ตอนที่31 เลื่อนสถานะแต่ห้ามบอกใคร 2/2

ดวงตาคมกริบที่นอกจากจะต้องมองตามลูกบอลกลมๆที่ถูกคนนู้นคนนี้เตะส่งกันไปมาแล้ว ยังคอยสอดส่องไปยังร่างเล็กที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่าง แต่ถ้าให้เดาปลาทูคงจะนั่งเขียนการบ้านหรือไม่ก็นั่งวาดรูปอะไรไปเรื่อยเปื่อย

เขาจำได้ว่าตอนเด็กๆน้องชอบวาดรูปมาก แต่พอโตขึ้น เวลาที่เคยมีก็ถูกถ่ายเทไปให้กับการเรียนบ้าง กับซีรีย์บ้าง หรือไม่ก็กับพี่ชายอย่างเขาเอง ไม่รู้ทำไมมันอยู่ไม่สุข ถ้าไม่ได้เล่นเกมส์ด้วยกัน

“หึ” มันช่วยไม่ได้ที่พอนึกถึงแล้วจะไม่หัวเราะ

“บอลอยู่ในสนาม ไม่ใช่อยู่ข้างสนามโว้ย!” การินวิ่งหอบเข้ามาตบหัวเพื่อนหนึ่งที โทษฐานที่วอกแวก คาดว่ามันคงสนใจสิ่งนั้นมากกว่าลูกบอลแล้วตอนนี้

“กูขอเถอะนะไอ้คิณ สนใจเพื่อนก่อน จบเกมส์มึงอยากจะทำอะไรมึงก็ไป” ประธานรุ่นถึงกับออกปากเพราะนี่ไม่ใช่การซ้อมเล่นๆเหมือนทุกๆวัน แต่เป็นการซ้อมใหญ่เพื่อไปแข่งจริงในไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า จะเรียกว่าศึกของศักดิ์ศรีเลยก็ได้

“พ่อมึงเรียกละ” การินว่าทิ้งท้ายก่อนจะแยกออกไป อคิณหันไปมองใบหน้าหวานอีกครั้งก่อนจะกลับมาโฟกัสในสนาม

“แก...พี่คิณหันมามองฉันด้วย” น้ำเสียงตื่นเต้นของผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกลเรียกความสนใจขอ