เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 495
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 496
“เอ่อ...”หลี่หลงหลินชะงักเบาๆก็หมายความว่า ก่อนตนเองแต่งซูเฟิ่งหลิงเข้าบ้าน จะไม่สามารถแตะต้องลั่วอวี้จู๋ได้?หากแตะต้องไป ใครเป็นภรรยาเอก ใครเป็นอนุ นั่นก็วุ่นวายแล้วมิใช่หรือ?ใครยังพูดได้ชัดเจนอีกเล่า?มองเช่นนี้ดูแล้ว นับว่ามีเหตุผลหลายส่วนปัญหาคือ หญิงงามอยู่ตรงหน้า ทำได้เพียงมอง กลับกินไม่ได้นี่มิใช่กำลังทรมานคนหรือ?กระนั้นหลี่หลงหลินมิใช่วิญญาณหิวโหยอะไรในเมื่อลั่วอวี้จู๋รับปากแล้ว ย่อมไม่รีบร้อนอาหารเลิศรสย่อมไม่สายเกินกิน!หากทนไม่ได้ หลี่หลงหลินสามารถนัดหนิงชิงโหว ไปเที่ยวสำนักการสังคีต มีนางคณิกาอยู่เป็นเพื่อน ส่งมอบอ้อมกอดก่อนได้!“ได้!”หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป บีบบั้นท้ายอวบอิ่มของลั่วอวี้จู๋แรงๆ หนึ่งทีเงินต้นไม่อาจแตะต้อง ก็ต้องเก็บดอกเบี้ยสักหน่อยกระมัง!ร่างอรชรของลั่วอวี้จู๋สั่นเทิ้ม ใบหน้าเขินอายแดงเรื่อ ใกล้จะล้มลงบนโต๊ะเต็มทีท่าทีตอบสนองของนางนี้ น่าสนใจยิ่งกว่าซูเฟิ่งหลิงมากนัก!หลี่หลงหลินหัวเราะฮาๆ เตรียมหมุนตัวจากไป“องค์...องค์ชาย...”เสียงลั่วอวี้จู๋สั่นเครือ เรียกหลี่หลงหลินไว้หลี่หลงหลินมองลั่วอวี้จู๋อย่างแปลกใจ “พี่สะใภ้ให
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 497
“ทำอย่างสุดกำลัง ฟังลิขิตฟ้า!”หลี่หลงหลินแหงนมองฟ้า พ่นลมหายใจยาวเหยียดออกมาเฮือกหนึ่งไม่ว่าอย่างไร พยายามอย่างสุดกำลังก็พอ!หวังว่าสวรรค์จะไม่ทำลายต้าเซี่ย ทั้งหมดยังทันเวลา!วันต่อมาข่าวสำคัญเรื่องหนึ่งลือสะพัดไปทั่วเมืองหลวงโดยเฉพาะค่ายผู้ลี้ภัยนอกเมือง บัดนี้กำลังดุเดือดองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินจ่ายหนักรับซื้อชิงฮวาชิงฮวาสิบจินสามารถขายได้หนึ่งตำลึง!ยิ่งไปกว่านั้น มิใช่ตากแห้ง แต่เป็นชิงฮวาสดใหม่เดิมทีชีวิตของเหล่าผู้ลี้ภัย ก็ลำบากมากอยู่แล้วระยะนี้เกิดโรคระบาด คนไม่น้อยติดโรคมาลาเรีย เหล่าผู้ลี้ภัยไม่มีเงินไปซื้อยา ทำได้เพียงนอนรอความตายเท่านั้นข่าวนี้ ดุจดั่งยารักษาใจ ทำให้เหล่าผู้ลี้ภัยมีชีวิตชีวา ดวงตามืดมนเปล่งประกายใหม่อีกครั้ง!แตกต่างจากซ่อมแซมบ้านเรือน รวมถึงเข้าร่วมทหาร นี่ล้วนต้องการคนหนุ่มร่างกายกำยำแข็งแรงขุดชิงฮวา ช่างง่ายดายมากนัก!ภายในทุ่งนา ต่างพากันก้มหน้าก้มตาเก็บต่อให้เป็นคนอ่อนแอผู้ชรา ก็สามารถทำงานนี้ได้หนึ่งวันนี้ หากวาสนาดี ต่อให้เป็นเด็กเจ็ดแปดขวบ ขุดสิบกว่าจินก็ล้วนสามารถเป็นไปได้!ชิงฮวาสิบจินขายได้หนึ่งตำลึง?นี่เป็นไปได้จริ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 498
หลี่หลงหลินไม่ว้าวุ่นใจแม้แต่น้อย ยิ้มเย็นพูดว่า “ไม่เรียนแล้ว? เช่นนั้นก็ให้พวกนางไสหัวไป!”เขารู้ดีภายในใจคุณหนูสูงศักดิ์เหล่านี้ มีกี่คนสามารถเรียนหนังสือได้?ให้พวกนางไปรักษาคน นั่นเป็นเรื่องขบขันไร้สาระเหตุที่หลี่หลงหลินรับสมัครคุณหนูสูงศักดิ์ ด้านหนึ่งเพราะพวกนางมีชาติกำเนิดบริสุทธิ์ ภายภาคหน้าเข้าวังรักษาสนม ฝ่าบาทย่อมวางพระทัยอีกด้านหนึ่ง ต้องการหลอกเอาเงินพวกขุนนางชนชั้นสูง!เส้นทางบนโลกก็เป็นเช่นนี้ หลี่หลงหลินต้องการทำเพื่อราษฎร์ ไม่มีเงินย่อมเป็นไปไม่ได้!หลอกเอาเงินชนชั้นสูง ย่อมดีกว่าหลอกเอาเงินราษฎร์มากนัก!เดิมทีก็คือเลือดเนื้อของราษฎร์ ต่อให้รับจากราษฎร์ แต่ก็ใช้กับราษฎร์ภายในบรรดาคุณหนูสูงศักดิ์สิบคน สุดท้ายเหลือเพียงสองสามคน ก็นับว่าไม่เลวแล้วส่วนที่เหลือ รีบไสหัวไป ไม่เพียงเกิดปัญหาน้อยลงได้ ยังประหยัดข้าวที่ภูเขาทิศประจิมได้อีกด้วยหนิงชิงโหวก้มหน้า “แต่ พวกนางพูดว่าต้องการให้องค์ชายคืนเงิน...”หลี่หลงหลินโมโหมากขึ้นสามจั้งลาออกย่อมได้ ข้าร้องขอแทบไม่ทัน!คืนเงิน ฝันหรือ?ชนชั้นสูงแล้วอย่างไร?ข้าก็หลอกชนชั้นสูงนั่นล่ะ!สีหน้าหลี่หลงหลินเข้มข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 499
ซุนชิงไต้ไม่มีความคิดอื่นใด นอกจากเรื่องกินแล้ว ก็ไม่ใส่ใจอันใดอีกทว่าในด้านวิชาแพทย์ นางกลับยอดเยี่ยมมากนักพูดว่าอะไรนางก็ได้ เว้นเสียแต่ต่อว่าวิชาแพทย์ของนางนี้ไม่ได้“ใครเป็นคนนำก่อเรื่อง?”“ยืนขึ้น!”สีหน้าหลี่หลงหลินเยียบเย็นปานน้ำค้างแข็งคุณหนูสูงศักดิ์สองสามคนสบตากัน ลุกออกมาแม้ว่าหลี่หลงหลินเป็นองค์ชายแต่พวกนางมาจากตระกูลชนชั้นสูง กลับไม่มีอะไรให้กลัวหลี่หลงหลินเอ่ยปากเสียงเย็น “หนิงเซิง จดชื่อพวกนางเอาไว้! ข้าจะไปบ้านพวกนาง คืนค่าธรรมเนียมด้วยตนเอง! ข้ากลับอยากเห็นนัก ผู้ใหญ่คนใดในบ้านพวกนางจะกล้ารับ!”สีหน้าคุณหนูสูงศักดิ์เหล่านี้เปลี่ยนไปในทันใดพวกนางเอาแต่ใจ กำเริบเสิบสานจนคุ้นชินแล้วแต่กับบิดามารดายังกลัวอยู่มาก!หากหลี่หลงหลินโวยวายใหญ่โตจริง พวกนางต้องถูกบิดามารดาลงโทษ ให้สำนึกผิดต่อสิ่งที่กระทำลงไป!“องค์ชายเก้า...”“พวกเราสำนึกผิดแล้วเพคะ!”“แท้จริงแล้วพวกเราเพียงล้อท่านอาจารย์เล่นเท่านั้น!”“ใครรู้ ท่านอาจารย์ไม่ขบขันเช่นนี้!”เหล่าคุณหนูสูงศักดิ์ก้มหน้า ยอมรับผิดแล้วหลี่หลงหลินพูดเสียงเฉียบ “ท่านอาจารย์? เจ้าเองก็รู้ นางเป็นอาจารย์ของพวกเจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 500
หลี่หลงหลินเองก็ไม่พูดพร่ำ ออกคำสั่งซูเฟิ่งหลิงสีหน้าเย็นชา “ยกชั้นเรียนนี้ให้เจ้าแล้ว! เจ้าสอนกฎระเบียบให้พวกนาง! หากไม่ฟัง ก็ตี! หากกล้าโวยวายต่อ ไล่ออกไปเสียเลย ไสหัวออกจากภูเขาทิศประจิมไปเสีย!”“เจ้าเป็นเชื้อพระวงศ์ องค์หญิง ท่านหญิงอะไรก็ช่าง องค์ชายข้าไม่เห็นอยู่ในสายตา!”ถ้อยคำนี้โอหังเป็นอย่างมาก ทุกคนในภูเขาทิศประจิมเหยียดเอวตรงในทันใดซุนชิงไต้ยิ้มออกมาในที่สุด จับแขนเสื้อหลี่หลงหลินไว้แน่นๆ สีหน้าภาคภูมิใจสีหน้าเหล่าคุณหนูสูงศักดิ์เผือดซีด ก้มหน้าลง เก็บความโอหังไว้แล้วปัง!ซูเฟิ่งหลิงเองก็ไม่รอช้า ฟาดกระบี่อาญาสิทธิ์ลงบนแท่นยืน ตวาดเสียงเฉียบ “อาจารย์ ก็คือบิดามารดา! ในเมื่อพวกเจ้าเข้าภูเขาทิศประจิมแล้ว ก็ต้องเคารพกฎระเบียบของภูเขาทิศประจิม...”เดิมที ซูเฟิ่งหลิงไม่อยากดุดันมากเกินไปนักอย่างไรเสียอีกฝ่ายก็เป็นเด็กผู้หญิง อ้อนแอ้นอรชร ร่างกายแบบบางภายในบรรดาพี่สะใภ้ทั้งสี่ ซูเฟิ่งหลิงมีความสัมพันธ์อันดีกับซุนชิงไต้มากที่สุดซุนชิงไต้ถูกรังแก ซูเฟิ่งหลิงไม่มีวันยอมกลืนแค้นนี้ จะต้องสั่งสอนพวกคุณหนูสูงศักดิ์ไม่รู้กฎระเบียบเหล่านี้ดีๆ!“เสือโคร่งแผ่บารมี ไม่ธรรมด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 501
เมื่อหลี่หลงหลินได้ยินเช่นนั้น ก็เข้าใจเหตุผลทันที ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มออกมา “พี่สะใภ้สาม วิธีใช้ยาของเจ้านั้นผิดแล้ว”มิน่าล่ะ ซุนชิงไต้ถึงได้บอกว่าชิงฮวาไม่สามารถรักษาโรคอย่างมีประสิทธิภาพได้วิธีของนางไม่ถูกต้องตราบใดที่ต้มชิงฮวาในน้ำเดือด อัตราส่วนชิงฮวาซู่ที่มีประสิทธิภาพภายในนั้นจะถูกทำลาย และสูญเสียประสิทธิภาพของยาไปซุนชิงไต้มึนงงไปหมด แล้วเอ่ยอย่างฉงน “ผิดรึ? มันผิดอย่างไร?”หลี่หลงหลินกล่าวว่า “ข้ามีอยู่วิธีหนึ่ง เจ้าเอาไปลองดู! ชิงฮวาหนึ่งกำมือ แช่ในน้ำสองลิตร จากนั้นก็สกัดเอาน้ำของมัน แล้วดื่มให้หมด”นี่คือวิธีการที่เก๋อหงบันทึกเอาไว้ในตำราแพทย์ของเขาต่อให้จะเป็นนักวิทยาศาสตร์ในยุคต่อไป รู้เพียงวิธีนี้เท่านั้น และยังเดินผิดไปมาก เสียเวลาไปไม่น้อย ผ่านอุปสรรคที่ยากลำบากก็มาก จนในที่สุดก็สร้างชิงฮวาซู่ออกมาได้ยิ่งไปกว่านั้นหลี่หลงหลินแทบไม่เข้าใจวิชาแพทย์ มีเพียงวิธีนี้ คิดจะรักษาโรคมาลาเรีย มันคือฝันกลางวันชัดๆอย่างเช่นชิงฮวาหนึ่งกำมือ มันคือเท่าไหร่กันแน่?แช่น้ำ คำว่าแช่นี่มันหมายความว่าอย่างไร?แต่ปัญหายากๆ เหล่านี้ สำหรับซุนชิงไต้ที่ถูกสรรเสริญว่าเป็นหมอเทวด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 502
สายตาของหลี่หลงหลินกวาดมองผ่านบรรดาคุณหนูผู้ดีกลุ่มนี้ แล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ข้ารู้ว่าพวกเจ้าล้วนเป็นกิ่งทองใบหยก ไม่เคยต้องซักผ้าถูบ้าน”“ข้ารู้ว่า พวกเจ้ากินดีอยู่ดี ที่บ้านมีสาวใช้คอยปรนนิบัติ ไม่เคยต้องทำงาน!”“และข้าก็ยิ่งรู้ว่า ในก้นบึ้งหัวใจของพวกเจ้า ดูถูกทหารเหล่านี้ คิดว่าพวกเขาเป็นพวกบ้านนอก เป็นทหารที่ต่ำต้อย!”“แต่ว่าข้าจะบอกอะไรพวกเจ้าให้นะ!”“ในขณะที่พวกเจ้าใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่นั้น เหล่าทหารที่อยู่แนวหน้า ต้องสละเลือดของพวกเขาแทนพวกเจ้า!”“ถ้าพวกเขาไม่ได้อาบเลือดทำสงคราม ปกป้องแผ่นดิน!”“ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือคงจะเข้ามาเหยียบย่ำแผ่นดินแคว้น ทำลายเมืองหลวงไปแล้ว!”“ผลสุดท้ายบ้านเมืองถูกลายอย่างไรคงไม่ต้องให้ข้าพูด พวกเจ้าเองก็คงจะรู้กระมัง?”“จุดจบของพวกเจ้า จะน่าสังเวชยิ่งกว่าหญิงคณิกาที่หอนางโลมเป็นหมื่นเท่า!”“พวกหมานอี๋ไม่มีทางเข้าว่ารักหยกถนอมบุปผาคืออะไร!”ในลานบ้านก็เงียบกริบใบหน้างดงามของพวกคุณหนูชั้นสูงซีดขาว พากันก้มหน้าไม่พูดอะไรพวกนางล้วนแต่เป็นคนมีความรู้มีมารยาท เข้าใจว่าสิ่งที่หลี่หลงหลินพูดนั้นคือเรื่องจริงไม่มีแคว้น ไหนเลยจะมีบ้าน?หาก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 503
หลี่หลงหลินโบกมือ สั่งว่า “พี่สะใภ้สาม เข็นยาที่เตรียมไว้ออกมาเถอะ!”ทันทีที่เสียงจบลงซุนชิงไต้ก็เข็นถังน้ำใบใหญ่ออกมาน้ำมันสีเขียวในถังน้ำคือน้ำชิงฮวาที่ผ่านการแช่และสกัดออกมาหลายวันมานี้ ซุนชิงไต้กังวลมาก ไม่มีความอยากอาหารเลย น่องไก่ก็ไม่อยากกินแล้วเดิมทีนางก็ตัวเล็กอยู่แล้ว ตอนนี้ผอมลงไปมาก ใบหน้ากลมก็เริ่มตอบลงและคางก็แหลมขึ้นหลี่หลงหลินสั่งว่า “นี่เป็นยาพิเศษที่หมอเทวดาซุนทำออกมา แบ่งให้ผู้ป่วยดื่มกันคนละชาม!”ยาพิเศษ?เหล่าคุณหนูต่างก็มีสีหน้าตกตะลึง มองไปที่ซุนชิงไต้พูดตามตรงพวกนางไม่เชื่อเลยว่าซุนชิงไต้จะมีวิธีรักษาโรคมาลาเรียนี้ได้ถ้าซุนชิงไต้มีความสามารถนี้จริงนางคงไม่ใช่หมอเทวดาแล้วแต่เป็นพระโพธิสัตว์!ไม่รู้ว่าชาวบ้านอีกเท่าไหร่ ที่ต้องสร้างศาลบูชาให้ซุนชิงไต้เรื่องมาถึงตอนนี้ พวกนางก็ไม่มีทางเลือก ได้แต่ลองพยายามดูอีกสักรอบ ป้อนยาชิงฮวาให้กับผู้ป่วยจริงๆ แล้ว แม้แต่ซุนชิงไต้เองก็ยังไม่มีความเชื่อมั่นอยู่ในใจ!นางลากตัวหลี่หลงหลินไปข้างๆ แล้วพูดด้วยความกังวลว่า “องค์ชายเก้า สูตรยาของเจ้ามันจะได้ผลจริงๆ หรือ? ข้าลองชิมแล้ว มันก็แค่น้ำหญ้าธรรมดา
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 588
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 587
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 586
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 585
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 584
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 583
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 582
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 581
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 580
