Share

บทที่ 820

หากเป่ยหวนเกิดเรื่องโกลาหลกันภายในตอนนี้ ความตายก็คงอยู่ไม่ไกลแล้ว

ราชครู สุดท้ายข้าก็ต้องเลือกทางนี้แล้วจริงๆ!

หวังว่าท่านอยู่บนสวรรค์จะช่วยคุ้มครองเจียเหยาให้ผ่านพ้นไปอย่างราบรื่นด้วย!

เจียเหยาลุกขึ้น แล้วโค้งคำนับไปทางราชสำนัก แล้วนั่งกลับที่เดิม จากนั้นเริ่มยกพู่กันเขียนขึ้นมา

ผ่านไปสองเค่อ เจียเหยาก็นำจดหมายที่เขียนเสร็จแล้วใส่ไว้ในกระบองยาว แล้วเรียกผู้บัญชาการทหารข้างกายของตนเข้ามาพร้อมสั่งการด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เจ้านำคนห้าสิบคนส่งมอบจดหมายนี้ไปให้เสด็จพ่อด้วยตนเองให้เร็วที่สุด! พวกเจ้าตายได้ แต่จดหมายห้ามหายเด็ดขาด! หากมีคนคิดจะแย่งไป ก็ให้ทำลายจดหมายนี้ซะ!”

ได้ยินคำพูดของเจียเหยาแล้ว ผู้บัญชาการทหารข้างกายพลันสั่นสะท้าน

เขารู้ดีว่าจดหมายฉบับนี้สำคัญยิ่งกว่าชีวิตของพวกเขา!

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ผู้บัญชาการทหารข้างกายรับคำสั่ง แล้วถอยออกจากกระโจมค่ายทันที

“ฮู้…”

เจียเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกำหมัดแน่นด้วยสีหน้าเย็นชา

สองสามวันหลังจากนั้น หยุนเจิงไม่ได้กระทำการมากมายอะไรนัก

นอกจากซ้อมวรยุทธ์ และหยอกล้อกับเสิ่นลั่วเยี่ยน และเมี่ยวอินทุกวันแล้ว ก็คือไปกำชับการก่อสร้างที่ชาย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status