บทที่ 60

ขณะที่การแสดงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ฉู่หว่านเอ๋อร์ที่หายไปครู่หนึ่งก็ปรากฎตัวอยู่ด้านหลังลูกไฟในชุดสีแดง มนุษย์พ่นไฟได้สร้างลูกบอลไฟขนาดใหญ่ขึ้นมา ฉายให้ผู้ชมได้เห็นภาพของสตรีผู้งดงามอาบอัคดีฟื้นชีวา

เปลวเพลิงโชติช่วงอันแสนเร้าใจ!

ทุกสายตาต่างจับจ้อบไปยังฉู่หว่านเอ๋อร์ ไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามีกลองตั้งอยู่บนเวทีตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉู่หว่านเอ๋อร์เคลื่อนไหวด้วยรอยยิ้มอันเย้ายวน สะบัดชายผ้าผืนยาว วางเท้าเปล่าลงบนกลองและออกท่วงท่าร่ายรำ ทำเอาผู้ชมมองกันตาไม่กะพริบ

การแสดงระบำกลองนี้ได้รับความสนใจจากผู้ชมส่วนมาก ขณะกำลังจะปิดม่านการแสดงและทำการขอบคุณ จู่ ๆ คนรับใช้ที่พยุงนางไว้ก็เสียหลัก ทำให้นางร้องเสียงหลงและตกลงมาจากเวทีสูง

บรรดาผู้ชมต่างตกใจ รีบลุกขึ้นดูเหตุการณ์ คนรับใช้หลายคนรีบไปช่วยกันพยุงขึ้นมา จ้าวม่อเหยียนที่เห็นก็ตกใจไม่แพ้กัน นางยกชายกระโปรงและวิ่งไปตรงนั้นอย่างรีบร้อน

ฉู่เนี่ยนซีกวาดตามองแขกในงาน เห็นเย่เหลียนจิบสุราอย่างไม่แยแส ส่วนมหาเสนาบดีฉู่ผู้เป็นประธานงานเลี้ยงก็คิ้วขมวดแน่นจนเห็นรอยย่นตรงหว่างคิ้วชัดเจน มีเพียงเย่เฟยหลีที่ถามเสียงเบา ๆ ว่า “น้องสาวของเจ้านี่ความสามารถไ