหลิงมาก มีสามีที่ดีอย่างหลี่หลงหลินทว่าแต่งงานกับหลี่หลงหลินเรื่องพรรค์นี้ นางไม่เคยคิดมาก่อนไม่ใช่ไม่คิด แต่ไม่กล้าคิด!หลี่หลงหลินอาศัยว่าตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ สืบเท้าขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จับมืองามดุจหยกของลั่วอวี้จู๋เอาไว้แน่น “ท่านยินดีแต่งงานกับข้าหรือไม่?”ลั่วอวี้จู๋น้ำตาคลอหน่วย ร้องไห้ออกมาแล้ว “องค์ชาย หม่อมฉันเป็นดาวหายนะคนหนึ่ง ทำให้ทั้งครอบครัวต้องตาย...”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ข้าไม่ใส่ใจ!”ลั่วอวี้จู๋สะอื้น “ร่างกายหม่อมฉันไม่สมบูรณ์ เป็นหญิงออกเรือนแล้ว”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “หญิงออกเรือนแล้วถึงจะมีรสชาติ!”ลั่วอวี้จู๋ส่ายหน้า “แต่ หม่อมฉันเป็นพี่สะใภ้ของท่าน หากแต่งกับท่าน น้องหญิงเล็กต้องไม่ดีใจอย่างแน่นอน...”หลี่หลงหลินเอ่ยป
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 496
“เอ่อ...”หลี่หลงหลินชะงักเบาๆก็หมายความว่า ก่อนตนเองแต่งซูเฟิ่งหลิงเข้าบ้าน จะไม่สามารถแตะต้องลั่วอวี้จู๋ได้?หากแตะต้องไป ใครเป็นภรรยาเอก ใครเป็นอนุ นั่นก็วุ่นวายแล้วมิใช่หรือ?ใครยังพูดได้ชัดเจนอีกเล่า?มองเช่นนี้ดูแล้ว นับว่ามีเหตุผลหลายส่วนปัญหาคือ หญิงงามอยู่ตรงหน้า ทำได้เพียงมอง กลับกินไม่ได้นี่มิใช่กำลังทรมานคนหรือ?กระนั้นหลี่หลงหลินมิใช่วิญญาณหิวโหยอะไรในเมื่อลั่วอวี้จู๋รับปากแล้ว ย่อมไม่รีบร้อนอาหารเลิศรสย่อมไม่สายเกินกิน!หากทนไม่ได้ หลี่หลงหลินสามารถนัดหนิงชิงโหว ไปเที่ยวสำนักการสังคีต มีนางคณิกาอยู่เป็นเพื่อน ส่งมอบอ้อมกอดก่อนได้!“ได้!”หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป บีบบั้นท้ายอวบอิ่มของลั่วอวี้จู๋แรงๆ หนึ่งทีเงินต้นไม่อาจแตะต้อง ก็ต้องเก็บดอกเบี้ยสักหน่อยกระมัง!ร่างอรชรของลั่วอวี้จู๋สั่นเทิ้ม ใบหน้าเขินอายแดงเรื่อ ใกล้จะล้มลงบนโต๊ะเต็มทีท่าทีตอบสนองของนางนี้ น่าสนใจยิ่งกว่าซูเฟิ่งหลิงมากนัก!หลี่หลงหลินหัวเราะฮาๆ เตรียมหมุนตัวจากไป“องค์...องค์ชาย...”เสียงลั่วอวี้จู๋สั่นเครือ เรียกหลี่หลงหลินไว้หลี่หลงหลินมองลั่วอวี้จู๋อย่างแปลกใจ “พี่สะใภ้ให
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 497
“ทำอย่างสุดกำลัง ฟังลิขิตฟ้า!”หลี่หลงหลินแหงนมองฟ้า พ่นลมหายใจยาวเหยียดออกมาเฮือกหนึ่งไม่ว่าอย่างไร พยายามอย่างสุดกำลังก็พอ!หวังว่าสวรรค์จะไม่ทำลายต้าเซี่ย ทั้งหมดยังทันเวลา!วันต่อมาข่าวสำคัญเรื่องหนึ่งลือสะพัดไปทั่วเมืองหลวงโดยเฉพาะค่ายผู้ลี้ภัยนอกเมือง บัดนี้กำลังดุเดือดองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินจ่ายหนักรับซื้อชิงฮวาชิงฮวาสิบจินสามารถขายได้หนึ่งตำลึง!ยิ่งไปกว่านั้น มิใช่ตากแห้ง แต่เป็นชิงฮวาสดใหม่เดิมทีชีวิตของเหล่าผู้ลี้ภัย ก็ลำบากมากอยู่แล้วระยะนี้เกิดโรคระบาด คนไม่น้อยติดโรคมาลาเรีย เหล่าผู้ลี้ภัยไม่มีเงินไปซื้อยา ทำได้เพียงนอนรอความตายเท่านั้นข่าวนี้ ดุจดั่งยารักษาใจ ทำให้เหล่าผู้ลี้ภัยมีชีวิตชีวา ดวงตามืดมนเปล่งประกายใหม่อีกครั้ง!แตกต่างจากซ่อมแซมบ้านเรือน รวมถึงเข้าร่วมทหาร นี่ล้วนต้องการคนหนุ่มร่างกายกำยำแข็งแรงขุดชิงฮวา ช่างง่ายดายมากนัก!ภายในทุ่งนา ต่างพากันก้มหน้าก้มตาเก็บต่อให้เป็นคนอ่อนแอผู้ชรา ก็สามารถทำงานนี้ได้หนึ่งวันนี้ หากวาสนาดี ต่อให้เป็นเด็กเจ็ดแปดขวบ ขุดสิบกว่าจินก็ล้วนสามารถเป็นไปได้!ชิงฮวาสิบจินขายได้หนึ่งตำลึง?นี่เป็นไปได้จริ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 498
หลี่หลงหลินไม่ว้าวุ่นใจแม้แต่น้อย ยิ้มเย็นพูดว่า “ไม่เรียนแล้ว? เช่นนั้นก็ให้พวกนางไสหัวไป!”เขารู้ดีภายในใจคุณหนูสูงศักดิ์เหล่านี้ มีกี่คนสามารถเรียนหนังสือได้?ให้พวกนางไปรักษาคน นั่นเป็นเรื่องขบขันไร้สาระเหตุที่หลี่หลงหลินรับสมัครคุณหนูสูงศักดิ์ ด้านหนึ่งเพราะพวกนางมีชาติกำเนิดบริสุทธิ์ ภายภาคหน้าเข้าวังรักษาสนม ฝ่าบาทย่อมวางพระทัยอีกด้านหนึ่ง ต้องการหลอกเอาเงินพวกขุนนางชนชั้นสูง!เส้นทางบนโลกก็เป็นเช่นนี้ หลี่หลงหลินต้องการทำเพื่อราษฎร์ ไม่มีเงินย่อมเป็นไปไม่ได้!หลอกเอาเงินชนชั้นสูง ย่อมดีกว่าหลอกเอาเงินราษฎร์มากนัก!เดิมทีก็คือเลือดเนื้อของราษฎร์ ต่อให้รับจากราษฎร์ แต่ก็ใช้กับราษฎร์ภายในบรรดาคุณหนูสูงศักดิ์สิบคน สุดท้ายเหลือเพียงสองสามคน ก็นับว่าไม่เลวแล้วส่วนที่เหลือ รีบไสหัวไป ไม่เพียงเกิดปัญหาน้อยลงได้ ยังประหยัดข้าวที่ภูเขาทิศประจิมได้อีกด้วยหนิงชิงโหวก้มหน้า “แต่ พวกนางพูดว่าต้องการให้องค์ชายคืนเงิน...”หลี่หลงหลินโมโหมากขึ้นสามจั้งลาออกย่อมได้ ข้าร้องขอแทบไม่ทัน!คืนเงิน ฝันหรือ?ชนชั้นสูงแล้วอย่างไร?ข้าก็หลอกชนชั้นสูงนั่นล่ะ!สีหน้าหลี่หลงหลินเข้มข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 499
ซุนชิงไต้ไม่มีความคิดอื่นใด นอกจากเรื่องกินแล้ว ก็ไม่ใส่ใจอันใดอีกทว่าในด้านวิชาแพทย์ นางกลับยอดเยี่ยมมากนักพูดว่าอะไรนางก็ได้ เว้นเสียแต่ต่อว่าวิชาแพทย์ของนางนี้ไม่ได้“ใครเป็นคนนำก่อเรื่อง?”“ยืนขึ้น!”สีหน้าหลี่หลงหลินเยียบเย็นปานน้ำค้างแข็งคุณหนูสูงศักดิ์สองสามคนสบตากัน ลุกออกมาแม้ว่าหลี่หลงหลินเป็นองค์ชายแต่พวกนางมาจากตระกูลชนชั้นสูง กลับไม่มีอะไรให้กลัวหลี่หลงหลินเอ่ยปากเสียงเย็น “หนิงเซิง จดชื่อพวกนางเอาไว้! ข้าจะไปบ้านพวกนาง คืนค่าธรรมเนียมด้วยตนเอง! ข้ากลับอยากเห็นนัก ผู้ใหญ่คนใดในบ้านพวกนางจะกล้ารับ!”สีหน้าคุณหนูสูงศักดิ์เหล่านี้เปลี่ยนไปในทันใดพวกนางเอาแต่ใจ กำเริบเสิบสานจนคุ้นชินแล้วแต่กับบิดามารดายังกลัวอยู่มาก!หากหลี่หลงหลินโวยวายใหญ่โตจริง พวกนางต้องถูกบิดามารดาลงโทษ ให้สำนึกผิดต่อสิ่งที่กระทำลงไป!“องค์ชายเก้า...”“พวกเราสำนึกผิดแล้วเพคะ!”“แท้จริงแล้วพวกเราเพียงล้อท่านอาจารย์เล่นเท่านั้น!”“ใครรู้ ท่านอาจารย์ไม่ขบขันเช่นนี้!”เหล่าคุณหนูสูงศักดิ์ก้มหน้า ยอมรับผิดแล้วหลี่หลงหลินพูดเสียงเฉียบ “ท่านอาจารย์? เจ้าเองก็รู้ นางเป็นอาจารย์ของพวกเจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 500
หลี่หลงหลินเองก็ไม่พูดพร่ำ ออกคำสั่งซูเฟิ่งหลิงสีหน้าเย็นชา “ยกชั้นเรียนนี้ให้เจ้าแล้ว! เจ้าสอนกฎระเบียบให้พวกนาง! หากไม่ฟัง ก็ตี! หากกล้าโวยวายต่อ ไล่ออกไปเสียเลย ไสหัวออกจากภูเขาทิศประจิมไปเสีย!”“เจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์ องค์หญิง ท่านหญิงอะไรก็ช่าง องค์ชายข้าไม่เห็นอยู่ในสายตา!”ถ้อยคำนี้โอหังเป็นอย่างมาก ทุกคนในภูเขาทิศประจิมเหยียดเอวตรงในทันใดซุนชิงไต้ยิ้มออกมาในที่สุด จับแขนเสื้อหลี่หลงหลินไว้แน่นๆ สีหน้าภาคภูมิใจสีหน้าเหล่าคุณหนูสูงศักดิ์เผือดซีด ก้มหน้าลง เก็บความโอหังไว้แล้วปัง!ซูเฟิ่งหลิงเองก็ไม่รอช้า ฟาดกระบี่อาญาสิทธิ์ลงบนแท่นยืน ตวาดเสียงเฉียบ “อาจารย์ ก็คือบิดามารดา! ในเมื่อพวกเจ้าเข้าภูเขาทิศประจิมแล้ว ก็ต้องเคารพกฎระเบียบของภูเขาทิศประจิม...”เดิมที ซูเฟิ่งหลิงไม่อยากดุดันมากเกินไปนักอย่างไรเสียอีกฝ่ายก็เป็นเด็กผู้หญิง อ้อนแอ้นอรชร ร่างกายแบบบางภายในบรรดาพี่สะใภ้ทั้งสี่ ซูเฟิ่งหลิงมีความสัมพันธ์อันดีกับซุนชิงไต้มากที่สุดซุนชิงไต้ถูกรังแก ซูเฟิ่งหลิงไม่มีวันยอมกลืนแค้นนี้ จะต้องสั่งสอนพวกคุณหนูสูงศักดิ์ไม่รู้กฎระเบียบเหล่านี้ดีๆ!“เสือโคร่งแผ่บารมี ไม่ธรรมด
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 588
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 587
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 586
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 585
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 584
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 583
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 582
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 581
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 580
