เมื่อเหล่าปรมาจารย์ตระกูลเจียงเห็นภาพนี้ ทุกคนต่างมีสีหน้าแข็งค้าง!“ท่านอาฉิว!”มีหลายคนรีบวิ่งไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของชายชรา พบว่าร่างของเขาได้ขาดออกเป็นสองท่อน!“มหาปรมาจารย์แรงใน! ถูกสยบได้ในฝ่ามือเดียว!”ทุกคนต่างตื่นตระหนกลุงเหยาก็ตกตะลึงเช่นกัน“มือเขาว่องไหวมาก ว่องไวจนตาเปล่ามองไม่ทัน!”แต่มีเพียงเฉินเหม่ยหลิงและจางหลันฮวาที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ พอเห็นหลิงเฟิง ความแค้นก็ทำให้พวกเธอโกรธจัด รีบพูดเหน็บแนมและด่าทอในทันที“หลิงเฟิง! แกไอ้คนขี้แพ้ที่หลบหลังผู้หญิง!”“คิดว่าพอได้เกาะลูกสาวมหาเศรษฐีได้แล้ว จะสบายไปทั้งชาติเลยหรือไง?”“บอกเลยนะ ซูเหยี่ยนอะไรนั้น ตอนนี้ถูกเจียงปี้เหวินจับตัวไปแล้ว สิ่งที่รอเธออยู่ล้วนมีแต่ความอัปยศไม่สิ้นสุด!”“หึๆ อย่างน้อยแกก็ควรจะรู้สึกภูมิใจซะหน่อย เพราะมือที่สามที่ใส่หมวกเขียวให้แกคือทายาทของตระกูลเจียงโบราณ นี่ถือเป็นเกียรติของแก!”เมื่อหลิงเฟิงได้ยินดังนั้น เขารู้สึกโกรธจนเส้นเลือดปูดออกมาบนหน้าผาก ดวงตาเต็มไปด้วยพายุหิมะ“พวกแกแม่ง! เกินไปแล้วนะ!”เขาดีดขาออกไปด้วยพลังที่น่ากลัว กระโดดขึ้นไปเหมือนพลังสายฟ้าปรมาจารย์ทางด้านการต่อสู
ซูเหยี่ยนหน้าซีดถอดสีทันที ดวงตาของเธอแดงเดือดด้วยความโกรธ พูดว่า“เจียงปี้เหวิน! แกฝันไปเถอะ! ต่อให้ฉันตายเป็นผี ฉันก็ไม่ยอมเสียตัวให้ขยะอย่างพวกแกหรอก!”พูดเสร็จ เธอก็ผลักคนหนึ่งออก แล้ววิ่งไปที่ประตูอย่างเร็วเจียงปี้เหวินเลียริมฝีปากแล้วพูด“หึหึ! เธอคิดว่าจะหนีรอดจากแดนภูเขาฝ่ามือของฉันไปได้หรือ? ไร้เดียงสาเสียจริง! ตามไป! ใครจับซูเหยี่ยนได้เป็นคนแรก ครั้งแรกของผู้หญิงคนนี้ก็เป็นของคนนั้น และฉันยังให้เงินรางวัลอีกห้าล้าน!”แรงจูงใจจากผู้หญิงและเงินตราทำให้กลุ่มคนตื่นเต้นทันที ราวกับได้รับการกระตุ้นให้เต็มไปด้วยพลัง ต่างพากันวิ่งกรูกันไปข้างหน้าเจียงปี้เหวินพูดเย้ย“เวลานี้ น่าจะจัดการไอ้ขี้แพ้ที่ชื่อหลิงเฟิงไรนั่นเสร็จแล้วสินะ? โทรไปถามดีกว่า!”แต่เมื่อโทรไปหาพวกปรมาจารย์ของตระกูลเจียงก็ไม่มีใครรับสาย ทำให้เขาแปลกใจ “พวกโง่พวกนั้นทำอะไรกัน? ทำไมไม่รับสาย!”เขาตัดสินใจส่งคนไปดูก่อนว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาคงจะคิดไม่ถึงว่าฝ่ายนั้นจะถูกกวาดล้างจนหมด!ในเวลาเดียวกันนอกประตู ซูเหยี่ยนใส่รองเท้าส้นสูงเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงบนถนนทางเดิน ไม่นานก็ถูกกลุ่มคนจรจัดที่บ้าคลั่งไล่ตา
แม้กระทั่งในมณฑลเจียงหนานก็ไม่มีคนแบบนี้อยู่!เพียงแค่ตกตะลึงชั่วครู่ เจียงปี้เหวินก็กลับมาสงบนิ่งเหมือนปกติ เขาหัวเราะเยาะและพูดว่า“ดูเหมือนว่าแกจะวิ่งได้ดีพอควร ทักษะการหนีของแกถือว่าเป็นที่หนึ่งที่สามารถหลุดพ้นจากสายตาของยี่สิบยอดฝีมือได้ โชคช่วยจริงๆ!”แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อว่าปรมาจารย์ยี่สิบคนนั้นจะถูกหลิงเฟิงฆ่าตายได้ความเป็นไปได้เดียวคือหลิงเฟิงหนีออกจากที่เกิดเหตุได้ทัน และมาถึงร้านบลูเอนแชนเทรสบาร์เพื่อช่วยคน!หลิงเฟิงยักไหล่และพูดว่า “จะพูดยังไงก็ได้ เลขาซู คุณออกไปก่อน ผมจะจัดการเรื่องที่นี่เอง”ซูเหยี่ยนเม้มปากและพูดว่า“ถ้าจะไปก็ต้องไปด้วยกัน! หลิงเฟิง ฝ่ายตรงข้ามคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณอย่างตระกูลเจียงเลยนะ! ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป นายอย่าอยู่ที่นี่เพื่อฝืนต่อไปอีกเลย ต้องเสียเปรียบแน่!”“วันนี้พวกแกสองคน ใครก็หนีไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”เจียงปี้เหวินโกรธจัด“คิดจะหนีต่อหน้าฉันเหรอ? พวกแกไม่เห็นหัวฉัน ลูกชายตระกูลเจียงเลยเหรอ!”“หลิงเฟิง ความโชคดีเมื่อกี้มันจะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวเท่านั้น! ตอนนี้มีฉันอยู่ที่นี่ ความโชคดีทั้งหมดก็ไร้ความหมาย!”เ
“ดี! ฉันจะให้เกียรติราชินีเอเล่นเกมนี้ก็ได้!”เจียงปี้เหวินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ที่นี่พวกเรามีกันหลายคน หลายชีวิต แต่ไอ้หมอนี่นั้นมีแค่ชีวิตเดียว!”“นั่นหมายความว่า เราสามารถแพ้ได้เจ็ดถึงแปดครั้งและยังคงมีโอกาสชนะ แต่ถ้าเขาแพ้เพียงครั้งเดียว เขาจะไม่มีชีวิตอีก!”และที่นี่คือบลูเอนแชนเทรสบาร์ของเอเลน่า แม้ว่าอีกฝ่ายจะแพ้แล้วต้องการกลับไป เอเลน่าก็จะไม่ปล่อยเขาไป!ซูเหยี่ยนเหงื่อตกไหลลงฝ่ามือ เธอกังวลพูดว่า“หลิงเฟิง เกมรูเล็ตของรัสเซียนี้ดูเหมือนว่าจะมีผลเท่าเทียมเหมือนกันกับทุกคน แต่จริงๆ แล้วมันไม่เป็นผลดีต่อเราเลย”หลิงเฟิงยิ้มบางๆ และพูดว่า“ไม่เป็นไร ไม่ว่าจะเป็นเกมไหน ผมก็จะชนะ!”เหตุผลก็ง่ายมาก เพราะ...เขาไม่เคยแพ้เลย!“พูดโอ้อวดไปได้!” เจียงปี้เหวินมองด้วยความดูถูก “เริ่มเกมเถอะ! ฉันทนไม่ไหวแล้วที่จะระเบิดหัวไอ้หมอนี่!”พวกเขานั่งประจันหน้ากันในทันทีเอเลน่าทำหน้าที่เป็นเจ้ามือ เธอหมุนปืนลูกโม่ 360 องศาอย่างแรง ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ปากกระบอกปืนก็ได้หยุดลงปากกระบอกปีนชี้ไปที่เจียงปี้เหวิน!สีหน้าของคนในตระกูลเจียงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว!ซูเหยี่ยนดีใจสุดขีด “ปาก
“ดังนั้นตั้งแต่แรกเริ่ม คุณก็วางแผนหลอกผมหรอกเหรอ!”เจียงปี้เหวินโกรธจนกล้ามเนื้อเกร็งทั่วใบหน้า เขาพูดด้วยน้ำเสียงโมโหว่า“อย่างนั้นเหรอ? ฉันคิดว่าแกจะรู้ทันตั้งแต่ครั้งที่สามแล้ว นึกไม่ถึงว่า แกจะโง่เง่าได้ขนาดนี้ โง่ไร้ทางช่วยจริงๆ!”เอเลน่าเอียงปากอย่างยโส“คิดจะเล่นกับเฟิงของฉัน ในเขตของฉัน แกต้องกล้าหาญพอควร! ที่ฉันปล่อยชีวิตคนของตระกูลเจียงไว้บ้าง ก็เพราะเห็นว่าแกเคยใช้บริการที่นี่มามากพอสมควร!”ซูเหยี่ยนตกใจมาก เธอเรียกหลิงเฟิงว่า “เฟิงของฉัน”? หนำซ้ำเอเลน่ายังรู้จักหลิงเฟิงอีกด้วย?!แปลกจริง! เธอเป็นคนจากประเทศเหมาสยง จะมารู้จักหลิงเฟิงที่เป็นคนจากประเทศมังกรได้อย่างไร? และดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะลึกซึ้งไม่น้อย!หลิงเฟิงยืนเงียบเมื่อเห็นเอเลน่าเข้ามา เขาก็เดาออกว่าอีกฝ่ายกำลังจะเล่นเกมอะไร เพราะผู้หญิงผมบลอนด์คนนี้ชอบหลอกล้อคนอื่นอยู่เสมอ!“เอเลน่า! ฉันอุตส่าห์ให้หน้ากับเธอ แต่เธอกลับไม่เห็นค่า! อย่าคิดว่าแค่มีภูมิหลังใหญ่โตแล้วจะหลอกฉันได้!”เจียงปี้เหวินโกรธจนควันออกหน้า“จำไว้นะ! ที่นี่ไม่ใช่ประเทศเหมาสยงของคุณ ที่นี่คือเมืองชางไห่! เมืองชางไห่เป็นดิน
เสียงหัวเราะของเจียงปี้เหวินหยุดลงทันที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนดูแย่“อะไรนะ? คุณพ่อ? เป็นไปไม่ได้! ตระกูลเจียงของเราคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณของเมืองชางไห่ ใครจะมีอำนาจสยบเราภายในไม่กี่นาทีได้!”เขาตะโกนด้วยความเหลือเชื่อเจียงฝูเทียนโกรธจัดและตะโกนว่า“ไอ้หน้าโง่! แม้ว่าเราจะเป็นอันดับหนึ่งในเมืองชางไห่ แต่ในสายตาของบรรดาผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ แม้แต่อากาศธาตุเรายังเทียบไม่ได้เลย!”“แกไปสร้างความเดือดร้อนให้กับคนใหญ่คนโตคนไหนกันแน่ ถึงได้ทำให้ตระกูลเจียงของเราเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแบบนี้!”“ฉันสั่งให้แกไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยซะ! มิฉะนั้น เราตัดขาดกัน ฉันจะตัดแกออกจากตระกูลเจียง แกจะไม่เป็นสมาชิกของตระกูลเจียงอีกต่อไป! และไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรใดๆกับตระกูลเจียงทั้งสิ้น! ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ฉันจะไม่สนอีกต่อไป!”เจียงฝูเทียนที่ปกป้องลูกชายมาตลอดแทบจะบ้าไปแล้วด้วยความโกรธเจียงปี้เหวินที่อยู่ปลายสายรู้สึกได้ว่าทุกอนูของร่างกายแทบจะระเบิดออกมาถ้าพูดถึงเหตุการณ์แต่ละอย่างที่เขาทำ หากเขาไม่ได้รับการปกป้องจากตระกูลเจียง เขาจะต้องกลายเป็นศพที่กองอยู่ข้างถนนเป็
“แกยังมีหน้ามาถามพวกเราอีกเหรอ?”เย่เจิ้งหมิงตะโกน“แกไม่รู้เหรอว่าแกทำอะไรลงไป? แกเป็นคนที่ยุยงหลิงเฟิงให้ไปทวงหนี้จากตระกูลเจียงใช่ไหม!”“ใช่ค่ะ! บริษัทอสังหาริมทรัพย์กวงเจิ้งติดหนี้เราสิบพันล้านแต่บริษัทไม่เคยคิดที่จะทวงเงินคืน หนูเลยไปทวงหนี้แทนบริษัท ไม่สมควรเหรอคะ?”เย่อวี่หลิวนั่งไขว่ห้าง มองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจเย่เจิ้งกั๋วส่ายหัวแล้วพูด “ใสซื่อจริงๆ! แกนี่มันใสซื่อจริงๆ!”“แกคิดว่า ที่บริษัทของเรายังไม่ยอมทวงหนี้สิบพันล้านนั้น เพราะกลัวอิทธิพลของตระกูลเจียงเหรอ?”“จริงๆแล้วคุณท่านตั้งใจจะเอาใจตระกูลเจียงเลยตัดสินใจแบบนี้ต่างหาก!”“เงินสิบพันล้านนี้ถือว่าเป็นของขวัญพบปะพวกเขา ที่เราต้องรักษาความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณทั้งสี่ตระกูล ก็เพื่อที่ตระกูลเย่ของเราจะได้อยู่ในเมืองชางไห่ต่อไปได้ยาวนาน!”เย่เจิ้งหมิงตะโกนเสียงดังพร้อมเคาะโต๊ะ“แต่ตอนนี้ แผนการทั้งหมดของเราถูกทำลายเพราะแกที่เป็นตัวสร้างปัญหา! เพราะเรื่องนี้ทำให้ตระกูลเจียงไม่พอใจในตระกูลเราอย่างหนัก!”“ได้ยินมาว่านายน้อยตระกูลเจียงป็นคนคืนเงินด้วยตัวเอง ฉันรู้จักเจียงปี้เหวิ
หลังจากได้ฟังคำอธิบายของทั้งสองแล้ว สีหน้าของเย่อวี่หลิวก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน“ถ้าเป็นแบบนี้ การที่หลิงเฟิงฆ่าคนของตระกูลเจียงเพื่อป้องกันตัว! เรื่องนี้เขาก็ไม่มีความผิดหน่ะสิ!”“ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันไม่เพียงแต่ไม่สามารถไล่เขาออกได้ และยังไม่สามารถส่งเขาให้ตระกูลเจียงได้อีกด้วย!”เย่เจิ้งหมิงและเย่เจิ้งกั๋วได้ยินดังนั้นก็ตะโกนด้วยความโกรธ“บ้าชัดๆ! ตอนนี้ตระกูลเจียงมาเอาผิดเราด้วยตนเอง ถ้าไม่ส่งตัวมันไป เธออยากจะให้ทั้งตระกูลเย่ต้องตายหมดเลยหรอ?”“หนูจะไปพบเขาด้วยตัวเอง! เราสามารถชดเชยในความผิด แต่ถ้าจะให้หนูส่งหลิงเฟิงไป แม้ว่าจะเสี่ยงแค่ไหนหนูก็จะสู้กับตระกูลเจียงอย่างถึงที่สุด!”เย่อวี่หลิวยืนหยัดอย่างแน่วแน่พูดจบ เธอก็กอดอกยืดหลังและก้าวออกไปด้วยความมั่นใจสีหน้าของเย่เจิ้งกั๋วไม่พอใจอย่างมาก“เย่อวี่หลิว! ไม่รู้ทำไมฉันถึงมีลูกสาวที่ดื้อรั้นแบบแกได้! ไม่มีเหตุผลจริงๆ!”“พี่ ฉันคิดว่านี่อาจเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเรานะ!”เย่เจิ้งหมิงกลับพูดจาในมุมมองอีกมุมมองหนึ่งเย่เจิ้งกั๋วตะลึง “หมายความว่ายังไง?”“ลองคิดดูสิ เจียงปี้เหวินยอมมาคิดบัญชีกับพวกเราด้วยตนเอง ถ้าไม่ส่งตัวหล
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่