บทที่ 154

คนรับใช้ขึ้นไปด้านบนอีกครั้งพลางพูดเสียงเบา “คุณชายคะ เลขาฉินมาแล้วค่ะ!”

ลู่เจ๋อถือแหวนเพชรแล้วมองดูเงียบ ๆ ได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็น “ให้เธอรอผมข้างล่างเถอะ”

เลขาฉินนั่งอยู่ในห้องโถงชั้นหนึ่ง

เธอได้ยินจากคนรับใช้ว่าเฉียวซุนย้ายออกไปและแยกกันอยู่กับลู่เจ๋อเมื่อมาถึง เธอคิดว่าเธอจะมีความสุข แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นเลย

ลู่เจ๋อเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงชั้นล่าง

เขาดูซีดเซียวเล็กน้อยและถามขณะลงไปชั้นล่าง “มีเรื่องด่วนอะไรต้องมาคุยถึงที่บ้าน” หลังจากพูดจบ เขาก็นั่งลงที่โต๊ะเพื่อรับประทานอาหาร

การทานข้าวคนเดียวช่างเงียบเหงาและทำให้เขาไม่อยากอาหาร

เลขาฉินจำต้องมาที่นี่ เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “คุณไป๋เรียกหาคุณตลอดหลังเกิดอุบัติเหตุค่ะ แต่คุณไม่รับสายหรือไปเยี่ยมเธอเลย เธอเลยกรีดข้อมืออีกครั้งในโรงพยาบาลและมีเลือดออกเยอะมากค่ะ”

ลู่เจ๋อที่กำลังตักซุปอยู่ต้องหยุดนิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น

เขาพูดอย่างใจเย็น “ร่างกายเธอเป็นแบบนั้น ยังมีเลือดไหลได้อีกเหรอ?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เลขาฉินก็รู้ว่าไป๋เซียวเซียวมีความสำคัญในใจเขาเพียงใด เธอกำลังจะถามถึงคำตอบ เมื่อลู่เจ๋อก้มศีรษ