Share
บทที่ 158
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 159
เฉียวซุนกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่บ้ากว่านั้น เธอจึงพูดเบาๆ “ไปกันเถอะ!”ลู่เจ๋อคลายอ้อมกอดลงเล็กน้อยเธอบอกลาเฮ่อจี้ถัง และได้รอยยิ้มกลับมา “เสี่ยวซุน ถ้าว่างก็มาใหม่นะ แม่ผมคิดถึงคุณ”เฉียวซุนพยักหน้าเธอเมินลู่เจ๋อ เดินตรงไปที่รถเบนท์ลีย์สีดำ เปิดประตูผู้โดยสารแล้วขึ้นรถไปลู่เจ๋อถอยหลังตามไปขึ้นรถไม่นานรถก็ขับออกไปเฮ่อจี้ถังยืนอยู่ที่เดิมอยู่นาน จนแม่ของเขาลงมาหาเขา เธอตบไหล่ลูกชาย แล้วยิ้มเบา ๆ “ไม่แปลกใจเลยที่ลูกชอบเธอ”เฮ่อจี้ถังเอามือล้วงกระเป๋า “แม่ครับ เหมือนผมจะช้าไปหนึ่งก้าว”เฮ่อหยุนจับแขนของเขาและยังคงยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็เก็บเธอไว้ในใจและช่วยเธอเมื่อเธอลำบากนะลูก...”ลู่เจ๋อขับรถเร็วมากประมาณห้านาทีต่อมา รถก็หยุดกะทันหันข้างริมถนนที่มีประชากรเบาบางพร้อมส่งเสียงเอี๊ยดเฉียวซุนนั่งเงียบเธอพูดเบา ๆ “วันนี้เป็นวันเกิดป้าเฮ่อ มันเป็นทางผ่านเขาหลังเลิกงานพอดี คุณอย่าคิดมากเลย”ลู่เจ๋อมองคืนที่มืดมิดนอกรถแล้วพูดเบา ๆ “เธอกำลังอธิบายให้ผมฟังหรือกลัวว่าผมจะจัดการกับเขา?”เฉียวซุนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันกลัวว่าคุณจะจัดการกับเขา!”ลู่เจ๋อหยิบบุหรี่ออกมาจ่อที่ริมฝีปา
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 160
ชั้นสูงสุดของลู่ซื่อกรุ๊ปเลขาฉินเคาะประตูเบา ๆ แล้วจึงเปิดเข้ามาในห้องทำงานของประธาน ลู่เจ๋อกำลังนั่งตรวจเอกสาร โดยสวมชุดสูทดูดีลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียง “เป็นยังไงบ้าง?”เลขาฉินส่ายหัว “ตอนนี้ ฉันได้พบกับผู้ช่วยของอาจารย์เว่ย เขาปฏิเสธที่จะยอมรับการสนับสนุนของประธานลู่ค่ะ เขาบอกว่าพวกเขาจะหาวิธีอื่น”ลู่เจ๋อเอนตัวลงเขาจมอยู่กับความเงียบสักพักแล้วพูดเบา ๆ “ผมเข้าใจแล้ว! คุณออกไปก่อน”เลขาฉินเห็นว่าเขาอารมณ์ไม่ดีจึงรีบออกไปและปิดประตูห้องทำงานอยู่ในความเงียบสงบลู่เจ๋อหยิบแหวนเพชรออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาแล้วจ้องมองมันอย่างเงียบ ๆเฉียวซุนไม่ต้องการรถที่เขาให้หรือยอมรับการลงทุนของเขา... เธอไม่ต้องการสวนฉินด้วยซ้ำ แม้กระทั่งเกี่ยวกับไป๋เซียวเซียว เธอก็ไม่สนใจมันอีกแล้วเธอแค่อยากจะทิ้งเขาไป เธอพูดว่า ‘อย่าทำแบบนี้เพื่อเอาใจฉันอีก ไม่ว่ายังไงเราก็จะแยกจากกัน’แต่ลู่เจ๋อไม่อยากแยกจากเธอเขาชอบเธอ เขาอยากให้เธออยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกว่าตอนจบของพวกเขาไม่ควรจะจบลงอย่างน่าหดหู่ขนาดนี้เขานั่งอยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าจรดเย็นเลขาฉินเข้ามาเพื่อจัดเอกสารให้เขาและได้ยินเจ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที 161
นั่นแหวนแต่งงานของเธอเฉียวซุนรีบมองลงมาจากหน้าต่าง แน่นอนว่ารถของลู่เจ๋อจอดอยู่ด้านล่างเขาแต่งกายด้วยชุดสีดำสูบบุหรี่ในเวลาพลบค่ำ ท่าทางของเขาดูสบายๆ ตอนที่เฉียวซุนมองดูเขา พวกเขาก็สบตากันหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็โทรมาหาเฉียวซุนเฉียวซุนหยิบมือถือขึ้นมารับสายแล้วเอ่ยปากว่า ลู่เจ๋อ มาเอาสุนัขออกไปแต่เขาพูดอย่างอ่อนโยน มันชื่อเซี่ยลี่ อายุสามเดือนแล้วเฉียวซุน คุณอยากเลี้ยงลูกสุนัขมาตลอดไม่ใช่เหรอ มันน่ารักมากเฉียวซุนอยากจะพูดอย่างอื่น แต่ลู่เจ๋อก็วางสายไปเขาหันข้างไปดับบุหรี่ มองขึ้นยิ้มให้กับเฉียวซุนแล้วหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเปิดประตูขึ้นรถแล้วออกไปเฉียวซุนจ้องมองไฟท้ายรถอย่างว่างเปล่าจนละสายตา ตอนที่เธอก้มหัวลง สุนัขก็มองมาที่เธอเช่นกัน...ดวงตาสุนัขคู่หนึ่งเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาแน่นอนว่าเฉียวซุนจะไม่เลี้ยงมันเธอเปลี่ยนเสื้อผ้ากับรองเท้าจะพาสุนัขขึ้นแท็กซี่เตรียมส่งคืนให้ลู่เจ๋อเมื่อถึงวิลล่าฟ้าก็มืดแล้วคนรับใช้ประหลาดใจเมื่อเห็นเธอกลับมา คุณนายกลับมาแล้วเหรอ คุณผู้ชายเพิ่งกลับมา ลูกหมาตัวนี้น่ารักมากไม่ว่าเฉียวซุนกับลู่เจ๋อจะทะเลาะกันมากแค่ไหน เธอก็ไม่เคยใส่อารมณ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 162
เฉียวซุนกลับมาห้องเช่าในหม้อมีผักที่ผัดอยู่ครึ่งหนึ่ง แต่เธอไม่มีกะจิตกะใจจะทำใหม่เธอนั่งอยู่ในห้องมืดโดยไม่เปิดฮีตเตอร์ แค่กอดเข่า... และก็เหม่อลอยเธอจำได้ว่าตอนที่เธอยังวัยรุ่น เธอเคยจินตนาการว่าจะแต่งงานกับลู่เจ๋อมีลูกสองคนกับลูกสุนัขหนึ่งตัวเป็นแม่ของมันได้ไหมคำพูดอันอ่อนโยนของลู่เจ๋อเหมือนมีดกรีดแทงใจเธอจนทนไม่ไหว เธอรักเขามาหกปีแล้ว เธอจะลืมมันได้อย่างไร...……เธอนั่งข้างนอกทั้งคืน เธอรู้สึกคันคอตอนฟ้าสว่างน่าจะเป็นหวัดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเสิ่นชิงโทรมาให้เธอกลับไปร่วมงานเทศกาลเฉียวซุนสะดุ้ง เทศกาลเหรอเสิ่นชิงหัวเราะ ลืมไปแล้วหรอ วันนี้เป็นวันปีใหม่ พ่อของคุณตั้งตารอคุณกลับมาตั้งแต่เช้าตรู่ ...เสิ่นชิงพูดเสียงต่ำลง ถึงปากเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาเป็นห่วงคุณอยู่ในใจสายโทรศัพท์ทั้งสองข้างเงียบไปครู่หนึ่งเฉียวซุนลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า ฉันจะกลับไปกินข้าวเที่ยงหลังจากวางสายแล้วเธอก็ไปอาบน้ำ ขณะล้างหน้า เธอก็มองดูตัวเองในกระจกลูบหน้าแรงๆ แล้วทิ้งเรื่องลู่เจ๋อไว้ข้างหลัง...ใกล้ตอนเที่ยงเธอก็มาถึงบ้านพักของตระกูลเฉียวเสิ่นชิงทำอาหารเต็มโต๊ะ เพื่อความผ่อนค
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 163
เดี๋ยวก่อน ลู่เจ๋อเรียกเธอเขาหันกลับมาหยิบเอกสารจากรถแล้วมอบให้เฉียวซุน วันพิจารณาคดีของพี่ชายคุณได้รับการประกาศแล้ว การพิจารณาคดีจะเริ่มในต้นปีหน้าเฉียวซุนหยิบมันมาอ่านหลายครั้งเธอบ่น ยังอีกตั้งนานลู่เจ๋อมองไปในดวงตาของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หลังจากการพิจารณาคดีสิ้นสุดลง คุณวางแผนที่จะยื่นฟ้องหย่าจากฉันอย่างเป็นทางการไหมเฉียวซุนไม่ตอบ แต่ก็น่าจะหมายถึงแบบนั้นสายตาของลู่เจ๋อลึกขึ้น ลมยามเย็นพัดแรงพัดผ่านผมของเขานอกจากนี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวเหมือนหิมะกับเสื้อคลุมบางสีเทาเข้มที่เคยเป็นลุคโปรดของเฉียวซุนเขามองดูเธออย่างลึกซึ้ง เราอยู่ด้วยกันมาได้สักพักแล้ว ไม่ดีเลยเหรอ หลังจากสองปีนี้เราก็มีลูกซักหนึ่งหรือสองคน เฉียวซุน พวกเราจะมีชีวิตที่ดีกว่าคู่รักของคนครึ่งโลก มันคงจะดีนะเฉียวซุนถือเอกสารไว้แน่นหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงสะอื้น มันน่าหลงไหลจริงๆ แต่ลู่เจ๋อ แบบนั้นพวกเราจะต้องจัดการใหม่ ฉันต้องซ่อนความเจ็บปวดที่ฉันต้องทนทุกข์ทรมานทั้งน้ำตา ไม่ให้คนอื่นเห็น ฉันต้องสวมหน้ากากเพื่อการเป็นคุณนายลู่ต่อไป ฉันจะต้องเป็นหมอนของคุณต่อไป ฉันต้องแกล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 164
ลู่เจ๋อถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาคุกเข่าลงด้านข้าง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าเสื้อโค้ตแล้วโทร ให้โรงพยาบาลเตรียมห้องตรวจทันที จะมีคนไข้ถูกส่งมาตอนนี้อีกด้านหนึ่งก็ตอบรับ ครับ คุณลู่ลู่เจ๋อยื่นโทรศัพท์ให้เฉียวซุนจากนั้นค่อย ๆ พยุงเฉียวต้าซวินขึ้นแล้วพาเขาลงไปชั้นล่างลิฟต์เสียจากชั้นสิบผู้ชายน้ำหนัก 70 กิโล ด้านหลังของเสื้อเชิ้ตสีขาวของลู่เจ๋อก็เปียกไปหมด เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเช็ดเหงื่อ เขาทำให้เสิ่นชิงสับสน จับหลังคุณพ่อไว้อย่าให้เขาล้มเขาให้เฉียวซุนขึ้นรถอีกแล้วให้เธออุ้มสุนัขไว้เบนท์ลีย์สีดำเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วไปยังโรงพยาบาลสำนักงานใหญ่ของลู่ซื่อกรุ๊ปในตอนกลางคืน……เนื่องจากการช่วยชีวิตจึงต้องมีทีมแพทย์ที่ดีที่สุด เฉียวต้าซวินคงไม่ได้เป็นอะไรมาก พักรักษาตัวสักวันสองวันก็ไม่เป็นอะไรแล้วเฉียวซุนก็นอนอยู่ข้างเตียงตอนกลางคืนเสิ่นชิงรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าดวงตาของเธอ ก็รู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย คุณกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะดูพ่อของคุณอยู่ที่นี่ยังมีพยาบาลด้วยเฉียวซุนเต็มใจได้อย่างไร เธอส่ายหัวเบาๆ ฉันอยากเฝ้าพ่อลู่เจ๋อทันใดนั้นก็ผลักประตูแล้วเข้าม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 165
เฉียวซุนนั่งบนตักของเขา เธอรู้สึกละอายใจกางเกงขายาวสีเทาเหมือนเหล็กสะท้อนถึงผิวที่เรียบเนียนและนุ่มนวลทำให้ผู้คนตื่นตาเมื่อลู่เจ๋อโน้มตัวเข้าหาเธอ จมูกเล็ก ๆ ของเฉียวซุนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อยเหมือนกับสาวน้อยขี้อาย ถ้าไม่ได้เป็นสามีภรรยากับลู่เจ๋อสามปีที่แล้วมาก่อน เธอคงไม่มีประสบการณ์ชายหญิงอะไรแบบนี้มาก่อน กลัวหรือไม่ชินดวงตาของลู่เจ๋อมืดกว่าตอนกลางคืน เขาจ้องมองไปที่ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแล้วถามเปล่าเฉียวซุนวางหน้าเล็กๆของเธอไว้บนไหล่ของเขาทุกครั้งที่เธอเป็นฝ่ายลุก เธอรู้สึกยอมให้กับเขาแต่โดยดี ลู่เจ๋อชอบมันมาก เขาชอบที่จะควบคุมทุกสิ่งแบบนี้ เขาชอบทุกสิ่งในร่างกายของเฉียวซุนและเสพติดมันอย่างลึกซึ้งแต่ครั้งนี้เขาไม่มีความตั้งใจที่จะครอบครองเธอเขามองเธอไปด้านข้างและสัมผัสใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยนร้อนมากจับตรงไหนก็กลายเป็นสีแดงลู่เจ๋อไม่ใช่ผู้ชายบริสุทธิ์ เขายิ่งเป็นผู้ชายที่ไม่สนใจผู้หญิง เขาอุ้มเฉียวซุนไปที่เตียงในโรงพยาบาลสีขาวให้ผมดำของเธอสยายผมอยู่ที่หมอน...การเอาใจผู้หญิงเป็นสิ่งเสพติดในคราวเดียวสีหน้าขาวๆของเฉียวซุนถูกแนบไปบนหมอนสีขาวราวกับหิมะ สีหน้าข
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 166
ตอนนี้เสิ่นชิงก็ตื่นมา เมื่อเธอเห็นลู่เจ๋อมา เธอก็ลุกขึ้นลู่เจ๋อรีบเดินเข้าไปแล้วกดไหล่ของเธอเบาๆ ฉันจะรีบไปเขาจากไปและประตูก็ได้เปิดออกเล็กน้อยแล้วปิดอีกครั้งเสิ่นชิงมองไปที่เฉียวซุน เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็ยังคงลังเลสองวันต่อมา อาการของคุณพ่อเฉียวก็เริ่มคงที่ เขาสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อในเวลานี้เฉียวซุนได้รับข่าวดีอีกครั้งคุณนายหลี่โทรมาหาเธอ เสียงของเธอราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ คุณนายลู่ ฉันไม่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นศิษย์รักของอาจารย์เว่ยจริงๆ เรื่องเป็นแบบนี้ ตระกูลหลี่ของเรามีเพื่อนที่มีเงินเยอะจนเกินไปที่รักในดนตรีดนตรีคลาสสิคด้วย ฉันลองถามเขาดูว่าสนใจจะลงทุนให้คุณไหม ลองตกลงที่จะลงทุนในตัวคุณโดยบอกว่าคุณไม่ต้องการคนอื่น ความกระตือรือร้นของคุณก็จะเทียบได้กับไก่เหล็กของเรา…เฉียวซุนประหลาดใจ จริงเหรอ เขาจะลงทุนให้เท่าไหร่คุณนายหลี่พูดตัวเลขอย่างใจเย็น สองร้อยล้าน สิ่งนี้จะช่วยแก้ปัญหาเร่งด่วนของคุณได้ไหมเฉียวซุนดีใจมาก ยิ่งมากกว่านั้น คุณนายหลี่ ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารค่ำคุณเป็นการขอบคุณคุณนายหลี่ก็ตอบตกลงทันทีหลังจากวางสายแล้วคุณนายหลี่
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
