LOGINShare
บทที่ 285
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 286
“ดี เยี่ยมเลย!”หยุนเจิงรีบตอบรับทันที “คืนนี้น้องรักอย่างข้าจะดื่มกับพี่ใหญ่ฉินเอง เพื่อเป็นการขอโทษพี่ใหญ่ฉินด้วย”“เจ้าพูดว่าขอโทษมันดูห่างเหินไปหน่อยแล้ว!”ฉินชีหู่กล่าวด้วยอย่างสบายว่า “จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้ก็โทษเจ้าไม่ได้ พูดตามตรง เป็นข้าเองที่ไม่ได้เรื่อง ทำสุกเอาเผากินก็โดนหลอกเอาซะได้!”ฉินชีหู่ไม่พอใจในผลงานของตัวเองในวันนี้เลยและที่สำคัญที่สุดก็คือ เขายังไม่ทันได้สแดงฝีมือก็ถูกหลอกให้กลับไปแล้ว!เมื่อย้อนกลับไปคิดดูแล้วช่างรู้สึกอับอายขายขี้หน้าเสียจริงนี่หากอยู่ในสนามรบจริงแล้วล่ะก็ มันไม่แค่ถูกทุบตีเท่านั้นแล้ว!อย่างน้อยก็ถูกโบยสิบไม้ รุนแรงสุด เกรงว่าจะถูกทุบตีจนกระบาลแตกเป็นเสี่ยงๆยามรัตติกาล ฉินชีหู่ก็อยู่ดื่มสุรากับหยุนเจิงที่จวนฉินชีหู่เป็นคนกล้าได้กล้าเสียและตรงไปตรงมา เรื่องดื่มสุราก็เช่นกันเดิมทียกซดคนละจอกและแน่นอนว่านี่ก็เป็นเพราะฤทธิ์สุราของต้าเฉียนไม่แรงพอคนทั่วไปล้วนแต่ดื่มสุราข้าวหมากที่ขุ่นทั้งสิ้นแม้แต่เหล้าชั้นดีในวังก็ไม่ได้ใสดั่งน้ำเมื่อดื่มจนได้ที่ ฉินชีหู่ตบไหล่หยุนเจิง และกล่าวด้วยท่วงท่าสบายว่า “น้องรัก เจ้าไปซั่วเป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 287
หลังจากที่การประลองที่หนานย่วนจบลง หยุนเจิงก็ไม่ได้ไปเรียนยุทธวิธีการรบกับเซียวติ้งอู่อีกเลยจักรพรรดิเหวินเองก็ไม่ได้ก้าวก่ายเขาแต่อย่างใดคงจะเห็นว่าข้างกายเขามีคนคอยวางแผนกลยุทธ์อย่างเสิ่นลั่วเยี่ยนและตู้กุยหยวนก้เพียงพอแล้วกระมัง ต่อให้เขาดั้นด้นเรียนยุทธวิธีการรบต่อก็ไม่ได้มีความหมายมากนักด้วยเหตุนี้หยุนเจิงจึงมีเวลาพักผ่อนหย่อนใจและออกไปเที่ยวเตร่กับจางซูอีกครั้งหลังจากเสร็จจากมื้อเช้า หยุนเจิงก็ไปหาจางซูวันนี้ต้องพูดกับจางซูเรื่องที่เขาต้องไปซั่วเป่ยกับตนแล้วลองดูก่อนว่าจางซูมีท่าทางเช่นไร ถึงจะเดินหมากในก้าวต่อไปได้ในขณะที่หยุนเจิงมาถึงจวนของจางซูนั้น จางซูกำลังปรับปรุงไม้หน้ากลอยู่พอดี“ปรับไม้หน้ากลไปถึงไหนแล้วล่ะ”หยุนเจิงกล่าวถามจางซูอย่างกระตือรือร้น“ก็ไม่อย่างไร”จางซูส่ายหน้าด้วยความกลัดกลุ้มใจพลางกล่าวว่า “องค์ชายหก กระหม่อมแนะนำว่าอย่าทำสิ่งนี้เลย…..”เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว จางซูก็บอกถึงปัญหามากมายที่เกี่ยวกับไม้หน้ากลปัญหาความแม่นยำนั้นแก้ไขง่าย ปัญหาของความยืดหยุ่นจางซูก็แก้ไขแล้วในภายหลังแต่ปัญหาของระยะทางที่จะยิงไปถึงนั้นมันแก้ไขยากมากจริงๆ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 288
“เช่นนี้ไม่ต้องไปซั่วเป่ยก็ได้!”จางโบกมือยิ้มเหอะๆ พลางกล่าว “หากองค์ชายหกเห็นของดีอันใดที่ซั่วเป่ยก็ให้คนมาส่งข่าวก็พอแล้ว เมื่อถึงเวลาทำเงินข้าจะให้คนเอาไปส่งให้องค์ชายที่ซั่วเป่ย”เหอะๆเขากล่าวเช่นนี้เพียงแต่ว่า เมื่อถึงตอนนั้นจริงๆ เกรงว่ามันจะไม่ง่ายแล้วหน่ะสิขุนนางในราชสำนักไม่ใช่คนโง่เขลาหากค้นพบว่าเขามีความคิดรวบรวมทัพทหารก็คงไม่ปล่อยให้จางซูส่งเงินส่งเสบียงไปให้เขาหรอกให้ตายสิ!และนี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งเช่นกัน!ช่างเถอะ!ไม่จำเป็นต้องล่าจางซูไปซั่วเป่ยจนถึงขั้นต้องเปิดเผยเจตนาที่แท้จริงของตนเองหรอกหากตนมีรากฐานที่มั่นคงในซั่วเป่ยแล้ว ค่อยหาใครสักคนที่ช่วยเขาทำเงินได้ก็สิ้นเรื่อง!เยี่ยจื่อก็เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมไม่ใช่หรอกหรือเมื่อถึงตอนนั้นหากจางซูไปซั่วเป่ยได้ก็ใช้จางซูหากไม่ได้ ก็คงจะฝึกเยี่ยจื่อแล้ว!ใช่ ตัดสินใจเช่นนี้ก็แล้วกัน!เห็นหยุนเจิงเงียบไม่เอ่ยปากกล่าวอันใดเช่นนี้ จางซูก็ดกล่าวถามลองเชิงว่า “องค์ชายหก นี่องค์ชายกำลังกลัวว่าหากไปซั่วเป่ยแล้วข้าจะไม่แบ่งกำไรให้ใช่หรือไม่ องค์ชายวางใจเถอะ ข้าจางซูไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน……”“ข้าไม่ได้กลัวสักห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 289
ยามบ่าย หยุนเจิงกลับมาที่จวนมาถึงหลังจวน เสิ่นลั้วเยี่ยนยังคงฝึกซ้อมคนเหล่านั้นอยู่มองดูเสิ่นลั่วเยี่ยนที่มีกำลังมากเช่นนี้ หยุนเจิงก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เขานึกออกแล้วว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนชอบสิ่งใดม้าศึกชั้นยอด และชุดเกราะทอง!นี่เป็นสิ่งของที่ต่อให้มีเงินก็ไม่อาจซื้อได้ม้าในคอกในวังงามมากก็จริง แต่คงเทียบกับม้าศึกชั้นยอดไม่ได้ส่วนชุดเกราะทองก็ยังพอคิดได้ชุดเกราะทองของราชวงศ์ต้าเฉียนนับว่าเป็นชุดเกราะระดับสูงที่สุด แต่ก็มีความคล้ายกับชุดเกราะส่องแสงของราชวงศ์ถังตอนปลายเล็กน้อยไม่เพียงแต่ป้องกันได้ดี แต่ยังงดงามมากอีกด้วยเสิ่นลั่วเยี่ยนต้องชอบมากแน่ๆเพียงแต่ว่า ชุดเกราะเช่นนี้อยู่ภายใต้การควบคุมที่เข้มงวดเป็นพิเศษ ไม่อนุญาติให้คนทั่วไปสร้างขึ้นมาได้อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่เจ้าเฒ่าอันธพาลอย่างฉินลิ่วก่านที่จะบุกไปแย่งชิงให้ทำให้ตามใจชอบได้อีกสองวันก็จะถึงวันงานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์ ค่อยหาโอกาสให้เสด็จพ่อตบรางวัลให้สักสองสามชุดตนก็จะเดินทางไปซั่วเป่ยแล้ว แค่ชุดเกราะระดับสูงเพียงไม่กี่ชุด เสด็จพ่อคงไม่ตระหนี่ถี่เหนียวหรอกในขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดอยู่นั้น เสิ่นลั่วเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 290
ทว่า องครักษ์รับกล่องมา แต่กลับไม่กล้าย่างเท้าไป เพียงแต่ส่งสายตาบอกเป็นนัยถามหยุนเจิงเท่านั้นหยุนเจิงเป็นท่านอ๋องยังไม่ได้เอ่ยปาก เขาก็ไม่กล้าทำ!เสิ่นลั่วเยี่ยนเป็นพระชายา นางไม่สนใจหยุนเจิงไม่เป็นไร แต่พวกเขาไม่กล้าทำเช่นนั้น!หยุนเจิงไม่มีฆ่าเสิ่นลั่วเยี่ยนผู้เป็นพระชายาแน่นอน แต่กับพวกเขาก็ไม่แน่หยุนเจิงดูออกว่าองครักษ์ลำบากใจ จึงโบกมือพลางกล่าว “กล่องนี้เราเก็บเอาไว้ใช้ที่จวนดีกว่า เจ้าไปหาฮูหยินจื่อ เมื่อครู่ข้าให้นางกล่องหนึ่งยังไม่ได้เปิด เจ้าเอากล่องนั้นไปส่งให้ที่จวนสกุลเสิ่น”นี่เป็นความสะเพร่าของเขาแล้วก่อนหน้านี้เขาตั้งใจจะเอาไปให้จักรพรรดิเหวินกล่องหนึ่ง ไม่ได้คิดจะเอาไปให้สกุลเสิ่นดูท่าคงต้องกลับไปเอามาจากจางซูอีกกล่องแล้ว“พ่ะย่ะค่ะ!”องครักษ์วางกล่องสบู่นั้นลง และวิ่งไปหาเยี่ยจื่อเสิ่นลั่วเยี่ยนเหลือบมองหยุนเจิงแวบหนึ่ง และกล่าวอย่างราบเรียบว่า “เห็นแก่ที่เจ้าให้สบู่กับข้า ข้าลืมเรื่องนั้นไปก็ได้”“เงื่อนไขเจ้าไม่ได้ยากอันใดหนิ่!”หยุนเจิงกล่าวอย่างหยอกล้อว่า “เดิมทีข้าคิดจะมอบชุดเกราะทองล้ำค่าให้เจ้าชุดหนึ่ง เจ้ายุติเรื่องนั้นลงเสียแล้ว แล้วคิดว่าข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 291
เสิ่นลั่วเยี่ยนนับว่าเป็นคนรักษาคำพูดได้ดีคนหนึ่งในที่สุดยามรัตติกาลนางก็ย้ายกลับมาที่ห้องหยุนเจิงจริงก็นางเป็นพระชายาของจิ้งเป่ยอ๋อง!ไม่ว่าจะหลบอย่างไร เรื่องนี้นางก็ไม่อาจหลบได้อยู่ดีทว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนกลับหอบผ้าห่มกับที่นอนเข้ามาด้วยทันทีที่เข้ามาในห้อง เสิ่นลั่วเยี่ยนก็เริ่มปูที่นอนทันทีหยุนเจิงเห็นการกระทำของนางทุกอย่าง เขาก็อดที่จะทำสีหน้ามืดมนไม่ได้ “ชายาที่รักของข้า นี่เจ้าจะเล่นอุบายอันใดอีก?”“ก็ข้าบอกแล้วว่าข้ามีรอบเดือน”เสิ่นลั่วเยี่ยนกระพริบตาปริบๆ “ท่านอ๋องจะออกศึกอยู่แล้ว แต่ฝ่าบาทยังเลือกให้เจ้ามีวันมงคล ข้าไม่อยากให้ท่านอ๋องอย่างเจ้าต้องมาแปดเปื้อนสิ่งสกปรกๆ เช่นนั้นมันจะไม่เป็นมงคลเอานะ”พระเจ้าช่วย!เพื่อไม่ต้องนอนร่วมเตียงเคียงหมอนกับตน ไม่ว่าเหตุผลอันใดแม่หนูผู้นี้ก็คิดออกมาได้“เอาล่ะ!”หยุนเจิงมองนางอย่างน่าขันแวบหนึ่ง “มานอนบนเตียงดีๆ เถอะ! ข้าไม่แตะต้องตัวเจ้าหรอก”“เจ้าพูดแล้วนะ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องหน้ามอง“แน่นอนอยู่แล้วหน่า!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้ม “อย่างไรเสียข้าก็สู้เจ้าไม่ได้อยู่แล้ว เจ้าจะกลัวอันใด?”เสิ่นลั่วเยี่ยนครุ่นคิดอยู่ครู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 292
อืม เขาต้องกลัวตนจะต่อยเขาเป็นแน่!เสิ่นลั่วเยี่ยนแอบคิดในใจหยุนเจิงไม่ได้กังวลเลยว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะคิดเช่นไรเพราะเขาต้องคิดเรื่องของตัวเองแล้วอีกไม่กี่วันก็จะเดินทางไปซั่วเป่ยแล้ว ต้องคิดเรื่องที่จะทำหลังจากไปถึงซั่วเป่ยแล้วเวลาที่เขาต้องแย่งชิงอำนาจเหลือไม่มากแล้วจริงๆ!อีกอย่าง โดยพื้นฐานแล้วเป็นไม่ได้เลยที่เขาจะอาศัยสถานะการเป็นจิ้งเป่ยอ๋องและองค์ชายหกเพื่อให้ผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพทหารมณฆลทางเหนือมอบอำนาจทหารให้กับเขา!ผู้บัญชาการสูงสุดกองทัพทหารมณฆลทางเหนือเว่ยเหวินจง ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นแม่ทัพใหญ่อันดับสองในเมืองเหนือว่ากันว่า คนผู้นี้เป็นหนึ่งในแม่ทัพที่เชี่ยวชาญในการรบมากที่สุดในยุคเมโสโซอิก ยากจะหยั่งถึงจนเสด็จพ่อให้ความสำคัญมากเพื่อเอาชนะใจคนผู้นี้ เสด็จพ่อถึงกับเชื่อมสัมพันธ์ให้บุตรทั้งสองฝ่ายอภิเษกกันบุตรชายคนรองของเว่ยเหวินจงได้หมั้นหมายกับองค์หญิงท่านหนึ่งไว้นานแล้วรอทั้งสองฝ่ายมีอายุพร้อมที่จะอภิเษกก็จะประทานงานอภิเษกให้หากคิดจะแย่งชิงอำนาจทหารไปจากมือเว่ยเหวินจง วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือกำจัดเว่ยเหวินจงทิ้ง เมื่อถึงตอนนั้นกองทัพทหารมณฑลทางเหน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 293
เมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้า สีหน้าของหยุนเจิงดูสดใสมากในทางกลับกัน สีหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนดูขุ่นเคืองมากครั้งนี้ นางกลายเป็นพระชายาที่ได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจจริงๆ แล้วไม่ใช่อื่นหรอก แต่เป็นเพราะตอนที่นางตื่นมาในยามเข้าเห็นตนเองกอดกับหยุนเจิง“เจ้าจ้องหน้าข้าด้วยเหตุใดกัน?”หยุนเจิงยิ้มพลางกล่าว “เจ้าเป็นคนอยากกอดข้าเอง ข้าไม่ได้อยากกอดเจ้าสักหน่อย เจ้าคงไม่โทษว่าข้าไม่รักษาคำพูดกระมัง?”“ขะ ข้า……”ใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนแดงก่ำ นางกล่าวด้วยความโกรธว่า “ใครบอกว่าข้าอยากกอดเจ้า? ขะ ข้า……ข้าก็แค่นอนละเมอก็เท่านั้นเอง!”แม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่รู้เลยว่าตนเองละเมอเช่นไรถึงไปกอดหยุนเจิงได้“จะละเมอเช่นไรก็เป็นเจ้าที่กอดข้า!”หยุนเจิงยิ้มพลางกล่าวอย่างหยอกล้อว่า “เจ้าละเมอจนเกือบจะบีบคอข้าข้ายังไม่กล่าวโทษเจ้าเลยนะ!”“ข้าจะบีบให้ตายเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องเขม็งหยุนเจิงด้วยความโกรธเกี้ยว ในใจตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าต่อไปหากนอนกับหยุนเจิงอีกต้องแยกหมอนกันนอน!หยุนเจิงไม่ได้สนใจแต่อย่างใด เขาเพียงแค่ยิ้มเท่านั้นเมื่อเห็นท่าทางลำพองใจเช่นนี้ของเขาแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ย
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
