Share
บทที่ 110
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 111
ภายใต้การเค้นถามของหยุนเจิง ในที่สุดจางซูก็บอกถึงเหตุผลจะให้พูดถึงเรื่องจางซูถูกขับไล่ออกจากบ้านใช่หรือไม่ นับว่าเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมเลยเดิมทีเมื่อก่อนหยุนเจิงมีชื่อเสียงในนามที่เป็นองค์ชายไร้ประโยชน์ ทุกครั้งที่จางฮว๋ายสั่งสอนหลานชายที่ไม่ได้เรื่องอย่างจางซู จางซูก็มักจะเอาหยุนเจิงมาเป็นโล่กำบัง บอกว่าองค์ชายหกเป็นถึงองค์ชายผู้สูงศักดิ์แต่ยังเขลาเบาวิชา เรื่องวรยุทธ์ก็ไม่ได้เรื่องแม้จางฮว๋ายจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เขาก็ไม่อาจหาคำพูดใดมาหักล้างได้ทว่า นับตั้งแต่คณะทูตเป่ยหวนมาที่เมืองหลวง หยุนเจิงก็เจิดจรัสมาก จนกระทั่งจากเดิมทีที่เป็นองค์ชายไร้ประโยชน์ กลายมาเป็นวีรบุรุษแห่งแคว้นต้าเฉียนไปเสียอย่างนั้นด้วยเหตุนี้ จางฮว๋ายเห็นเขาแล้วรู้สึกขัดตาขัดใจ คำพูดแต่ละคำล้วนแต่เอาหยุนเจิงมาเปรียบเทียบกับเขาจางฮว๋ายบอกว่าแม้องค์ชายหกจะเขลาเบาปัญญา การสู้รบไม่ได้เรื่อง แต่เมื่อคณะทูตเป่ยหวนมาครั้งนี้ กลับทำให้จักรพรรดิเหวินภาคภูมิใจมาก แต่พอหันกลับมาดูจางซูเจ้าสารเลวโง่เขลาเบาปัญญาผู้นี้แล้ว ต่อให้ถึงวันที่ตนเข้าโลงก็คงไม่อาจทำให้ตนภาคภูมิใจได้…เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวนี้ จางฮ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 112
ภายในเวลาสี่ถึงห้านาที หยุนเจิงก็หมุนรูบิคทั้งกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้“ของที่ข้าปล้นเจ้ามา ข้าคืนให้!”หยุนเจิงยื่นรูบิคที่แก้กลับให้เป็นเหมือนเดิมแล้วให้กับจางซูหนังตาของจางซูกระตุกขึ้น มองรูบิคด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้รวดเร็วยิ่งนักแม้จางซูจะตกใจ แต่ปากเขาก็ยังคงปากแข็งไม่ยอมรับ ทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูกและกล่าวว่า “ก็แค่เคยชินก็เลยบังเอิญทำได้ก็แค่นั้น ให้ข้าใช้เวลาเล่นนานกว่านี้อีกสักหน่อย ข้าก็ทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้เหมือนกัน!”หยุนเจิงส่ายหน้าพลางยิ้ม “หากข้าไม่สอนเจ้า เกรงว่าเจ้าไม่มีทางทำได้หรอก”จางซูแบะปาก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยอมรับหยุนเจิงก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด อีกทั้งยังกล่าวพึมพำอีกว่า “จางเก๋อเหล่าเป็นคนรอบรู้เรื่องวิชาความรู้ปรัชญามากมาย สกุลจางก็เต็มไปด้วยคนที่มีความสามารถ เจ้าที่ไร้ความสามารถอยู่ในสกุลจาง คาดว่าคงไม่ได้รับการยอมรับจากสกุลจางสักเท่าไหร่หน่ะสิ?”“ใช่ ข้ามันคนไร้ความสามารถ หิวก็กินไปวันๆ รอความตายก็เท่านั้น”จางซูกล่าวออกมาตรงๆ และไม่ลืมที่จะประชดประชัน “ท่านเองก็อาศัยการอ่านตำราโบราณและความโชคด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 113
คำพูดของหยุนเจิงทำให้จางซูค้นพบเป้าหมายของตัวเองได้สำเร็จทัศนคติที่จางซูมีต่อหยุนเจิงได้เปลี่ยนไปทันที เขากระตือรือร้นเป็นอย่างมากทัศนคติของจางซูก่อนหน้านี้กับตอนนี้เปลี่ยนไปมากจนหยุนเจิงไม่ทันตั้งตัวในตอนกลางวัน จางซูพยายามลากหยุนเจิงไปที่หอสุราที่ดีที่สุดในเมืองหลวงอย่างเอาจริงเอาจังเขาต้องทำดีกับคนรู้ใจคนนี้ให้มากๆ“องค์ชาย ผ่านมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดข้าก็เจอคนที่เข้าใจข้าจริงๆ สักที!”“องค์ชาย ไม่รู้หรอกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาข้าต้องเจอกับอันใดบ้างแล้วข้าผ่านมันมาได้อย่างไร!”“เป็นเพราะว่าข้าไม่รู้วิชา ไม่เก่งในเรื่องแต่งบทกวี ไม่ว่าข้าทำอะไรมันก็ผิดไปเสียหมด”ภายในหอสุรา จางซูร่ำสุราพลางพร่ำครวญระบายทุกข์ในใจกับหยุนเจิงเมื่อกล่าวมาถึงตอนนี้ ดวงตาของจางซูก็แดงก่ำขึ้นแต่หยุนเจิงกลับเข้าใจความรู้สึกของจางซูท่านปู่ของเขาเป็นผู้รอบรู้วิชา อีกทั้งยังเป็นอาจารย์ของจักรพรรดิเหวินอีกด้วยการเติบโตมาในครอบครัวเช่นนี้ หากไม่รู้วิชา นั่นนับว่าเป็นความผิดอันใหญ่หลวงแล้วจางซูยกซดสุราเข้าไปอึกใหญ่ ก่อนจะกล่าวอีกว่า “ข้าจะไม่ปิดบังองค์ชาย วันที่สิบห้าของทุกๆ เดือน ข้าไ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 114
“ข้าตัดสินใจแล้ว อีกสองวันงานสมาคม ข้าจะไปเข้าร่วม!”“ข้าจะเรียกหญิงงามสิบกว่าคนมาปรนนิบัติข้า ข้าจะนั่งเสพสุขเหมือนนายท่านผู้มั่งคั่งคนอื่นๆ ให้ไอ้พวกสุนัขเหล่านั้นอิจฉาเล่นๆ ฮ่าๆๆ!”“องค์ชายช่างปราดเปรื่องยิ่งนัก ผู้มีความสามารถอย่างท่านอ๋องหาได้ยากยิ่งนัก…”จางซูตื่นเต้นจนแทบจะเต้นแร้งเต้นกาแล้ว กล่าวชื่นชมหยุนเจิงยกใหญ่หยุนเจิงได้ยินคำชื่นชมของเขา แต่สีหน้าของเขากลับดำคล้ำขึ้นเจ้านี่คงจะไม่ทำจริงๆ กระมัง!หากจางเก๋อเหล่ารู้ว่าตนเป็นคนแนะนำให้จางซุทำเช่นนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจางเก๋อเหล่าจะฆ่าตัวตายในจวนองค์ชายหกหรือไม่“ค่อกๆๆ…”หยุนเจิงส่งเสียงไอกระแอมเพื่อตัดบทการตื่นเต้นของจางซู “เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องสมาคมกวีเลย เรามาพูดเรื่องสำคัญของเราจะดีกว่า!”“เรื่องสำคัญอย่างนั้นหรือ?”จางซูสงสัย เขาจึงพูดโพล่งออกมาว่า “เรามาดื่มสนุกๆ กัน ยังจะมีเรื่องสำคัญอันใดคุยอีกหรือ?”“ข้า…”หยุนเจิงสะดุ้งเล็กน้อยเจ้าบ้าเอ้ย!อยู่ด้วยกัน พวกเขาในฐานที่เป็นคนไร้ประโยชน์ทั้งสองแห่งเมืองหลวง พอมาอยู่ด้วยกันแล้วจะทำแต่เรื่องไร้สาระเช่นนี้นะหรือจางซูสังเกตเห็นสายตาที่ผิดปกติไปข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 115
น้ำมันพริกหรือ!หยุนถิงสับสนมึนงง ไม่รู้ว่ามันเป็นของเล่นบ้าอันใดอีก“น้ำมันบ้าบออะไรของเจ้า!”หยุนถิงทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูก มองหยุนเจิงด้วยสีหน้าตักเตือน “ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้าทำคุณงามความดีเอาไว้มาก และเจ้าก็ได้รับความโปรดปรานเต็มอย่างล้มหลาม! แต่ทางที่ดีเจ้าก็ควรอยู่ในที่ของตัวเอง ตอนนี้เจ้าอาจจะลำพองใจอยู่ก็ไม่เป็นไร รอให้เสด็จพ่อกลับไปเป็นเหมือนเดิมตอนที่เสด็จพ่อลืมเจ้าไม่เห็นเจ้าอยู่ในสายตาก่อนเถอะ เหอะๆ…”คำพูดตอนหลังหยุนเจิงไม่ได้กล่าวออกมาแต่ความหมายมันก็ชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว“พี่สี่ สับสนไปแล้วหรือไร?”หยุนเจิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนตรงหน้าหยุนถิง จ้องมองหยุนถิง มองจนหยุนถิงเองรู้สึกขนลุกซู่อย่างประหลาด“เจ้าจะทำอะไร อยู่ห่างๆ ข้าหน่อย!”หยุนถิงตะคอกด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก“เฮ้อ ข้าอยากจำรอยยิ้มและหน้าตาอันสดใสของพี่สี่มากกว่า!”หยุนเจิงขมวดคิ้วและถอนหายใจ“รอยยิ้มและหน้าตาอันสดใสอย่างนั้นหรือ?”เส้นเลือดบนหน้าผากหยุนถิงกระตุก เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทำไม เจ้าอยากจะเอาให้ข้าตายเลยหรือ?”อยากจำรอยยิ้มและหน้าตาอันสดใสคำนี้ส่วนมากใช้กับคนตายเจ้าสุนั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 116
ขณะพูด หยุนถิงโบกมือเรียกคนสองสามคนให้ไปอีกฝั่งหนึ่งเขารู้สึกอับอายที่ต้องกินข้าวกับเศษสวะสองคนนี้!หากเจ้าหกพูดอะไรทำนองว่าให้จดจำเสียงและรอยยิ้มของเขาไว้ เขาล้วนรู้สึกหวาดผวา!ทันทีที่พวกเขานั่งลง ก็เอ่ยถามหยุนถิงด้วยอยากรู้อยากเห็น“องค์ชายสี่ ฝ่าบาททรงมีราชโองการให้องค์ชายหกไปที่ซั่วเป่ยจริงๆ หรือ”“ซั่วเป่ยกำลังตกอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก หากองค์ชายหกไปที่นั่น มิใช่รนหาที่ตายหรือ”“ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าองค์ชายหกทำให้ราชครูของเป่ยหวนโกรธจนอาเจียนเป็นเลือด หากองค์ชายหกไปที่ซั่วเป่ย เป่ยหวนคงทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตองค์ชายหกเป็นแน่...”พวกเขารู้สึกประหลาดใจ จึงพูดคุยกันไม่หยุดแม้ว่าเสียงของพวกเขาจะไม่ถือว่าดัง แต่คนรอบข้างได้ยินพวกเขาชัดเจนทันใดนั้น ผู้คนก็เริ่มพูดถึงเรื่องนี้กันมากขึ้นมุมปากของหยุนเจิงโค้งขึ้น หัวเราะลั่นในใจนี่คือผลลัพธ์ที่เขาต้องการ!ยืมปากของคนเหล่านี้ กระจายข่าวออกไป!ต้องการใช้ความคิดเห็นของปวงชนบีบบังคับให้จักรพรรดิเหวินจำใจต้องปล่อยเขาไปที่ซั่วเป่ย!“องค์ชายหก ท่านจะไปซั่วเป่ยจริงๆ หรือ”ยามนี้ จางซูเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ“อืม นี่คือพร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 17
“โอ้โห คุณชายจาง วันนี้ลมอะไรพัดท่านมาที่นี่กันล่ะนี่”“ไม่พบเจอท่านตั้งหลายวัน แม่นางของพวกเราคิดถึงท่านจนกินข้าวไม่ลงแล้ว!”“ท่านลองดูว่าวันนี้จะเรียกหงเยว่หรืออวี้เซียงมาปรนนิบัติ?”พวกเขาเพิ่งจะถึงปากประตูฉวินฟางย่วน ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากแม่เล้าเลยทันทีดูก็รู้เลยว่าจางซูนั้นเป็นแขกประจำจางซู?คนผู้นี้หากจะเที่ยวเล่นเช่นนี้ต่อไป ได้เป็นจางซูบแน่!“แค่คนสองคนจะไปพอได้อย่างไร?”จางซูจ้องแม่เล้าตาโต โบกมืออย่างวางอำนาจ “เรียกหญิงสาวมาให้ข้าสิบคนก่อนเถอะ!”“หา?”แม่เล้าตะลึงค้าง พอเห็นว่าพวกจางซูทั้งหมดมีสี่คนพอดี ก็ได้สติกลับมาทันที รอยยิ้มเต็มใบหน้าแล้วกล่าวว่า “ได้เลย ไม่มีปัญหา ข้าจะไปตามแม่นางให้พวกท่านสี่คน...”“ข้าบอกแล้วไงว่าสิบคน!”จางซูชูนิ้วทั้งสิบขึ้นกางออก “แล้วก็จัดให้สหายคนนี้ของข้าด้วยอีกสิบคน!”“…”หยุนเจิงพอได้ยิน แทบจะกระโดดถีบเลยทันทีเจ้านี่หนิ จะเรียกมาสิบคนจริงๆ รึ?คิดว่าตนเองเป็นหยิบหมั่น[footnoteRef:1]หรือไง [1: หยิบหมั่น เจ้าสำนักมวยหย่งชุน มีวรยุทธ์สูงส่ง หรือที่รู้จักกันในภาพยนตร์นามยิปมัน] “ข้าก็ไม่ต้องแล้ว”หยุนเจิงตีมือปัด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 118
หยุนเจิงอ้ำอึ้งให้นางคณิกาชั้นสูงมาตัดสินคุณภาพของบทกวี?นี่มันทำตามอำเภอใจมากเกินไปแล้วกระมัง?จางซูมองเห็นถึงความรู้สึกสงสัยของหยุนเจิงจึงอธิบายให้เขาทันทีถึงแม้เมี่ยวอินคนนี้จะเป็นนางคณิกาในหอนางโลม แต่นางกลับขายศิลป์ไม่ขายตัวเมี่ยวอินไม่เพียงแต่งามดุจเทพเซียนเท่านั้น แต่นางยังมีความสามารถทั้งร้องรำ ดีดฉินเล่นหมากรุก เขียนหนังสือวาดภาพ หรือแม้แต่ประพันธ์บทกวีและบทเพลง นางก็ล้วนเชี่ยวชาญทุกด้าน เป็นหญิงงามที่มากความสามารถคนหนึ่งด้วยเหตุนี้ เมี่ยวอินถึงได้มีเหล่าผู้มีความรู้มากมายคอยติดตามถึงแม้ว่านางจะขายศิลป์ไม่ขายตัว แต่ก็มีคนมากมายที่สามารถเป็นหนึ่งในผู้โชคดีของนางได้เช่นกันในงานประพันธ์บทกวีทุกครั้งล้วนแต่มีเมี่ยวอินเป็นคนออกหัวข้อให้ฝูงชนประพันธ์กวีเรื่องประพันธ์บทกวีและบทเพลงนั้น จะดีหรือแย่ แท้จริงแล้วฝูงชนต่างก็ตัดสินอยู่ในใจไม่มากก็น้อย แม้นว่าเมี่ยวอินจะเป็นคนสุดท้ายที่ตัดสินว่าบทกวีไหนดีที่สุดก็ตาม แต่ฝูงชนต่างก็คอยตัดสินอยู่แล้วเมื่อฟังคำอธิบายของจางซูเสร็จ หยุนเจิงพลันตะลึงใจอย่างอดไม่ได้เมี่ยวอินคนนี้เป็นนักแสดงหญิงอันดับต้นของราชวงศ์ต้าเฉียนนั้นหรือ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
