บทที่ 320

ตอนที่กลับมา ลู่เจ๋อได้ถอดเสื้อคลุมของเขาออก แล้วคลุมตัวให้เฉียวซุนเอาไว้

ขณะที่แต่งตัวให้เธอ

เขาก็สัมผัสได้ถึงซี่โครงของเธอ แม้จะมองผ่านเสื้อคลุมหนา ๆ ก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

เธออ่อนแอมากจนไม่มีแรงพอจะให้ดิ้นรน ได้แต่เอนกายพิงเบาะผู้โดยสารอย่างเงียบ ๆ เสื้อคลุมสีดำคลุมใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอเอาไว้ และส่วนที่สามารถมองเห็นได้ ก็มีสภาพที่ทั้งผอมและบางแหลมนูนออกมา......ชวนให้น่าตกใจอย่างยิ่ง

เธอยังคงเงียบและไม่พูดอะไร

เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเงียบ ๆ มองดูพระจันทร์เสี้ยวที่ค่อย ๆ เลื่อนผ่าน ราวกับว่ามันกำลังร่วงลงมาจากกิ่งไม้ ทันทีที่มีท้องปลาสีขาวปรากฏขึ้นบนขอบฟ้า เธอก็พูดเบา ๆ ออกมาว่า “ลู่เจ๋อ สวัสดีปีใหม่! ”

แต่เขากลับไม่มีความสุขเลย

เพราะเขารู้ว่า นี่คือคำบอกลาของเฉียวซุนที่กำลังบอกลาเขา นี่เป็นปีใหม่ครั้งสุดท้ายของพวกเขา......เขาไม่เต็มใจที่จะปล่อยเธอไป เขาไม่อยากปล่อยเธอไปเลยจริง ๆ เขาอยากเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง

รถจอดตรงสี่แยก

ในรถเงียบสงบ มีแค่การหายใจที่อ่อนแอของเฉียวซุน

ลู่เจ๋อพูดขอโทษด้วยน้ำเสียงที่แหบห้าว เขาต้องการที่จะจับมือเธอ แต่เฉียวซุนกลับพยายามหลีกเลี่ยงเ