เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 21
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 22
ลู่ซื่อกรุ๊ปเลขาฉินเคาะประตู หลังจากได้รับการอนุญาตแล้ว เธอก็ผลักประตูเข้าไปลู่เจ๋อกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ โดยที่ปลายสายเป็นคุณนายลู่ และเนื้อหาการสนทนานั้นก็เป็นเรื่องที่เลขาฉินกำลังจะรายงานกับลู่เจ๋ออยู่พอดี[ลู่เจ๋อ ลูกปล่อยให้เฉียวซุนออกหน้าออกตาแบบนี้ได้ยังไง？][ลู่จิ้นเซิงเป็นใครกัน？][แล้วยังจะคนที่ชื่อหลินเซียวนั่นอีก ชื่อเสียงแย่ขนาดนั้น เฉียวซุนจะไปมาหาสู่กับเธอไม่ได้อย่างเด็ดขาด!ลู่เจ๋อ ลูกต้องคอยดูภรรยาของตัวเองหน่อยนะ]......และน้ำเสียงของลู่เจ๋อก็แฝงความเฉยเมยอยู่เล็กน้อย“แม่ครับ เฉียวซุนกำลังอาละวาดอยากจะหย่ากับผมอยู่นะครับ!แล้วจะคอยดูได้ยังไง？”คุณนายลู่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของตระกูลลู่เป็นอย่างมากเธอพูดพร่ำอยู่นานโดยลูกชายไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย และเธอก็วางสายไปอย่างโกรธลู่เจ๋อวางโทรศัพท์ลง มองไปทางเลขาฉินแล้วพูดว่า“เฉียวซุนไปทำงานที่ลู่จิ้นเซิงงั้นเหรอ？”และเลขาฉินต่างหากล่ะที่อยากจะพูดจู่ๆเธอก็เห็นกล่องกำมะหยี่วางอยู่ข้างมือของลู่เจ๋อ เธอจำกล่องนั้นได้ และภายในเป็นแหวนแต่งงานของเฉียวซุนนั่นเอง ซึ่งหากเมื่อวางอยู่ข้างๆมือแบบนี้ คาดว่าเขาจะต้องเปิดออกมา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 23
เขาตั้งใจที่จะทำให้เฉียวซุนลำบากใจ จึงหันข้างมายิ้มๆ แล้วพูดด้วยความหมายหยั่งเชิงเล็กน้อยขึ้นมาว่า“ลู่เจ๋อ เฉียวซุนก็อยู่ด้วยหรือเนี่ย!”ลู่เจ๋อเล่นไฟแช็กโดยไม่พูดอะไรสักคําและหลีรุ่ยก็แน่ใจแล้วว่า ลู่เจ๋อไม่ได้สนใจเฉียวซุนแต่อย่างใด เขาจึงหันไปทักทายเฉียวซุนที่อยู่บนเวที“เฉียวซุน!”เฉียวซุนหันมามองเธอรู้ว่าหลีรุ่ยไม่มีเจตนาดี แต่ลู่จิ้นเซิงก็อยู่ที่นั่นด้วย เธอจำเป็นต้องไว้หน้าลู่จิ้นเซิงอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อเฉียวซุนเดินเข้ามา หลีรุ่ยก็รินไวน์แดงสามแก้วให้กับเธอและหลีรุ่ยก็พูดอย่างสุภาพขึ้นมาว่า“เฉียวซุน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอคุณที่นี่ได้？ตอนนั้นที่คุณกับลู่เจ๋อแต่งงานกัน ชิงเฉิงไม่รู้ประสา เลยนิสัยเสียอาละวาดออกไปแบบนั้น วันนี้ผมจะขอชดเชยแทนเธอก็แล้วกันนะ!”หลีรุ่ยมีงานสังสรรค์ในบ่อยครั้ง และคงไม่ต้องพูดถึงว่าเขาดื่มเก่งแค่ไหน？และเขาก็กระดกไวน์แดงทั้งสามแก้วราวกับน้ำเปล่าหลังจากดื่มเสร็จ เขาก็จ้องมาที่เฉียวซุนตรงๆ“เฉียวซุน คุณนายลู่อย่างคุณคงไม่ดูถูกผมและไม่ไว้หน้าผมหรอกใช่มั้ย？”ขณะที่ลู่จิ้นเซิงนั่งอยู่ เขาก็ใช้นิ้วเรียวยาวหนึ่งนิ้วดันคางเอาไว้ด้วยเดิมที เฉียวซ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 24
หลังจากที่เฉียวซุนดื่มไวน์ เธอก็สะลึมสะลือขึ้นมาแล้วลู่เจ๋อพาเธอไปที่ลานจอดรถ และเปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับและขอให้เธอขึ้นรถเฉียวซุนไม่ยอม...เธอมึนแล้ว แต่ยังไม่ถึงกับเมาเธอเอามือค้ำประตูรถเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมา และริมฝีปากแดงก็พูดด้วยเสียงที่สุดจะเซ็กซี่ออกมาว่า“ลู่เจ๋อ ฉันไม่ต้องการกลับบ้านไปพร้อมกับคุณ!เรากำลังจะหย่ากันแล้ว!”ลู่เจ๋อมองลงมา ดวงตาสีดำขลับจ้องมาเธออย่างไม่ละสายตา และจับจ้องลีลาท่าทางหลังจากเมามายของเธอด้วยเขาไม่เคยเห็นเฉียวซุนเป็นแบบนี้มาก่อนเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีแชมเปญและกระโปรงหางปลา ทั้งๆที่มันดูเรียบร้อยเอาเสียมากๆ แต่ในเวลานี้กลับสะท้อนความเป็นผู้หญิงออกมาได้อย่างเต็มเปี่ยมทุกตารางนิ้วของเส้นโค้งเว้นบนร่างกายของเธอ ล้วนล่อลวงผู้ชายให้ลูบคลําและครอบครองลู่เจ๋อโน้มตัวเข้ามาใกล้ใบหูของเธอ แล้วขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดออกมาว่า“ดูสภาพคุณในตอนนี้สิ มันยังมีความเป็นกุลสตรีอยู่หรือเปล่า？”เฉียวซุนเงยหน้าขึ้นมามองเขาแววตาของเธอดูเหมือนจะชัดเจนขึ้นเล็กน้อย และมันก็พร่ามัวขึ้นมาอีกครั้งลู่เจ๋อเลิกที่จะพูดเหตุผลกับเธอ จากนั้นเขาก็ผลักเธอเข้าไปในรถด้วยแรงที่ค่อน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 25
เขาโอบคอเล็กๆของเฉียวซุนด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็กดท้ายทอยของเธอมาแนบกับตัวเอง โดยที่หน้าผากชนกัน และสันจมูกสูงของเขาก็ได้ปะทะกับเธอ ราวกับว่าริมฝีปาก...ได้หายใจไอร้อนๆออกมา และแผดเผาเฉียวซุนจนสั่นเทาเล็กน้อยเธอรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาเล็กน้อยแต่ลึกๆ แล้ว เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไปเธอกับลู่เจ๋อ ไม่ควรทําเรื่องแบบนี้...เมื่อฝ่ายชายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เฉียวซุนก็โอบคอเขา แล้วพูดกระซิบข้างหูว่า“ลู่เจ๋อ เราจะหย่ากันเมื่อไหร่？”ตัวของลู่เจ๋อแข็งทื่อขึ้นมาเล็กน้อยเขาบีบใบหน้าเล็กๆที่อ่อนนุ่มของเธอเพื่อบังคับให้เธอมองหน้าเขาใบหน้าของเฉียวซุนแดงระเรื่อ และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นหญิงอยู่ในตัว เธอมองไปที่เขาอย่างเงียบๆ พร้อมกับพึมพำอย่างไม่รู้ตัวออกมาว่า“ลู่เจ๋อ คุณรู้หรือเปล่าว่า...ความจริงฉันไม่ได้ชอบคุณแล้ว ไม่ได้ขอบแล้ว!”เธอพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า——จู่ๆใบหน้าของลู่เจ๋อก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาบีบคางของเธอ และจ้องมองเธอเป็นเวลานาน จากนั้นก็โพล่งคำพูดคำต่อคำออกมาว่า“คุณคิดว่าผมจะแคร์งั้นเหรอ？”เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเพราะเขาไม่ได้รักเธอ เพราะการแต่งงานของพวกเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 26
เมื่อฟ้าสาง ก็เป็นลู่เจ๋อที่ตื่นขึ้นมาก่อนเขาตื่นขึ้นมาด้วยความร้อน เพราะสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนร้อนระอุ จนเสื้อคลุมอาบน้ำของเขาเปียกโชกหมดแล้วในตอนนี้พอลืมตาขึ้นมา เขาก็พบว่าใบหน้าเล็กๆของเฉียวซุนแดงผิดปกติเขาจึงเอื้อมมือไปสัมผัส และพบว่าใบหน้าของเธอร้อนจนแทบจะลวกมือ!ลู่เจ๋อรีบลุกขึ้น และเดินลงไปชั้นล่างเพื่อกำชับกับคนรับใช้อย่างร้อนใจว่า“โทรหาหมอหลินให้มาที่บ้านหน่อย”และคนรับใช้ก็รีบถามขึ้นมาทันทีว่า“คุณผู้ชายไม่สบายหรือคะ？”ลู่เจ๋อกําลังเดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อได้ยินดังนั้นก็หยุดฝีเท้าลง แล้วพูดว่า“แจ้งไปว่าคุณผู้หญิงไข้ขึ้นสูง ให้เขารีบมาไวๆ”......ครึ่งชั่วโมงต่อมา หมอหลินก็รีบเดินเข้ามาทันทีในห้องนอน คนรับใช้ได้เข้ามาทําความสะอาดตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว และไม่ทิ้งร่องรอยที่คลุมเครือเอาไว้แต่อย่างใดคุณหมอได้ทำการตรวจเฉียวซุนอย่างละเอียด แล้วพูดว่า“ไข้ขึ้นสูงนะ ต้องฉีดยาลดไข้สักหน่อย!อีกอย่าง...ร่างกายของคุณนายลู่ค่อนข้างจะขาดสมดุล จำเป็นที่จะต้องใส่ใจเรื่องอาหารการกินหน่อยนะครับ”คุณหมอพูดไว้เพียงแค่นี้แต่ลู่เจ๋อนั้นรับรู้ดีว่า เฉียวซุนนั้นเหนื่อยจนเกินไป และมักจะไม่สนใจเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 27
ในดวงตาของเลขาฉินมีความรักที่ไม่สามารถเก็บซ่อนเอาไว้ได้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เธอเคยตามจีบลู่เจ๋อมาก่อนเพียงแต่ความชอบของเธอ เมื่ออยู่ท่ามกลางคุณหนูตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้น มันไม่มีค่าที่จะพูดถึงเสียด้วยซ้ำลู่เจ๋อนั่งลงตรงข้ามกับเธอเลขาฉินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดด้วยทัศนคติที่เป็นมืออาชีพของตัวเองขึ้นมาว่า“ในเมื่อคุณนายลู่กลับมาแล้ว ต่อไปเรื่องแบบนี้ก็ให้เธอรับช่วงต่อก็แล้วกันนะคะ!ท่านประธานลู่คะ ต่อไปค่าครองชีพและเครื่องประดับของคุณนายลู่ ยังจะจำเป็นต้องมาลงรายการไว้ที่ฉันอีกหรือเปล่าคะ？”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ลู่เจ๋อก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเพราะในตอนที่เฉียวซุนขอหย่ากับเขา เธอก็พูดถึงสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาเหมือนกันเมื่อเห็นเขาไม่พูด เลขาฉินก็คิดเองว่า“ท่านประธานลู่วางใจได้เลยนะคะ ฉันจะจัดการให้ดีค่ะ”ลู่เจ๋อมองเธออย่างเงียบๆเขาเป็นผู้ชายที่มีความคิดปกติ ผู้หญิงคนไหนชื่นชอบเขา มีความรู้สึกต่อเขา เขาก็สามารถรับรู้ได้ และที่ผ่านมาที่เขาไม่สนใจก็เพราะมันไม่ได้กระทบต่อชีวิตของเขาแต่เห็นได้ชัดว่า เลขาฉินได้ล้ำเส้นแล้วในตอนนี้ลู่เจ๋อครุ่นคิดอยู่ครึ่งนาที แล้วพูดน้ำเสียงเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 28
เมื่อเฉียวซุนกินโจ๊กเสร็จ ลู่เจ๋อก็ดับบุหรี่ และหันมามองเธอ“คุณย่าโทรมาบอกว่าให้พวกเรากลับไปเยี่ยมท่านสักหน่อย คุณว่าไงล่ะ？”คุณย่าของลู่เจ๋อเอ็นดูเฉียวซุนมากต่อให้เฉียวซุนจะทะเลาะกับเขามากแค่ไหน หรืออยากจะหย่ากันสักเท่าไหร่ เธอก็ไม่เอาสุขภาพของตัวเองมาล้อเล่นอย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น เธอหิวจริงๆแล้วในตอนนี้โจ๊กเนื้อปลาหอมและนุ่มมาก เมื่อเฉียวซุนกินหมดไปหนึ่งชาม เธอก็รู้สึกสบายขึ้นมากที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานลู่เจ๋อยืนพิงผนังอยู่แสงตะวันยามพลบค่ำส่องผ่านหน้าต่างและกระทบไปที่ใบหน้าด้านข้างของเขา ทำให้โครงหน้าของเขาคมชัดมากยิ่งขึ้น ประกอบกับปลายผมที่ถูกจัดแต่งมาเป็นอย่างดี และการแต่งตัวที่ประณีต มันจึงทำให้เขาดูเพอร์เฟกต์เป็นอย่างมากเขาจุดบุหรี่แต่ยังไม่ได้สูบ ข้อมือที่คีบบุหรี่เอาไว้ยื่นออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยให้ควันสีเทาจางหายไปกับสายลมยามพลบค่ำโดยที่ในห้องนอนก็มีกลิ่นนิโคตินจางๆ อยู่เล็กน้อยด้วยเช่นกันและกลิ่นอายของลู่เจ๋อก็กลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวซึ่งเฉียวซุนก็ไม่สามารถทำร้ายจิตใจของคนแก่ได้ แต่เรื่องที่เธอหย่ากับลู่เจ๋อ คุณย่าก็คงรับรู้ได้ในไม่ช้าก็เร็วอยู่ดีเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 29
และเฉียวซุนก็มีสติกลับมาได้เล็กน้อย เธอจะยอมได้ยังไงล่ะ？เธอเอื้อมมือไปหาเขา และแกว่งศีรษะซ้ายขวาเพื่อหลบจูบของเขา โดยที่แม้แต่เสียงก็ยังมีเสน่ห์แบบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่อยู่อีกด้วย“ลู่เจ๋อ เราทำเรื่องแบบนี้กันอีกไม่ได้แล้วนะ”แต่ในเวลานี้ ลู่เจ๋อจะอดทนได้อย่างไรกัน？เขาประกบริมฝีปากสีแดงของเธอ แล้วพูดอย่างมั่นใจออกมาว่า“ได้ยังไงล่ะ？คุณนายลู่ เรายังเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายอยู่นะ”เฉียวซุนซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขาเมื่อคืนเขาได้เก็บกดมาทั้งคืน และตอนนี้เขาก็คงไม่คิดที่จะปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน...ลู่เจ๋อเพลิดเพลินกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาว เขาก้มมองเธออย่างใจจดใจจ่อ และมองดูท่าทางที่อ่อนปวกเปียกจากการที่เขาได้รังแกเธอผู้ชายก็มีนิสัยที่เกเรแบบนี้แหละ ยิ่งผู้หญิงขอร้องอ้อนวอนมากเท่าไหร่ ผู้ชายก็จะยิ่งอยากรังแกมากเท่านั้นแม้แต่ลู่เจ๋อก็ไม่มีข้อยกเว้นเขายกตัวเธอขึ้นและจู่โจม ดวงดำขลับนั่นล็อกเธอเอาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่วาบหวิวออกมาว่า“ปากบอกว่าไม่ต้องการ ที่ร่างกายซื่อสัตย์มากเลยนะ!คุณนายลู่ ผมอยากจะให้คุณเห็นสภาพของตัวเองในตอนนี้เสียเหลือเกิน...มันดูหื่นมากเลยนะ!”เฉียว
บทล่าสุด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ใบหน้าของเมิ่งเยียนซีดลงเธอก้มศีรษะลง นิ้วเรียวเล็กสีขาวของเขาแตะท้องตัวเองเบา ๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในนี้จะมีเด็กแล้วจริง ๆ แต่สามีของเธอกลับถามเธอ......ถามเธอว่าใครคือพ่อของเด็กนอกจากเขาแล้ว ยังจะเป็นใครไปได้อีกกัน?ลูกของเหอโม่รึไง?ในอดีต ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เหมือนกับว่าเมิ่งเยียนจะเป็นฝ่ายที่ตกหลุมรักเขาก่อน แต่เมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นรูปถ่ายของเขาที่จูบกับผู้หญิงคนอื่น เธอรู้ดี......เขาไม่ได้รักเธอเธอเองก็ไม่ได้โง่ เธอเคยแอบตรวจสอบมาบ้างแล้วเหมือนกันเลขาของพี่ชายพยายามบอกเธออย่างคลุมเครือว่าอย่ายั่วยุเฉียวสือเยี่ยน บอกว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไร บอกว่าเขากับพี่ชายไม่ลงรอยกัน แต่เธอไม่ใช่แค่ยั่วยุเขา เมื่อหนึ่งปีที่แล้วเธอถึงขั้นแต่งงานกับเขาเลยด้วยซ้ำเมิ่งเยียนไม่ได้อธิบายอะไรเธองอเรือนร่างเพรียวบางของเธอ และโค้งเอวลงเล็กน้อย ราวกับพยายามปกป้องทารกตัวน้อยในครรภ์ของเธอ เธอบ่นพึมพำกับเฉียวสือเยี่ยนว่า “คุณยังต้องการเด็กคนนี้อยู่ไหม? ”เป็นคำถามที่ยากจะให้คำตอบ......หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวสือเยี่ยนก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จึงทำให้เมิ่งเยียนเข้าใจได้ในท
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
เมิ่งเยียนขดตัวอยู่ตรงมุมมุมหนึ่งหากเป็นเมื่อก่อน เธออาจจะถูกเขาทำให้ตกใจจนร้องไห้ไปแล้ว แต่วันนี้เธอกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น เธอถึงขั้นกล้ามองมองตาเขา แล้วถามกลับ “คุณไม่รักฉัน! คุณมาขอฉันแต่งงานทำไม? ”อันที่จริงคำตอบนั้นง่ายมากหากต้องการแก้แค้น บางครั้งก็ควรที่จะบอกเรื่องจริงกับเธอ จากนั้นก็รอดูสีหน้าที่ตกตะลึงของเธอแต่เฉียวสือเยี่ยนกลับไม่ได้ทำแบบนั้น กลับกัน ในใจเขารู้สึกหงุดหงิดมากกว่า เขาใช้แรงที่มีดูดบุหรี่ที่เหลืออยู่จนหมดในคราวเดียว จากนั้นก็ดับบุหรี่ลง......ต่อมา เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำแต่เมื่อกลับมาถึงบ้านพักที่เปรียบเสมือนคุกหลังนั้น หลังจากที่เขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้ว เขาก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วลากเธอเข้าไปในบ้านพัก...... เมิ่งเยียนตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอจึงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแต่เฉียวสือเยี่ยนเป็นคนใจแข็งเขาอุ้มเธอขึ้นมา แล้วพาเธอไปที่ห้องนอนหลักบนชั้นสอง เขาโยนเธอลงบนเตียงนุ่ม ๆ แล้วเริ่มลงโทษเธอ เขาถอดเสื้อผ้าของเธอออก ซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของการกบฏในใจเธอเขากดศักดิ์ศรีของเธอลงจนจมดินร่างกายของเธอเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ร้านอาหารสุดหรู แจกันฝรั่งเศสสีน้ำเงิน เชิงเทียนเงินสเตอร์ลิงเมิ่งเยียนจ้องมองดูหนังสือพิมพ์อยู่นานมากทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็มีข้อความไลน์เด้งขึ้นมา เป็นคนแปลกหน้าที่ส่งเข้ามา [สวัสดีนักเรียนเมิ่ง! ผมชื่อว่าเหอโม่ ผมอยากรู้จักคุณ ได้ไหม? ] ประโยคประโยคนั้น เมิ่งเยียนจ้องมองอยู่พักใหญ่จู่ ๆ เธอก็อยากรู้ว่าการที่ได้รับความรักที่แท้จริงมันรู้สึกยังไง จากนั้นเธอก็หน้ามืดตามัวตอบออกไปว่า [ตกลง]......สามวันต่อมา คนรับใช้ในคฤหาสน์ก็โทรหาเฉียวสือเยี่ยน บอกว่าหลังจากที่คุณนายเลิกเรียน ก็มักจะขึ้นรถบัสกลับบ้านเสมอคำพูดของคนรับใช้เหมือนมีนัยบางอย่างอยู่ด้วย “คุณนายอารมณ์ดีมากเลยค่ะ”เฉียวสือเยี่ยนพูดอย่างใจเย็น “รู้แล้ว! ”หลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ เขาก็โน้มตัวไปกดโฟนอินภายในทันที “เลขาจิน มานี่หน่อย”สักพัก เลขาจินคนสวยก็เดินเข้ามา “ประธานเฉียวคะ มีเรื่องอะไรจะสั่งเหรอคะ? ”เฉียวสือเยี่ยนเอนหลังพิงเก้าอี้ เขาเอื้อมมือไปลูบผมสีดำที่หวีเรียบร้อย แล้วมองขึ้นไปที่แสงไฟด้านบน จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ไปตรวจสอบตารางเรียนวันนี้ของคุณนายที”เลขาจินยิ้ม “ได้ค่ะ ประธานเฉียว”เธอจัดการไ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
เขามองดูใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอเธอยังเด็ก และไม่มีประสบการณ์มาก่อน เธอไม่สามารถเก็บซ่อนหรือควบคุมอะไรได้......แค่ครั้งเดียวเขาก็แทบจะครอบครองทุกอย่างที่มีในตัวเธอ แต่เฉียวสือเยี่ยนกำลังอยู่ในช่วงวัยที่ต้องการเรื่องพวกนี้มากที่สุด แค่นี้มันจะไปพอได้ยังไง?อีกอย่าง เขาเองก็ไม่ได้กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้วด้วย!หลังจากที่ทำกับเธอไปจนถึงตอนสุดท้าย ทุกอย่างมันก็ยุ่งเหยิงไปหมด เมิ่งเยียนก็เหนื่อยหอบจนหมดสติไป......เฉียวสือเยี่ยนก้มศีรษะลง และจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่บนโซฟาเธอช่างน่าสังเวชจริง ๆสักพัก เขาก็เช็ดเธอด้วยเสื้อเชิ้ตของเขา จากนั้นก็อุ้มเธอไปที่เตียงในห้องนอนชั้นสอง แน่นอนว่าเขาจะไม่ช่วยเธออาบน้ำ แล้วก็ไม่มีความรักระหว่างสามีภรรยาอะไรแบบนั้นด้วยเช่นกันเขาห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายหลังจากที่ได้ระบายออกไป เขาก็ไม่ได้มีความคะนึงหาอยู่เลยแม้แต่น้อยพอเมิ่งเยียนตื่นขึ้นมา เฉียวสือเยี่ยนก็แต่งตัวเสร็จแล้ว และกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก......เธอลุกขึ้นจากเตียงทันที และถามเขาอย่างระมัดระวัง “คุณจะไปอีกแล้วเหรอ? ”เฉียวสือเยี่ยนบีบแก้มเธอเบา ๆ ด้
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวซุนก็พูดขึ้นว่า “พี่คะ นี่พี่บ้าไปแล้วเหรอ!”เธอไม่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อนเฉียวสือเยี่ยนเองก็ตกตะลึงเช่นกันในเวลานี้ เขาพักอยู่ที่คฤหาสน์สุดหรูในเมืองเซียง คฤหาสน์ทั้งหลังตกแต่งด้วยงาช้างและของตกแต่งที่ทำมาจากทองคำ แลดูฟุ่มเฟือยเป็นอย่างมาก และนี่ก็เป็นบ้านสีทองที่เฉียวสือเยี่ยนมีไว้เพื่อเก็บซ่อนของสวย ๆ งาม ๆ เอาไว้เมิ่งเยียน น้องสาวของเมิ่งเยียนหุยในตอนที่เมิ่งเยียนอายุได้ 20 ปี เธอก็ได้กลายเป็นคุณนายไปแล้ว หลังจากแต่งงาน เธอก็ถูกเฉียวสือเยี่ยนจัดแจงให้อาศัยอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ ทุก ๆ วันเธอจะนั่งรถสุดหรูส่วนตัวไปเรียนที่สถาบันวิจิตรศิลป์ พอเลิกเรียน เธอก็จะละทิ้งการเข้าสังคมทั้งหมด และกลับมาที่บ้านพักแห่งนี้ หลังจากผ่านไปหนึ่งปี ข้างกายเธอก็ไม่มีเพื่อนเหลืออยู่อีกเลย ราวกับว่าเธอเพิ่งจะถูกตัดแขนขาออก และกลายเป็นภรรยาตัวน้อยของเขาเท่านั้นเขาแทบไม่อยากจะให้เธอเรียนรู้อะไรเลยเขายิ่งไม่ต้องการให้เธอทำงานบ้าน และไม่ต้องการให้เธอเรียนรู้อะไรจากคุณนายคั่วเลยด้วยซ้ำ เขาแค่อยากเป็นคนเลี้ยงดูเธอ เธอต้องการที่จะเลี้ยงดูเธอให้กลายเป็นคนที่นอกจากเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
เฉียวซุนเต็มใจที่จะให้อภัย แต่เขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้......ในช่วงกลางดึก ลู่เจ๋อลงมายังชั้นล่างจางหยวนยังคงอยู่ที่นั่นเธอเพิ่งทำสิ่งที่น่าละอาย และด้วยความรู้สึกผิด ทันทีที่เธอเห็นลู่เจ๋อกำลังลงมา เธอก็เริ่มพูดใส่ร้ายทันที “ประธานลู่คะ คุณเฉียวล้ำเส้นเกินไปแล้วนะคะ เรื่องในคฤหาสน์เดิมทีเธอไม่ควรเข้ามายุ่งเลยด้วยซ้ำ”“ไม่งั้นจะให้ใครจัดการ? ”เสียงของลู่เจ๋อดูเย็นชา เขามองดูหมอสาวที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่าเขาต้องการที่จะไล่เฉียวไป แต่เขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกที่คลุมเครือกับผู้ดูแลสาวคนนี้เลย และเขาก็ไม่เคยบอกใบ้ให้ท่าอะไรกับเธอด้วยจางหยวนตกตะลึงลู่เจ๋อบอกเธอไปตรง ๆ ว่าเขาจะใช้เส้นสายของเขาเพื่อเพิกถอนใบอนุญาตประกอบวิชาชีพของเธอ ซึ่งหมายความว่าเธอจะไม่สามารถเป็นหมอได้อีกต่อไป“นอกจากนี้...... ”ลู่เจ๋อพูดออกไปด้วยความเย็นชา “ออกจากเมือง B ภายในสองวัน! อย่าคิดที่จะหลีกเลี่ยง ผมจะให้คนไปเก็บกระเป๋าเดินทางของคุณ และส่งคุณไปยังเมืองซีเป่ย......ต่อไป พวกเขาจะคอยจับตาดูคุณเอาไว้! ”“ตอนที่คุณกินข้าว พวกเขาก็จะอยู่ข้าง ๆ”“ตอนคุณนอน หรือเข้าห้องน้ำ พวกเขาก็จะคอยดูแลคุณ”“หมอจาง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ลู่เจ๋อไม่สามารถตอบคำถามได้ในตอนนี้ เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะถามหาคำตอบอยู่แล้ว พวกเขาทำได้แค่อดทนอยู่ใต้แสงไฟ รอคอยการมาถึงของเสิ่นชิง......ตกกลางดึก ก็มีเสียงรถดังขึ้นตรงลานหน้าบ้าน เสิ่นชิงมาถึงห้องนอนหลักชั้นสองอย่างรวดเร็วพอเห็นว่าเธอมาถึง เฉียวซุนก็พอที่จะหายใจได้ด้วยความโล่งอก และอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยเสียงต่ำ “ป้าเสิ่น”“พาป้าไปดูเด็ก ๆ หน่อย”เสิ่นชิงดูสงบมาก เธออุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนขึ้นมาแล้วตบเบา ๆ จากนั้นก็ตรวจเช็คอุณหภูมิ เธอพูดกับเจ้าหนูลู่เหยียนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา......เจ้าหนูลู่เหยียนยังคงตกอยู่ในฝันร้ายหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ร้องไห้และเรียกหาคุณยาย จากนั้นก็พูดอย่างคลุมเครือว่า “ป้าจางนั่นทำให้หนูตกใจ เธอบอกว่าพ่อปฏิบัติกับแม่ไม่ดี บอกว่าพ่อส่งแม่ไปขังไว้ที่บ้านพักรักษา เธอบอกว่าพ่อไม่ต้องการแม่อีกต่อไป และกำลังจะหาภรรยาใหม่...... ”หัวใจของเสิ่นชิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลายเธอเอ็นดูเจ้าหนูลู่เหยียนเอามาก ๆ เธอยิ่งเอ็นดูเฉียวซุน ใจของเธอแทบจะแตกสลาย แต่เธอยังคงเอาหน้าแนบชิดกับใบหน้าของเจ้าหนูลู่เหยียน และปลอบเธออย่างอ่อนโยนด้วยความรัก “สิ่งเหล่านั้นก็
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
จริง ๆ แล้วเขาก็ใส่ใจเรื่องนี้มาโดยตลอดผู้ชายคนไหนที่ไม่มีความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกันล่ะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอย่างลู่เจ๋อเลย......เฉียวซุนจ้องมองตามแผ่นหลังของเขา จากนั้นก็ลดเปลือกตาลง......มีบางอย่างอยู่ในใจของเธอไม่เช่นนั้น คืนนี้เธอคงสามารถจับลู่เจ๋อให้อยู่หมัดได้ เดิมทีร่างกายของเขาก็มีความต้องการอยู่แล้ว บวกกับที่ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามาตั้งหลายปี ก็แค่คืนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีก็เท่านั้น เลยไม่ได้รู้สึกอยากทำเท่าไหร่เธอยังคงนึกถึงสิ่งที่เมิ่งเยียนหุยเคยพูด และนึกถึงเรื่องที่พี่ชายตัวเองแต่งงานกับเมิ่งเยียน พอมีเรื่องพวกนี้เพิ่มเข้ามา มันกลับยังคงถูกกดเอาไว้ส่วนลึกในใจของเธออยู่เฉียวซุนรอลู่เจ๋ออยู่ตลอดแต่เธอก็ยังไม่เห็นลู่เจ๋อ กลับกัน เป็นป้าแม่บ้านที่วิ่งลงมาแทน น้ำเสียงของป้าแม่บ้านค่อนข้างลนลาน “คุณนายคะ เกิดเรื่องกับคุณหนูเหยียนเหยียนแล้วค่ะ จู่ ๆ คุณหนูก็ละเมอขึ้นมาอย่างรุนแรง! คุณผู้ชายเชิญให้คุณไปดูหน่อยค่ะ”“เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ”เฉียวซุนพลางถาม พลางก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังคฤหาสน์เธอเดินเร็วมาก ป้าแม่บ้านเองก็เดินตามเธอมาติด ๆ แล้วพูดขึ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
เฉียวซุนไม่อยากให้เขาเห็นเธอเบือนหน้ามองออกไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “เปล่าค่ะ! ”เธอหยุดนิ่งไปชั่วขณะ “คุณช่วยบอกให้ป้าแม่บ้านอุ้มลูกลงมาที ฉันไม่ขึ้นไปแล้วล่ะค่ะ”ลู่เจ๋อไม่ได้ขยับแต่อย่างใดภายใต้แสงจันทร์สลัว ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองเธออย่างใกล้ชิด โดยไม่ละสายตาจากเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงขั้นที่ถามเธอออกไปตรง ๆ “ร้องไห้มาก่อนแล้วเหรอ? ”“เปล่า! ”เฉียวซุนทนต่อสายตาแบบนี้ของเขาไม่ได้ เธอจึงรีบลงจากรถ “ฉันจะไปเรียกเอง”ทันทีที่เธอก้าวเท้าลง ก็ถูกใครบางคนคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ลู่เจ๋อจับเธอเอาไว้ได้ เขาจ้องมองเสื้อผ้าที่สวยงามและเซ็กซี่ของเธอท่ามกลางแสงจันทร์ และตรงข้อมือของเธอยังคงหลงเหลือรอยแดงจาง ๆ อยู่ด้วย......ด้วยความดื้อรั้น เขาจึงค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาร่างกายของเฉียวซุนสั่นเล็กน้อยพวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ลู่เจ๋อค่อย ๆ ใช้มือลูบไปบนใบหน้าของเธอ จากนั้นก็ปาดน้ำตาออกอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาแทบจะคาดเดาอะไรไม่ได้เลย เขาถามขึ้นว่า “ที่ตัวสั่นขนาดนี้ เป็นเพราะเรื่องที่แอบเล่นชู้ หรือว่าเรื่องอื่นกันล่ะ? ”เธอนึกอะไรขึ้นมาได้เขาจับเอว
