Share

อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา
Penulis: ส้มโอไม่หวาน

บทที่ 1

Penulis: ส้มโอไม่หวาน
"นอนลงสิ ถลกเสื้อขึ้นให้พ้นหน้าอกหน่อย"

ผมนอนแข็งเป็นท่อนไม้บนเตียงตรวจ มือกำชายเสื้อไว้แน่น มองใบหน้าคุ้นเคยที่เย็นขรึมแต่หล่อคมของซ่งเจิง ยังไม่หายช๊อกกับการได้เจอเขาอีกครั้งที่แผนกเต้านมนี้เลย

ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขายังรู้ความลับน่าอายของผมอีกด้วย แม้ว่าเขาจะตกใจเพียงแล็กน้อย ก่อนจะกลับมานิ่งเหมือนเดิมก็เถอะ

ผมเดาว่าเขาน่าจะจำผมไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้ผมอายจนอยากจะมุดดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด

ผมเห็นว่าซ่งเจิงไม่แม้แต่จะใส่ถุงมือแพทย์ นิ้วยาวเรียวและเห็นข้อต่อชัดเจนของเขากดลงบนอกผมเบาๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเขากำลังตรวจร่างกายผมอย่างเคร่งเครียด ผมคงเผลอคิดมโนอะไรบ้าๆ ไปแล้วแน่ๆ

แต่เพราะโรคประหลาดนี่ ทำให้หน้าอกผมไวต่อความรู้สึกมาก ทั้งท่าน่าอาย กับการถูกคนที่แอบรักสัมผัสแบบนั้นอีก สำหรับผม มันคือการทรมานซ้ำซ้อนชัดๆ!

แล้วก็จริงอย่างที่คิด วินาทีถัดมา ผมก็ผลิตน้ำนมออกมาต่อหน้าซ่งเจิงเลย…

อกผมเหมือนบ่อน้ำพุ น้ำนมไหลทะลักออกมามากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

กลิ่นนมสดเข้มข้นฟุ้งไปทั่วห้องในพริบตา

โดยเฉพาะนิ้วมือของซ่งเจิง ที่เปื้อนนมของผมเต็มไปหมด

ผมอับอายจนไม่กล้ามองหน้าซ่งเจิง รีบหันหน้าไปอีกทาง อยากขุดหลุมฝังตัวเองไปซะเดี๋ยวนั้นเลย

เลยไม่ทันได้เห็นสายตาของซ่งเจิง ที่ก้มมองคราบนมบนนิ้วตัวเอง

จนกระทั่งรู้สึกว่าคนข้างๆ เงียบไปนาน ผมถึงได้รวบรวมความกล้าถามออกไปเบาๆ

"คุณหมอซ่งครับ…ตรวจเสร็จหรือยัง?"

ซ่งเจิงเช็ดนิ้วจนสะอาด แล้วเงยหน้าขึ้น…หยิบอ่างบนชั้นข้างตัวขึ้นมา

"ผมต้องขอตัวอย่างของคุณ เอาไปตรวจนิดหน่อย พอจะสะดวกไหมครับ?"

"…อืม" ผมเม้มปากแน่น รู้สึกว่าร่างกายร้อนวูบไปหมด แล้วถามเบาๆ "จะให้ผมทำเอง หรือว่า…"

พอรู้ตัวว่าเพิ่งพูดอะไรออกไป…ผมก็แทบอยากหายไปจากโลกนี้เลย

ถ้าเป็นหมอแปลกหน้าก็ว่าไปอย่าง …แต่นี่มันซ่งเจิงนะ!

ซ่งเจิงที่ผมแอบรักมาห้าปีเต็ม แต่ไม่กล้าสารภาพรัก!

"เดี๋ยวผมทำเอง"

ตอนที่ผมกำลังจะสติแตก คำพูดว่า "เดี๋ยวผมทำเอง" ของเขากลับทำให้ผมเงียบไปทันที

และก่อนที่ผมจะตั้งตัวทัน ซ่งเจิงก็เก็บตัวอย่างน้ำนมเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หลังจากเขาเก็บตัวอย่างน้ำนมเรียบร้อย เมื่อเห็นว่าหน้าอกผมยังคงมีน้ำนมไหลอยู่ ก็เลยขมวดคิ้วเล็กน้อย

"จากอาการตอนนี้ของคุณ...ผมคงได้แต่ให้ยากินไปก่อน พอผลตรวจออกแล้ว ค่อยวินิจฉัยอย่างละเอียดและรักษาอีกที"

ผมเม้มปากแน่น พยักหน้าอย่างว่าง่าย

ซ่งเจิงนิ่งไปนิด ก่อนจะถามต่อ "ปกติก็เป็นแบบนี้เหรอ?"

ผมรู้ว่าเขาหมายถึงปริมาณน้ำนม แต่ผมจะไปบอกได้ยังไงล่ะว่าเป็นเพราะเขา...

สุดท้ายเลยได้แต่พยักหน้าเบาๆ ตอบไปว่า "ใช่ครับ"

แต่สิ่งที่ผมไม่คาดเลยก็คือ…เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำนมคั่งในหน้าอกจนปวดบวม ซ่งเจิงจึงเป็นคนลงมือใช้เครื่องปั๊มน้ำนม ดูดเอาน้ำนมส่วนที่เหลือออกให้ผมด้วยตัวเอง

ปั๊มนมอยู่นานถึงสิบนาที น้ำนมจึงเริ่มหยุดไหล

ในช่วงที่หน้าอกโล่งโปร่งสบาย ผมรู้สึกโล่งจนแทบละลาย...แต่ก็อายจนอยากตายเหมือนกัน

แต่สิ่งที่น่าอายยิ่งกว่านั้นคือ ซ่งเจิงหยิบขวดนมที่ปั๊มออกมาเกือบเต็มขึ้นมาแล้วยกขึ้นดม

จากนั้นเขาพูดขึ้นว่า "หวานดีด้วยนะ"

"ตูม" เลือดสูบฉีดจนร้อนขึ้นไปถึงกลางกระหม่อม!

คำพูดหยอกล้อของซ่งเจิงนั่น…สำหรับผมแล้วมันคือการ ยั่วยวนชัดๆ!

ผมพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมหัวใจที่เต้นโครมคราม แต่หน้ายังคงแดงก่ำอยู่ดี

ซ่งเจิงมองผมอยู่แว๊บหนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "ล้อเล่นน่ะ"

ปกติเห็นแต่ซ่งเจิงเวอร์ชั่นขรึมๆ พอเขายิ้มให้ ผมนี่ใจละลายเลยรู้มั้ย!

ผมกำมือแน่น เกือบจะเผลอตกหลุมรักเขาอีกครั้ง!

"ว่าแต่นะ อาการคุณค่อนข้างพิเศษ ผมแนะนำให้มีเครื่องปั๊มน้ำนมติดบ้านไว้เลย แต่ถ้าเป็นไปได้ ควรใช้คนจะดีกว่า"

"คะ คน?! ใช้คนยังไง?"
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 2

    ผมสมองตื้อไปชั่วครู่ แต่ซ่งเจิงกลับอธิบายให้ด้วยความใส่ใจ"ก็คือหาใครสักคน มาช่วยคุณ…ไง เข้าใจไหม?" ซ่งเจิงเหลือบมองผม แล้วถามต่อ "ยังไม่มีแฟนเหรอ?"แฟน? แฟนผู้ชายหรือแฟนผู้หญิงล่ะ?ผมส่ายหน้าแบบมึนๆ แต่ซ่งเจิงกลับยิ้มออกมาอีก"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"คำพูดของซ่งเจิงทำผมยิ่งงงหนักเข้าไปอีกแต่ซ่งเจิงก็ไม่พูดอะไรต่อ แค่บอกให้ผมใส่เสื้อ แล้วถือใบรับยาไปรับยาที่หน้าต่างด้านนอกก่อนออกไป เขายังให้ผมแอดวีแชทเขาอีกด้วย บอกว่าจะติดต่อผมให้มาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อผลตรวจออกสุดท้ายผมก็เดินออกจากโรงพยาบาลแบบตัวลอยๆ เหมือนฝันจนกระทั่งได้นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงที่บ้าน ผมก็ยังเคลิ้มอยู่กับความสุขที่ได้เจอซ่งเจิงอีกครั้ง แถมยังมีวีแชทเขาในมือถือแล้วด้วย!จนเผลอลืมไปเลยว่า ที่จริงวันนี้ตัวเองไปโรงพยาบาลเพราะอาการป่วยนะผมเปิดวีแชทแล้วกดเข้าไปที่รูปโปรไฟล์ของซ่งเจิง เป็นภาพถ่ายแนวพาสปอร์ตพื้นขาว เขาใส่เสื้อกาวน์แพทย์ ซูมเข้าไปยังเห็นชื่อที่เขียนบนป้ายติดหน้าอกได้ด้วย"ซ่งเจิง"ผมเผลอพึมพำชื่อเขาออกมาเบาๆ แล้วใช้นิ้วแตะลงบนใบหน้าของซ่งเจิงในภาพแต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยภาพที่ซ่งเจิงกำลังดมน้ำน

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 3

    ผมเขินจนเผลอกระเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟา พูดก็ตะกุกตะกักหนักกว่าเดิม"หมอซ่งครับ ผม…เอ่อ เดี๋ยวผมทำเองก็ได้ คุณแค่…อยู่ข้างๆ แล้วบอกวิธีก็พอ!"พอพูดจบ ผมก็เห็นสีหน้าของซ่งเจิงที่แฝงความนัยอะไรบางอย่าง ผมอยากจะกัดลิ้นตัวเองแรงๆ ด้วยความเจ็บใจ!ผมกำลังพูดอะไรออกไปเนี่ย!ผมจะปั๊มเอง? แล้วให้ซ่งเจิงยืนสอนอยู่ข้างๆ เนี่ยนะ? ใครเขาขอกันแบบนี้วะ?! ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นคนไข้ แล้วเขาเป็นหมอ…คนไม่รู้อาจคิดว่าเรากำลังเล่นบทบาทอะไรแปลกๆ กันอยู่ก็ได้…!แต่…เหมือนว่าเขาไม่ค่อยรังเกียจที่ผู้ชายสองคนจะทำแบบนี้กันเลยนะ?ผมแอบเหลือบตามองเขา พอสบตาเข้ากับสายตาที่นิ่งสงบของเขาอีกที…หน้าก็ร้อนผ่าวคิดในใจ…คงเพราะผมเป็นคนไข้ของเขานั่นแหละซ่งเจิงที่เห็นสีหน้าผมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา…ก็หัวเราะออกมาเบาๆ"แน่ใจเหรอว่านายทำเองได้?"ผมอ้าปากจะตอบ…แต่กลับพูดไม่ออกซ่งเจิงว่า "ก็ผู้ชายเหมือนกัน จะกลัวอะไร?"ผมเม้มปากแน่น ก็จริง…ซ่งเจิงไม่ใช่คนที่ชอบผู้ชายแบบผมนี่นา ในสายตาเขา ต่อให้ผู้ชายสองคนแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน…ก็อาจจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาก็ได้"แต่ถ้านายเขินมากจริงๆ ฉันจะปิดไฟแล้วช่วยทำให้ก็ได้"ผมแอบตะโกนในใจ

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 4

    ผมหันขวับไปอย่างแรง ดวงตาเบิกกว้าง พูดอย่างตกใจว่า "หมอซ่งครับ ผมไม่ได้ ผม…"ตอนนี้ผมลนลานจนแทบจะพูดไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว"ไม่ได้อะไรเหรอ?"ซ่งเจิงเดินเข้ามาใกล้ผมทีละก้าว…เขายังใส่เสื้อคลุมนอนอยู่ ปกเสื้อก็พลิ้วตามจังหวะเดิน เผยให้เห็นแผงอกล่ำๆ อยู่เป็นระยะภายใต้แสงไฟ…สายตาผมก็ถูกดึงดูดไปโดยไม่รู้ตัว แล้วก็หยุดอยู่ตรงนั้น…จนกระทั่งใบหน้าหล่อคมของซ่งเจิง…เข้ามาใกล้จนเต็มตา หัวใจผมก็สะดุดวูบไปครึ่งจังหวะดวงตาคมเย็นของเขาจ้องตรงมาที่ผม ผมอยากเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกแรงดึงดูดในแววตาเขากลืนเข้าไปจนถอนตัวไม่ขึ้น"ใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งเหรอ? หืม?"ผมกะพริบตาปริบๆ แล้วพูดเสียงเบาอย่างน่าสงสารว่า "ผมเปล่านะ""ถ้าอย่างนั้น คุณก็น่าจะช่วยผมสักเรื่องด้วยใช่ไหม?""ห๊ะ?" สมองผมนี่…พออยู่ต่อหน้าซ่งเจิงก็ไม่เคยฉลาดเลยจริงๆ ผมพูดออกไปอย่างงงๆ "หมอช่วยคนไข้ มันก็…"แต่ยังพูดไม่จบ ซ่งเจิงก็ขัดขึ้นมา "ใช่ หมอช่วยคนไข้ มันคือหน้าที่"ซ่งเจิงพูดพลางเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง แล้วพูดต่อว่า "แต่ตอนนี้…เป็นเวลาส่วนตัวของผม ที่บ้านของผม"ก็ถูกของเขา อีกทั้งผมเองยังมารบกวนซ่งเจิงตอนดึกอีกต่างหาก…เลยรู้สึกผ

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 5

    พอได้ยินคำตอบของเขา ลมหายใจผมก็สะดุด หัวใจเหมือนถูกบีบแน่น จนแทบหายใจไม่ออกขนาดมือที่กำผมของซ่งเจิงยังแน่นเกินไปแล้ว จนเขาเผลอร้อง "ซี๊ด" ออกมา ผมถึงได้สติ รีบปล่อยมือทันที"ดีจังเลยครับ…คนที่หมอซ่งชอบ ต้องมีความสุขมากแน่ๆ""งั้นเหรอ? พวกเราเพิ่งรู้จักกันแท้ๆ ก็ชมผมซะขนาดนี้แล้ว?"ผมไม่คิดว่าเขาจะตอบจริงจังขนาดนี้ เลยพูดอะไรไม่ออก แล้วก็แอบอยากจะรีบๆ เดินออกไปให้จบๆแต่ก็เผลอปากไวออกไปว่า "หมอซ่งใจดีมากเลยครับ…ไม่เคยมองโรคประหลาดของผมแปลกๆ แถมยังช่วยผมอีก…โดยรวมแล้ว หมอซ่งเป็นคนดีที่สุดที่ผมเคยเจอเลยครับ"ดูเหมือนคำพูดของผมจะทำให้เขาอารมณ์ดี ถึงกับหัวเราะเบาๆ ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่น่าเสียดาย…ที่ผมไม่ทันได้เห็นภาพนั้นแล้วอยู่ๆ เขาก็พูดเสียงเบาลงเหมือนเสียใจว่า "แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาคนนั้นชอบผมรึเปล่า"หัวใจผมกระตุกอย่างเจ็บปวดอีกครั้ง และรู้สึกเป็นครั้งแรกว่า…ให้ซ่งเจิงกลับไปเย็นชาเหมือนเดิมก็ดีแล้วอาจเพราะมีความหมั่นไส้เล็กๆ ผมเลยเร่งไดร์เป่าผมจนร้อนสุด แล้วก็พูดปลอบซ่งเจิงไปพลางๆ"หมอซ่งทั้งเก่ง ใจดี แถมยังหล่อด้วย…ผู้หญิงที่ไหนก็ต้องตกหลุมรักหมดแหละครับ""ใครบอก

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 6

    แต่ในจังหวะที่ผมกำลังจะพูดอะไรต่อ ซ่งเจิงกลับยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว ท่าทางดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดผมนิ่งไปเล็กน้อย คิดว่าเขาคงเหนื่อยจากงานที่โรงพยาบาลแน่ๆผมรู้สึกสงสารนิดหน่อย เลยพูดออกไปว่า "วันนี้ขอบคุณมากนะครับ คุณหมอซ่ง…พักผ่อนเร็วๆ ล่ะครับ ผมกลับก่อนนะ""อืม"ผมไม่ได้ใส่ใจมากนัก กับท่าทางที่จู่ๆ ก็เย็นชาของซ่งเจิง คิดแค่ว่าเขาน่าจะเหนื่อยจริงๆผมจึงกลับบ้านที่อยู่ติดกันอย่างเก้อๆสองวันต่อมาโรงพยาบาลส่งข้อความมาบอกว่าผลตรวจของผมออกแล้ว สามารถไปรับได้ก่อนออกจากบ้าน ผมยังเปิดห้องแชตของซ่งเจิงดู ตอนเขาให้ผมแอดวีแชต เขาบอกว่าจะเป็นคนแจ้งผมเองเรื่องรับผลตรวจ…แต่จนตอนนี้ ข้อความจากโรงพยาบาลยังมาก่อนเลย ส่วนแชตของเขานั้น…ไม่มีอะไรส่งมาสักนิดพอคิดได้แบบนั้น หัวใจก็พลันถูกความรู้สึกผิดหวังท่วมท้นขึ้นมา ในใจคิดว่า สุดท้ายแล้ว ผมกับเขาก็คงเป็นแค่คนไข้กับหมอธรรมดาๆ เกรงว่าแค่เพื่อนธรรมดาก็เป็นไม่ได้ด้วยซ้ำผมนึกว่าตัวเองจะยอมรับความจริงนี้ได้อย่างสงบแล้ว แต่สวรรค์กลับไม่ปรานีเลยจริงๆพอถึงโรงพยาบาล ผมรีบไปรับผลตรวจ แล้วเดินเงียบๆ ไปยังแผนกที่ซ่งเจิงอยู่แต่ทันทีที่ประตูล

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 7

    ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่มา แต่ตอนนั้นสติผมก็กำลังเบลอ อีกทั้งแสงไฟก็สลัว จึงมองเห็นได้แค่เพียงโครงร่างคร่าวๆ เท่านั้นคล้ายซ่งเจิงมากผมไม่รู้เลยว่าซ่งเจิงจัดการไอ้คนที่ลวนลามผมไปยังไง ในตอนที่ผมเวียนหัว หน้ามืดตาลายก็รู้แค่ว่าตัวเองถูกโอบเข้าไปในอ้อมกอดอบอุ่นแล้วก็ถูกอุ้มออกมาจากบาร์อย่างเลือนลางอาจเพราะรู้ว่าคนที่ช่วยผมคือซ่งเจิง ความรู้สึกปลอดภัยที่มีต่อเขาเลยทำให้ผมหมดความระแวดระวังระหว่างที่อยู่บนรถกลับบ้าน เพราะความอึดอัดตรงหน้าอกมันมากเกินไป จนผมต้องดึงเสื้อคลุมออกแล้วก็พูดด้วยเสียงสะอื้นว่า"คุณหมอซ่ง ผมรู้สึกทรมานอีกแล้ว…"แต่บนใบหน้าของซ่งเจิงก็ยังคงนิ่งเย็น ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะหวั่นไหวกับคำพูดของผม เขาเอาแต่มองตรงไปข้างหน้า ขับรถด้วยสีหน้าเรียบเฉย"เหมือนมันจะไหลออกมาเยอะกว่าเดิมอีกแล้ว ทำยังไงดีล่ะ…" น้ำนมมันซึมทะลุเสื้อเชิ้ตไปถึงเสื้อคลุมของผมแล้วด้วยซ้ำแต่ซ่งเจิงก็ยังไม่แสดงอาการใดๆ ไม่สนใจว่าผมจะอยู่หรือตายเหมือนหุ่นยนต์ที่ทำแค่หน้าที่ขับรถเท่านั้นความรู้สึกมันทรมานเกินจะทน จนผมน้ำตาไหล ผมไม่เข้าใจเลย ทั้งๆ ที่ผมเป็นขนาดนี้แล้ว แต่ซ่งเจิงผู้เป็น

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 8

    "บึ๊ม" จู่ๆ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เหมือนจะเริ่มจาง กลับพุ่งขึ้นมาบนหัวอีกครั้ง"เหลวไหล! นี่มันบ้านผมชัดๆ!"ซ่งเจิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยอมตาม "ก็ได้ บ้านนายก็ได้"ผมพยักหน้าหนักๆ อย่างเซๆ เป็นการแสดงออกว่าเห็นด้วยแค่ได้เถียงกับซ่งเจิงแบบนี้ จู่ๆ อาการเจ็บหน้าอกก็ดูจะดีขึ้นหน่อย แม้ว่าน้ำนมจะยังคงไหลอยู่ก็ตามผมมองตัวเองในกระจกก่อนจะขมวดคิ้วอย่างกลุ้มใจ"ต้องให้ช่วยไหม?"ผมเหมือนลืมเรื่องอึดอัดใจในตอนเช้าไปหมด เมื่อเห็นซ่งเจิงเสนอตัวช่วย ก็พยักหน้าแรงๆ เหมือนเจอผู้ช่วยชีวิตหรืออาจเพราะลึกๆ แล้ว ผมรู้สึกว่า มีแค่ซ่งเจิงเท่านั้นที่ช่วยผมได้จริงๆเมื่อได้คำตอบยืนยันจากผม ซ่งเจิงก็รับเครื่องปั๊มน้ำนมไปอย่างเป็นธรรมชาติแต่สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง แม้น้ำนมจะไม่ไหลแรงเหมือนก่อน แต่ความรู้สึกตึงแน่นหน้าอกกลับแย่ลงผมผลักซ่งเจิงออกไปทันที แล้วบ่นเขาว่า "คุณทำให้ผมเจ็บกว่าเดิมอีก! ไปให้พ้นเลย!"ซ่งเจิงถูกผลักโดยไม่ทันตั้งตัว จึงทำให้เครื่องปั๊มน้ำนมในมือเขาหลุดออกมาและกระแทกพื้นดัง "โป๊ะ"บรรยากาศในห้องน้ำหลังจากนั้นยิ่งประหลาดและชวนอึดอัดมากขึ้นไปอีกสิ่งที่ผมไม่สังเกต

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 9

    "หา?! อ๋อ..." ผมนึกว่าซ่งเจิงหมายถึงใช้เครื่องปั๊มน้ำนม ก็เลยโล่งอก คิดว่าดีแล้วที่เมื่อคืนผมไม่ได้เมาหนักจนไปทำอะไรล่วงเกินผู้ชายในฝันแต่ในวินาทีต่อมา ซ่งเจิงก็ลืมตาขึ้น พร้อมโยนระเบิดลูกใหญ่ใส่ผมทันที"แต่คุณเป็นคนห้ามผมใช้เครื่องปั๊มน้ำนมเองนะ""!!!"หัวใจที่เพิ่งโล่งไปเมื่อกี้ ก็กลับมากระตุกอีกครั้ง พอเริ่มเข้าใจความหมายของเขา ผมก็มองไปที่ริมฝีปากของเขาเมื่อเพ่งมองดีๆ ผมก็เห็นว่ามีคราบสีขาวแห้งติดอยู่ตรงมุมปากของเขาทันทีที่รู้ว่านั่นคืออะไร ทั้งตัวผมก็ร้อนฉ่าเหมือนหม้อน้ำเดือดพรึ่บขึ้นมาต่อจากนั้น ความทรงจำที่เมื่อครู่ยังนึกไม่ออก ก็พุ่งเข้ามาในหัวราวกับคลื่นถาโถมเมื่อภาพทุกอย่างถูกปะติดปะต่อจนสมบูรณ์ ในหัวผมก็เหลือแค่สองคำจบแล้วจบสิ้นแล้ว!"ทำไม? ทำหน้าแบบนี้ แปลว่าไม่คิดจะรับผิดชอบผมแล้วเหรอ?"สายตาของซ่งเจิงพลันเปลี่ยนเป็นอันตราย จ้องผมเขม็งเหมือนเหยี่ยวจ้องเหยื่อ แขนที่พาดบนตัวผมก็กอดแน่น ไม่ปล่อยให้ผมหนีได้เลยหัวผมชาไปหมด ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ผมแอบชอบมาตั้งห้าปี แต่มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป แล้วเมื่อวานผมก็เพิ่งเห็นเขา...ที่โรงพยาบาล ผมต้องการเวลาเพื่อทำใจอีกหน

Bab terbaru

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 9

    "หา?! อ๋อ..." ผมนึกว่าซ่งเจิงหมายถึงใช้เครื่องปั๊มน้ำนม ก็เลยโล่งอก คิดว่าดีแล้วที่เมื่อคืนผมไม่ได้เมาหนักจนไปทำอะไรล่วงเกินผู้ชายในฝันแต่ในวินาทีต่อมา ซ่งเจิงก็ลืมตาขึ้น พร้อมโยนระเบิดลูกใหญ่ใส่ผมทันที"แต่คุณเป็นคนห้ามผมใช้เครื่องปั๊มน้ำนมเองนะ""!!!"หัวใจที่เพิ่งโล่งไปเมื่อกี้ ก็กลับมากระตุกอีกครั้ง พอเริ่มเข้าใจความหมายของเขา ผมก็มองไปที่ริมฝีปากของเขาเมื่อเพ่งมองดีๆ ผมก็เห็นว่ามีคราบสีขาวแห้งติดอยู่ตรงมุมปากของเขาทันทีที่รู้ว่านั่นคืออะไร ทั้งตัวผมก็ร้อนฉ่าเหมือนหม้อน้ำเดือดพรึ่บขึ้นมาต่อจากนั้น ความทรงจำที่เมื่อครู่ยังนึกไม่ออก ก็พุ่งเข้ามาในหัวราวกับคลื่นถาโถมเมื่อภาพทุกอย่างถูกปะติดปะต่อจนสมบูรณ์ ในหัวผมก็เหลือแค่สองคำจบแล้วจบสิ้นแล้ว!"ทำไม? ทำหน้าแบบนี้ แปลว่าไม่คิดจะรับผิดชอบผมแล้วเหรอ?"สายตาของซ่งเจิงพลันเปลี่ยนเป็นอันตราย จ้องผมเขม็งเหมือนเหยี่ยวจ้องเหยื่อ แขนที่พาดบนตัวผมก็กอดแน่น ไม่ปล่อยให้ผมหนีได้เลยหัวผมชาไปหมด ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ผมแอบชอบมาตั้งห้าปี แต่มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป แล้วเมื่อวานผมก็เพิ่งเห็นเขา...ที่โรงพยาบาล ผมต้องการเวลาเพื่อทำใจอีกหน

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 8

    "บึ๊ม" จู่ๆ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เหมือนจะเริ่มจาง กลับพุ่งขึ้นมาบนหัวอีกครั้ง"เหลวไหล! นี่มันบ้านผมชัดๆ!"ซ่งเจิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยอมตาม "ก็ได้ บ้านนายก็ได้"ผมพยักหน้าหนักๆ อย่างเซๆ เป็นการแสดงออกว่าเห็นด้วยแค่ได้เถียงกับซ่งเจิงแบบนี้ จู่ๆ อาการเจ็บหน้าอกก็ดูจะดีขึ้นหน่อย แม้ว่าน้ำนมจะยังคงไหลอยู่ก็ตามผมมองตัวเองในกระจกก่อนจะขมวดคิ้วอย่างกลุ้มใจ"ต้องให้ช่วยไหม?"ผมเหมือนลืมเรื่องอึดอัดใจในตอนเช้าไปหมด เมื่อเห็นซ่งเจิงเสนอตัวช่วย ก็พยักหน้าแรงๆ เหมือนเจอผู้ช่วยชีวิตหรืออาจเพราะลึกๆ แล้ว ผมรู้สึกว่า มีแค่ซ่งเจิงเท่านั้นที่ช่วยผมได้จริงๆเมื่อได้คำตอบยืนยันจากผม ซ่งเจิงก็รับเครื่องปั๊มน้ำนมไปอย่างเป็นธรรมชาติแต่สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง แม้น้ำนมจะไม่ไหลแรงเหมือนก่อน แต่ความรู้สึกตึงแน่นหน้าอกกลับแย่ลงผมผลักซ่งเจิงออกไปทันที แล้วบ่นเขาว่า "คุณทำให้ผมเจ็บกว่าเดิมอีก! ไปให้พ้นเลย!"ซ่งเจิงถูกผลักโดยไม่ทันตั้งตัว จึงทำให้เครื่องปั๊มน้ำนมในมือเขาหลุดออกมาและกระแทกพื้นดัง "โป๊ะ"บรรยากาศในห้องน้ำหลังจากนั้นยิ่งประหลาดและชวนอึดอัดมากขึ้นไปอีกสิ่งที่ผมไม่สังเกต

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 7

    ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่มา แต่ตอนนั้นสติผมก็กำลังเบลอ อีกทั้งแสงไฟก็สลัว จึงมองเห็นได้แค่เพียงโครงร่างคร่าวๆ เท่านั้นคล้ายซ่งเจิงมากผมไม่รู้เลยว่าซ่งเจิงจัดการไอ้คนที่ลวนลามผมไปยังไง ในตอนที่ผมเวียนหัว หน้ามืดตาลายก็รู้แค่ว่าตัวเองถูกโอบเข้าไปในอ้อมกอดอบอุ่นแล้วก็ถูกอุ้มออกมาจากบาร์อย่างเลือนลางอาจเพราะรู้ว่าคนที่ช่วยผมคือซ่งเจิง ความรู้สึกปลอดภัยที่มีต่อเขาเลยทำให้ผมหมดความระแวดระวังระหว่างที่อยู่บนรถกลับบ้าน เพราะความอึดอัดตรงหน้าอกมันมากเกินไป จนผมต้องดึงเสื้อคลุมออกแล้วก็พูดด้วยเสียงสะอื้นว่า"คุณหมอซ่ง ผมรู้สึกทรมานอีกแล้ว…"แต่บนใบหน้าของซ่งเจิงก็ยังคงนิ่งเย็น ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะหวั่นไหวกับคำพูดของผม เขาเอาแต่มองตรงไปข้างหน้า ขับรถด้วยสีหน้าเรียบเฉย"เหมือนมันจะไหลออกมาเยอะกว่าเดิมอีกแล้ว ทำยังไงดีล่ะ…" น้ำนมมันซึมทะลุเสื้อเชิ้ตไปถึงเสื้อคลุมของผมแล้วด้วยซ้ำแต่ซ่งเจิงก็ยังไม่แสดงอาการใดๆ ไม่สนใจว่าผมจะอยู่หรือตายเหมือนหุ่นยนต์ที่ทำแค่หน้าที่ขับรถเท่านั้นความรู้สึกมันทรมานเกินจะทน จนผมน้ำตาไหล ผมไม่เข้าใจเลย ทั้งๆ ที่ผมเป็นขนาดนี้แล้ว แต่ซ่งเจิงผู้เป็น

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 6

    แต่ในจังหวะที่ผมกำลังจะพูดอะไรต่อ ซ่งเจิงกลับยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว ท่าทางดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัดผมนิ่งไปเล็กน้อย คิดว่าเขาคงเหนื่อยจากงานที่โรงพยาบาลแน่ๆผมรู้สึกสงสารนิดหน่อย เลยพูดออกไปว่า "วันนี้ขอบคุณมากนะครับ คุณหมอซ่ง…พักผ่อนเร็วๆ ล่ะครับ ผมกลับก่อนนะ""อืม"ผมไม่ได้ใส่ใจมากนัก กับท่าทางที่จู่ๆ ก็เย็นชาของซ่งเจิง คิดแค่ว่าเขาน่าจะเหนื่อยจริงๆผมจึงกลับบ้านที่อยู่ติดกันอย่างเก้อๆสองวันต่อมาโรงพยาบาลส่งข้อความมาบอกว่าผลตรวจของผมออกแล้ว สามารถไปรับได้ก่อนออกจากบ้าน ผมยังเปิดห้องแชตของซ่งเจิงดู ตอนเขาให้ผมแอดวีแชต เขาบอกว่าจะเป็นคนแจ้งผมเองเรื่องรับผลตรวจ…แต่จนตอนนี้ ข้อความจากโรงพยาบาลยังมาก่อนเลย ส่วนแชตของเขานั้น…ไม่มีอะไรส่งมาสักนิดพอคิดได้แบบนั้น หัวใจก็พลันถูกความรู้สึกผิดหวังท่วมท้นขึ้นมา ในใจคิดว่า สุดท้ายแล้ว ผมกับเขาก็คงเป็นแค่คนไข้กับหมอธรรมดาๆ เกรงว่าแค่เพื่อนธรรมดาก็เป็นไม่ได้ด้วยซ้ำผมนึกว่าตัวเองจะยอมรับความจริงนี้ได้อย่างสงบแล้ว แต่สวรรค์กลับไม่ปรานีเลยจริงๆพอถึงโรงพยาบาล ผมรีบไปรับผลตรวจ แล้วเดินเงียบๆ ไปยังแผนกที่ซ่งเจิงอยู่แต่ทันทีที่ประตูล

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 5

    พอได้ยินคำตอบของเขา ลมหายใจผมก็สะดุด หัวใจเหมือนถูกบีบแน่น จนแทบหายใจไม่ออกขนาดมือที่กำผมของซ่งเจิงยังแน่นเกินไปแล้ว จนเขาเผลอร้อง "ซี๊ด" ออกมา ผมถึงได้สติ รีบปล่อยมือทันที"ดีจังเลยครับ…คนที่หมอซ่งชอบ ต้องมีความสุขมากแน่ๆ""งั้นเหรอ? พวกเราเพิ่งรู้จักกันแท้ๆ ก็ชมผมซะขนาดนี้แล้ว?"ผมไม่คิดว่าเขาจะตอบจริงจังขนาดนี้ เลยพูดอะไรไม่ออก แล้วก็แอบอยากจะรีบๆ เดินออกไปให้จบๆแต่ก็เผลอปากไวออกไปว่า "หมอซ่งใจดีมากเลยครับ…ไม่เคยมองโรคประหลาดของผมแปลกๆ แถมยังช่วยผมอีก…โดยรวมแล้ว หมอซ่งเป็นคนดีที่สุดที่ผมเคยเจอเลยครับ"ดูเหมือนคำพูดของผมจะทำให้เขาอารมณ์ดี ถึงกับหัวเราะเบาๆ ดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่น่าเสียดาย…ที่ผมไม่ทันได้เห็นภาพนั้นแล้วอยู่ๆ เขาก็พูดเสียงเบาลงเหมือนเสียใจว่า "แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาคนนั้นชอบผมรึเปล่า"หัวใจผมกระตุกอย่างเจ็บปวดอีกครั้ง และรู้สึกเป็นครั้งแรกว่า…ให้ซ่งเจิงกลับไปเย็นชาเหมือนเดิมก็ดีแล้วอาจเพราะมีความหมั่นไส้เล็กๆ ผมเลยเร่งไดร์เป่าผมจนร้อนสุด แล้วก็พูดปลอบซ่งเจิงไปพลางๆ"หมอซ่งทั้งเก่ง ใจดี แถมยังหล่อด้วย…ผู้หญิงที่ไหนก็ต้องตกหลุมรักหมดแหละครับ""ใครบอก

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 4

    ผมหันขวับไปอย่างแรง ดวงตาเบิกกว้าง พูดอย่างตกใจว่า "หมอซ่งครับ ผมไม่ได้ ผม…"ตอนนี้ผมลนลานจนแทบจะพูดไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว"ไม่ได้อะไรเหรอ?"ซ่งเจิงเดินเข้ามาใกล้ผมทีละก้าว…เขายังใส่เสื้อคลุมนอนอยู่ ปกเสื้อก็พลิ้วตามจังหวะเดิน เผยให้เห็นแผงอกล่ำๆ อยู่เป็นระยะภายใต้แสงไฟ…สายตาผมก็ถูกดึงดูดไปโดยไม่รู้ตัว แล้วก็หยุดอยู่ตรงนั้น…จนกระทั่งใบหน้าหล่อคมของซ่งเจิง…เข้ามาใกล้จนเต็มตา หัวใจผมก็สะดุดวูบไปครึ่งจังหวะดวงตาคมเย็นของเขาจ้องตรงมาที่ผม ผมอยากเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกแรงดึงดูดในแววตาเขากลืนเข้าไปจนถอนตัวไม่ขึ้น"ใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งเหรอ? หืม?"ผมกะพริบตาปริบๆ แล้วพูดเสียงเบาอย่างน่าสงสารว่า "ผมเปล่านะ""ถ้าอย่างนั้น คุณก็น่าจะช่วยผมสักเรื่องด้วยใช่ไหม?""ห๊ะ?" สมองผมนี่…พออยู่ต่อหน้าซ่งเจิงก็ไม่เคยฉลาดเลยจริงๆ ผมพูดออกไปอย่างงงๆ "หมอช่วยคนไข้ มันก็…"แต่ยังพูดไม่จบ ซ่งเจิงก็ขัดขึ้นมา "ใช่ หมอช่วยคนไข้ มันคือหน้าที่"ซ่งเจิงพูดพลางเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง แล้วพูดต่อว่า "แต่ตอนนี้…เป็นเวลาส่วนตัวของผม ที่บ้านของผม"ก็ถูกของเขา อีกทั้งผมเองยังมารบกวนซ่งเจิงตอนดึกอีกต่างหาก…เลยรู้สึกผ

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 3

    ผมเขินจนเผลอกระเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟา พูดก็ตะกุกตะกักหนักกว่าเดิม"หมอซ่งครับ ผม…เอ่อ เดี๋ยวผมทำเองก็ได้ คุณแค่…อยู่ข้างๆ แล้วบอกวิธีก็พอ!"พอพูดจบ ผมก็เห็นสีหน้าของซ่งเจิงที่แฝงความนัยอะไรบางอย่าง ผมอยากจะกัดลิ้นตัวเองแรงๆ ด้วยความเจ็บใจ!ผมกำลังพูดอะไรออกไปเนี่ย!ผมจะปั๊มเอง? แล้วให้ซ่งเจิงยืนสอนอยู่ข้างๆ เนี่ยนะ? ใครเขาขอกันแบบนี้วะ?! ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นคนไข้ แล้วเขาเป็นหมอ…คนไม่รู้อาจคิดว่าเรากำลังเล่นบทบาทอะไรแปลกๆ กันอยู่ก็ได้…!แต่…เหมือนว่าเขาไม่ค่อยรังเกียจที่ผู้ชายสองคนจะทำแบบนี้กันเลยนะ?ผมแอบเหลือบตามองเขา พอสบตาเข้ากับสายตาที่นิ่งสงบของเขาอีกที…หน้าก็ร้อนผ่าวคิดในใจ…คงเพราะผมเป็นคนไข้ของเขานั่นแหละซ่งเจิงที่เห็นสีหน้าผมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา…ก็หัวเราะออกมาเบาๆ"แน่ใจเหรอว่านายทำเองได้?"ผมอ้าปากจะตอบ…แต่กลับพูดไม่ออกซ่งเจิงว่า "ก็ผู้ชายเหมือนกัน จะกลัวอะไร?"ผมเม้มปากแน่น ก็จริง…ซ่งเจิงไม่ใช่คนที่ชอบผู้ชายแบบผมนี่นา ในสายตาเขา ต่อให้ผู้ชายสองคนแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน…ก็อาจจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาก็ได้"แต่ถ้านายเขินมากจริงๆ ฉันจะปิดไฟแล้วช่วยทำให้ก็ได้"ผมแอบตะโกนในใจ

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 2

    ผมสมองตื้อไปชั่วครู่ แต่ซ่งเจิงกลับอธิบายให้ด้วยความใส่ใจ"ก็คือหาใครสักคน มาช่วยคุณ…ไง เข้าใจไหม?" ซ่งเจิงเหลือบมองผม แล้วถามต่อ "ยังไม่มีแฟนเหรอ?"แฟน? แฟนผู้ชายหรือแฟนผู้หญิงล่ะ?ผมส่ายหน้าแบบมึนๆ แต่ซ่งเจิงกลับยิ้มออกมาอีก"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"คำพูดของซ่งเจิงทำผมยิ่งงงหนักเข้าไปอีกแต่ซ่งเจิงก็ไม่พูดอะไรต่อ แค่บอกให้ผมใส่เสื้อ แล้วถือใบรับยาไปรับยาที่หน้าต่างด้านนอกก่อนออกไป เขายังให้ผมแอดวีแชทเขาอีกด้วย บอกว่าจะติดต่อผมให้มาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเมื่อผลตรวจออกสุดท้ายผมก็เดินออกจากโรงพยาบาลแบบตัวลอยๆ เหมือนฝันจนกระทั่งได้นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงที่บ้าน ผมก็ยังเคลิ้มอยู่กับความสุขที่ได้เจอซ่งเจิงอีกครั้ง แถมยังมีวีแชทเขาในมือถือแล้วด้วย!จนเผลอลืมไปเลยว่า ที่จริงวันนี้ตัวเองไปโรงพยาบาลเพราะอาการป่วยนะผมเปิดวีแชทแล้วกดเข้าไปที่รูปโปรไฟล์ของซ่งเจิง เป็นภาพถ่ายแนวพาสปอร์ตพื้นขาว เขาใส่เสื้อกาวน์แพทย์ ซูมเข้าไปยังเห็นชื่อที่เขียนบนป้ายติดหน้าอกได้ด้วย"ซ่งเจิง"ผมเผลอพึมพำชื่อเขาออกมาเบาๆ แล้วใช้นิ้วแตะลงบนใบหน้าของซ่งเจิงในภาพแต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยภาพที่ซ่งเจิงกำลังดมน้ำน

  • อกเกือบหักแอบรักหมอเย็นชา   บทที่ 1

    "นอนลงสิ ถลกเสื้อขึ้นให้พ้นหน้าอกหน่อย"ผมนอนแข็งเป็นท่อนไม้บนเตียงตรวจ มือกำชายเสื้อไว้แน่น มองใบหน้าคุ้นเคยที่เย็นขรึมแต่หล่อคมของซ่งเจิง ยังไม่หายช๊อกกับการได้เจอเขาอีกครั้งที่แผนกเต้านมนี้เลยยิ่งกว่านั้น ตอนนี้เขายังรู้ความลับน่าอายของผมอีกด้วย แม้ว่าเขาจะตกใจเพียงแล็กน้อย ก่อนจะกลับมานิ่งเหมือนเดิมก็เถอะผมเดาว่าเขาน่าจะจำผมไม่ได้หรอก แต่ตอนนี้ผมอายจนอยากจะมุดดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดผมเห็นว่าซ่งเจิงไม่แม้แต่จะใส่ถุงมือแพทย์ นิ้วยาวเรียวและเห็นข้อต่อชัดเจนของเขากดลงบนอกผมเบาๆถ้าไม่ใช่เพราะเขากำลังตรวจร่างกายผมอย่างเคร่งเครียด ผมคงเผลอคิดมโนอะไรบ้าๆ ไปแล้วแน่ๆแต่เพราะโรคประหลาดนี่ ทำให้หน้าอกผมไวต่อความรู้สึกมาก ทั้งท่าน่าอาย กับการถูกคนที่แอบรักสัมผัสแบบนั้นอีก สำหรับผม มันคือการทรมานซ้ำซ้อนชัดๆ!แล้วก็จริงอย่างที่คิด วินาทีถัดมา ผมก็ผลิตน้ำนมออกมาต่อหน้าซ่งเจิงเลย…อกผมเหมือนบ่อน้ำพุ น้ำนมไหลทะลักออกมามากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมากลิ่นนมสดเข้มข้นฟุ้งไปทั่วห้องในพริบตาโดยเฉพาะนิ้วมือของซ่งเจิง ที่เปื้อนนมของผมเต็มไปหมดผมอับอายจนไม่กล้ามองหน้าซ่งเจิง รีบหันหน้าไปอีกทาง

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status