เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1360
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1361
ไม่มีเงินติดมือ จริงๆ แล้วเป็นสาเหตุรอง ประชาชนในซั่วเป่ย หลายครอบครัวมีสมาชิกไปเป็นทหาร บางคนยังประจำการในกองทัพ บางคนเสียชีวิตในสนามรบแล้ว หยุนเจิงไม่ได้เบียดบังเบี้ยเลี้ยงหรือเงินช่วยเหลือของทหาร ทำให้ครอบครัวที่มีสมาชิกเป็นทหารมีเงินติดตัวบ้าง แต่ซั่วเป่ยไม่ใช่พื้นที่ที่ผลิตฝ้าย ฝ้ายและผ้าส่วนใหญ่ต้องนำเข้าจากดินแดนชั้นใน แม้ว่าขนสัตว์จะช่วยกันหนาวได้ แต่ปริมาณก็มีจำกัด นอกจากนี้ ขนสัตว์ยังต้องถูกจัดสรรให้กองทัพก่อน ผลลัพธ์นี้ทำให้ประชาชนจำนวนมาก แม้มีเงินติดตัว ก็ไม่สามารถซื้อของกันหนาวได้เพียงพอ โดยเฉพาะผู้ที่อพยพมาจากดินแดนชั้นใน สิ่งเดียวที่น่าดีใจคือปีนี้ซั่วเป่ยผลิตถ่านอัดแท่งออกมาได้ ตอนนี้การผลิตถ่านอัดแท่งยังคงเพิ่มขึ้น และได้กระจายไปยังทุกเมือง ประชาชนจำนวนไม่น้อยเริ่มใช้ถ่านอัดแท่งสำหรับทำความร้อนในฤดูหนาว แต่ถ่านอัดแท่งนี้ไม่ได้มีทุกคนที่สามารถซื้อได้ และยังไม่สามารถเผาใช้ได้ตลอดเวลา สำหรับประชาชนที่มีฐานะยากจน พวกเขายอมเสี่ยงความหนาวไปตัดฟืนบนภูเขา หรือเก็บฟางแห้งนอกเมือง มากกว่าที่จะจ่ายเงินซื้อถ่านอัดแท่ง หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อย ก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1362
“ยังต้องสู้ต่อ! และต้องสู้ให้ได้!” หยุนเจิงกล่าวอย่างหนักแน่น “ต้องทำลายแคว้นต้าเย่ว์ให้สิ้น เขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือถึงจะสงบสุข!” ใกล้เตียงนอนของตน จะปล่อยให้คนอื่นหลับสบายได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น แคว้นต้าเย่ว์ยังมีโหลวอี้ผู้เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน ตอนนี้ แคว้นต้าเย่ว์สูญเสียทหารจำนวนมาก และทหารของโฉวฉือที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมก็ยังไม่ได้จงรักภักดี ดังนั้นพวกเขาจึงยังไม่กล้าขยับตัว แต่หากโหลวอี้สามารถทำให้ทหารของโฉวฉือภักดีได้ ก็มีโอกาสที่จะบุกโจมตีอีกครั้ง โหลวอี้คนเช่นนี้ย่อมเข้าใจดีว่า หากแคว้นต้าเย่ว์ไม่โจมตีออกไป ไม่นานก็จะถูกโจมตีจากสองด้านและสูญเสียกำลังไปทีละน้อย “เขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ?” เสิ่นลั่วเยี่ยนและเยี่ยจือมองด้วยความสงสัย “ก็คือโฉวฉือเดิม” เมี่ยวอินยิ้มพลางกล่าว “ตอนนี้ไม่มีโฉวฉืออีกแล้ว มีเพียงเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือของต้าเฉียน” “เจ้าช่างคิดไว้ทุกอย่างจริงๆ” เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงพลางยิ้ม “หากเจ้าคิดว่าจำเป็นต้องสู้ต่อ ก็สู้ต่อไปเถอะ ให้ประชาชนลำบากชั่วคราวยังดีกว่าต้องลำบากชั่วชีวิต!” “คงไม่ลำบากอีกนา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1363
ค่ำคืนนั้น จวนอ๋องจัดงานเลี้ยงอย่างหรูหรา ทั้งเพื่อฉลองชัยชนะของหยุนเจิง และต้อนรับมู่ซุ่น เมื่อกลับถึงบ้าน หยุนเจิงก็รู้สึกดีใจจนอดดื่มเพิ่มไปอีกสองสามแก้วไม่ได้ บ่าวในจวนพยุงหยุนเจิงไปพักในห้อง เสิ่นลั่วเยี่ยนสั่งให้บ่าวต้มน้ำแกงขิงช่วยให้หยุนเจิงสร่างเมา เมี่ยวอินช่วยปลดเสื้อผ้า ขณะที่เยี่ยจือเรียกให้บ่าวนำน้ำอุ่นมา เมื่อเห็นสาวๆ รอบตัวกำลังวุ่นวาย หยุนเจิงก็ส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมา “อย่าลำบากกันเลย ข้าแค่ดื่มมากไปหน่อย ยังไม่ได้เมา...” หยุนเจิงไม่ได้เมาอย่างสิ้นเชิง ยังมีสติอยู่ เพียงแต่รู้สึกมึนเล็กน้อยเท่านั้น “เจ้าเคยเห็นคนเมาที่ไหนยอมรับว่าตัวเองเมา?” เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงอย่างตำหนิเล็กน้อย “เอาเถอะ เมาหรือไม่เมาก็พักก่อน เจ้าเอาแต่ทำศึกอยู่ข้างนอก คงไม่ได้พักผ่อนอย่างดีเท่าไรนัก ตอนนี้กลับถึงบ้านแล้ว ก็ควรพักให้เต็มที่...” “ก็แหงล่ะสิ?” เมี่ยวอินพูดเสริม “ก่อนหน้านี้ตอนทำศึกใหญ่กับโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ที่แม่น้ำซัวเล่ย เขาแทบไม่ได้หลับเลยสามวันสามคืน ไม่รู้ว่าเขาอดทนมาได้อย่างไร...” เมื่อได้ยินคำพูดของเมี่ยวอิน เสิ่นลั่ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1364
เมื่อไม่มีคนนอกอยู่ หยุนเจิงก็ยิ่งทำตัวตามใจอย่างไม่กริ่งเกรงหญิงทั้งสามรู้ดีถึงนิสัยเจ้าชู้ของหยุนเจิง จึงไม่อยากพูดอะไรให้มากความ ไม่นานนัก บ่าวก็นำน้ำแกงขิงมาให้ เมี่ยวอินช่วยพยุงหยุนเจิงลุกขึ้นดื่มน้ำแกงขิงเล็กน้อย พอจะพยุงให้นอนลงอีกครั้ง หยุนเจิงกลับโอบเอวของนางไว้ พร้อมกับเปิดแขนอีกข้างไปทางเยี่ยจือ “รีบมานี่ ให้ข้ารำลึกความรู้สึกซ้ายโอบขวากอดสักหน่อย...” “ดูเจ้าสิ!” เยี่ยจือแกล้งบ่นเบาๆ “เจ้าเพิ่งจะสร่างเมานิดหน่อย ก็เผยนิสัยแท้จริงออกมาเสียแล้ว” “เมาหรือไม่ ข้าก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว!” หยุนเจิงหัวเราะดัง ก่อนเรียกเยี่ยจืออีกครั้ง เยี่ยจือเดินเข้าไป ใช้นิ้วเรียวขาวของนางจิ้มหน้าผากของหยุนเจิงเบาๆ พลางพูดแหย่ว่า “ยังจะซ้ายโอบขวากอด ข้าดูสิว่าเจ้ามีกี่มือ ลั่วเยี่ยนยังไม่ได้ลงมานั่งด้วยซ้ำ!” “แค่นี้ง่ายจะตาย!” หยุนเจิงตบขาของเขาเบาๆ พร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองไปที่เสิ่นลั่วเยี่ยน “หวานใจ มานั่งตรงนี้เร็ว” “พอเถอะเจ้า!” เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงด้วยสายตาขบขัน พลางพูดแหย่ว่า “เจ้าคิดจะกอดทุกคนเลยหรือ? อีกหน่อยเมื่อเจียเหยาเข้ามาในจวนด้วย ข้าจะดูว่าเจ้าจะ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1365
เมื่อเผชิญสายตาใสซื่อแต่ดูโง่เง่าของทั้งสอง หยุนเจิงก็ส่ายหัวอีกครั้ง ช่างเถอะ! ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมกับพวกเขาแล้ว! กับคนแบบนี้ ให้พวกเขาคิดเอง ถึงปีหน้าพวกเขาก็คงคิดไม่ออกอยู่ดี “ข้าทำการค้า ไม่เคยเอาเปรียบผู้ใด ข้าไม่เล่นวิธีบังคับซื้อขาย หรือเบี้ยวเงิน แต่ในเวลาเดียวกัน ข้าก็ไม่ใช่คนดีเกินไป หากพวกเจ้าได้ทำผิดสัญญา ความรับผิดชอบที่ควรต้องมี พวกเจ้าก็ต้องรับผิด!” เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ใบหน้าของทั้งสองก็ซีดเผือด พูดมาตั้งนาน หยุนเจิงก็ยังไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไปอย่างนั้นหรือ? ในขณะที่ทั้งสองเตรียมตัวจะร้องขอความเมตตาอีกครั้ง หยุนเจิงก็พูดต่อ “แต่อย่างไรก็ตาม ข้าไม่อยากให้พวกเจ้าล้มละลาย ดังนั้น ข้าตัดสินใจให้พวกเจ้าเลือกสองทาง...” พูดจบ หยุนเจิงก็เล่าสองทางเลือกที่เขาคิดไว้ล่วงหน้าให้พวกเขาฟัง ทางเลือกแรก หยุนเจิงจะให้คนจ่ายเงินบางส่วนให้พวกเขา เพื่อให้พวกเขาดำเนินธุรกิจต่อไปได้ ส่วนเงินชดใช้ ก็แบ่งจ่ายเป็นงวดได้ แต่อย่างไรก็ตาม การแบ่งจ่ายก็ต้องคิดดอกเบี้ยตามปกติ ทางเลือกที่สอง หยุนเจิงจะจ่ายเงินทั้งหมดให้พวกเขา ส่วนเงินชดใช้นั้น หยุนเจิงจะยังไม่เอาใน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1366
เช่นนี้หรือ? โหวซื่อไคและอีกคนมองหน้ากันเงียบๆ หากทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง การลงทุนในซั่วเป่ยก็ดูน่าจะเป็นไปได้มาก หลังจากครุ่นคิดเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง โหวซื่อไคก็ตัดสินใจแน่วแน่ “ขอบคุณท่านอ๋องที่ให้โอกาสข้าผู้น้อย ข้าขอเลือกวิธีชดใช้แบบที่สอง!” เมื่อโหวซื่อไคแสดงเจตนา อีกคนก็รีบเลือกทางเดียวกันทันที “ยินดีกับพวกเจ้าที่ตัดสินใจได้ถูกต้อง” หยุนเจิงยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนถามต่อ “ว่าแต่พวกเจ้าคุ้นเคยกับเมิ่งหยุนฉี่หรือไม่? ทำไมเขาถึงไม่ส่งข้าวมาซั่วเป่ยเลย? เขาประสบปัญหาอะไรหรือเปล่า?” โหวซื่อไคตอบ “ข้าผู้น้อยเคยได้ยินเหตุผลที่เมิ่งหยุนฉี่ไม่ส่งข้าวมาซั่วเป่ยอยู่บ้าง แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่...” “เล่ามา” หยุนเจิงพูดด้วยความสนใจ โหวซื่อไคไม่กล้าล่าช้า รีบเล่าสิ่งที่เขารู้ตามความจริง ว่ากันว่าเดิมทีเมิ่งหยุนฉี่ตั้งใจจะรวบรวมข้าวให้ครบแล้วส่งมาซั่วเป่ยในคราวเดียว แต่สุดท้าย เมิ่งหยุนฉี่พบว่าตนไม่สามารถรวบรวมข้าวได้ครบ จึงตัดสินใจไม่ส่งข้าวมาซั่วเป่ยเลย ดีกว่าจะต้องส่งข้าวเปล่าๆ แล้วยังต้องชดใช้เงินอีกเหมือนพวกเขา เมิ่งหยุนฉี่ตอนนี้กำลังพยายามไป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1367
ระหว่างทางไปฟู่โจว หยุนลี่อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ตั้งแต่พวกเขาออกจากเมืองหลวง เวลาก็ผ่านไปเกือบครึ่งเดือนแล้ว ตลอดเวลานี้ เขาต้องขี่ม้าทุกวัน แม้แต่จะได้นั่งรถม้าสักครั้งก็ไม่มีโอกาส นี่เป็นคำสั่งพิเศษจากจักรพรรดิเหวิน! พระองค์ตรัสว่าต้องการฝึกฝนจิตใจของเขา หลายวันมานี้ เขาขี่ม้าจนร่างกายปวดไปหมด ยิ่งกว่านั้น อากาศในเขตภายในเริ่มหนาวขึ้นทุกที การขี่ม้าทั้งวันก็ยิ่งหนาวเข้าไปใหญ่ หากเป็นแบบนี้ต่อไป เมื่อถึงฟู่โจว เขาคงเหนื่อยจนร่างพัง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้าหกตัวแสบ! ถ้าเจ้าหกอยู่ซั่วเป่ยอย่างสงบเรียบร้อย เรื่องวุ่นวายพวกนี้คงไม่มี ใครจะไปรู้ว่าเจ้าหกมันไปเรียนวิชารบมาจากไหน เจ้าหมอนี่อยู่ที่เรือนปี้ปัวมาสิบกว่าปี ไม่เห็นมีใครสอนวิชาพิชัยสงครามให้มันเลย! พอคิดว่าจะได้เจอหยุนเจิงเร็วๆ นี้ หยุนลี่ก็อดรู้สึกหวั่นใจไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าหยุนเจิงได้รับพระราชโองการหรือยัง ถ้าเจ้าหมอนั่นได้รับพระราชโองการแล้ว คงเริ่มคิดแผนการจะจัดการข้าแน่ เขาถูกหยุนเจิงเล่นงานจนกลัวไปหมดแล้ว ตอนนี้แค่เห็นหน้าหยุนเจิง ก็รู้สึกว่าหยุนเจิงกำลังวางแผนเล่นงานเขาอยู่แล้ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1368
หยุนลี่พยายามเก็บอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไว้ แล้วปลอบโยนว่า “เสด็จพ่อ หากสิ่งที่น้องหกพูดเป็นความจริง ก็ถือว่ามีเหตุผลสมควรอยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ เรื่องการแต่งงานของพวกเขาเป็นเรื่องส่วนตัว แต่การกดดันให้กุ่ยฟางยอมแพ้เป็นเรื่องของบ้านเมือง...” “เรื่องบ้านเมืองบ้าอะไร!” จักรพรรดิเหวินพูดด้วยความหงุดหงิด “เจ้ายังมองไม่ออกหรือว่าลูกอกตัญญูคนนี้จงใจทำให้ข้ากับเจ้าต้องอับอาย!” “ห้ะ?” หยุนลี่มองจักรพรรดิเหวินด้วยความงุนงงอย่างมาก แม้เขาจะไม่ลงรอยกับหยุนเจิง แต่เขาก็คิดว่าเหตุผลของหยุนเจิงนั้นฟังขึ้นทีเดียว แล้วทำไมถึงกลายเป็นการทำให้เสด็จพ่อขายหน้าได้ล่ะ? “เพราะอย่างนี้ไง เจ้าถึงยังอ่อนหัดอยู่มาก!” จักรพรรดิเหวินมองหยุนลี่ด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนอธิบาย “ภายนอกเหมือนว่าเขาทำเพื่อบ้านเมือง แต่จริงๆ แล้วเขากำลังแสดงความไม่พอใจต่อข้า! กุ่ยฟางเสียหายย่อยยับ ทหารมณฑลทางเหนือมีแม่ทัพมากมาย ทำไมต้องให้เจียเหยาไปเป็นผู้นำกองทัพกดดันกุ่ยฟาง? เจ้าลองคิดดู หากข้าบอกว่าจะเตรียมเงินไว้สิบล้านตำลึงให้เขา เพียงแค่ให้เขาพาเจียเหยามารับเงิน เจ้าคิดไหมว่าเขาจะรีบพาเจียเหยามาทันที?” “นี่...” หยุ
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
