ตอนที่เก้า
ไปเที่ยวกัน
ถึงตอนนี้หัวหน้าสาวผู้เคร่งขรึมจึงเพิ่งได้สติ
เธอปล่อยให้เขาล่วงเกินถึงขั้นนี้ได้อย่างไร แม้ฮัวเฟยฮวาจะเคยถูกเปิดบริสุทธิ์ไปแล้ว แต่ร่างงามของนางยังคงมีค่ามีราคาซึ่งชายหนุ่มต่างแย่งชิงเพื่อให้ได้ล่วงล้ำ
แต่คุณชายหวงผู้นี้กลับฉวยโอกาสพานางมาเริงรักท่ามกลางดวงดาวและสายลมอย่างพลั้งเผลอ เช่นนี้แล้วนางจะมีหน้ากลับไปแจ้งแก่แม่เล้าใหญ่ว่าอย่างไร
“เหนื่อยหรือ” เสียงทุ้มนุ้มกระซิบที่ข้างหูพลางขบเม้มหยอกล้อ
“ข้าหนาว” กายบางสั่นสะท้านด้วยแรงลม
“เช่นนั้นพวกเรากลับกันเถอะ” หวงหนิงหลงหยิบเสื้อคลุมของตนเองมาคลุมร่างเล็กแล้วโอบอุ้มขึ้นราวช่างเบาหวิว
ชายหนุ่มกระโดดลงจากหอดูดาวอย่างง่ายดายก่อนจะกระโจนไม่กี่คราก็มาถึงประตูหลังของหอเหลียงฮัว
“ส่งข้าตรงนี้ก็พอ” ร่างเล็กรีบเอ่ยบอกด้วยเลยเวลาปิดทำการไปแล้ว หากคุณชายหวงเข้าไปพร้อมกันอาจทำให้แม่เล้าใหญ่ไม่พอใจหรือทำให้ชายอื่นเข้าใจผิดในตัวนางได้
นาง
ตอนที่สิบเอาอกเอาใจคำชักชวนอย่างเอาใจใส่พลางจูงมือนุ่มไปนั่งลงป้อนอาหารพาให้ฮัวเฟยฮวาล่องลอย ด้วยที่ผ่านมามีแต่นางที่ต้องเป็นฝ่ายต้อนรับเอาใจ ไหนเลยจะมีชายหนุ่มเป็นฝ่ายมาเอาอกเอาใจนางบ้าง“เสื้อผ้าของเจ้าแม้สวยสดแต่ช่างบางนัก สถานที่ที่พวกเราจะไปค่อนข้างหนาวเย็น ไปเลือกซื้อหาอีกสักหลายชุดเถอะ” เสร็จจากอาหารการกิน คุณชายเจ้าบุญทุ่มก็พาสาวงามไปยังร้านเสื้อผ้าพลางเหมาเกือบหมดร้านจนใส่หีบแทบไม่หมด ต้องส่งกลับหอเหลียงฮัวไปบางส่วน"มีเสื้อผ้าแล้วย่อมต้องสวมเครื่องประดับเข้าชุดกัน” มือใหญ่โอบประคองร่างบางให้นั่งลงเลือกสร้อยคอ สร้อยข้อมือ ต่างหู หลากรูปแบบจนละลานตาผ่านการเอาอกเอาใจกว่าครึ่งค่อนวัน ขบวนเล็กๆจึงเริ่มออกเดินทางเพื่อไปถึงโรงเตี๊ยมข้างหน้าให้ทันตะวันตกดินทันทีที่นั่งในรถม้า ฮัวเฟยฮวาจึงซบลงออดอ้อนด้วยความซาบซึ้ง“คุณชายหวงช่างดีต่อข้านัก”“เช่นนี้ควรต้องมีรางวัลใช่หรือไม่”“ได้ คุณชายอยากได้สิ่งใดหรือ”&ld
ตอนที่สิบเอ็ด บรรเลงเพลงเมื่อได้แตะขอบสวรรค์พบความสุขสมแล้ว ทั้งสองชายหนุ่มหญิงสาวจึงพิงร่างเข้าซบกันอย่างอ่อนแรงเป็นจังหวะที่รถม้าออกตัวเคลื่อนที่อีกคราเฮ้อ...ช่างเป็นการเสพสุขที่ถึงอกถึงใจเสียจริงหญิงสาวครุ่นคิดในขณะที่แก่นกายใหญ่โตยังค้างคาเต้นตุ๊บๆอยู่ภายในร่องช่องทางโดยไม่ยอมทอดถอนออกของใหญ่นี่ดีเช่นนี้เองฮัวเฟยฮวาคิดถึงคำสอนของแม่เล้าใหญ่ซึ่งฝังจำอยู่ในสมองน้อยๆนางคณิกาที่โดดเด่นย่อมคือสตรีที่สามารถทำให้บุรุษลุ่มหลงจนขาดนางไม่ได้ เขาต้องไม่เป็นอันทำสิ่งใดนอกจากแวะเวียนมาหานาง หรือไถ่ถอนตัวนางไปครอบครองอาวุธลับที่สำคัญคือ ร่องรักของสตรีซึ่งมีทั้งสั้นยาว แม้จะขยายใหญ่กว้างได้ไม่มีสิ้นสุด แต่หากโดนของแข็งยาวใหญ่เกินไปอาจทำให้จุกเจ็บไม่อาจสุขสม แต่หากฝึกฝนจนชำนาญให้ไวต่อความรู้สึกย่อมสามารถควบคุมตอบสนองให้แท่งเนื้อตกอยู่ในห้วงกามาและตกเป็นทาสแห่งราคะเร่าร้อนได้ยิ่งหมั่นดูแลให้ช่องทางและเรือนกายหอมหวานน่ากลื
ตอนที่สิบสอง ลงโทษหรือหวงหนิงหลงใช้ความช่ำชองตวัดลิ้นเลียซ้ำๆไปยังติ่งสวาทเพื่อสร้างความรัญจวนหวานแก่กายบาง ติ่งเนื้อแน่นถูกดูดดุนดึงขึ้นจนสุดความยาวแล้วขบเม้มอย่างเอร็ดอร่อย“โอ้...อ้า...”ฮัวเฟยฮวาหรือจะเคยรู้สึกเช่นนั้น นางย่อมไม่คิดว่าการถูกเลียยังร่องน้ำฉ่ำจะเสียวจนแทบขาดใจเช่นนี้ยิ่งยามลิ้นร้อนกดแยงแหย่ลงยังร่องช่องทาง อีกทั้งตวัดไล่ไปมา นางถึงกับเผลอหยุดมือเด้งสะโพกส่งให้ถึงปากเพื่อให้เขาล้วงได้ลึกลงไปอีกชายหนุ่มใช้ความเชี่ยวชาญหลอกล่อจนเคลิ้มไหว ลิ้นอุ่นบดขยี้ติ่งเสียวหนักบ้างเบาบ้างเว้นจังหวะให้สาวงามรับรู้ความเสียวซ่าน ขณะนิ้วร้อนช่วยสอดส่ายปาดป่ายจ้วงแทงเข้าออกจนวาบหวิว“ซี้ดดดด อู๊ยยยย”เสียงหวานครางกระเส่าเล็ดลอดออกจากปากสีแดงสดด้วยถูกมอมเมาจากทั้งลิ้นทั้งปากจนทุรนทุราย ลิ้นร้อนยังเฝ้าละเลียดตวัดเกี่ยวสีชมพูระเรื่ออวบอิ่มซึ่งผลิบานแย้มกลีบให้ได้เชยชมฮัวเฟยฮวาถูกดูดเม้มรุกไล่จนเคลิบเคลิ้มเสียวซ่านไปถึงจิตวิญญาณลืมสิ้นว่าตนเองกำลังดีดผีผาบรรเ
ตอนที่สิบสามจัดหนักจัดเต็มหวงหนิงหลงพลิกร่างขึ้นด้านบนทันทีแล้วโหมกระหน่ำตอกกระแทกรัวเร็วเสียงดังสนั่นก้องสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน“โอ้วววว”ร่างแกร่งส่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมกระสุนน้ำที่ฉีดพ่นออกมาเต็มพื้นศาลาสองร่างเปลือยนอนซุกซบกอดก่ายบนพื้นแข็งโดยไม่ใส่ใจความเลอะเทอะเปรอะเปื้อน“น้องเฟยเฟย เจ้าช่างเร่าร้อนจนทำให้พี่หลงใหลไม่อาจตัดใจได้อีกแล้ว”“พูดเช่นนี้ หมายความว่าคุณชายคิดจะตัดใจจากข้าหรือ” สาวงามซึ่งเพิ่งถึงฝั่งฝันส่งเสียงแง่งอนด้วยรู้สึกว่าเมื่อชายหนุ่มเสพสุขสมใจแล้วจึงคิดจะทอดทิ้ง“พี่มิได้หมายความเช่นนั้น น้องเฟยเฟยอย่าได้น้อยใจไปเลย ความหมายของพี่คือคงไม่อาจตัดใจจากเจ้าไปที่ใดได้” ชายหนุ่มรีบง้องอนด้วยการจุมพิตหวานปานน้ำผึ้งชายเจ้าสำราญอย่างเขาผ่านสตรีมามากมายตั้งแต่วัยละอ่อน ไม่ว่าร่องดอกไม้สดใหม่หรือช่องทางเคยคุ้นล้วนมุดลำเข้าออกมาจนนับไม่ถ้วนแต่สตรีที่ไม่ผ่านมาไม่เคยมีหญิงใดตอบสนองแท่งหยกใหญ่โตของเขาได้อย่างเหมาะเจาะเช
ตอนที่สิบสี่สั่งสอนฮัวเฟยฮวาขอพักอีกหลายวันด้วยทั้งเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องออกต้อนรับชายคนอื่นแม่เล้าใหญ่ย่อมไม่กล้าเซ้าซี้ด้วยจำนวนเงินที่หวงหนิงหลงจ่ายไว้ให้มีมากโขจนฮัวเฟยฮวายังไม่ต้องออกทำงานได้อีกเป็นเดือนช่วงเวลาสุขสงบผ่านไปได้เพียงสองวัน ก็มีเสียงเอะอะโวยวายที่ด้านหน้าหอเหลียงฮัวมาเรียกความสนใจ“เฟยเฟย รีบออกมาดูเร็วเข้า” อันอันวิ่งมาจูงมือสาวงามให้เดินออกมาด้านหน้าสองสาวหลบอยู่ข้างเสาเพื่อแอบมองสถานการณ์“คุณหนู พวกเราเป็นคนทำมาหากิน อย่าได้มาหาเรื่องกันเช่นนี้เลย” แม่เล้าใหญ่ยืนขวางอยู่ด้านหน้าอีกทั้งพยายามไกล่เกลี่ยประนีประนอม“เชอะ พวกเจ้าต่างหากที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ชิ...เป็นเพียงหญิงคณิกายังบังอาจจะเผยอหน้าชูคอคิดแย่งชิงท่านอ๋องเก้ากับข้าเขาเป็นถึงเชื้อพระวงศ์สูงศักดิ์ มีหรือจะแยแสหญิงกลางเมืองเช่นพวกเจ้า ไม่รู้ว่าใช้เล่ห์มารยาใดจึงพาตัวเขาไปกกกอดอยู่ตั้งหลายวันจนเลยกำหนดพิธีหมั้นหมายหากไม่ติดว่าบิดาของข้าขอไว
ตอนที่สิบห้าพี่ชอบเจ้าจริงๆ“หากพี่ไม่ถือสาเล่า พี่เองก็จำต้องแต่งงานกับหญิงซึ่งถูกผู้อื่นเลือกให้ ไม่อาจทำตามใจตนเองได้ หากได้แต่งเจ้าเข้าไปเป็นอนุอย่างที่พึงใจ ได้มีโอกาสฟังเพลงผีผาอันไพเราะ ได้อยู่กับสตรีงดงามอ่อนช้อย ได้ร่วมรักสุขสมใจกับเจ้า คงเป็นเรื่องดีไม่น้อย”“อนุหรือ?” ฮัวเฟยฮวาทวนคำ“ใช่ เจ้าคงไม่คิดจะเป็นถึงชายาเอกกระมัง”นั่นสิ ผู้ชายในยุคสมัยนี้หากพอมีฐานะเงินทองก็ล้วนมีภรรยาหลายคนกันทั้งนั้น แล้วเขาซึ่งมีศักดิ์ฐานะเป็นถึงอ๋องจะมีเมียเพียงคนเดียวได้อย่างไร ส่วนนางซึ่งเป็นเพียงหญิงจากสำนักเริงรมย์จะคาดหวังให้เขารับนางไปเป็นชายาเอกได้อย่างไร เพียงแค่อนุของอ๋องก็นับว่าให้เกียรติแล้ว“พี่ชอบเจ้าจริงๆ ที่มาติดพันก็ด้วยหวังเลี้ยงดู ไม่ได้ต้องการหลอกใช้อย่างที่เจ้าคิด แต่ด้วยยศศักดิ์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงไม่อาจปฏิเสธการแต่งงานซึ่งเป็นรับสั่งจากฮ่องเต้เพื่อคงฐานอำนาจของราชวงศ์สาเหตุที่พี่หนีการหมั้นครั้งนี้ก็เพื่อสั่งสอนยัยคุณหนูลู่คนนั้นไม่ให้หลง
ตอนที่สิบหก มีแรงเท่านี้เองหรือ“เช่นนั้นพี่ก็จะอาบน้ำกับเจ้า”“เช่นนี้ก็แล้วกัน หากท่านพี่ยอมออกไป คืนนี้ข้าจะให้ท่านได้ใช้ท่วงท่าแปลกใหม่”“ท่าใหม่หรือ ได้ พี่จะรอ” หวงหนิงหลงรีบเดินออกไปอย่างตื่นเต้นด้วยสาวงามนางนี้มักคิดหาลีลาท่าทางอันน่าเร้าใจมาร่วมอภิรมย์ให้ใจเต้นระทึกอยู่เสมอฮัวเฟยฮวาอาบน้ำเรียบร้อยจึงแต่งกายเย้ายวนแล้วเดินมานั่งลงเอียงกายบนโต๊ะกลาง สาวงามนอนหงายลงนาบลำตัวกับโต๊ะก่อนจะยกกระดกสะโพก ยกขาทั้งสองข้างขึ้นตั้งวางบนเก้าอี้เมื่อเห็นสายตาเร่าร้อนของอ๋องหนุ่ม หญิงสาวจึงแยกเรียวขาออกจากกันเผยเนินอวบอูมและร่องกลีบแดงอันสดฉ่ำยามนี้สายตาของหวงหนิงหลงเห็นเพียงกลีบดอกเหมยสีแดงซึ่งแย้มบานอ้ารอให้ได้เชยชม ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้ามาดูดกลืนความหอมหวานโดยไม่รั้งรอหญิงสาวเสียวจนตัวแอ่นเกร็ง ส่ายร่อนเอวเพื่อให้ร่องสองกลีบแนบชิดกับริมฝีปากมากขึ้น อ๋องหนุ่มใช้เวลาลงลิ้นไม่นานน้ำหวานใสก็ไหลท่วมด้วยถูกปลุกเร้าจนกระสันซ่าน“นับวันเจ้าช่างน่ากดกระแทกยิ่งนัก น้องเฟยเฟย พี่ไม่
ตอนที่สิบเจ็ดนางเป็นเมียข้า“เจ้า...บังอาจมาก กล้าทำร้ายคนของข้าถึงสองครั้งสองคราเชียวหรือ” อ๋องเก้าซึ่งเพิ่งวิ่งมาถึงถลามารองรับร่างของเมียรักเอาไว้ก่อนจะส่งให้สาวใช้ประคับประคองอ๋องหนุ่มตรงเข้ากระชากร่างของชายาเอกเข้ามาตบหน้าเล็กจนสะบัดอย่างแรงเพี๊ยะลู่เจียหลิวตกตะลึงจับแก้มของตนเองน้ำตาร่วงกรีดร้องโวยวายอย่างยั้งไม่อยู่“ท่านอ๋อง ข้าเป็นชายาเอกของท่านนะ ส่วนนางเป็นแค่หญิงคณิกา เหตุใดจึงลดตัวลงไปปกป้องนางแล้วทำร้ายข้า”“นางเป็นเมียข้า อีกไม่กี่วันข้าจะแต่งนางเข้าจวนไป ส่วนเจ้า อยากได้ตำแหน่งชายาเอกก็กอดเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน”อ๋องเก้าโกรธหนักชี้บอกลู่เจียหลิวอย่างไม่ไว้หน้า“ท่านอ๋อง เอาเถอะ ข้าจะถือว่าท่านยังโมโหอยู่จึงขาดสติ เอาเป็นว่า รีบกลับจวนไปกับข้า หาไม่ ก็รอรับหนังสือหย่าได้เลย” ลู่เจียหลิวข่มขู่ราวตนเองเป็นต่อด้วยถือดีว่าฮ่องเต้ยังต้องการกำลังสำคัญของบิดา“หย่าหรือ ดี เจ้าพูดเองนะ พวกเราหย่ากัน
ตอนที่สามร่ายรำเย้ายวน“ซูซู” เสียงเรียกชื่อที่ดังเข้ามาทำให้สาวน้อยสะดุ้งตกใจรีบปิดหน้าต่างหันหน้ามาด้วยสีหน้าอับอายชุนเจียวย่อมรู้ดีว่าเด็กสาวกำลังมองดูสิ่งใดด้วยสองหนุ่มสาวในห้องนั้นช่างร่วมรักกันได้อย่างสะเทือนฟ้าสะเทือนดินไม่ได้เกรงอกเกรงใจผู้อื่นด้วยฝ่ายชายมียศศักดิ์ใหญ่โต แถมยังมาพักอาศัยอยู่หลายวันอย่างไม่ใส่ใจเสียงนกเสียงกาเรื่องนี้แม่เล้าใหญ่ของพวกนางยังไม่กล้าเอ่ยแม้เพียงครึ่งคำ แล้วพวกนางจะกล้ามีปากเสียงได้อย่างไรชุนเจียวมองใบหน้าอ่อนหวานซึ่งเริ่มออกสีระเรื่อ ก่อนจะถามไถ่ด้วยความไม่แน่ใจ“เจ้าไหวหรือไม่ จะออกไปหรือพักอีกหน่อย”“ออกไปเจ้าค่ะ”“เช่นนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ชุนฮัวเดินไปหยิบชุดซึ่งเพิ่งตัดขึ้นมาใหม่ส่งให้เด็กสาว“พี่มั่นใจว่าการร่ายรำที่พวกเราฝึกซ้อมกันมา หากได้โยกย้ายในชุดนี้จะยิ่งขับส่งให้เรือนร่างของเจ้างดงามยั่วยวนมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าชายหนุ่มคนใดได้เห็นย่อมตกหลุมเสน่ห์ของเจ้
ตอนที่สองเปิดไปที่ไหนว่าแต่ ฝันเมื่อกี้สนุกจัง ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก หน้าตาก็สวย รูปร่างก็ดี แล้วยังร้องเพลงเพราะ รำสวยอีกต่างหาก เสียดายไม่น่ารีบตื่นเลย ยิ่งตอนผู้ชายผู้หญิงสองคนนั่นกำลังปะตึงตึงกัน อืม...ลีว่าจำได้ว่าเธอมองภาพนั้นตาไม่กะพริบ แม้ภาพลักษณ์ภายนอกเธอจะเป็นเด็กสาวไร้เดียงสาเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่สาวน้อยกลับไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องด้วยโดนรุ่นพี่หนุ่มหลอกล่อในคืนรับน้องแล้วสอดใส่จนสมใจจากนั้นรุ่นพี่หนุ่มและรุ่นน้องสาวก็เสพสุขกันอีกหลายหนทั้งๆที่ไม่ได้คบหาเป็นแฟนหรือแม้แต่คนรัก ก่อนที่ชายหนุ่มจะทอดทิ้งสาวน้อยด้วยข้อหาจืดชืดเกินไปตามประสาผู้ชายซึ่งต้องคอยไล่ล่าเก็บแต้มลีว่าจึงได้แต่ช่วยตัวเองให้เสร็จสมในบางวันด้วยไม่กล้าคบหากับใครหรือร่วมรักกับผู้ชายคนอื่นอีกเมื่อได้มาเห็นภาพเร้าใจอย่างกระชั้นชิด หัวใจดวงน้อยจึงเต้นแรงเคลิบเคลิ้มคล้อยตามจนกางเกงในเปียกแฉะเฮ้อ...อยากฝันต่อจังเด็กสาวซึ่งแต่งกายน่ารักสมวัยสไตล์สาวแบ๊วสดใสกดปุ่มป
ตอนที่เก้า ข้าจะค่อยๆเข้าไปชายหนุ่มมองร่างงดงามซึ่งเพิ่งผ่อนคลายจากการจิกเกร็งด้วยสายตาร้อนแรงอยากตอกทะลวงให้น้ำทะลักร่องดอกไม้สีหวานนี้เหลือเกินเดิมทีเขาไม่แน่ใจว่าอี้จี้ดาวเด่นจะยังคงรักษาความพรหมจรรย์อยู่ได้จริงหรือในเมื่ออยู่ในหอคณิกามาหลายปีเมื่อสัมผัสล้วงควักในร่องรูจึงพบว่าแม้จะคับแคบอยู่มากแต่นางย่อมเสียครั้งแรกไปแล้วแน่เขาย่อมไม่ถือสาเรื่องพรรคนี้ดีเสียอีก จะได้กระแทกเสียให้สาแก่ใจ มู่กังเปาจับร่างบางนอนหงายพาดโค้งไปกับก้อนหินใหญ่ ช่วงนี้เขาพักอาศัยในถ้ำสูงอันเป็นที่หลบซ่อนของพรรคมาร แม้จะบอกว่าเป็นถ้ำแต่มีสิ่งอำนวยความสะดวกในการใช้ชีวิตอยู่ไม่น้อยร่างเปลือยจึงถูกวางทับฟูกบางเพื่อเพิ่มความอ่อนนุ่มก่อนจะวางไปบนก้อนหินใหญ่ด้านข้างอีกทีเรียวขาขาวถูกจับแยกออกจากกันเผยเนินอวบอูมและร่องกลีบแดงฉ่ำ ขาข้างหนึ่งถูกยกพาดไว้บนไหล่แกร่ง ก่อนมืออุ่นจะสอดนิ้วเข้าไปแหวกว่ายในโพรงชื้นด้านในเพื่อเบิกหนทางให้กว้างขึ้นปลายนิ้วอุ่นตั้งตรงแทงสว
คณิกาจอมยั่วคือสาวฝึกงานไร้เดียงสางั้นหรือเด็กฝึกงานสาวซึ่งมักโดนกดขี่จากรุ่นพี่กลับกลายเป็นคณิกาเซียนร่ายรำจอมยั่วปั่นหัวผู้ชาย นางได้พบกับหัวหน้าพรรคมารซึ่งจับตัวนางไปข่มเหง เขาช่างโหดเหี้ยมนักแต่นั่นย่อมกับศัตรูมิใช่กับนางแนะนำตัวละครฮัวซูฮวา คณิกาจอมยั่วหรือสาวฝึกงานไร้เดียงสามู่กังเปา หัวหน้าพรรคมารมากฝีมือซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายใจดำคุณชายวัง ขุนนางกรมอาวุธซึ่งติดต่อค้าขายอย่างลับๆกับชาวยุทธ์ทั้งหลายโดยใช้หอคณิกาเป็นสถานที่เจรจาคุณชายจู คุณชายเจ้าสำราญ บุตรชายคหบดีผู้มั่งคั่งชื่นชอบหลงใหลฮัวซูฮวาหลัวจิ่ว รองหัวหน้าพรรคมาร เพื่อนสนิทของมู่กังเปาชุนเจียว นางรำรุ่นใหญ่ผู้ฝึกสอนฮัวซูฮวาตอนที่หนึ่งอยากจะบ้า“งดงามมาก หมุนตัวแล้วค้างอยู่เช่นนั้น จากนั้นจึงค่อยย่อตัวลงไป ดี เอนตัวไปอีกนิด อ
ตอนที่สิบสี่เติมเต็มอี้จี้ดาวเด่นของหอได้ดิบได้ดีไปแล้วถึงสองนาง เรื่องนี้ย่อมสร้างชื่อเสียงแก่หอเหลียงฮัวให้ยกระดับขึ้น ภายหน้าหญิงสาวหลายคนคงมีความหวังได้ไถ่ตัวออกไปอีก เช่นนี้แล้วรายได้เป็นกอบเป็นกำจะไปไหนเสียฮัวซีฮวาพยักหน้าตอบรับโดยไม่โต้แย้งด้วยไม่อยากถกเถียงหากจางหมิ่นอยากได้เพียงแค่นั้นคงไม่เลือกนางแต่แรกแล้ว สาวน้อยเข้าใจในความต้องการของว่าที่สามีดี โชคดีที่เขาเห็นคุณค่าของนางจึงจัดการทุกอย่างได้อย่างดี โดยไม่ต้องร้องขอนับจากนี้นางคงต้องคอยช่วยเหลือเขาในทุกทาง รวมทั้งวางแผนไต่เต้าให้เขาได้รั้งตำแหน่งใหญ่โตอย่างที่ต้องการส่วนเรื่องบนเตียงนั่นหรือเมื่อต่างฝ่ายต่างเติมเต็มความต้องการของกันและกันได้ นั่นย่อมพบความสุขที่สุดแล้วจางหมิ่นอาศัยโอกาสที่แม่สื่อเจรจาอยู่ด้านหน้าวกมาเข้าห้องของฮัวซีฮวาทางด้านหลัง“น้องซีซี พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน” คำหวานมาพร้อมจุมพิตร้อนเอาแต่ใจฮัวซีฮวาเห็นว่าเขามอบตำแหน่งที่ต้องการให้แล้วจึงปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาได้เชยชมสมใจไม่นานร่างขาวกระจ่างก็ถูกปอกเปลือกออกจนเปิดเปลือยเผยความนวลเนียน เส้นผมดำขลับตัดกับความใสนุ่มช่างเป็นภาพที่งดงามไม่อาจลืมเลื
ตอนที่สิบสาม เจรจาต่อรองโชคดีที่ระหว่างนั้นอ๋องเก้า อ๋องว่างงานซึ่งมีฉายาเจ้าสำราญมาพำนักอยู่ที่หอเหลียงฮัวทุกคืนวันเพื่อร่วมเสพสมกับฮัวเฟยฮวา อี้จี้เซียณพิณสาวดาวเด่น“พี่เฟยเฟย เหตุใดพี่จึงยอมให้ท่านอ๋องข่มเหงทุกคืนเล่าเจ้าคะ” ฮัวซีฮวาซึ่งอายุน้อยกว่าจึงเป็นที่เอ็นดูแก่บรรดาพี่สาวเข้ามาสอบถามเมื่อเห็นสีหน้าอิดโรยและอาการเหนื่อยล้าของเซียนพิณฮัวเฟยฮวา“เขาเอาแต่ใจออกเพียงนั้น พี่จะกล้าขัดได้หรือ” คำตอบที่ออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนแสดงให้เห็นถึงความสุขอันหลบซ่อนอยู่ทำให้ฮัวซีฮวาไม่ถามให้มากเรื่องอีกฮัวซีฮวา เคยลอบแอบดูพวกเขาอยู่คราหนึ่ง ด้วยอ๋องเก้าชื่นชอบการบรรเลงเพลงรักนอกสถานที่ ครั้งนั้นพวกเขาอาศัยว่ารอบข้างเงียบสงบจึงสอดส่ายแกว่งร่างกันริมกำแพงใหญ่เซียนหมากล้อมสาวเพิ่งหลอกล่อให้คุณชายสองคนทะเลาะกันเองแล้วหลบหนีออกมาเดินเล่นจนได้ยินเสียงซ่านกระเส่าจึงรีบหลบหลังเสาเพื่อแอบมองเสียงครางแว่วหวานเปล่งออกมาไม่หยุดพร้อมภาพการกระแทกกระทั้นอย่างแข็งขัน นั่นช่างปลุกเร้า
ตอนที่สิบสองไม่ยอมง่ายๆหรอกจางหมิ่นยังคงนั่งรออยู่ใต้โต๊ะ จนแน่ใจว่าทุกคนออกไปแล้วจึงมุดออกมาพร้อมเร่งเดินตรงไปยังห้องของหญิงงามเขาแน่ใจว่าลงลิ้นปลุกไฟราคะเร่าร้อนจนสาวน้อยพลุ่งพล่านไม่อาจดับลงได้โดยง่ายแน่ชายหนุ่มต้องอดทนนอนเปลี่ยวเหงามาหลายคืนโดยคิดถึงเพียงร่างเปลือยขาวและร่องสีชมพูฉ่ำ วันนี้อย่างไรก็ต้องอ้อนวอนสอดใส่ให้ได้ดั่งใจ“น้องซีซี อย่าได้โกรธเลย เห็นใจพี่เถิด เปิดประตูให้พี่เข้าไปพูดจาสักนิด”“พูดจาหรือ คุณชายคิดจะใช้ลีลาเร่าร้อนเพื่อหลอกล่อให้ข้าใจอ่อนหรือ ชิ ขอเพียงคิดได้ว่าจะมอบฐานะใดให้ข้า เท่านั้นก็ไม่ต้องลงทุนลงแรงให้สิ้นเปลืองน้ำลายแล้ว” แม้จะซ่านกระสันอยากโดนของใหญ่จ้วงแทงเพียงใด แต่เซียนหมากล้อมสาวจำต้องฝืนทนเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ“น้องซีซีไม่อยากพบหน้าพี่หรือ พี่เฝ้าคิดถึงแต่ใบหน้านวลของเจ้าทั้งคืนวัน” จางหมิ่นยังคงออดอ้อนด้วยแก่นกลางกายแข็งชูชันจนปวดหนึบไปหมดแล้ว“หากอยากเพียงพบหน้าเหตุใดคุณชายจางไม่มาดีดีอย่
ตอนที่สิบเอ็ด กระหยิ่มยิ้มย่อง“เอาล่ะ ในเมื่อวันนี้เป็นโอกาสดีที่คุณชายทั้งสี่มากันพร้อมหน้า เช่นนั้นซีซีขอเชิญชวนพวกท่านให้เกียรติทายตัวเลขพร้อมกันดีหรือไม่” หญิงสาวยื่นข้อเสนอด้วยรอยยิ้มหวานละลายใจโดยหันไปจ้องหน้าทีละคนอย่างกดดัน“แม่นางซีซีคิดคำนวณได้รวดเร็วเพียงนั้น ข้าคงไม่อาจเทียบ” รองเจ้ากรมพลาเอ่ยขึ้นมาอย่างถอดใจด้วยเขาสูญเสียเงินทองไปมากโขแล้ว“ชิ สมองทึบเช่นนี้ยังกล้าเข้ารับราชการ รีบไปลาออกเสียเถิด อย่าได้อยู่ให้สิ้นเปลืองเบี้ยหวัดเงินหลวงเลย” อาจารย์เกาได้ทีรีบข่มทับ“เจ้า...” รองเจ้ากรมวัยกลางคนชี้หน้ามือไม้สั่นด้วยความโกรธกริ้วที่ไม่อาจโต้เถียง“ผู้เฒ่าสมองเชื่องช้าคิดเลขไม่ทันก็ควรถอยไปทั้งคู่ ปล่อยให้คนหนุ่มได้แข่งขันกัน” จ้วงหยวนคนใหม่รีบก้าวเข้ามาอย่างมั่นใจ ตัวเขายังไม่เคยได้เข้าแข่งตัวเลขจึงคิดว่าเป็นโอกาสที่จะได้รับชัยชนะแน่คุณชายซือซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มอ่อนวัยกว่าพยักหน้ารับอีกคนด้วยยังไม่เคยสูญเสียเงินทองจ
ตอนที่สิบ ความสัมพันธ์ข้อสำคัญอยู่ที่ค่าตอบแทนต่างหาก คุณชายผู้นี้เป็นถึงบุตรชายเจ้ากรมคลัง ย่อมมีกำลังจับจ่ายได้ไม่ขัดสนในเมื่อฮัวซีฮวายินยอมมอบความบริสุทธิ์ให้เขา ครั้งต่อไปก็ย่อมมีขึ้นได้ เรื่องนี้ไม่นับว่าเป็นข้อเสียด้วยหอเหลียงฮัวได้เงินทอง อีกทั้งยังได้สานสัมพันธ์กับผู้มีหน้าที่เก็บภาษีอากรอันยุ่งยากซับซ้อนอีกหน่อยยังสามารถขายครั้งต่อไปของเซียนหมากล้อมนางนี้ได้อีกหลังจากมัวแต่ประวิงเวลาอิดออดมานานหลายเดือนฮัวซีฮวารู้แก่ใจดีว่าเหล่าอี้จี้ในหอแห่งนี้ แม้ปากบอกว่าไม่ขายเรือนร่าง แต่ความจริงย่อมเป็นไปได้หากมีเงินทองมากพอและมีตำแหน่งอำนาจฐานะที่ต้องเกรงใจในหมู่อี้จี้ทั้งหมดจึงมีนางเพียงคนเดียวที่ยังคงความบริสุทธิ์ไว้ได้ เรื่องนี้สร้างความลำบากใจให้แก่แม่เล้าใหญ่ด้วยดูเหมือนลำเอียงไม่ยุติธรรมเมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้นับว่าปลดเปลื้องความหนักใจให้แก่ผู้ดูแลหอแห่งนี้แล้ว มีหรือที่แม่เล้าใหญ่จะไม่ยินดี“เรื่องเงินทองขอคุณชายชำระกับผู้ดูแลบัญชี ส่วนเรื่องความสัมพันธ์พวกท่านคง