Romans de Chugar Chup

“พี่ไม่ได้จะทำอะไร แล้วเราล่ะเป็นอะไร? ทำไมต้องหนีพี่?” ปากบอกไม่ทำแต่สายตานี้แทบจะกลืนกิน “มะ ไม่ได้หนีค่ะ” “พูดติดขัด ลมหายใจผิดปกติ แบบนี้...มันมีพิรุธนะคะ” น้ำเสียงกระเซ่าเย้าแหย่ ทำเด็กน้อยอ้าปากพะงาบ ทำตัวไม่ถูก รู้สึกใบหน้าเห่อร้อนอย่างช่วยไม่ได้ คนมันเขี้ยวจึงโน้มลงไปจุ๊บปากจุ๊บปลาทูรีบยกมือขึ้นปิดปาก กระพริบตาปริบๆ เกิดอาการขวยเขินจนอยากกดหน้าลงหมอนแล้วกรี๊ดออกมาดังๆ อะไรกันครับเนี่ย พี่คิณ...เปลี่ยนไป“เป็นอะไรครับ เขินพี่เหรอ?” ละดูน้ำเสียง แถมคนพูดยังเกลี่ยผิวแก้มกันเบาๆอีก อร๊าย...ตายๆ ใจบางแล้วค่ะคุณพี่“งะ ง่วงค่ะ” คิดอะไรไม่ออกก็บอกง่วงไปก่อน พร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้า ทว่าเป็นต้องหวั่นใจเมื่อเขาแทรกตัวเองเข้ามาอยู่ในผ้าห่มเหมือนกัน “จะ จะทำอะไรคะ?”“อยากนอนด้วยค่ะ” แล้วกระพริบตาปริบๆ“...” ใจเย็นไว้ปลาทู ใจเย็นไว้ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกช้าๆ“ขอพี่นอนด้วยนะครับ”กรี๊ด!!! ไม่ไหว ไม่ไหวถึงกับต้องนอนหันหลังให้ ดาเมจพี่คิณจะแรงอะไรเบอร์นั้น นี่หน้าตาดีไม่พอ คารมก็ดีด้วยใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มจนแก้มปริ แทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาก็พูดจาเลียนๆ ออดอ้อน เสียงเล็กเสียงน้

“ที่รัก ลูก...” ในขณะที่คนเป็นภรรยาทำตัวไม่ถูก ทินกรก็เดินขึ้นบันไดมาเห็นชายหนุ่มยืนอยู่หน้าห้องลูกสาวขณะเปลือยท่อนบนก็เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร จึงปรับน้ำเสียง “ลุงขอคุยด้วยหน่อยสิคิณ” ว่าจบก็เดินไปนั่งรอที่โซนนั่งเล่นอคิณถึงกับนิ่งไปที่อยู่ๆทินกรก็กลับไปใช้คำเรียกแทนตัวเองเช่นเดิม ทั้งที่ก่อนหน้ายังให้เขาเรียกว่าพ่ออยู่เลย“เกี่ยวกับน้องหรือเปล่าครับ?” หันไปถามดารีด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ข้างในเหมือนคนกำลังตกลงเหวไปแล้วดารีไม่ได้ตอบนอกจากการระบายยิ้มบางๆ ไม่ว่ายังไงเธอยังคงเห็นอคิณป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่ง “น้าของเข้าไปปลุก...”“อย่าเอาน้องไปจากคิณ” อคิณบอกก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง เอาเสื้อยืดตัวเมื่อคืนที่ตกพื้นมาใส่ ก่อนออกจากห้องลงไปคุยกับทินกรก็ปิดประตูล็อกห้องเสร็จสรรพ ทำเอาดารีที่ยืนอยู่นึกแปลกใจ ตกลงว่าเด็กหนุ่มจะเอายังไงกับลูกสาวเธอกันแน่ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงรู้ว่าเมื่อวานที่ปลาทูร้องไห้เป็นเพราะอคิณ ก็ทั้งตลอดชีวิตที่ผ่านมาของลูกสาว อคิณไม่เคยให้หนุ่มๆที่ไหนเข้าใกล้ลูกสาวเธอเลย และไม่ว่าจะไปไหนทำอะไรอคิณไม่เคยปล่อยให้ลูกสาวเธอได้ฉายเดี่ยว ไปด้วยตลอดเหมือนเงาตามตัว เพราะงั้นมันจึงไ

ปลาทูไม่อาจห้ามความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้นมาทีละนิดภายในจิตใจ ไม่สามารถมองหน้าคนกลัดมันให้เป็นดั่งพี่ชายได้เหมือนเดิม ปล่อยให้ความรู้สึกและหัวใจนำพา“จะ จูบได้ไหมคะ?” อคิณช้อนตาขึ้นสบกับดวงตาหยาดเยิ้ม มุมปากหยัดผุดขึ้นชวนหลงใหล ตอบน้ำเสียงน่าฟังไม่ต่างกัน “ได้สิคะ” หากไม่ใช่เพราะเด็กน้อยใต้ร่าง คาดว่าชีวิตนี้เขาคงไม่คิดว่าตัวเองจะปากหวานได้ถึงขนาดนี้......ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ในเมื่อเด็กมันยั่ว น่ารัก น่าฟัด น่าขย้ำไปหมดริมฝีปากหนาบรรจงจูบกับเรียวปากนุ่มด้วยความดูดดื่มสลับกับเร่าร้อน คล้ายกำลังส่งผ่านความรู้สึกที่อัดแน่นทั้งหมดให้เธอได้รับรู้ พลางใช้ฝ่ามือขย้ำความอวบอิ่มอย่างหนักมือ จนเนื้อสาวปริตามง่ามนิ้ว ทุกแรงขับเคลื่อนที่ดุดันและหนักหน่วง ส่วนลึกถูกจู่โจมโดยไม่เว้นระยะทำให้สมองน้อยขาวโพลน เนื้อตัวชาวาบ ลมหายใจขาดห้วงก่อนจะโอบกอดคนตัวโตแล้วกระตุกเกร็งนำไปก่อน“พี่ขอบ้างนะ” หยัดตัวขึ้น จับเรียวขาคนหมดแรงขึ้นพาดบ่า แยกขาอีกข้างให้อ้าออกแล้วกดจมลงกับเตียง ก้มมองจุดเชื่อมระหว่างเรา ที่จ้วงลึกสุดออกสุด ไม่วางตา “ซี๊ด น้ำเยอะแต่โคตรแน่น”เด็กน้อยเหนื่อยหอบแต่คนร้อนแรงยังคงควบเอวใส่กั

หลังจากที่อุณหภูมิกลับมาเป็นปกติ คนพึ่งเสร็จสมปรับสภาพได้ อคิณก็ถอดนิ้วออกมาเช็ดกับหน้าอกอวบ ก่อนจะผละจูบแล้วก้มหน้าปาดชิมน้ำรักพร้อมกับดูดงับกับส่วนยอด สายตาช้อนขึ้นสบกับคนอ่อนประสบการณ์“พี่ทรมานมาก หนูรู้ใช่ไหม?” ทรมานจนปวด จนไม่อาจรอได้แล้วอึก! คนถูกถามกลืนน้ำลายลงคอ พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด ขณะที่อคิณขยับขึ้นมา สอดแขนโอบกอดแล้วจับร่างเปลือยเปล่าให้พลิกขึ้นมาทับบนร่างตัวเอง มือเล็กทั้งสองข้างวางเกยบนอกแกร่ง สัมผัสได้ถึงการเต้นแรงของหัวใจดวงโต ส่งผลให้หัวใจเธอเต้นตามเป็นจังหวะเดียวกัน ก่อเกิดความรู้สึกวูบไหว...คล้ายมีผีเสื้อนับล้านตัวกำลังบินว่อนอยู่ในท้อง“งั้น...เด็กดีช่วยพี่หน่อยได้ไหมคะ”“ตะ แต่หนูทำไม่เป็น”“เดี๋ยวพี่สอน” ประคองใบหน้าเนียนขึ้นสีระเรื่อมาจ้องตากัน ขณะที่ฝ่ามืออีกข้างก็ลูบไล้ ไปทั่วแผนหลังชุ่มเหงื่อ “เริ่มจาก...เอานมหนูมาป้อนใส่ปากพี่ก่อน”ปลาทูลอบกลืนน้ำลาย ถ้อยคำการสอนที่ตรงไปตรงมาทำเอาคนฟังเขินหนัก ช่วยไม่ได้ที่ใบหน้าจะเห่อร้อนจนต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากัน แอบสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อปลายนิ้วซุกซนเลื่อนลงมาวนลูบไล้แถวบั้นท้าย “นะครับ ป้อนพี่หน่อย” น้ำเสียง

“หื้ม?”“ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า อื้ม” เสียงใสถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากหนาที่ทาบลงมาจูบกับเรียวปากนุ่มสีหวาน บดคลึงเบาๆไม่รุนแรงก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปช่วงชิมความหอมหวานละมุนจากปลายลิ้นน้อยของน้อง ปลุกเร้าอารมณ์สาวที่กำลังหลับใหลให้ก่อตัวลำกายขยายใหญ่ภายใต้กางเกงยีนส์ที่สัมผัสบริเวณท้อง น้อย ทำเอาคนใต้ร่างตาตื่นหัวใจสั่นไหว ความโกรธเมื่อตอนเย็นพลันหายไปอย่างน่ากลัว กลัวใจตัวเองนี่แหละ ที่มันชอบไปเป็นของเขาอุณหภูมิภายในของปลาทูพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆตามระดับของกลีบปากหยักที่บดเคล้าลงมาอย่างดูดดื่ม จากขัดขืนเรี่ยวแรงและร่างกายก็ค่อยๆโอนอ่อน คล้อยตามคนช่ำชองและมากไปด้วยประสบการณ์ เผลอจูบตอบเลียนแบบ แม้จะเงอะงะแต่มันกลับกระชากอารมณ์หนุ่มอคิณสำรวจดวงหน้าละมุนด้วยสายตาหยาดเยิ้มหลังจากที่ผละจูบออก กลืนน้ำลายลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งมองก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ตัวเองเข้าไปใหญ่ ใช้มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าเธอเอาไว้ด้วยลมหายใจที่ติดขัด ก่อนจะก้มลงประกบจูบลงมาอีกครั้งอย่างห้ามใจไม่อยู่ร่างกายหนาร้อนยิ่งกว่าไฟ ขยับบดเบียดกับจุดกึ่งกลางสาว ปลาทูถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว เผลอไผลกับรสจูบอันร้อนแรง ยากที่จะดึงสติตัว

“กู...” ที่ผ่านมาก็ไม่เคยถามตัวเองแบบนี้เหมือนกัน ทว่าพอคิดว่าเจ้าของใบหน้าหวานละมุนจะหายไป ร่างกายและหัวใจมันก็พลันจะอ่อนแรงลงขึ้นมาเสียดื้อๆ และยิ่งต้องนึกว่าจะมีคนอื่นที่ได้รับความรู้สึกทั้งหมดจากเธอ ก็รู้สึกเจ็บร้าวในอกคล้ายมีคนเอาแท่งเหล็กมาเสียบเข้ากลางอกย้ำๆซ้ำๆตรงจุดเดิมความรู้สึกทั้งหมดนี้เขาไม่ชอบ“มึงไม่ต้องเครียดเพื่อน ค่อยๆคิด ยังไงเด็กนั้นก็ไม่ไปไหนหรอก” ตบบ่าให้กำลังใจ แต่ก็กลัวอีกคนจะคิดไม่ได้ “แต่แมวตัวอื่นที่รอมึงเผลอ อันนี้กูว่าไม่แน่”“ไอ้เหี้ยทาย!” อคิณลุกขึ้นตะโกนด่าไล่หลังเพื่อน ทว่าพอกลับมานั่งใบหน้าก็ผุดรอยยิ้มกว้างอย่างไม่ปิดบัง พลันนึกถึงดวงหน้าหวานพร้อมกับรอยยิ้มออดอ้อนที่เธอชอบใช้เวลาอยากได้ของ แค่นั้นก็ชื่นใจ โอเค ยอมรับแล้วว่าชอบยัยเด็กทิงเจอร์...แล้วทีนี้กูต้องเริ่มจีบน้องมันยังไงวะเนี่ย@บ้านอคิณดวงตาคมกริบมองไปยังบ้านข้างๆที่ตอนนี้ได้ถูกความมืดมิดปกคลุม เขายืนลังเลอยู่ตรงประตูเชื่อมระหว่างบ้านเขากับบ้านเธอมาเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะย้ายไปไหนถ้าเคาะประตูแล้วตะโกนเรียก พ่อกับแม่เธอจะตื่นด้วยไหมวะ“หรือว่ากูต้องปีนขึ้นห้องเมียตัวเอ