บทที่ 36

เฉียวซุนตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เธอตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความทรงจำ สามปีที่ผ่านมา ความทรงจำเหล่านั้นที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

สรีระร่างกายของเธอ เสียการควบคุม

ลู่เจ๋อเตรียมจะครอบครอง โทรศัพท์ก็ดังติดต่อกันขึ้นมา

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เป็นเลขาฉินที่โทรมา ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ลู่เจ๋อก็กดรับสายด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไรห่นัก: “ดึกขนาดนี้แล้วมีเรื่องอะไร?”

อีกฝ่ายของโทรศัพท์ มีเสียงร้อนใจของเลขาฉินดังขึ้น

เธอพูด: “ประธานลู่ ไป๋เซียวเซียวมาที่ประเทศ B แล้ว!

ลู่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเหลือบมองเฉียวซุนจากนั้นก็งอขาลุกขึ้น...แต่คำพูดเมื่อครู่ของเลขาฉินเฉียวซุนได้ยินไหมดแล้ว”

ไป๋เซียวเซียวกลับมาที่เมือง B แล้ว

ในที่สุดลู่เจ๋อก็ให้กิ๊กของเขา ไต่ไปถึงระดับสูงสุดแล้ว สำหรับเฉียวซุนในนามคุณนายลู่อันที่จริงถือว่าเป็นการเหยียดหยามกันอย่างมาก

ประมาณสองนาที

ลู่เจ๋อเดินเข้ามาจากด้านนอกด้วยสีหน้าตึงเครียด

ไป๋เซียวเซียวมาที่เมือง B อย่างเอิกเกริก ถูกนักข่าวล้อมที่สนามบิน และสะดุดล้มขาหักอีกครั้ง…อีกทั้งพ่อของเซียวเซียวก็ประกาศกับนักข่าว บอกว่าตระกูลไป๋แต่งงานเกี่ยวดองก