Share

บทที่ 962

นักรบภูตเก้ายิ้มร้าย “ชนเผ่าหลายแห่งยังมีเนื้อให้กินทุกวัน”

ห๊า?

เสิ่นลั่วเยี่ยนเบิกตาโต แทบนึกว่าตัวเองฟังผิดไป

ชนเผ่าหลายแห่งของเป่ยหวนยังสามารถมีเนื้อกินทุกวัน?

ไม่นาน เสิ่นลั่วเยี่ยนก็เข้าใจแล้ว

มีเนื้อกินทุกวัน ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตที่ดี

ปศุสัตว์เหล่านั้น เป็นเสบียงอาหารของชนเผ่าเป่ยหวน

เสบียงอาหารสุดท้ายกินหมดแล้ว ฤดูหนาวที่ยาวนานมาถึง เป่ยหวนก็ต้องมีคนหิวตายจำนวนมาก

ตอนนี้ชนเผ่ามีเนื้อให้กินทุกวัน เมื่อฤดูหนาวมาถึง ก็จะเป็นชนเผ่าที่มีชีวิตยากลำบากที่สุด

“จริงด้วย องค์ชาย ตอนที่พวกเรากลับมา เห็นชนเผ่าทางตะวันตกเริ่มอพยพอีกครั้ง ดูเหมือนกำลังเดินทางไปยังด้านหลังเขาอู๋เหลียน”

เวลานี้ นักรบภูตเก้าได้เล่าสถานการณ์ที่สำคัญ

“อพยพไปด้านหลัง?”

หยุนเจิงประหลาดใจเล็กน้อย “พวกเขากำลังพยายามลดแนวป้องกันลง!”

เห็นได้ชัด เป่ยหวนหมดกำลังรักษากองทัพแล้ว

มีเพียงการลดแนวป้องกัน จึงสามารถรับประกันได้ว่าจะไม่ถูกโจมตี

เป่ยหวนเมื่อลดกำลังแล้วถอยไกลเกินไป พวกเขาคิดจะเดินทางโจมตีระยะไกล คนยังดีหน่อย แต่ม้าศึกไม่มีทางได้รับเสบียงจากทางเป่ยหวน

หากโจมตีไปให้อาหารม้าไป ความเร็วในการโจมตีก็จะล่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status