เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 382
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-16 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 383
ไม่ผิดจากที่คาด หยุนเจิงมาถึงก็คิดจะเปลี่ยนตำแหน่งขุนพลน้อยใหญ่ดึงดูดความไม่พอใจของคนมากมายหยุนเจิงเพิ่งมาถึงค่ายทหาร ขุนพลน้อยใหญ่สิบคนมาหาถึงที่“ท่านอ๋อง พวกเขาล้วนเป็นได้รับคำสั่งแม่ทัพฮั่วมารักษาหน้าที่ในค่ายนี้ แม้ท่านอ๋องจะเป็นท่านอ๋อง ก็ไม่มีสิทธิ์ปลดตำแหน่งพวกเราตามใจชอบ!”“พวกพวกข้ามีความผิด ท่านอ๋องคิดจะปลดพวกเรา พวกเราจะไม่กล่าวสิ่งใดเด็ดขาด!”“ท่านอ๋องทำเช่นนี้ พวกเราไม่ยอม!”“หากท่านอ๋องคิดเอาตนเองเป็นใหญ่ พวกเราคงทำได้เพียงขอความเป็นธรรมจากแม่ทัพฮั่ว!”“ใช่ ขอให้แม่ทัพฮั่วให้ความเป็นธรรมกับพวกเรา...”ทุกคนรู้สึกฮึกเหิม ไม่สนใจสถานะของหยุนเจิง รวมตัวกันเพื่อขอคำอธิบายจากหยุนเจิงท่านอ๋องแล้วอย่างไร?ขอเข้ามาในกองทัพ เขาก็เป็นเพียงขุนพลขั้นสี่เท่านั้น!เขามาถึงก็มาปลดตำแหน่งบังคับการเดิมของพวกเขาโดยไม่ถามสาเหตุ ไม่ว่าเป็นผู้ใดก็ล้วนไม่ยอมหรอก!“บังอาจ!”เกาเหอคำราม จ้องทุกคนอย่างเย็นชา “ใครให้ความกล้ากับพวกเจ้า กล้าบุ่มบ่ามต่อหน้าท่านอ๋อง?”ทุกคนถูกเสียงตะหวาดของเกาเหอสกัดเอาไว้ จึงค่อยเงียบลง “ไม่เป็นไร! ข้าเคยบอกไว้ ใครกล้าไม่พอใจ มาหาข้าได้!”หยุนเจิงส่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-17องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 384
“ไป เรียกพวกตู้กุยหยวนมา”หยุนเจิงสั่งเกาเหอไม่นาน ตู้กุยหยวนรีบเข้ามายังไม่ทันใด้ทำความเคารพทุกคน หยุนเจิงโบกมือกล่าว “บอกตำแหน่งหน่วยงานเดิมของพวกเจ้ากับพวกเขา!”“ขอรับ!”ทั้งสี่คนรับคำสั่งพร้อมเพรียง“ผู้บัญชาการกองทหารโลหิต ตู้กุยหยวน!”“หัวหน้ากองทหารโลหิตกองสอง อวี๋ซื่อจง!”“ข้าค่อนข้าแย่หน่อย เป็นเพียงแค่หัวหน้าหมู่กองทหารโลหิต จั่วเริ่น!”“นายกองทหารราบกองทหารเสินอู่ เฝิงอวี้!”ทั้งสี่คนพากันรายงานตำแหน่งเดิมและชื่อแซ่เมื่อได้ฟังคำของทั้งสี่คน พวกโจวจี้ซานสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก“เจ้า...เจ้าคือผู้บัญชาการตู้แห่งกองทหารโลหิต?”โจวจี้ซานมองตู้กุยหยวนด้วยสีหน้าตกตะลึงแม้กองทหารโลหิตจะกลายไปจากลำดับของกองทหารมณฑณทางเหนือเมื่อห้าปีก่อน แต่ผ่านไปห้าปี ชื่อเสียงของกองทหารโลหิตก็ยังคงดังชัดเจนอยู่ในหูผู้ที่สามารถเข้ากองทหารโลหิต ล้วนเป็นบุคคลหนึ่งในร้อย!ต่อให้เป็นแค่ทหารธรรมดาของกองทหารโลหิต หากอยู่ในกองอื่น อย่างไรก็เป็นนายกองที่นำทัพทหารกองร้อย!เช่นตู้กุยหยวน แม้จะนำทหารแค่ห้าร้อยคน แต่หากไม่ได้อยู่ในกองทหารโลหิต อย่างนั้นเขาก็ใกล้เคียงเป็นแม่ทัพที่บัญชาการทหา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-17องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 385
เมืองซั่วฟางปัง!ได้ฟังรายงานจากขุนพลเหล่านั้นที่ถูกหยุนเจิงขับไล่ออกมา ฮั่วกู้พลันตบโต๊ะและลุกขึ้นยืน“องค์ชายหกตัวดี!”“จิ้งเป่ยออกตัวดี!”“เขากำลังท้าทายข้าอยู่ชัดๆ!”ฮุ่วกู้คำรามด้วยสีหน้าสั่นสะท้าน ไฟโกรธในใจลุกโชนเขารับผิดชอบพิทักษ์ซั่วฟาง กิจการทหารซั่วฟางควรเป็นเขาที่ตัดสิรใจอีกทั้ง เว่ยเหวินจงได้สั่งให้เขาควบคุมทหารทำเกษตรของสองค่ายใหญ่นี่ด้วยหยุนเจิงแม้ได้รับช่วงกิจการทหารค่ายทางใต้ ก็ควรรับการควบคุมจากเขาหยุนเจิงคิดจะเปลี่ยนขุนพลน้อยใหญ่กลายเป็นคนสนิทของเขา มันก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้แต่ก่อนที่หยุนเจิงจะขับไล่ขุนพลเหล่านี้ ก็ควรส่งคนมาบอกเขาสักหน่อยสิ!อีกทั้ง หยุนเจิงกลับไม่มีการบอกกล่าวแม้แต่น้อย กลับปลดขุนพลเหล่านี้โดยตรงแล้ว!ง่ายๆ ก็คือไม่เห็นแม่ทัพอารักขาเมืองซั่วฟางคนนี้อยู่ในสายตา!มองสีหน้าโกรธเคืองของฮั่วกู้ รองแม่ทัพอดไม่ได้ที่จะกังวลใจ “แม่ทัพ คนผู้นี้ถึงอย่างไรก็เป็นองค์ชาย ทหารค่ายทางใต้และค่ายทางเหนือเดิมก็ไม่ใช่ทัพหลักของเรา แม้ต่อให้เขาเปลี่ยนขุนพลทุกกองเป็นคนสนิทของตัวเองก็ไม่เป็นไร ไม่ควรขัดแย้งกับเขาเพราะเรื่องเล็กน้อย”ตามกฎเกณฑ์ของกองทัพ ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-17องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 386
พอยุ่งทีไร เวลาครึ่งชั่วยามก็ผ่านไปไวเหมือนโกหกจนกระทั่งทั้งสองวางแผนตำแหน่งของงานแต่ละฝ่ายเสร็จ หยุนเจิงถึงจะกลับฐานแต่ทว่า หยุนเจิงไม่ได้ไปพบฮั่วกู้โดยตรง เพียงแค่สั่งการเกาเหอว่า “ไปหยิบชุดเกราะทองอันล้ำค่าของข้ามา!”“ขอรับ!”เกาเหอพยักหน้าตอบรับไม่นาน เกาเหอก็นำชุดเกราะทองอันล้ำค่ามาพร้อมสวมใส่ให้กับหยุนเจิงนี่เป็นครั้งแรกที่หยุนเจิงสวมใส่หลังจากที่ได้รับพระราชทานชุดเกราะจากจักรพรรดิเหวิน“องค์ชาย ชุดเกราะนี้สง่ามากจริงๆ!”เกาเหอเอ่ยชมด้วยความจริงใจ นัยน์ตามีกลิ่นอายของความอิจฉาเผยออกมาเล็กน้อยชุดเกราะทองอันล้ำค่านี้เป็นชุดเกราะที่ล้ำค่าที่สุดของราชวงศ์ต้าเฉียนแล้วทั้งกองทหารมณฑลทางเหนือ นอกจากท่านอ๋องกับพระชายาแล้ว ผู้ที่มีสิทธิ์สวมชุดเกราะนี้มีไม่เกินสามคน!“เจ้าอย่าได้อิจฉาเลยนะ”หยุนเจิงหัวเราะฮ่าๆ แล้วเอ่ยหยอกล้อว่า “ข้าไม่สามารถสร้างชุดเกราะนี้ได้หรอกนะ อย่างมากก็ทำได้เพียงให้เจ้ายืมใส่ครู่หนึ่งเท่านั้น”เกาเหอได้ยินดังนั้นพลันรีบส่ายศีรษะยิ้มแห้ง “ข้าน้อยไม่กล้าใส่หรอกขอรับ”“ไม่เป็นไร!”หยุนเจิงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “แอบใส่ตอนอยู่ด้วยกันให้รับรู้ถึงเกียร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-18องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 387
แอบเก็บชุดเกราะไว้คนเดียวเทียบเท่ากับการก่อกบฎเลยนะ!คิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าหยุนเจิงจะกล่าวหาว่าเขาแอบเก็บชุดเกราะได้หลังจากที่สติลอยไปชั่วขณะ ฮั่วกู้ก็รีบควบคุมสติอารมณ์ของตนอย่างรวดเร็วเรื่องนี้ ไม่มีอะไรที่เขาต้องกังวล!เขาไม่เคยทำเรื่องนี้!หยุนเจิงกล่าวหาว่าเขาแอบเก็บชุดเกราะ ไม่เท่ากับว่าเขาต้องแอบเก็บชุดเกราะจริงๆคิดอยากโยนความผิดฐานแอบเก็บชุดเกราะไว้คนเดียวให้กับตนนั้นหรือ ฝันไปเถอะ!ฮั่วกู้รีบสงบสติอารมณ์ในแน่วแน่ แล้วเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ท่านอ๋องไม่รู้เสียแล้ว ครั้งนี้ ทหารจากกระทรวงต่างๆ ถูกระดมพลเพื่อฝึกฝน คลังแสงไม่สามารถผลิตชุดเกราะได้มากมายในคราวเดียว ไม่เพียงแต่ฝั่งท่านอ๋องเท่านั้น แต่รวมถึงกระทรวงทั้งหมดที่เข้ารับการฝึกฝนด้วย…”ทหารที่เข้าร่วมการฝึกฝนในครั้งนี้มีทั้งหมดนับแสนกว่านาย!ชุดเกราะก็เสียหายได้นะ!คนเหล่านี้ใช้งานมาห้าปีกว่าแล้ว!ชุดเกราะที่พวกเขาเก็บกลับมาที่คลังแสง ส่วนใหญ่ก็เอาไปทดแทนให้กองทหารที่เตรียมรบอยู่เสมอแล้วชุดเกราะกับอาวุธยุทโธปกรณ์นั้นแตกต่างกันแต่ละเมืองแต่ละกระทรวงต่างก็มีอาวุธที่คัดเลือกโดยเฉพาะอยู่แล้วด้วยเหตุนี้ อาวุธจึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-18องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 388
แม่ทัพที่ถูกปลดเหล่านี้อยากขัดขืน แต่ก็ไม่กล้า ทำได้เพียงปล่อยให้เกาเหอและโจวมี่ยึดอาวุธของพวกเขา“ตัดซะ!”หยุนเจิงตะคอกเสียงต่ำอีกครั้งอะไรนะ?คราวนี้ แม้แต่เกาเหอกับโจวมี่ก็อ้ำอึ้งด้วยเช่นกันท่านอ๋องจะตัดศีรษะพวกเขา?ท่านอ๋องคิดจะฆ่าไก่ขู่ลิงรึ?ส่วนแม่ทัพที่ถูกปลดเหล่านั้นก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด ต่างก็ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ฮั่วกู้แม้แต่ฝันพวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าเพียงแค่ไปฟ้องฮั่วกู้ หยุนเจิงก็จะตัดหัวพวกเขานี่มันไม่เห็นแก่กฎหมายเลยชัดๆ!“ท่านอ๋อง!”คราวนี้ฮั่วกู้โมโหจริงๆ แล้ว เขายืนบังข้างหน้าคนอื่นๆ ด้วยสีหน้าเยือกเย็น “ถึงแม้ท่านอ๋องจะมีฐานะสูงส่ง แต่ก็ไม่อาจเข่นฆ่าแม่ทัพในกองทหารตามอำเภอใจได้! หากท่านอ๋องทำตามอำเภอใจเช่นนี้ อย่าหาว่าข้าไม่เตือน!”“เจ้ากำลังขู่ข้าอยู่นั้นรึ?”มีไอเย็นวาบผ่านสายตาของหยุนเจิง ดวงตาทั้งสองข้างจ้องที่ฮั่วกู้เขม็ง “ข้ายืนอยู่ตรงนี้ไม่ขยับ แถมให้โอกาสแก่เจ้า ดูซิว่าเจ้าจะกล้าชักดาบต่อหน้าข้าหรือไม่!”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยดี โจวมี่จึงรีบสั่งการให้องค์รักษ์รอบๆ ไปตามเสิ่นลั่วเยี่ยนเห็นได้ชัดว่าหยุนเจิงกำลังกริ้วโกรธ!พวกเขากลัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-18องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 389
หยุนเจิงให้พวกเขาตัดอาวุธของแม่ทัพพวกนี้น่ะหรือ?หากเขาหมายความเช่นนี้จริง เหตุใดถึงไม่พูดให้ชัดเจนตั้งแต่แรกเล่า?ไม่นาน เกาเหอและโจวมี่ก็ได้สติองค์ชายหกตั้งใจทำให้คนเข้าใจผิด!หรือไม่ก็เพราะต้องการทำให้แม่ทัพที่หนีไปฟ้องฮั่วกู้เหล่านี้ตกใจกลัว หรือไม่ก็กำลังทำลายศักดิ์ศรีของฮั่วกู้!หรือไม่ก็ทั้งสองอย่าง“ยืนบื้ออะไรอยู่อีก?”หยุนเจิงจ้องเกาเหอกับโจวมี่ “เร็วเข้าสิ ตัดอาวุธพวกมันซะ!”ตัดดาบเฉยๆ!ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว!ทั้งสองมึนงงเล็กน้อย แล้วหยิบอาวุธของแม่ทัพเหล่านั้นขึ้น จากนั้นก็ชักดาบของตนออกโดยไม่ลังเล เสียง “ต๊องแต๊ง” ดังขึ้น อาวุธของแม่ทัพเหล่านั้นก็ขาดออกเป็นสองท่อนเมื่อเห็นดาบที่หักเป็นสองท่อนบนพื้นแล้ว สีหน้าของฮั่วกู้ก็เปลี่ยนแม่ทัพที่สติหลุดเหล่านั้นต่างก็มองอาวุธที่ขาดสะบั้นบนพื้นด้วยสีหน้าตะลึงใจเช่นกันตัด…ตัดเช่นนี้ได้เลยหรือ?นี่มันอาวุธอะไรกัน?ถึงได้สามารถตัดอาวุธให้ขาดง่ายๆ เพียงนี้?ไม่รอให้คนเหล่านั้นได้สติ หยุนเจิงพลันรับดาบมาจากเกาเหอให้โยนให้กับฮั่วกู้หยุนเจิงมองฮั่วกู้นิ่งๆ “แม่ทัพฮั่ว ท่านคิดว่าดาบนี้เป็นอย่างไร?”ฮั่วกู้รวบรวมสติ แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-19องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 390
ระหว่างที่พูด ฮั่วกู้ก็รีบโค้งคำนับขอโทษหยุนเจิงทันทีเห็นท่าทีของฮั่วกู้แล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนจึงรีบเบือนหน้าหนีพยายามกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์หยุนเจิงไอ้สารเลวนี่ร้ายกาจจริงๆ!ฮั่วกู้มาพบเขาเพื่อต้องการคำอธิบายจากเขา ทว่าไม่เพียงแต่ถูกเขาทำจนตกใจไปยกใหญ่ แถมบัดนี้ยังย้อนกลับมาขอร้องเขาด้วย?ไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดในสมองของไอ้สารเลวคนนี้ถึงได้มีแผนการร้ายกาจมากมายเพียงนี้เขาอาศัยอยู่ในเรือนปี้ปัวมาหลายปี วันๆ คงเอาแต่คิดวิธีเล่นงานคนอื่นสินะ?เมื่อเห็นว่าเรื่องใหญ่พอควรแล้ว หยุนเจิงเองก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไป เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก “เดิมทีข้าคิดจะเอาดาบล้ำค่าเช่นนี้พันเล่มมาแลกชุดเกราะกับเจ้าพันชุด หากทางราชสำนักนำชุดเกราะมาสนับสนุนกระทรวงข้าครบเมื่อไหร่ ข้าค่อยนำชุดเกราะไปคืนเจ้า แต่ดาบพวกนั้นก็ให้เจ้าเหมือนเดิม! แต่เจ้ากลับย้อนมาข่มขู่ข้า?”เมื่อฟังคำพูดของหยุนเจิงแล้ว หัวใจของฮั่วกู้พลันกระตุกไหวชุดเกราะหนึ่งพันชุดแลกดาบรบหนึ่งพันเล่ม?ที่สำคัญ เมื่อถึงตอนนั้นยังจะคืนชุดเกราะให้กับเขาด้วย!คิดคำนวณไปมาก็เท่ากับเขามอบดาบล้ำค่าพันเล่มนี้ให้เขาเปล่าๆ!นี่มันธุรกิจที่มีแต่ได้กั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-19
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1398
หากมิใช่เพราะจักรพรรดิเหวินทรงเตือน เขาคงมิได้คำนึงถึงปัญหานี้เลย “พอแล้ว!” จักรพรรดิเหวินโบกพระหัตถ์ “ข้าจะออกเดินทางในไม่ช้า เจ้าอย่ามาติดตามข้าเลย ไปจัดการธุระของเจ้าเถิด!” “เสด็จพ่อจะเสด็จตอนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ“ข้าควรไปแล้ว! การปล่อยให้พี่สามของเจ้าติดอยู่ที่ฟู่โจวตลอดก็ไม่ดี” จักรพรรดิเหวินตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เจ้าอย่ามาส่งข้าเลย ไปๆ มาๆ จะเสียเวลาไม่น้อย” “เอ่อ…” หยุนเจิงรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย “ลูกขอส่งเสด็จพ่อออกจากด่านเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” เขายังต้องไปที่ค่ายใหญ่บนเขาห่านป่าหวนกลับอีกครั้ง หากออกเดินทางจากชายแดนชิงจะช่วยประหยัดเวลาไปไม่น้อย ทว่าหากจักรพรรดิเหวินจะเสด็จจากไป แล้วเขาไม่ส่งเสด็จ ดูเหมือนจะมิใช่เรื่องสมควร “ไม่ต้องแล้ว!” จักรพรรดิเหวินทรงปฏิเสธทันที “อย่างไรเสียเจ้าก็ยังต้องพาเจียเหยาไปที่ฟู่โจวอยู่ดี! เรื่องในมือเจ้าก็ยังมีอีกมากมาย อย่าเสียเวลาเลย เรื่องบ้านเมืองสำคัญกว่า!” เป็นเช่นนี้หรือ? หยุนเจิงลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ลูกขอส่งเสด็จพ่อไปถึงชายแดนกู้เถิดพ่ะย่ะค่ะ!” “ก็ได้!” จักรพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1397
จักรพรรดิเหวินอาจอยู่ในเมืองหลวงนานเกินไป หรืออาจเป็นเพราะอยากสำรวจความมั่งคั่งของหยุนเจิง ในไม่กี่วันที่ผ่านมา จักรพรรดิเหวินให้หยุนเจิงพาไปชมสถานที่หลายแห่ง เยี่ยจื่อและเสิ่นลั่วเยี่ยนตั้งครรภ์อยู่ ส่วนเมี่ยวอินไม่อยากพบกับจักรพรรดิเหวินบ่อยนัก จักรพรรดิเหวินจึงเลือกให้หยุนเจิงเป็นผู้ติดตามเพียงคนเดียว ในช่วงหลายวันนั้น จักรพรรดิเหวินได้ไปชมเหมืองถ่านหิน โรงงานผลิตถ่านน้ำผึ้ง โรงงานปูนซีเมนต์ และเตาเผาต่างๆ อย่างครบถ้วน โชคดีอย่างเดียวคือ จักรพรรดิเหวินไม่ได้ไปดูโรงงานผลิตเกลือบริสุทธิ์ ไม่แน่ชัดว่าจักรพรรดิเหวินตั้งใจหรือไม่ แต่ครั้งนี้พระองค์ไม่ได้ไปชมกองทัพซั่วเป่ย สิ่งที่พระองค์สนใจล้วนเป็นเรื่องเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของประชาชน ในที่สุด หยุนเจิงก็ไม่อาจขัดขวางจักรพรรดิเหวินไม่ให้เดินทางไปยังชายแดนชิงเปียนได้ หยุนเจิงนำกองทัพองครักษ์ของตน พร้อมด้วยทหารองครักษ์ส่วนพระองค์ที่นำโดยโจวไต้ เดินทางไปยังชิงเปียนพร้อมจักรพรรดิเหวิน ระหว่างทางไปยังชิงเปียน หิมะหนาแน่นราวขนนกก็เริ่มตกลงมา จักรพรรดิเหวินยืนอยู่บนกำแพงเมืองชิงเปียน มือไขว้หลังโดยไม่ขยับเขยื้อน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1396
พวกเขาล้วนเป็นคนใกล้ชิดของหยุนลี่ หยุนลี่จึงมิได้ปิดบัง ตั้งใจบอกเรื่องที่ต้องการซุ่มโจมตีหยุนเจิงในหัวเมืองสี่ทิศให้พวกเขารับรู้ เมื่อทราบแผนการของหยุนลี่ มีเพียงหยวนกุยที่ยังคงสงบนิ่ง ขณะที่คนอื่นต่างตกใจไปตามๆ กัน หยวนกุยหลังจากชดเชยความผิด ก็ได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาด้านการทหารในสำนักไทจื่อ แม้จะมิได้บัญชาทหารมากมาย แต่เขามีความภักดีอย่างยิ่ง ในการเดินทางครั้งนี้ หยุนลี่จึงพาหยวนกุยมาด้วย เฉียวเหยียนเซียน หัวหน้าทหารรักษาการณ์ซ้ายของไทจื่อขมวดคิ้ว กล่าวขึ้นว่า “ฝ่าบาท ด้วยฐานะของหยุนเจิง หากไร้พระราชโองการ ใครเล่าจะ…” “เรื่องนี้ เจ้าต้องคอยเตือนข้าด้วยหรือ?” หยุนลี่ขัดจังหวะเฉียวเหยียนเซียน “เรื่องนี้ ข้าจะหารือกับเสด็จพ่อเอง! อย่างไรก็ดี พวกเราต้องเตรียมพร้อมสำหรับกรณีที่เสด็จพ่อไม่เห็นชอบ! นี่คือโอกาสทองในการซุ่มโจมตีหยุนเจิง หลังจากนี้ คงไม่มีโอกาสเช่นนี้อีก!” ครั้งนี้ หยุนลี่ตัดสินใจแน่วแน่ ไม่ว่าองค์จักรพรรดิเหวินจะทรงเห็นด้วยหรือไม่ เขาก็คิดจะลองสังหารหยุนเจิงอยู่ดี ในตอนนี้ หยุนเจิงเปรียบดั่งดาบที่แขวนอยู่บนคอเขา หากหยุนเจิงยังมีชีวิตอยู่ เขาย่อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1395
บรรยากาศในมื้ออาหารนี้ไม่สู้ดีนัก หยุนลี่มีความขุ่นเคืองในใจ แต่ไม่อาจระบายออกได้ ต้องพยายามปลอบประโลมบรรดาแม่ทัพ จึงไม่มีทางจะอารมณ์ดีได้เลย หลังอาหาร หยุนลี่ได้เอ่ยปากเชิญโจวเต้ากงให้เดินพูดคุยเป็นการส่วนตัว โจวเต้ากงก็ไม่รู้ว่าหยุนลี่ต้องการสิ่งใด แต่ก็จำต้องตอบรับ หยุนลี่กอดอก เดินนำโจวเต้ากงไปยังลานกว้างในค่ายทหาร “เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับหยุนเจิง?” ขณะเดินอยู่ หยุนลี่ก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน คิดเห็นต่อหยุนเจิงหรือ?โจวเต้ากงสะดุ้งในใจ รีบตอบกลับไปว่า “องค์ชายหกทรงเป็นโอรสสวรรค์ ข้าน้อยไม่บังอาจแสดงความคิดเห็นโดยพลการ” “ไม่เป็นไร กล่าวตามที่เจ้าคิดเถิด” หยุนลี่กล่าวอย่างเรียบเฉย เมื่อเห็นหยุนลี่ยืนกรานจะถาม โจวเต้ากงก็จำต้องตอบไปด้วยความหวั่นเกรง “องค์ชายหกทรงมีฝีมือในการศึก ปราบปรามศัตรูอย่างกล้าหาญ นับเป็นคุณูปการใหญ่หลวงต่อแผ่นดินต้าฉวน! แต่การที่ทรงมีอำนาจทหารอยู่ในพระหัตถ์และไม่เชื่อฟังราชโองการนั้น กลายเป็นภัยใหญ่หลวงต่อราชสำนัก...” เมื่ออยู่ต่อหน้าหยุนลี่ในฐานะรัชทายาท โจวเต้ากงจึงจำต้องกล่าวเช่นนี้ หยุนลี่รู้สึกพอใจกับคำตอบของโจวเต้ากง จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1394
เมื่อได้ฟังโจวเต้ากงบ่นอย่างนี้ หยุนลี่ก็เดาได้ทันทีว่าเจ้านี่ต้องการพูดอะไรต่อไป ชัดเลย เขาคงจะมาขอเกราะจากตนแน่ๆ ใช่ไหม? “พอแล้วๆ!” หยุนลี่ขัดจังหวะคำพูดของโจวเต้ากง “ที่นี่ยังขาดเกราะอีกเท่าไหร่?” “หนึ่งหมื่นสามพันชุด” โจวเต้ากงตอบทันที “ขาดมากขนาดนี้เลย?” ใบหน้าของหยุนลี่กระตุกเล็กน้อย “ตามที่เจ้าพูด คนหนึ่งหมื่นที่ประจำอยู่ห่างออกไปสิบห้าลี้ก็แทบไม่มีเกราะเลยใช่ไหม?” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงพยักหน้า “หนึ่งหมื่นนั้นล้วนเป็นทหารที่เพิ่งเกณฑ์ใหม่ และตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น…” ฝึกซ้อม? ใบหน้าของหยุนลี่มืดครึ้ม เกือบจะสบถออกมา ไม่มีเกราะป้องกัน นี่ก็เรียกว่าฝึกซ้อมหรือไงวะ? นี่มันเรียกว่าทิ้งข้าวเปลืองเบี้ยเลี้ยงมากกว่า! ถ้าเจ้าหกยกพลบุกมา จะหวังพึ่งคนพวกนี้ได้ไหม? พวกทหารนี่คงเป็นแค่เป้าซ้อมมือให้เจ้าหกไม่ใช่หรือไง? บ้าบอคอแตก! แนวป้องกันนี่ ไม่มีเสียยังจะดีกว่า! อย่างนี้ ราชสำนักยังประหยัดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลอีกด้วย! หยุนลี่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อาจระบายความโกรธใส่โจวเต้ากงได้ เรื่องนี้จะไปโทษโจวเต้ากงก็ไม่ได้! เกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1393
ฟู่โจวหัวเมืองเมืองสี่ทิศนี่คือพื้นที่ที่ใกล้กับซั่วเป่ยที่สุดของฟู่โจว หยุนเจิงจะจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาที่ฟู่โจว การสร้างจวนอ๋องใหม่ในเวลาสั้นๆ เป็นไปไม่ได้ จึงต้องซื้อจวนจากเหล่าขุนนางใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศแทน เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นหน้าที่ของหยุนลี่ องค์รัชทายาท ที่จะช่วยดูแลจัดการ แต่หยุนลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สั่งให้ขุนนางในกรมพิธีการตัดสินใจกันเอง เขาเกลียดชังหยุนเจิงจนแทบอยากสับร่างหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แล้วจะให้เขามาช่วยเลือกจวนให้อย่างนั้นหรือ? ถ้าให้ช่วยเลือกโลงศพแทน เขาคงรีบทำอย่างกระตือรือร้นแน่! หลังจากโยนเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ให้ขุนนางระดับล่างจัดการ หยุนลี่ก็พาคนเดินทางไปยังค่ายใหญ่หัวเมืองสี่ทิศ นับตั้งแต่จ้าวจี๋นำทัพไปยังเขตตะวันตกเฉียงเหนือ ฟู่โจวก็เหลือเพียงกองกำลังสามหมื่นนาย และกองกำลังทั้งสามหมื่นนายนี้ก็เกือบทั้งหมดประจำอยู่ในหัวเมืองสี่ทิศ หยุนลี่ไม่หวั่นเกรงที่จะถูกตำหนิเรื่องการติดต่อกับแม่ทัพในกองทัพโดยพลการ การตรวจสอบค่ายใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศ เป็นภารกิจที่จักรพรรดิเหวินมอบหมายให้เขาก่อนที่จะเดินทางไปยังซั่วเป่ย เมื่อหยุนลี่พาคนมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1392
“เสด็จพ่อ ที่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหารอย่างหนัก!” หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้าทุกข์ใจ “ตอนนี้ลูกไม่ได้ดูแลแค่ชาวซั่วเป่ย แต่ยังต้องเลี้ยงดูคนในเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งเป่ยหมัวถัว กุ่ยฟาง เป่ยหวน ทุกพื้นที่เหล่านี้…” “คำพูดพวกนี้ไปบอกพี่สามของเจ้าสิ อย่ามาพูดกับข้า!” จักรพรรดิเหวินไม่ฟังคำพร่ำบ่นของหยุนเจิง ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย บอกกับเจ้าสาม? หยุนเจิงเบะปาก แค่มันเทศในห้องใต้ดินนี้ เจ้าสามจะซื้อไหวหรือ? ตามราคาที่ตนตั้งไว้ก่อนหน้า ถ้าเจ้าสามไม่จ่ายเงินออกมาสักหลายล้านตำลึง คงไม่มีทางซื้อมันเทศในห้องนี้ได้ ถ้าถึงขั้นนั้น เจ้าสามคงต้องกลายเป็นหัวหน้าแผนกปล้นบ้านประจำราชสำนักต้าเฉียนแน่! มองเห็นสีหน้าขัดใจของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินวางมันเทศในมือ พลางตบไหล่หยุนเจิงอย่างแรง “จงจำไว้ ประชาชนในเขตในก็ล้วนเป็นราษฎรในความดูแลของเจ้า!” นั่นไง! เริ่มมาล้างสมองกันอีกแล้ว! หยุนเจิงบ่นในใจ พลางเปลี่ยนเรื่องถาม “เสด็จพ่ออยากลองชิมรสมันเทศนี่ไหม?” “ตอนนี้เลย?” จักรพรรดิเหวินแปลกใจเล็กน้อย “อื้ม” หยุนเจิงพยักหน้า “มันเทศนี่ปอกเปลือกแล้วกินดิบได้ กินน้อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1391
ผ่านไปไม่กี่วัน พวกเขาก็เดินทางกลับถึงเมืองติ้งเป่ยจนได้ ด้วยเหตุที่จักรพรรดิเหวินทรงกำชับไว้ล่วงหน้า การเสด็จมายังเมืองติ้งเป่ยครั้งนี้จึงถูกปิดเป็นความลับอย่างเข้มงวด มีเพียงผู้คนในจวนอ๋องเท่านั้นที่รับทราบ ครั้นถึงเมืองติ้งเป่ย จักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้รีบไปยังจวนอ๋องในทันที แต่กลับยืนกรานให้หยุนเจิงพาไปชมมันเทศเสียก่อน ถึงกับดึงตัวไปก็ยังไม่ยอม หยุนเจิงถึงกับเอ่ยว่าให้คนยกมันเทศมาถวายให้ทอดพระเนตรที่จวนก็ยังไม่ยอม ทั้งยังยืนกรานจะไปดูด้วยพระองค์เองที่ห้องใต้ดินเก็บมันเทศ หยุนเจิงเริ่มระแวงหนักว่าตาแก่นี้คงกลัวว่าตนจะยกมันเทศไม่กี่หัวมาหลอกให้พอพระทัย จึงต้องการไปตรวจดูคลังสำรองเสียก่อนว่าจะสามารถยึดมันเทศไปจากตนได้สักเท่าใด ด้วยการยืนกรานของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงจึงจำต้องพาไปยังสถานที่เก็บมันเทศแห่งหนึ่ง แม้ว่ามันเทศจะถูกแบ่งเก็บไว้ในห้องใต้ดินหลายแห่ง แต่สถานที่เหล่านั้นก็อยู่ติดกัน เพื่อให้สะดวกต่อการจัดการยามเฝ้ารักษา จักรพรรดิเหวินเพียงลงจากรถม้า ก็เห็นกองทหารจำนวนมากสวมเกราะพร้อมอาวุธครบมือ “เจ้าช่างเฝ้าแน่นหนาดีจริง! หรือเจ้ากลัวใครจะมาขโมยมันเทศของเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
