เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 823
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-30 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 824
เดิมเขาก็ไม่ได้คาดหวังจดหมายฉบับหนึ่งจะสามารถทำให้ประมุขใหญ่ฮูเจียกับโย่วเสียนอ๋องห่างเหินกันเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ทุกคนสับสนที่แท้ เขาก็มีความคิดเช่นนี้!หากเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลแล้วหลังจากเมี่ยวอินคัดลอกจดหมายของเขาแล้ว หยุนเจิงเขียนจดหมายให้โปหลวนฉบับหนึ่ง คร่าวๆ คือต้องการร่วมมือกับโปหลวน ส่งโปหลวนขึ้นสู่ตำแหน่งประมุขใหญ่ต้าเฉียนจากนั้น หยุนเจิงเรียนภูตหนึ่งมา สั่งให้เขาพาสองคนไปส่งจดหมายออกไปทว่า หยุนเจิงไม่แน่ใจว่าโปหลวนจะเคารพกฎทำงานไม่ฆ่าทูตเหมือนอย่างเจียเหยาหรือไม่ ดังนั้น เขาทำได้เพียงให้พวกภูตหนึ่งหาโอกาส นำจดหมายสองฉบับส่งให้ทหารกองกำลังของโปหลวนที่ประจำการอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของชายแดนกู้ ค่อยให้คนเหล่านั้นส่งมอบจดหมายให้โปหลวนหลังทุกอย่างเสร็จสิ้น หยุนเจิงเรียกประชุมแม่ทัพทุกคน เริ่มวางแผนเตรียมตัวเคลื่อนไหวต่อไป“สะพานสันดอนเป่ยหยวนอีกนานเท่าใดจึงซ่อมแซมเสร็จ?”หยุนเจิงถามตู๋กูเช่อ“ประมาณอีกสิบวัน”ตู๋กูเช่อตอบ“เหตุใดจึงต้องใช้เวลาอีกสิบวัน?”หยุนเจิงขมวดคิ้วก่อนหน้านี้ก็บอกว่าประมาณสิบวันก็ซ่อมเสร็จแล้วไม่ใช่หรือ?
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-30องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 825
วันหลังจากนั้น ทุกวันหยุนเจิงเอาแต่คิดหาวิธีเบี่ยงเบนความสนใจของเป่ยหวนเดี๋ยวก็ส่งทหารม้าของชายแดนกู้แสร้งว่าจะจู่โจมที่ใดสักแห่ง เดี๋ยวก็ส่งหน่วยสอดแนมออกไปจำนวนมาก สืบเสาะไปทุกหนแห่งถึงเช่นไรก็ทำทีเหมือนพร้อมบุกโจมตีได้ตลอดเวลาการกระทำผิดปกติต่อเนื่องของหยุนเจิงย่อมดึงดูดความสนใจของเจียเหยาเจียเหยาทุกวันจะส่งสายสืบออกไปสืบการเคลื่อนไหวของกองทัพที่ชายแดนกู้ทว่าการกระทำต่อเนื่องของหยุนเจิงไร้ระเบียบแบบแผน เจียเหยาไม่สามารถตัดสินได้ว่าหยุนเจิงคิดทำสิ่งใดแต่ว่า นางสงสัยว่าหยุนเจิงกำลังก่อกวนสายตานางนางยังคงคิดว่า มีความเป็นไปได้ที่หยุนเจิงจะโจมตีโย่วเสียนอ๋องโดยไม่คาดฝันถึงแม้ ศัพยภาพของโย่วเสียนอ๋องตอนนี้จะแข็งแกร่งกว่าจั่วเสียนอ๋องเดิมหยุนเจิงก้ไม่ใช่คนที่จะลงมือตามหลักแบบแผนนางถึงขั้นสงสัย หยุนเจิงอาจจะจู่โจมกองทัพสามหมื่นของพวกเขากันซึ่งหน้าแต่ว่า ทฤษฎีนี้ มีความเป็นไปได้น้อยหน่อยถึงเช่นไร กำลังรบของกองทหารม้าชั้นยอดก็แขวนไว้อยู่ตรงนั้นอีกทั้งแต่ไหนแต่ไรหยุนเจิงก็มีนิสัยชอบเอาชนะด้วยกุลยุทธ์ชาญฉลาด ชอบใช้ความสูญเสียน้อยที่สุดสร้างความเสียหายหนักให้ศัตรูขอแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-30องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 826
ด้านซ้ายหน้าของทัพศัตรู ยังมีทหารม้าห้าถึงหกพันคนคอยสนับสนุนเห็นได้ชัด หยุนเจิงกำลังป้องกันพวกเขาออกปล้นเสบียงเมื่อได้รับข่าวที่แน่นอน ใจของเจียเหยารู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีเสบียงที่เพียงพอให้คนหนึ่งหมื่นบริโภคได้สองเดือน!สำหรับต้าเฉียนแล้ว เสบียงเท่านี้อาจไม่นับว่ามากแต่สำหรับพวกนาง เสบียงเหล่านี้คือสมบัติล้ำค่าอย่างยิ่ง!ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาขาดแคลนที่สุดคือเสบียง!ต้องหาวิธีปล้นเสบียงเหล่านี้มาให้ได้!เจียเหยาใช้ความคิดหากลยุทธอย่างขยันขันแข็งคิดไปคิดมา เจียเหยาอดไม่ได้ที่จะใจกระตุกปีนั้นต้าเฉียนซ่อมบำรุงสามเมืองชายแดน เพื่อสะดวกต่อการขนส่งเสบียง ใช้แรงงานคนและทรัพยากรณ์ซ่อมและสร้างถนนหลักที่สามเมืองชายแดน บนถนนยังปูด้วยเศษหินแต่ว่า ถนนหลักเช่นนี้ สำหรับการขนส่งเสบียง มีทั้งข้อดีและข้อเสียทุ้งหญ้าในตอนนี้ เป็นช่วงเวลาน้ำแข็งละลายพอดีหลายพื้นที่ค่อนข้างเปียกแชะทัพศัตรูคุ้มกันส่งเสบียง ยังต้องทำเวลา ทำได้เพียงเลือกเดินทางด้วยถนนหลักแต่ถนนหลักมีความกว้างเพียงหนึ่งจ้างความกว้างอย่างมากก็ได้แค่รถเกลียนบรรทุกสองคันเคลื่อนที่พร้อมกันเท่านั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ หน่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 827
ชายแดนกู้รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่ได้รับข่าวว่าทัพศัตรูเป่ยหวนมีความเคลื่อนไหวผิดปกติ หยุนเจิงเริ่มวิตกกังวลเล็กน้อยมารดาเขาสิ!หน่วยคุ้มกันเสบียงของพวกเขาใกล้จะถึงชายแดนชิงแล้ว!เจียเหยายังไม่เคลื่อนไหวหรือ?หรือว่า เจียเหยาอยากรอให้คนของเขาเข้าประจำการที่ชายแดนชิงก่อนค่อยลงมือ?คิดแล้วก็เป็นไม่ได้!ชายแดนชิงแม้จะเผชิญกับการทำลายอย่างหนัก แต่กำแพงเมืองส่วนใหญ่ก็ยังอยู่อาศัยกำแพงเมืองที่ทรุดโทรมของชายแดนชิง สร้างแนวป้องกัน พวกเขาก็ยังมีความได้เปรียบอย่างมากหากรอจนพวกเขาเข้าประจำการที่ชายแดนชิงค่อยลงมือจริง สมองของเจียเหยาคงถูกเฆี่ยนจนบ้าไปแล้ว! หรือว่า เป่ยหวนไม่อยากทำสงครามอีกแล้ว?แม้แต่ความคิดเอียนเอียงในใจก็ไม่หวั่นไหวสักนิดแล้ว?ไม่ถึงขั้นนั้นกระมัง?มีโอกาสเอาเปรียบได้แต่ไม่เอาก็คือคนโง่!เจียเหยาน่าจะรู้จักเหตุผลนี้ดีเขากระตือรือร้นส่งเสบียงไปให้นาง นางจะไม่เอา?อีกทั้ง ด้วยสถานการณ์ที่เป่ยหวนขาดแคลนเสบียงเช่นนี้!เจียเหยาไม่ควรปล่อยเนื้อชิ้นใหญ่ที่ส่งให้ถึงปากหรอกกระมัง?“เอาล่ะ เลิกทำหน้าขมขื่นได้แล้ว”เมี่ยวอินมาถึงข้างกายหยุนเจิง จากนั้นก็นั่งอยู่ในอ้อมกอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 828
เสิ่นลั่วเยี่ยนหยุนเจิงเอาไว้ กล่าวยิ้มตาหยี “พวกเราส่งคนไปมากมาย สิ้นเปลืองเสบียงไม่น้อย หากทัพศัตรูไม่มีความเคลื่อนไหวใด เสบียงของพวกเราไม่ทำกับสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์แล้ว!”แม้จะบอกว่าม้าและคนจะไม่เคลื่อนไหว ก็ต้องบริโภคเสบียง แต่การบริโภคเสบียงระหว่างคนและม้าเคลื่อนไหวกับไม่เคลื่อนไหวนั้นต่างกันมากใช้คำพูดของหยุนเจิงก็คือ ต้องให้ม้าวิ่ง แต่ไม่ให้ม้ากินหญ้า จะเป็นไปได้เช่นไร?เมื่อได้ฟังคำของเสิ่นลั่วเยี่ยน เมี่ยวอินก็เข้าใจทันทีนางไม่เคยนำทัพ จึงไม่ได้ไปสนใจเรื่องเหล่านี้!เมื่อเห็นท่าทางเสิ่นลั่วเยี่ยน หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะพยักหน้ายิ้มอื้ม!รู้จักแย่งตอบแล้ว!เจียเหยานะเจียเหยา เจ้าอย่าทำให้ข้าผิดหวังสิ!หากเจ้าทำให้ข้าขาดทุน ข้าจะต้องหาโอกาสทำให้เจ้าสูญเสีย!……คืนวันที่สอง เจียเหยาเหลือทหารและม้าเฝ้าค่ายไว้สามพันคน นางนำกองทัพเจ็ดพันคนออกเดินทางตลอดกลางคืนเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของทัพศัตรู เจียเหยาสั่งอย่างเคร่งครัดห้ามทหารพูดคุยกันพวกเขาไม่สามารถเคลือนทัพด้วยความเร็ว ป้องกันไม่ให้ม้าศึกเดินจนเกิดเสียงดังเกินไปผ่านการเดินทัพมาตลอดคืน รุ่งอรุณ ในที่สุดกอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 829
กองกำลังเจียเหยาและฮูหลัวมาถึงแทบจะพร้อมกันเวลานี้ พวกเขายังเห็นทหารม้าต้าเฉียนที่เหมือนเนินดินที่ยังไปได้ไม่ไกลระยะว่างระหว่างสองฝ่าย คาดว่าจะมีประมาณเจ็ดแปดลี้เมื่อเห็นเสบียงจำนวนมหาศาลอยู่ใกล้แค่เอื้อม ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังของเจียเหยาหรือฮูหลัว ไม่มีจิตใจไปจู่โจมคนเหล่านั้นแล้วทัพศัตรูเผาเสบียงไม่ทัน นั่นก็คือความโชคดี!แม้ไม่สามารถทำลายล้างทัพศัตรู แต่สามารถปล้นเสบียงได้ แล้วก็สามารถแก้ไขปัญหาเร่งด่วนของพวกเขาตอนนี้ได้ด้วย“ฮ่าๆ...”มองดูเสบียงในเกวียนแต่ละลำ ฮูหลัวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง “พวกไก่อ่อนต้าเฉียนนั่น สุดท้ายก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับพวกเรา! ไม่ว่าพวกเขาจะเจ้าเล่ห์มากแผนการเพียงใด เมื่อมาถึงทุ่งหญ้า พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา!”เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของฮูหลัว คนไม่น้อยหัวเราะตามใช่แล้ว!เล่นแผนอุบาย พวกเขาอาจสู้ต้าเฉียนไม่ได้แต่มาถึงทุ่งหญ้า นั่นก็คือมาถึงใต้ฟ้าของทหารม้าเหล็กต้าเฉียน!ต้าเฉียนขี้ขลาด รู้จักแต่ใช้แผนอุบาย เดิมทีไม่กล้าเผชิญหน้ากับทหารม้าเป่ยหวน!เมื่อได้ฟังเสียงหัวเราะของทุกคน เจียเหยาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเจ้าพวกคนโง่หลงตัวเอง!
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 830
หยุนเจิงตัวดี!เขาช่างใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย!แม้แต่ลายละเอียดเล็กน้อยก็ยังไม่เว้น!ถูกหลอกแล้ว!พวกเขาล้วนถูกหลอกแล้ว!หยุนเจิงเดาไว้นานแล้วว่าพวกเขาขาดแคลนเสบียงจึงต้องสนใจเสบียงเหล่านี้แน่นอน!จงใจทำเช่นนี้ เพื่อล่อให้พวกเขาติดกับ!กับดับ นี่เป็นกับดักของหยุนเจิงที่เตรียมไว้ให้พวกเขา!หยุนเจิงออกแบบกับดักใหญ่ด้วยความคิดรอบครอบเช่นนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อทำให้พวกเขารู้สึกรังเกียจ!ด้านหลัง ต้องมีแผนอุบายที่ใหญ่กว่ารอพวกเขาอยู่!“ทหาร!”เจียเหยาคำรามด้วยความโกรธ “ส่งสายลับไปทุกทิศทางทันที สืบเบาะแสของทัพศัตรู! เร็ว!”ตอนที่เจียเหยาส่งสายสืบออกไปทุกทิศทาง กระสอบบนรถขนเสบียงมากมายถูกกรีดเพื่อตรวจสอบแล้วบนรถขนเสบียงสิบกว่าคันนอกจากกระสอบชั้นแรกที่บรรจุอาหารและธัญพืชไว้ ที่เหลือล้วนเป็นวัชพืชและดิน!ผลลัพธ์ดี ยังดีกว่าที่เจียเหยาคาดไว้หน่อยยังดีที่มีเสบียงอยู่บ้างเดิมทีนางคิดว่า ทุกสิ่งที่อยู่บนรถขนเสบียงมีแต่วัชพืชผสมดินแต่ว่า เจียเหนาก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็วระหว่างทางขบวนคุ้มกันเสบียงทัพศตรูก็ต้องกินต้องดื่มเช่นกันเสบียงเหล่านี้ ย่อมต้องเหลือให้พวกเขาใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 831
“รายงานองค์ชาย ขบวนคุ้มกันเสบียงทัพเราเผชิญกับการโจมตีของทหารม้าเป่ยหวน แม่ทัพชวีเจิ้งนำกองทัพล่าถอย แต่ทหารม้าเป่ยหวนบุกมาอย่างรวดเร็ว ทัพเรายังมีเสบียงบางส่วนนำออกมาไม่ทัน...”ตอนบ่าย หยุนเจิงได้รับข่าวจากคนที่ชวีเจิ้งส่งกลับมา“กองกำลังชวีเจิ้งมีคนบาดเจ็บหรือไม่?”หยุนเจิงถามทันทีทหารส่งสารตอบทันที “ไม่มีผู้บาดเจ็บ แต่ม้าเสียกำลังไป มีม้าสามร้อยกว่าตัววิ่งจนเหนื่อยตายแล้ว...”“ดี! ดีมาก!”หยุนเจิงดีใจมาก ออกคำสั่ง “สั่งเติ้งเป่า ไปทางทะเลสาบไป๋หลางสามร้อยลี้ ตอบรับกองกำลังฉินชีหู่และกองทหารโลหิต! สั่งกองกำลังชวีเจิ้ง เดินทางตลอดคืนไปอยู่กับกองกำลังเติ่งเป่า!”เสบียงขนไม่ทันก็ไม่ทัน!ถึงเช่นไรคงเหลือเสบียงไม่มากแล้ว!ส่วนม้า ก็ไม่เป็นไรนี่ไม่ใช่ตอนที่พวกเขาเข้าสู่เมืองซั่วเป่ยแล้วม้าศึกสามร้อยกว่าตัว วิ่งจนตายไปแล้วก็ช่างเถอะ!ก็นำมาแปรรูปเป็นอาหารให้ทุกคนแล้วกัน!ขอแค่คนหนีกลับมาได้ก็พอแล้วขอแค่ตีขนเป่ยหวนฟันร่วงเต็มฟื้น ต่อไปยังมีโอกาสได้ม้าศึกอีก!ความต้องการที่เขามีต่อฉินชีหู่และกองทหารโลหิตมีไม่สูง ทัพศัตรูมีสามเส้นทางคนและม้าไม่ใช่หรือ ขอแค่เผาเสบียงเส้นทางใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-01
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1398
หากมิใช่เพราะจักรพรรดิเหวินทรงเตือน เขาคงมิได้คำนึงถึงปัญหานี้เลย “พอแล้ว!” จักรพรรดิเหวินโบกพระหัตถ์ “ข้าจะออกเดินทางในไม่ช้า เจ้าอย่ามาติดตามข้าเลย ไปจัดการธุระของเจ้าเถิด!” “เสด็จพ่อจะเสด็จตอนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ“ข้าควรไปแล้ว! การปล่อยให้พี่สามของเจ้าติดอยู่ที่ฟู่โจวตลอดก็ไม่ดี” จักรพรรดิเหวินตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เจ้าอย่ามาส่งข้าเลย ไปๆ มาๆ จะเสียเวลาไม่น้อย” “เอ่อ…” หยุนเจิงรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย “ลูกขอส่งเสด็จพ่อออกจากด่านเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” เขายังต้องไปที่ค่ายใหญ่บนเขาห่านป่าหวนกลับอีกครั้ง หากออกเดินทางจากชายแดนชิงจะช่วยประหยัดเวลาไปไม่น้อย ทว่าหากจักรพรรดิเหวินจะเสด็จจากไป แล้วเขาไม่ส่งเสด็จ ดูเหมือนจะมิใช่เรื่องสมควร “ไม่ต้องแล้ว!” จักรพรรดิเหวินทรงปฏิเสธทันที “อย่างไรเสียเจ้าก็ยังต้องพาเจียเหยาไปที่ฟู่โจวอยู่ดี! เรื่องในมือเจ้าก็ยังมีอีกมากมาย อย่าเสียเวลาเลย เรื่องบ้านเมืองสำคัญกว่า!” เป็นเช่นนี้หรือ? หยุนเจิงลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ลูกขอส่งเสด็จพ่อไปถึงชายแดนกู้เถิดพ่ะย่ะค่ะ!” “ก็ได้!” จักรพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1397
จักรพรรดิเหวินอาจอยู่ในเมืองหลวงนานเกินไป หรืออาจเป็นเพราะอยากสำรวจความมั่งคั่งของหยุนเจิง ในไม่กี่วันที่ผ่านมา จักรพรรดิเหวินให้หยุนเจิงพาไปชมสถานที่หลายแห่ง เยี่ยจื่อและเสิ่นลั่วเยี่ยนตั้งครรภ์อยู่ ส่วนเมี่ยวอินไม่อยากพบกับจักรพรรดิเหวินบ่อยนัก จักรพรรดิเหวินจึงเลือกให้หยุนเจิงเป็นผู้ติดตามเพียงคนเดียว ในช่วงหลายวันนั้น จักรพรรดิเหวินได้ไปชมเหมืองถ่านหิน โรงงานผลิตถ่านน้ำผึ้ง โรงงานปูนซีเมนต์ และเตาเผาต่างๆ อย่างครบถ้วน โชคดีอย่างเดียวคือ จักรพรรดิเหวินไม่ได้ไปดูโรงงานผลิตเกลือบริสุทธิ์ ไม่แน่ชัดว่าจักรพรรดิเหวินตั้งใจหรือไม่ แต่ครั้งนี้พระองค์ไม่ได้ไปชมกองทัพซั่วเป่ย สิ่งที่พระองค์สนใจล้วนเป็นเรื่องเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของประชาชน ในที่สุด หยุนเจิงก็ไม่อาจขัดขวางจักรพรรดิเหวินไม่ให้เดินทางไปยังชายแดนชิงเปียนได้ หยุนเจิงนำกองทัพองครักษ์ของตน พร้อมด้วยทหารองครักษ์ส่วนพระองค์ที่นำโดยโจวไต้ เดินทางไปยังชิงเปียนพร้อมจักรพรรดิเหวิน ระหว่างทางไปยังชิงเปียน หิมะหนาแน่นราวขนนกก็เริ่มตกลงมา จักรพรรดิเหวินยืนอยู่บนกำแพงเมืองชิงเปียน มือไขว้หลังโดยไม่ขยับเขยื้อน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1396
พวกเขาล้วนเป็นคนใกล้ชิดของหยุนลี่ หยุนลี่จึงมิได้ปิดบัง ตั้งใจบอกเรื่องที่ต้องการซุ่มโจมตีหยุนเจิงในหัวเมืองสี่ทิศให้พวกเขารับรู้ เมื่อทราบแผนการของหยุนลี่ มีเพียงหยวนกุยที่ยังคงสงบนิ่ง ขณะที่คนอื่นต่างตกใจไปตามๆ กัน หยวนกุยหลังจากชดเชยความผิด ก็ได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาด้านการทหารในสำนักไทจื่อ แม้จะมิได้บัญชาทหารมากมาย แต่เขามีความภักดีอย่างยิ่ง ในการเดินทางครั้งนี้ หยุนลี่จึงพาหยวนกุยมาด้วย เฉียวเหยียนเซียน หัวหน้าทหารรักษาการณ์ซ้ายของไทจื่อขมวดคิ้ว กล่าวขึ้นว่า “ฝ่าบาท ด้วยฐานะของหยุนเจิง หากไร้พระราชโองการ ใครเล่าจะ…” “เรื่องนี้ เจ้าต้องคอยเตือนข้าด้วยหรือ?” หยุนลี่ขัดจังหวะเฉียวเหยียนเซียน “เรื่องนี้ ข้าจะหารือกับเสด็จพ่อเอง! อย่างไรก็ดี พวกเราต้องเตรียมพร้อมสำหรับกรณีที่เสด็จพ่อไม่เห็นชอบ! นี่คือโอกาสทองในการซุ่มโจมตีหยุนเจิง หลังจากนี้ คงไม่มีโอกาสเช่นนี้อีก!” ครั้งนี้ หยุนลี่ตัดสินใจแน่วแน่ ไม่ว่าองค์จักรพรรดิเหวินจะทรงเห็นด้วยหรือไม่ เขาก็คิดจะลองสังหารหยุนเจิงอยู่ดี ในตอนนี้ หยุนเจิงเปรียบดั่งดาบที่แขวนอยู่บนคอเขา หากหยุนเจิงยังมีชีวิตอยู่ เขาย่อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1395
บรรยากาศในมื้ออาหารนี้ไม่สู้ดีนัก หยุนลี่มีความขุ่นเคืองในใจ แต่ไม่อาจระบายออกได้ ต้องพยายามปลอบประโลมบรรดาแม่ทัพ จึงไม่มีทางจะอารมณ์ดีได้เลย หลังอาหาร หยุนลี่ได้เอ่ยปากเชิญโจวเต้ากงให้เดินพูดคุยเป็นการส่วนตัว โจวเต้ากงก็ไม่รู้ว่าหยุนลี่ต้องการสิ่งใด แต่ก็จำต้องตอบรับ หยุนลี่กอดอก เดินนำโจวเต้ากงไปยังลานกว้างในค่ายทหาร “เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับหยุนเจิง?” ขณะเดินอยู่ หยุนลี่ก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน คิดเห็นต่อหยุนเจิงหรือ?โจวเต้ากงสะดุ้งในใจ รีบตอบกลับไปว่า “องค์ชายหกทรงเป็นโอรสสวรรค์ ข้าน้อยไม่บังอาจแสดงความคิดเห็นโดยพลการ” “ไม่เป็นไร กล่าวตามที่เจ้าคิดเถิด” หยุนลี่กล่าวอย่างเรียบเฉย เมื่อเห็นหยุนลี่ยืนกรานจะถาม โจวเต้ากงก็จำต้องตอบไปด้วยความหวั่นเกรง “องค์ชายหกทรงมีฝีมือในการศึก ปราบปรามศัตรูอย่างกล้าหาญ นับเป็นคุณูปการใหญ่หลวงต่อแผ่นดินต้าฉวน! แต่การที่ทรงมีอำนาจทหารอยู่ในพระหัตถ์และไม่เชื่อฟังราชโองการนั้น กลายเป็นภัยใหญ่หลวงต่อราชสำนัก...” เมื่ออยู่ต่อหน้าหยุนลี่ในฐานะรัชทายาท โจวเต้ากงจึงจำต้องกล่าวเช่นนี้ หยุนลี่รู้สึกพอใจกับคำตอบของโจวเต้ากง จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1394
เมื่อได้ฟังโจวเต้ากงบ่นอย่างนี้ หยุนลี่ก็เดาได้ทันทีว่าเจ้านี่ต้องการพูดอะไรต่อไป ชัดเลย เขาคงจะมาขอเกราะจากตนแน่ๆ ใช่ไหม? “พอแล้วๆ!” หยุนลี่ขัดจังหวะคำพูดของโจวเต้ากง “ที่นี่ยังขาดเกราะอีกเท่าไหร่?” “หนึ่งหมื่นสามพันชุด” โจวเต้ากงตอบทันที “ขาดมากขนาดนี้เลย?” ใบหน้าของหยุนลี่กระตุกเล็กน้อย “ตามที่เจ้าพูด คนหนึ่งหมื่นที่ประจำอยู่ห่างออกไปสิบห้าลี้ก็แทบไม่มีเกราะเลยใช่ไหม?” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงพยักหน้า “หนึ่งหมื่นนั้นล้วนเป็นทหารที่เพิ่งเกณฑ์ใหม่ และตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น…” ฝึกซ้อม? ใบหน้าของหยุนลี่มืดครึ้ม เกือบจะสบถออกมา ไม่มีเกราะป้องกัน นี่ก็เรียกว่าฝึกซ้อมหรือไงวะ? นี่มันเรียกว่าทิ้งข้าวเปลืองเบี้ยเลี้ยงมากกว่า! ถ้าเจ้าหกยกพลบุกมา จะหวังพึ่งคนพวกนี้ได้ไหม? พวกทหารนี่คงเป็นแค่เป้าซ้อมมือให้เจ้าหกไม่ใช่หรือไง? บ้าบอคอแตก! แนวป้องกันนี่ ไม่มีเสียยังจะดีกว่า! อย่างนี้ ราชสำนักยังประหยัดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลอีกด้วย! หยุนลี่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อาจระบายความโกรธใส่โจวเต้ากงได้ เรื่องนี้จะไปโทษโจวเต้ากงก็ไม่ได้! เกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1393
ฟู่โจวหัวเมืองเมืองสี่ทิศนี่คือพื้นที่ที่ใกล้กับซั่วเป่ยที่สุดของฟู่โจว หยุนเจิงจะจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาที่ฟู่โจว การสร้างจวนอ๋องใหม่ในเวลาสั้นๆ เป็นไปไม่ได้ จึงต้องซื้อจวนจากเหล่าขุนนางใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศแทน เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นหน้าที่ของหยุนลี่ องค์รัชทายาท ที่จะช่วยดูแลจัดการ แต่หยุนลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สั่งให้ขุนนางในกรมพิธีการตัดสินใจกันเอง เขาเกลียดชังหยุนเจิงจนแทบอยากสับร่างหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แล้วจะให้เขามาช่วยเลือกจวนให้อย่างนั้นหรือ? ถ้าให้ช่วยเลือกโลงศพแทน เขาคงรีบทำอย่างกระตือรือร้นแน่! หลังจากโยนเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ให้ขุนนางระดับล่างจัดการ หยุนลี่ก็พาคนเดินทางไปยังค่ายใหญ่หัวเมืองสี่ทิศ นับตั้งแต่จ้าวจี๋นำทัพไปยังเขตตะวันตกเฉียงเหนือ ฟู่โจวก็เหลือเพียงกองกำลังสามหมื่นนาย และกองกำลังทั้งสามหมื่นนายนี้ก็เกือบทั้งหมดประจำอยู่ในหัวเมืองสี่ทิศ หยุนลี่ไม่หวั่นเกรงที่จะถูกตำหนิเรื่องการติดต่อกับแม่ทัพในกองทัพโดยพลการ การตรวจสอบค่ายใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศ เป็นภารกิจที่จักรพรรดิเหวินมอบหมายให้เขาก่อนที่จะเดินทางไปยังซั่วเป่ย เมื่อหยุนลี่พาคนมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1392
“เสด็จพ่อ ที่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหารอย่างหนัก!” หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้าทุกข์ใจ “ตอนนี้ลูกไม่ได้ดูแลแค่ชาวซั่วเป่ย แต่ยังต้องเลี้ยงดูคนในเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งเป่ยหมัวถัว กุ่ยฟาง เป่ยหวน ทุกพื้นที่เหล่านี้…” “คำพูดพวกนี้ไปบอกพี่สามของเจ้าสิ อย่ามาพูดกับข้า!” จักรพรรดิเหวินไม่ฟังคำพร่ำบ่นของหยุนเจิง ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย บอกกับเจ้าสาม? หยุนเจิงเบะปาก แค่มันเทศในห้องใต้ดินนี้ เจ้าสามจะซื้อไหวหรือ? ตามราคาที่ตนตั้งไว้ก่อนหน้า ถ้าเจ้าสามไม่จ่ายเงินออกมาสักหลายล้านตำลึง คงไม่มีทางซื้อมันเทศในห้องนี้ได้ ถ้าถึงขั้นนั้น เจ้าสามคงต้องกลายเป็นหัวหน้าแผนกปล้นบ้านประจำราชสำนักต้าเฉียนแน่! มองเห็นสีหน้าขัดใจของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินวางมันเทศในมือ พลางตบไหล่หยุนเจิงอย่างแรง “จงจำไว้ ประชาชนในเขตในก็ล้วนเป็นราษฎรในความดูแลของเจ้า!” นั่นไง! เริ่มมาล้างสมองกันอีกแล้ว! หยุนเจิงบ่นในใจ พลางเปลี่ยนเรื่องถาม “เสด็จพ่ออยากลองชิมรสมันเทศนี่ไหม?” “ตอนนี้เลย?” จักรพรรดิเหวินแปลกใจเล็กน้อย “อื้ม” หยุนเจิงพยักหน้า “มันเทศนี่ปอกเปลือกแล้วกินดิบได้ กินน้อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1391
ผ่านไปไม่กี่วัน พวกเขาก็เดินทางกลับถึงเมืองติ้งเป่ยจนได้ ด้วยเหตุที่จักรพรรดิเหวินทรงกำชับไว้ล่วงหน้า การเสด็จมายังเมืองติ้งเป่ยครั้งนี้จึงถูกปิดเป็นความลับอย่างเข้มงวด มีเพียงผู้คนในจวนอ๋องเท่านั้นที่รับทราบ ครั้นถึงเมืองติ้งเป่ย จักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้รีบไปยังจวนอ๋องในทันที แต่กลับยืนกรานให้หยุนเจิงพาไปชมมันเทศเสียก่อน ถึงกับดึงตัวไปก็ยังไม่ยอม หยุนเจิงถึงกับเอ่ยว่าให้คนยกมันเทศมาถวายให้ทอดพระเนตรที่จวนก็ยังไม่ยอม ทั้งยังยืนกรานจะไปดูด้วยพระองค์เองที่ห้องใต้ดินเก็บมันเทศ หยุนเจิงเริ่มระแวงหนักว่าตาแก่นี้คงกลัวว่าตนจะยกมันเทศไม่กี่หัวมาหลอกให้พอพระทัย จึงต้องการไปตรวจดูคลังสำรองเสียก่อนว่าจะสามารถยึดมันเทศไปจากตนได้สักเท่าใด ด้วยการยืนกรานของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงจึงจำต้องพาไปยังสถานที่เก็บมันเทศแห่งหนึ่ง แม้ว่ามันเทศจะถูกแบ่งเก็บไว้ในห้องใต้ดินหลายแห่ง แต่สถานที่เหล่านั้นก็อยู่ติดกัน เพื่อให้สะดวกต่อการจัดการยามเฝ้ารักษา จักรพรรดิเหวินเพียงลงจากรถม้า ก็เห็นกองทหารจำนวนมากสวมเกราะพร้อมอาวุธครบมือ “เจ้าช่างเฝ้าแน่นหนาดีจริง! หรือเจ้ากลัวใครจะมาขโมยมันเทศของเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
