เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 56
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 57
เมื่อได้ยินสิ่งที่หยุนเจิงกล่าว หยุนลี่หน้าเขียวปัด“เจ้าหก!”หยุนลี่กระโดดออกมาตำหนิด้วยความโมโหเพราะเรื่องผิดศีลธรรม “เจ้ามันใจจืดใจดำ แม้แต่ความตายยังคิดจะลากข้าไปด้วย! เสด็จพ่อ อย่าปล่อยให้เจ้าหกพูดจาเหลวไหวเด็ดขาด!”หยุนถิงหัวเราะ “พี่สาม ท่านก็ยอมสละชีพหน่อย! ถ้าเจ้าหกชนะเดิมพันอีกล่ะ!”“นั่นสิ!”องค์ชายรองพยักหน้าตาม “พวกเราล้วนเป็นองค์ชาย เจ้าหกกล้าเอาหัวเป็นเดิมพัน เหตุใดเจ้าไม่กล้าเล่า?”“ใช่ๆ!” องค์ชายห้าคล้อยตามด้วยเช่นกันพวกเขาเฝ้าภาวนาให้หยุนลี่ตายนาทีนี้ จู่ๆ พวกเขาก็คิดว่ามองหยุนเจิงแล้วสบายตาขึ้นเป็นกองอืม...ช่วงนี้ยิ่งมองเจ้าหกยิ่งสบายตานัก!หยุนลี่โกรธเดือดดาล กัดฟันกรอดตวาดลั่น “อย่างนั้นเหตุใดพวกเจ้าไม่เอาหัวตัวเองมาเดิมพันล่ะ?”“เพราะเจ้าหกไม่ได้พูดอย่างไรเล่า!”หยุนถิงหัวเราะออกมาอย่างสมเหตุสมผล“ข้า...”หยุนลี่ติดขัดเล็กน้อย เขาทำได้เพียงอ้อนวอนกับจักรพรรดิเหวินอีกครั้ง “เสด็จพ่อ เจ้าหกมีเจตนาทำร้ายหมายเอาชีวิตลูก อย่าปล่อยให้เขาเหลวไหลนะพ่ะย่ะค่ะ!”“หุบปากให้หมด! กลัวคณะทูตเป่ยหวนดูเรื่องตลกไม่มากพอหรืออย่างไร?”จักรพรรดิเหวินจ้องบรรดาลูกชา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 58
จักรพรรดิเหวินตำหนิทุกคน “ราชครูเป่ยหวนยังไม่ได้บอกเลยว่าผิด พวกเจ้าร้องไห้อยู่ตรงนี้กันเพื่อสิ่งใด?”แม้จักรพรรดิเหวินคิดว่าจำนวนพันล้านตันออกจะเกินไปหน่อย แต่เขาไม่เชื่อว่าหยุนเจิงยอมตายเพื่อสมรู้ร่วมคิดกับเป่ยหวนช่วงชิงเสบียงของต้าเฉียนหยุนเจิงจ้องปานปู้ จากนั้นก็ยิ้มถาม “ราชครู ข้าพูดถูกหรือไม่?”“ผิดแล้ว!”ปานปู้สายหน้า “หนึ่งพันล้านกว่าตัน องค์ชายคำนวณอย่างไร? ต่อให้ความกระหายเป่ยหวนเรามากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางเอาเสบียงมากมายขนาดนั้นหรอก?”แค่ปานปู้กล่าวออกมา เหล่าขุนนางก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเกือบพาหยุนเจิงไปฉีกร่างเป็นชิ้นๆ แล้วแม้แต่สายพระเนตรของจักรพรรดิเหวินที่มองไปยังหยุนเจิงยังเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา“อย่างนั้นหรือ?”หยุนเจิงไม่เห็นด้วย มองปานปู้ด้วยสายตาเยาะเย้ย “ตอนนี้ราชครูไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ข้าสามารถแสดงการคำนวณให้ราชครูดูสักหน่อย ไม่ใช่เรื่องยาก!”“อย่างนั้นองค์ชายหกคำนวณให้ดูหน่อยเถอะ!”ปานปู้เค้นเสียงเย็นเขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าหยุนเจิงสามารถคำนวณตัวเลขที่ถูกต้องออกมาได้ภายในระยะเวลาสั้นๆต่อให้หยุนเจิงกล่าวถูกต้อง คนของต้าเฉียนก็ไม่มีทางเชื่อ!นอกจากเขาจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 59
ปานปู้พยายามประคับประคองใบหน้าของเขาให้ถึงที่สุดด้วยความเร็วในการคำนวณของหยุนเจิง ไม่นานก็ใกล้คำนวณผลลัพธ์ออกมาได้แล้วถึงตอนนั้นค่อยยอมรับ ก็เป็นการยืนยันเรื่องการปลิ้นปล้อนของเขาแล้วยอมรับตอนนี้ อย่างน้อยก็ยังรักษาหน้าเอาไว้ได้บ้างเมื่อได้ฟังคำพูดของปานปู้ ทุกคนตกตะลึงรอจนได้สติกลับมา ทั้งท้องพระโรงตกอยู่ในความแตกตื่นเหมือนนกแตกรัง“อะไรนะ?”“เยอะขนาดนั้นเชียวหรือ?”“จะเป็นไปได้อย่างไร!”“นี่ นี่”แม้ปานปู้จะยอมรับแล้ว แต่คนมากมายของต้าเฉียนยังไม่เชื่อพวกเขาล้วนไม่มีใครคาดคิด ให้เสบียงเพียงเล็กน้อย วันสุดท้ายกลับกลายเป็นจำนวนหนึ่งพันล้านตันอย่างน่าตกใจ!เสบียงหนึ่งพันล้านตัน ต้องให้ชาวต้าเฉียนงดกินงดดื่มเป็นเวลาหนึ่งปีถึงจะเพียงพอ!อีกทั้ง นี่เป็นเพียงจำนวนของวันสุดท้ายเพียงวันเดียวเท่านั้น!นี่มันหลุมพรางชัดๆ!มันคือหลุมพรางใหญ่ยักษ์!หากลงนามในข้อตกลงจริง ต้าเฉียนคงจบสิ้นแล้ว!“ราชครูฝีมือดีจริงๆ! นับถือๆ!”จักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรปานปู้ด้วยสายตาเย็นเฉียบ ไฟโทสะลุกโชนกลางพระทัยตอนนี้เขาจะไม่เข้าใจแผนการของปานปู้ได้อย่างไรปานปู้ดึงความสนใจของทุกคนไปไว้ที่จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 60
หลุมพรางที่เขาเค้นสมองทำขึ้นมาเพื่อชาวต้าเฉียนกลับถูกหยุนเจิงมองทะลุปรุโปร่งอย่างอย่างดาย ตอนนี้เขาต้องกลับไปไตร่ตรองให้ดีสักหน่อยเฮ้อ!หลุมพรางชั้นดีเลยนะ!นึกไม่ถึงว่าจะถูกองค์ชายสวะผู้นี้ทำลายเสียแล้ว!ต้าเฉียนมีบันทึกโบราณที่มหัศจรรย์เช่นนี้จริงหรือ?“อย่างนั้นก็พอดีเลย!”จักรพรรดิเหวินพยักพระพักตร์เล็กน้อย “ทหาร ส่งตัวแทนทูตเป่ยหวนกลับไปพักผ่อน!”“รอเดี๋ยว!”ทันใดนั้นปานปู้ก็โพล่งออกมา“ราชครูยังมีเรื่องอันใด?”จักรพรรดิเหวินถามอย่างไม่พอพระทัยปานปู้ยังคงยิ้มเจื่อน “ข้ามีของบางอย่าง เดิมตั้งใจจะออกจากเมืองต้าเฉียนแล้วค่อยมอบให้พวกท่าน แต่ตอนนี้คงไม่ต้องรอให้ถึงเวลานั้นแล้ว...”ขณะที่กล่าว ปานปู้หยิบจดหมายที่เขาได้รับเมื่อคืนก่อนออกมาจากหน้าอกสถาการณ์จนตรอกที่ทำไว้เพื่อหยุนเจิงถูกทำลายแล้วจดหมายที่อยู่ในมือเขาก็ไร้ประโยชน์แล้วแทนที่จะเก็บเอาไว้ มิสู้มอบให้จักรพรรดิเหวิน ทำให้พวกเขาเกิดความขัดแย้งภายใน!ยิ่งต้าเฉียนขัดแย้งกันภายในมากเท่าใด ยิ่งเป็นประโยชน์กับเป่ยหวน!เมื่อเห็นจดหมายในมือปานปู้ รูม่านตาของหยุนลี่พลันหดลงสวีสือฝู่รู้สึกเกร็งขึ้นมาในใจ แต่ไม่นาน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 61
กึก!สิ้นคำดำรัสของจักรพรรดิเหวิน ทุกคนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวนึกไม่ถึงจักรพรรดิเหวินจะให้หยางซวี่เอาหัวกระแทกตายในท้องพระโรงนี่จริงๆ?คนฉลาดต่างดูออกแล้ว จักรพรรดิเหวินกำลังเชือดไก่ให้ลิงดู!“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่รู้ความ!”หยางซวี่กระวนกระวาย ก้มหัววิงวอนไม่หยุด “ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วย ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วย...”“วิญญูชนต้องรักษาคำพูด!”นัยน์พระเนตรเต็มไปด้วยความเหน็บหนาวของจักรพรรดิเหวิน ตรัสด้วยเสียงเฉียบ “ข้ากำลังให้โอกาสเจ้าตายโดยรักษาชื่อเสียงเอาไว้ เมื่อใดที่มีดบั่นหัวของเจ้า เจ้าก็จะกลายเป็นขุนนางทรยศ!”เมื่อได้ฟังคำดำรัสของจักรพรรดิเหวิน หยางซวี่ตกใจกลัวจนหน้าถอดสี ส่งสายตาร้อนรนขอความช่วยเหลือจากสวีสือฝู่และหยุนลี่ทว่าทั้งสองคนไม่ใช่คนโง่ พวกเขารู้ดีว่าจักรพรรดิเหวินกำลังเชือดไก่ให้ลิงดู ไหนเลยจะกล้าขอร้องแทนหยางซวี่ในเวลานี้!เขาสองคนทำเป็นไม่เห็น ก้มหน้าก้มตามองพื้นหยางซวี่ยังคงไม่หยุดอ้อนวอนแต่น่าเสียดาย จักรพรรดิเหวินได้ตัดสินพระทัยแล้วขุนนางบุ๋นบู้ทั้งราชสำนักไม่มีผู้ใดกล้าขอร้องแทนหยางซวี่สักคนในที่สุด หยางซวี่ก็ต้องเอาศีรษะโขกกับเสาในท้องพระโรง กระแทกจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 62
“นั่นสิ!”หยุนถิงลุกขึ้นมากล่าวถากถาง “ไม่เพียงพวกเราที่สามารถเป็นพยานได้ ขุนนางมากมายล้วนเป็นพยาน! เจ้าหกตกใจกลัวเขาจนแทบจะไปหาเสด็จพ่อเพื่อขอพระราชทานเหล้าพิษ!”“เสด็จพ่อ ลูกเป็นพยานได้พ่ะย่ะค่ะ!” เจ้าห้ากล่าวเสียงดัง “ขุนนางทั้งราชสำนักล้วนรู้ดี เจ้าหกเตะจุดสำคัญของพี่สาม พี่สามต้องอยากแก้แค้นเจ้าหก! ตามความเห็นของลูก คนที่สมคบคิดกับเป่ยหวนเพื่อใส่ร้ายเจ้าหก ก็เป็นพี่สามเช่นกัน!”“ใช่!” หยุนถิงพยักหน้าหงึกๆ “พวกเราไร้ความขัดแย้งไร้ความคับแค้นใจกับเจ้าหก จะใส่ร้ายเจ้าหกไปเพื่อสิ่งใด?”หยุนลี่โกรธจัด จากนั้นก็ชี้หน้าทั้งสามคนแล้วตวาดลั่น “ใส่ร้าย! พวกเจ้ากำลังใส่ร้าย...”ท่ามกลางสายตาของทุกคน พวกพี่น้องเริ่มกัดกันเหมือนสุนัขหยุนลี่หัวเดียวกระเทียมลีบต่อกรกับพวกเจ้ารองทั้งสามคน ในด้านกำลังอำนาจเขาเสียเปรียบแล้วพวกองค์ชายรองสามคนยิ่งกล่าวยิ่งรู้สึกฮึกเหิม ทั้งยังลากเหล่าขุนนางเป็นพยานเรื่องที่หยุนลี่กล่าวว่าจะส่งหยุนเจิงเดินทางเมื่อคืนวานก่อนทั้งสามคนรู้ดี นี่เป็นโอกาสทำลายหยุนลี่ให้ย่อยยับหากพวกเขาไม่ทำลายหยุนลี่ให้ย่อยยับ หยุนลี่ก็จะทำลายพวกเขาทิ้งกำจัดหยุนลี่ศัตรูตัวฉก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 63
ในที่สุดจักรพรรดิเหวินก็ระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว พระองค์ทรงเตะต่อยลูกชายสี่คนต่อหน้าขุนนางโดยไม่สนพระทัยพิธีรีตรองหรือเกียรติยศใดทั้งนั้นทั้งสี่คนตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ แม้ความเจ็บท่วมท้นแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงออกมาขุนนางมองฉากตรงหน้าด้วยความตกตะลึงไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าจักรพรรดิเหวินจะโกรธได้ถึงเพียงนี้แต่ว่าก็เข้าใจได้ไม่ยากลูกชายคนที่หกเดินทางไปเป่ยกวน กษัตริย์และขุนนางล้วนขึ้นเขา!องค์ชายทั้งสี่คนยอมทำทุกอย่างเพื่อทำลายองค์ชายหกหยุนเจิงก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมา พยายามกลั้นรอยยิ้มเอาไว้นี่เป็นผลลัพธ์ที่แม้แต่เขาก็ไม่คาดคิดจะว่าไปก็ต้องขอบคุณคนที่สมรู้ร่วมคิดกับเป่ยหวนทำร้ายเขา!หากไม่มีเรื่องเฮงซวยนี่ จักรพรรดิเหวินจะโกรธจัดจนทุบตีลูกชายสี่คนต่อหน้าขุนนางเช่นนี้ได้อย่างไรไม่ไว้หน้าองค์ชายสี่คนเลยสักนิด!“ฝ่าบาทระงับโทสะด้วย!”เมื่อเห็นจักรพรรดิเหวินโกรธจนใกล้หมดลมหายใจแล้ว มู่ซุ่นรีบวิ่งเข้าไปพยุงจักรพรรดิเหวิน กล่าวเตือนด้วยสีหน้าเป็นกังวล ““ฝ่าบาทระงับโทสะ! รักษาพระวรกายด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”บรรดาขุนนางได้สติกลับมาก็พากันคุกเข่าหยุนเจิงเอือมระอา ทำได้เพียงคุกเข่าตามจักร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 64
จักรพรรดิเหวินเก็บสายพระเนตรกลับมา จากนั้นก็ทอดมองหยุนลี่ที่นั่งคุกเข่าใหม่อีกครั้ง พระองค์ตวาดลั่น “ข้าถามเจ้า เจ้ารู้ทั้งรู้ว่าเงินบำนาญของทหารพิการและเสียชีวิตในสงครามที่ซั่วเป่ยถูกยักยอก เหตุใดไม่รายงาน?”“ว่าอย่างไรนะพ่ะย่ะค่ะ?”เมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิเหวิน เซียวว่านโฉวพลันลุกมา ดวงตาทั้งสองวาวโรจน์ด้วยไฟโทสะ “ที่ฝ่าบาททรงตรัสมาทั้งหมด เป็นเรื่องจริงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“เรื่องนี้ค่อยว่ากันภายหลัง!”จักรพรรดิส่งสัญญาณให้เซียวว่านโฉวกลับไปที่ของตน จากนั้นทรงจ้องหยุนลี่ด้วยความเย็นชา “การประชุมขุนนางในวันนี้ ข้าให้โอกาสเจ้าอีกครั้งก็เพื่อรอเจ้ารายงานเรื่องนี้ เหตุใดเจ้าไม่รายงาน?”ที่แท้เป็นเรื่องนี้เอง!หยุนลี่ถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็กล่าวด้วยสีหน้าเป็นกังวล “ลูกรู้ว่าหากรายงานเรื่องนี้ เสร็จพ่อต้องทรงกริ้วมาก ลูกคิดว่ารอให้เรื่องขอเสบียงของเป่ยหวนผ่านไปก่อนค่อยรายงานเสด็จพ่อ เพื่อป้องกันไม่ให้เป่ยหวนได้เห็นเรื่องน่าขบขันนี้”“ฝ่าบาท กระหม่อมทราบเรื่องนี้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”สวีสือฝู่ลนลานลุกขึ้นมาโค้งคำนับ “เมื่อวานตอนที่องค์ชายสามทราบเรื่องนี้ก็มาหากระหม่อม เป็นกระหม่อมที่แ
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1602
ตอนเที่ยงของวันถัดมา ผางลู่ซานสะพายห่อผ้ามาตามเวลานัด และปรากฏตัวในลานบ้านร้าง“ของทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วหรือไม่?”ทันทีที่เข้ามา ผางลู่ซานก็เอ่ยถาม“เตรียมพร้อมหมดแล้ว!”โหวซื่อไคชี้ไปที่หม้อเหล็กใบเล็กและอุปกรณ์อื่นๆ ที่เตรียมไว้ผางลู่ซานเดินไปตรวจสอบครู่หนึ่ง ก่อนจะสั่งโหวซื่อไคทันทีว่า “เจ้าทิ้งคนไว้ช่วยข้าคนหนึ่ง ที่เหลือออกไปเฝ้ารอบนอก หากมีใครเข้ามา ให้รีบเตือนพวกเราโดยทันที!”“เอ่อ…”โหวซื่อไคลังเลเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับซูฮ๋วยหมินว่า “เจ้าอยู่ข้างใน ส่วนคนอื่นออกไปเฝ้าด้านนอก!”คนในตระกูลซูที่เหลือต่างไม่พอใจนักพวกเขาเองก็อยากดูให้แน่ชัดว่าผางลู่ซานใช้วิธีใดในการเปลี่ยนจากน้ำตาลอ้อยเป็นน้ำตาลขาวแต่เมื่อเห็นโหวซื่อไคส่งสายตาให้พวกเขาเป็นพัลวัน ก็จำต้องยอมรับและออกไปด้านนอกช่างเถอะ!อย่างไรเสีย ตระกูลซูก็ยังมีคนอยู่ข้างในหนึ่งคนอยู่แล้ว ไม่มีทางที่โหวซื่อไคจะเก็บความลับนี้ไว้คนเดียว!คิดเช่นนั้น พวกเขาก็เดินออกไปอย่างไม่เต็มใจนักเมื่อคนออกไปหมดแล้ว ผางลู่ซานก็เริ่มสั่งการทันทีคนหนึ่งตั้งเตาไฟ อีกคนล้างหม้อหลังจากทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว ผางลู่ซานก็หยิบน้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1601
ไม่กี่วันต่อมา โหวซื่อไคพร้อมกับคนในตระกูลซูอีกสองสามคน ได้เดินทางไปยังซั่วเป่ยพร้อมกับตั๋วเงินจำนวนมากครั้งนี้ ตระกูลซูได้ลงเงินรวมหนึ่งล้านสี่แสนตำลึงโดยหนึ่งล้านสองแสนตำลึงเป็นเงินสำหรับการร่วมลงทุนกับโหวซื่อไคเพื่อซื้อวิธีการทำน้ำตาลขาว ส่วนอีกสองแสนตำลึงนั้นถือเป็นเงินที่ตระกูลซูให้โหวซื่อไคยืมสำหรับเงินที่เพิ่มขึ้นมาอีกสองแสนตำลึง คนในตระกูลซูมีความเห็นคัดค้านมากแต่โหวซื่อไคก็ยืนกรานไม่ยอมอ่อนข้อตามคำพูดของโหวซื่อไค เขาทุ่มเงินไม่น้อยเพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีกับผางลู่ซานแค่ความสัมพันธ์ของเขากับผางลู่ซานก็มีค่าเทียบเท่ากับเงินสองแสนตำลึงแล้วในที่สุด ภายใต้การไกล่เกลี่ยของหยางหุยโจว ตระกูลซูก็ยอมเพิ่มเงินให้อีกสองแสนตำลึงแม้ว่าตระกูลซูจะมั่งคั่งเป็นอันดับต้นๆ แต่เงินสดก็ไม่ได้มีอยู่มากนักเพื่อรวบรวมเงินให้ครบหนึ่งล้านสี่แสนตำลึง ตระกูลซูถึงกับต้องไปกู้เงินจากที่อื่นมาอีกสามแสนตำลึงคณะเดินทางข้ามด่านเป่ยลู่ไปโดยมุ่งตรงสู่เมืองหม่าอี้ แต่ไม่ได้เข้าเมือง พวกเขาตั้งหลักอยู่ในเรือนเล็กซอมซ่อแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากเมืองหม่าอี้ประมาณสิบลี้พวกเขารออยู่ที่เรือนเล็กหน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1600
อวี๋ฝูเดิมทีคิดจะรับจดหมายนั้นไว้เอง แต่ผู้ส่งจดหมายกลับยืนยันหนักแน่นว่า ผู้ที่สั่งให้เขานำจดหมายมา ได้กำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า จดหมายฉบับนี้จะต้องส่งถึงมือหยุนเจิงโดยตรง!“พาเข้ามา!”หยุนเจิงสั่งไม่รู้ว่าจะเป็นจดหมายจากโหวซื่อไคหรือไม่?ไม่นาน เด็กหนุ่มผู้ส่งสารก็ถูกพาตัวเข้ามา “ข้าน้อยขอคารวะท่านอ๋อง!”“ลุกขึ้นเถิด!”หยุนเจิงยกมือขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อ “โหวซื่อไคเป็นคนให้เจ้ามาส่งหรือ?”“ใช่ขอรับ!”เด็กหนุ่มรีบพยักหน้า พร้อมกับยื่นจดหมายออกมาให้หยุนเจิงหยุนเจิงรับจดหมายมา เปิดออกอ่านอย่างรวดเร็วหลังจากกวาดตาอ่านคร่าวๆ เขาก็โล่งใจลงไม่น้อย ก่อนจะหันไปสั่งอวี๋ฝู “หาที่พักให้เขา และให้รางวัลห้าตำลึงเงิน!”“รับทราบ!”อวี๋ฝูรับคำสั่ง ก่อนจะพาเด็กหนุ่มออกไปทันทีเมื่อพวกเขาจากไป เยี่ยจื่อจึงขยับเข้ามาดูจดหมายด้วย“สำเร็จแล้วรึ?”เยี่ยจื่อยิ้มอย่างสดใส“ไม่เพียงแต่สำเร็จ ยังมีเรื่องเหนือความคาดหมายอีกด้วย!”หยุนเจิงเผยรอยยิ้มเย็นชา “เจ้าสามนี่ช่างไม่รู้จักสิ้นสุดจริงๆ!”แม้ว่าโหวซื่อไคจะไม่ได้กล่าวถึงจุดประสงค์ของหยางหุยโจวที่ไปเยือนตระกูลซู แต่เพียงใช้ปลายเท้าคิด เขา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1599
“ได้ยินแล้วหรือยัง? นายท่านอู๋ถูกยึดทรัพย์แล้ว”“นายท่านอู๋อะไรกัน! ต้องเรียกอู๋โหย่วเต๋อ! ไม่สิ ต้องเรียกว่า อู๋ขาดคุณธรรม!”“อู๋โหย่วเต๋อ… ชื่อก็แปลว่าไม่มีคุณธรรมอยู่แล้วมิใช่รึ? ไม่ต่างกันเลยสักนิด!”“อู๋โหย่วเต๋อสมควรได้รับโทษแล้ว แต่พวกที่ซื้อที่ดินของตระกูลอู๋ไป นับว่าโชคดีมาก! ตอนนี้ตระกูลอู๋ถูกยึดทรัพย์แล้ว พวกเขาไม่ต้องส่งค่าธัญญาหารให้พวกมันอีก!”“จริงด้วย! เจ้าว่าทำไมข้าถึงไม่มีโชคแบบนั้นบ้างนะ?”“ข้าได้ยินมาว่า ท่านอ๋องจงใจหาเรื่องจับผิด เพื่อล้มตระกูลอู๋ทั้งบ้าน! นี่แหละที่เรียกว่า เชือดไก่ให้ลิงดู ตั้งใจทำให้เหล่าผู้มั่งคั่งที่ไม่ยอมรับนโยบายภาษีใหม่เห็นเป็นตัวอย่าง!”“…”ข่าวการถูกยึดทรัพย์ของตระกูลอู๋แพร่กระจายไปทั่วหัวเมืองสี่ทิศในเวลาอันสั้นบางคนดีใจถึงกับปรบมือยินดี ขณะที่บางคนมองว่าเรื่องนี้เป็นแผนการที่แฝงไว้ด้วยเจตนาแอบแฝงบรรดาขุนนางและเจ้าที่ดินใหญ่ทั้งหลายต่างหวาดกลัวกันถ้วนหน้าแท้จริงแล้ว ตามกฎหมายราชสำนัก ความผิดของตระกูลอู๋ไม่ถึงขั้นต้องถูกยึดทรัพย์แต่จุดอ่อนของพวกมันคือ วัวที่เหล่าหลิวโถวได้รับ เป็นของที่หยุนเจิงพระราชทาน นี่ทำให้หยุนเจิงมีเห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1598
เขารู้เพียงว่า ท่านอ๋องผู้นี้ ซึ่งผ่านศึกมานับไม่ถ้วน มิใช่คนที่จะเมตตาปรานีใครได้ง่ายๆอู๋โหย่วเต๋อสั่นสะท้านไปทั้งตัว ในที่สุดก็พยายามรวบรวมเรี่ยวแรง ขยับร่างที่อ่อนแรงของตนขึ้นคุกเข่าให้เรียบร้อย“ขอ… ขอท่านอ๋องเมตตาด้วย…”“ได้! ข้าจะให้เจ้า!”หยุนเจิงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองหลิวอู่และหลี่เจี่ย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกตระกูลอู๋ ทั้งบิดา บุตร และพ่อบ้านผู้นี้ จะเป็น วัวไถนา ของพวกเจ้า! ให้พวกมันลากคันไถให้พวกเจ้า! ส่วนเรื่องอาหารไม่ต้องห่วง ข้าจะเป็นคนดูแลเอง ข้าจะทำให้แน่ใจว่าพวกมันจะไม่อดตาย!”อะไรนะ?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ไม่เพียงแต่อู๋โหย่วเต๋อเท่านั้นที่ตะลึงงัน แม้แต่หลิวอู่และหลี่เจี่ยเองก็ตกตะลึงเช่นกันภายในแคว้นต้าเฉียน ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีคนถูกใช้ให้ลากคันไถแทนวัวแต่เรื่องเช่นนี้มักเกิดขึ้นกับชาวบ้านยากไร้ที่ไม่มีเงินเช่าวัวเท่านั้นทว่า เรื่องให้ตระกูลอู๋กลายเป็นวัวไถนาให้พวกเขา แม้แต่ในฝัน พวกเขาก็ไม่เคยกล้าคิด!พวกเขานิ่งอึ้งไปอยู่นาน ก่อนจะได้สติ รีบคุกเข่ากระแทกพื้นและกล่าวเสียงดัง “ข้าน้อยขอคารวะท่านอ๋อง! ขอขอบพระคุณในพระเมตตาอันล้ำลึก!”ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1597
เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้น จริงๆ แล้วไม่ได้ซับซ้อนอะไรเพียงแค่อู๋โหย่วเต๋อโลภอยากได้วัวไถนาของเหล่าหลิวโถวเดิมทีเขาตั้งใจจะใช้เงินซื้อวัวจากเหล่าหลิวโถวในราคาถูก แต่เหล่าหลิวโถวกลับไม่ยอมขายให้ไม่ว่าจะอย่างไรเมื่ออู๋โหย่วเต๋อหมดความอดทน จึงใส่ร้ายว่าเหล่าหลิวโถวขโมยวัวของตระกูลอู๋ไป และกล่าวว่า หากไม่ได้ขโมยจริง ก็ต้องมีทะเบียนวัวมายืนยันแต่ปัญหาก็คือ วัวตัวนี้เป็นของที่หยุนเจิงพระราชทานให้เหล่าหลิวโถว! แล้วเหล่าหลิวโถวจะมีทะเบียนวัวจากที่ใดกัน?เหล่าหลิวโถวพูดจนปากจะฉีกก็ยังแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้ เขายืนกรานว่าวัวตัวนี้เป็นของที่หยุนเจิงพระราชทานให้ แต่ไม่ว่าอย่างไร อู๋โหย่วเต๋อก็ไม่ยอมฟัง ซ้ำยังข่มขู่ว่าจะพาตัวเหล่าหลิวโถวไปแจ้งความที่ศาลเหล่าหลิวโถวเป็นคนซื่อสัตย์มาตลอดชีวิต พอได้ยินว่าต้องไปแจ้งความก็ถึงกับตกใจกลัวสุดท้าย วัวตัวนั้นก็ถูกอู๋โหย่วเต๋อแย่งไปจนได้หลังจากวัวถูกพาออกไป เหล่าหลิวโถวก็ร้องไห้ไม่หยุด ราวกับจิตวิญญาณหลุดออกจากร่างเมื่อหลิวอู่และหลี่เจี่ยได้ยินข่าวอีกครั้ง เหล่าหลิวโถวก็กลายเป็นศพไปเสียแล้ว… เขาแขวนคอตายใต้ต้นไม้ข้างกระท่อมของตัวเอง“ที่พวกเขาก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1596
อู๋โหย่วเต๋อเห็นท่าไม่ดีจึงไม่กล้าเอนกายต่อ รีบลุกจากเก้าอี้ไม้ไผ่ แล้วเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มประจบ“นายทหาร ข้ามิทราบว่ามีใครในจวนข้าทำเรื่องผิดไป…”“พาตัวไป!”เสิ่นควานไม่แม้แต่จะให้เขาพูดจบ โบกมือสั่งการทันที ทหารองครักษ์สองนายตรงเข้าไปจับกุมอู๋โหย่วเต๋อ“ปล่อยข้านะ!”อู๋โหย่วเต๋อโกรธจัด “พวกเจ้าคิดว่าเป็นใคร ถึงกล้าบุกเข้ามาอาละวาดในตระกูลอู๋ของข้า? อย่าคิดว่าใส่ชุดเกราะแล้วจะขู่ข้าได้ ข้า…”ผัวะ!ยังไม่ทันที่อู๋โหย่วเต๋อจะพูดจบ ทหารองครักษ์นายหนึ่งก็ซัดหมัดเข้าที่ท้องของเขาเต็มแรงอู๋โหย่วเต๋อร้องลั่น ร่างกายโค้งงอราวกับกุ้งต้ม“เจ้าด้วย! จับไป!”เสิ่นควานปรายตามองพ่อบ้าน ก่อนจะสั่งต่อไปยังเหล่าทหาร “ปิดล้อมตระกูลอู๋! หากไม่มีคำสั่งจากท่านอ๋อง ห้ามผู้ใดเข้าออกเด็ดขาด!”“รับทราบ!”กองทหารองครักษ์รับคำสั่งทันทีท่านอ๋อง!เมื่อได้ยินคำนี้ พ่อบ้านถึงกับรู้สึกว่าโลกหมุนคว้าง ก่อนจะล้มลงนั่งก้นกระแทกพื้น ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดท่านอ๋อง! เป็นท่านอ๋องจริงๆ!สิ่งที่เขากังวลที่สุดก็เกิดขึ้นแล้ว!อู๋โหย่วเต๋อที่กำลังเจ็บจนหน้าบิดเบี้ยวก็ถึงกับแข็งค้างไปชั่วขณะ ราวกับว่าเขา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1595
ตระกูลอู๋นายท่านอู๋โหย่วเต๋อกำลังเอนกายบนเก้าอี้ไม้ไผ่ รับไออุ่นจากแสงแดดอย่างสบายใจ บนร่างยังมีผ้าขนสัตว์นุ่มคลุมอยู่สาวรับใช้สองนางคุกเข่าอยู่ข้างซ้ายขวาของเขา พลางนวดเฟ้นให้เป็นจังหวะเป็นตอน บางครั้งยังถูกอู๋โหย่วเต๋อใช้มือบีบเค้นร่างกายพวกนางไปด้วยสาวรับใช้ทั้งสองไม่มีสิทธิ์โต้แย้ง ได้แต่ปล่อยให้อู๋โหย่วเต๋อกระทำตามใจขณะที่อู๋โหย่วเต๋อกำลังหลับตาเพลิดเพลิน พ่อบ้านก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา“นายท่าน!”พ่อบ้านดูร้อนรน รีบเข้าไปใกล้แล้วกระซิบเบาๆ ข้างหูอู๋โหย่วเต๋อลืมตาขึ้นทันที โบกมือไล่สาวรับใช้ทั้งสองออกไป ก่อนจะขมวดคิ้วแน่น “เหล่าหลิวโถวตายแล้ว? ตายได้อย่างไร?”พ่อบ้านตอบกลับ “เจ้าเฒ่านั่นบอกว่าจะออกไปเข้าห้องส้วมเมื่อคืน แต่กลับไปหยิบเชือกป่านแล้วแขวนคอตายใต้ต้นไม้ ตอนที่มีคนพบเข้าก็แข็งทื่อไปแล้ว…”“แขวนคอตายรึ?”อู๋โหย่วเต๋อถอนหายใจโล่งอกก่อนจะบ่นอย่างไม่พอใจ “มันแขวนคอตายเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา เจ้าจะร้อนรนไปทำไม?”“ข้าน้อยแค่กลัวว่าเรื่องที่เจ้าเฒ่านั่นพูดไว้จะเป็นความจริง…” พ่อบ้านสีหน้าไม่สู้ดีนัก “นายท่าน วัวตัวนั้นจะเป็นของที่ท่านอ๋องมอบให้เหล่าหลิวโถวจริ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1594
พวกเขาต่างรู้ดีว่า การนำโหวซื่อไคมาขายแบบนี้ ย่อมทำให้โหวซื่อไคมีความแค้นต่อพวกเขาแน่นอนว่าโหวซื่อไคคงไม่คิดร่วมมือกับพวกเขาอีกหากต้องการแบ่งผลประโยชน์ในครั้งนี้ ก็มีเพียงให้หยางหุยโจวเป็นผู้เชื่อมโยงความสัมพันธ์เท่านั้น“เรื่องนี้… ไม่ค่อยเหมาะสมกระมัง?”หยางหุยโจวรู้สึกโลภขึ้นมา แต่กลับทำเป็นวางตัวไว้ก่อนหากสามารถฟันกำไรจากพวกซูเฮ่อเหนียนอีกทาง หลังจากได้จากโหวซื่อไคไปแล้ว นั่นก็หมายความว่า ตนไม่ต้องลงทุนแม้แต่ตำลึงเดียว แต่กลับสามารถกอบโกยเงินมหาศาลได้!เงินขาวๆ กองโตเช่นนี้ จะให้ตนไม่หวั่นไหวได้อย่างไร?“ใต้เท้ากล่าวอะไรเช่นนั้น!”ซูเฮ่อเหนียนหัวเราะ “หากมิใช่เพราะใต้เท้า พวกเราคงยังไม่รู้เลยว่าโหวซื่อไคมีเส้นทางทำเงินเช่นนี้! นี่เป็นสิ่งที่ใต้เท้าควรได้รับอยู่แล้ว!”“ถูกต้อง!”ซูซ่งฝู่รีบเสริม “ขอใต้เท้าอย่าได้ปฏิเสธเลย!”อืม… พวกเขากล่าวมาถึงเพียงนี้แล้ว จะปฏิเสธก็ใช่ที่!หยางหุยโจวรู้สึกยินดีจนแทบกลั้นไม่อยู่ แต่สีหน้ายังคงสงบนิ่ง “เช่นนั้น… ข้าขอไปหารือกับโหวซื่อไคก่อน แล้วค่อยว่ากัน”สำเร็จแล้ว!ซูเฮ่อเหนียนและซูซ่งฝู่สบตากัน ก่อนจะเผยรอยยิ้มพึงพอใจตราบใดที่
