“คุณชายเจียง ถ้าคุณต้องการให้เราส่งตัวหลิงเฟิงคืน เราก็ยินดี! แต่เสียใจด้วย ตอนนี้บริษัทอยู่ในการควบคุมโดยเย่อวี่หลิว! เราทำอะไรไม่ได้จริงๆ!”เห็นการแสดงของทั้งสอง เย่อวี่หลิวอดใจไม่ได้ที่จะหัวเราะเหน็บแนมและพูดว่า“จนถึงเวลานี้แล้ว ยังไม่ลืมที่จะหากำไรบนความเดือดร้อนของคนอื่นอีกหรอ! พวกคุณนี่เป็นคุณพ่อและคุณอาที่แสนดีของฉันจริงๆ!”เย่อวี่หมิงพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “หากำไรบนความเดือดร้อนอะไรกัน? เย่อวี่หลิว พวกเรากำลังช่วยบริษัทอยู่!”“ถ้าไม่ส่งตัวหลิงเฟิงคืนมา พวกเราทุกคนจะต้องตายตามไปด้วยกัน!”เย่เจิ้งกั๋วเดินไปหาเจียงปี้เหวิน พร้อมก้มตัวลงอย่างประจบประแจงและพูดว่า“คุณวางใจได้ หลิงเฟิงตอนอยู่ในบริษัทของเรา เขาเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่ง เป็นแค่ไอ้กระจอกที่ไม่มีแม้แต่ยศและอำนาจ! ”ขอแค่คุณยอมสนับสนุนพวกเราให้ปลดเย่อวี่หลิวออก พวกเราจะรีบจับตัวมันมาคุกเข่าขอโทษตรงใต้ฝ่าเท้าคุณทันที!"เมื่อเจียงปี้เหวินได้ยิน เขาโกรธจนหน้าแดงและพูดว่า“บ้าเอ๊ย! ให้เขาคุกเข่าฉัน? นี่แกอยากฆ่าฉันหรือไง! ไอ้หมา!”เขาตบหน้าเย่เจิ้งกั๋วอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ใบหน้าเขาถูกตบจนแทบจะกระเด็นไปอี
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณเย่สัญญากับผมเหรอครับ ถ้าผมทวงหนี้ได้ครบห้าพันล้าน คุณจะตอบรับคำขอของผมอย่างไม่มีเงื่อนไขไม่ใช่หรอ?”หลิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ทำไม? คุณยังไม่ได้รับเงินห้าพันล้านจากเจียงปี้เหวินเหรอ?”เย่อวี่หลิวหน้าแดงทันที เธอหลับตาตอบ “ได้รับแล้ว!”“งั้นก็ดี! ไปอาบน้ำด้วยกันไหม?”หลิงเฟิงรวบรวมความกล้า พูดคำเขาขอที่ค่อนข้างเกินขอบเขตจริงๆแล้วเขาตั้งใจจะมาพักผ่อนที่บ้านของเธอชั่วคราวแต่เพราะวันนี้อากาศร้อนเกินไป ทั้งบ้านของเธอมีแค่ห้องน้ำของคุณเย่ที่เย็นสบายที่สุด!ดังนั้น เขาก็เลยวิ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำของเธอ โดยที่ไม่คิดว่าเย่อวี่หลิวจะเข้ามาในเวลานั้นพอดี!นี่ก็ดันปะทะเข้ากับปากกระบอกปืนอย่างคุณไม่ใช่หรอ? ฟืนแห้งกับเปลวไฟอันร้อนแรง หนุ่มสาวที่อยู่กันตามลำพัง บวกกับบรรยากาศในห้องน้ำอีก!“นายให้ฉันอาบน้ำกับนาย?”เย่อวี่หลิวโกรธจนมีควันออกจากทวารทั้งเจ็ด ไอ้บ้านี่กล้าเกินไปแล้ว!ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงถอดรองเท้าและเตะเขาออกไปแล้ว!แต่ตอนนี้หลิงเฟิงรู้จุดอ่อนของเธอเธอจึงหยุดชะงักไปชั่วคราว แล้วค่อยๆ ลืมตา เห็นกล้ามเนื้อบนร่างกายของเขา รวมถึงกล้ามหน้าท้องที่เ
หลิงเฟิงสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นรองเท้าส้นสูงของอีกฝ่ายฟาดมา!“อ๊า! ท่านประธานเย่ มีอะไรก็ค่อยๆพูดจากันนะ!”อย่างไรก็ตามตอนนี้ตัวเขาเองอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน ทำให้เคลื่อนไหวได้ลำบากมากขึ้นเย่อวี่หลิว ก็แทบจะสูงพอๆกับเขา สูงต่างกันครึ่งหน้าผาก ประมาณ 178 เซนติเมตร! ทักษะการต่อสู้เธอก็เก่งมาก! เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ไม่ควรลูบหลังเสือ ยิ่งไปกว่านั้นหลังเสือนั้นยังเป็นของเย่อวี่หลิว!“บอกฉันมา เรื่องเจียงปี้เหวินนั่นมันยังไง?”เย่อวี่หลิว พูดด้วยท่าทางแข็งกร้าวและนุ่มนวลหลิงเฟิงตอบอย่างเลี่ยงๆ ว่า “คือ ถ้าผมบอกว่าผมคุยกับเขาด้วยเหตุผล แล้วเขาก็สำนึกได้ คุณจะเชื่อไหม?”เย่อวี่หลิว ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงไม่เชื่อ! แต่ตอนนี้นายรอดจากเงื้อมมือของเจียงปี้เหวินโดยไม่เป็นอะไรแน่นอนว่าไม่มีการปะทะกันเกิดขึ้น!”จากความคิดของเย่อวี่หลิว เจียงปี้เหวินเป็นบุตรชายของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณ ถ้าเขาอยากให้หลิงเฟิงตาย หลิงเฟิงก็คงไม่รอดมาถึงตอนนี้! คำอธิบายเดียวที่เป็นไปได้คือ หลิงเฟิงพูดโน้มน้าวเจียงปี้เหวินได้จริงๆ! แม้ว่ามันจะดูไม่น่าเชื่อ แต่เรื่อง
หลิงเฟิงโกรธจัด เขากำลังจะวางสายโทรศัพท์เส้าต้าไห่ก็แซกพูดอย่างลนลาน “หมอเทวดาหลิง ได้โปรดฟังผมอธิบายก่อนนะ! ที่ติดต่อคุณยามดึกดื่นเพราะลูกสาวของอีกฝ่ายอาการกำเริบ และอาการหนักกว่าที่ผ่านมา! อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ทุกเมื่อ!”“พ่อตาของผมคือโหวเฉิงเย่า อดีตนักวิจัยสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ! ท่านเคยทำคุณูปการให้กับวงการธุรกิจแผ่นชิปของประเทศ!”หลานสาวของอดีตนักวิจัยแห่งชาติ? หลิงเฟิงชะงัก เขานับถือคนแค่สองประเภทเท่านั้น หนึ่งคือทหาร และอีกหนึ่งคือนักวิทยาศาสตร์ นอกเหนือจากนั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้มีอิทธิพล ศิลปิน หรือคนดังในโซเชียล ในสายตาของเขาคือขยะที่ไม่สามารถรีไซเคิลได้ ต้องหลอมใหม่อย่างเดียวเท่านั้น! “ถ้าเป็นหลานสาวของโหวเฉิงเย่า ถือว่าคุ้มค่าที่ผมจะออกแรงช่วย”หลิงเฟิงกล่าว”คุณเอารถจอดรอข้างนอก อีกสิบนาทีผมจะออกไป!”“ครับ! ขอบพระคุณหมอเทวดาหลิงมากครับ!”เส้าต้าไห่ตื้นตันใจมากไม่กี่นาทีต่อมา หลิงเฟิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เขาเดินออกไปอย่างระมัดระวังแต่เขาไม่รู้ว่า เย่อวี่หลิว เฝ้าจับตามองเขาจากชั้นบนตลอด เธอมองแผ่นหลังของเขาที่กำลังเดินออกไปด้วยแววตาเป็นประกาย ริมฝีปากเ
เส้าต้าไห่ตกใจแทบสิ้นสติ เพราะรู้ดีว่าโหวเฉิงเย่ากำลังโมโหเรื่องอาการป่วยของหลานสาวอยู่เขารีบเข้ามาไกล่เกลี่ย"ท่านพ่อตาโหว! หมอเทวดาหลิงแค่ล้อเล่นเท่านั้น ท่านมีประสบการณ์มากมาย คงไม่ซื้อของปลอมกลับมาแน่ๆ!"แต่หลิงเฟิงกลับมองไปข้างๆ และพูดว่า“เขาน่ะหรือที่มีประสบการณ์มากมาย? ซื้อของปลอมด้วยเงินสี่สิบล้าน เป็นคนโง่เขลาโดยแท้!”เส้าต้าไห่ยิ้มแห้ง คิดในใจ แย่แล้ว! โหวเฉิงเย่าโกรธจนควันออกหู เขาตะโกนอย่างดุเดือด“ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากทำให้แกลำบากใจ แต่แกกลับยั่วยุฉันครั้งแล้วครั้งเล่า!”“พิสูจน์ให้ฉันดูซะ ว่าภาพวาดนั้นเป็นของปลอม ไม่เช่นนั้น อย่าว่าแต่ขาข้างเดียวเลย แกต้องเป็นข้ารับใช้อยู่ที่บ้านตระกูลโหวเป็นปี!"เส้าต้าไห่อ้อนวอน“ท่านพ่อตาโหว หมอเทวดาหลิงเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้ ท่านจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะครับ!”“ต้าห่าย อย่าเสร่อเรื่องนี้ให้มากนัก ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”โหวเฉิงเย่าพูดด้วยสีหน้าเข้มขรึม ไม่สนใจคำวิงวอนของเส้าต้าไห่เลย ภาพวาดสาวรับใช้ในวังเป็นของสะสมที่เขาภาคภูมิถึงที่สุด ทุกครั้งที่มีแขกมาเยือน เขาจะนำออกมาแสดงต่อหน้า แต่ตอนนี้กลับถู
ฝ่ายตรงข้ามเมื่อเห็นหลิงเฟิง ก็เหมือนนกอินทรีที่เห็นกระต่าย เธอรีบกระโจนเข้าหาทันที! หลิงเฟิงคว้าตัวไว้ทันในอ้อมกอดพร้อมกับหมุนร้อยแปดสิบองศา เขาจี้สกัดจุดเพื่อให้เธอสงบลง เธอล้มลงกับพื้นพร้อมกับหายใจหอบ ทุกคนที่เห็นต่างพากันทึ่ง “หมอเทวดาหลิง สถานการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน กรุณาช่วยรักษาเธอด้วย!” เส้าต้าไห่พูดอย่างตะกุกตะกัก โหวเฉิงเย่าถึงกับแสดงสีหน้าเจ็บปวด เขาพนมมืออ้อนวอน “ท่านหลิง ก่อนหน้านี้ผมเสียมารยาท ภาพวาดสาวรับใช้ในวังนี้เป็นของปลอมจริงๆ ผมยอมรับ! ตอนนี้ได้โปรดช่วยฮุ่ยฮุ่ยด้วย!” “ผมมีหลานสาวเพียงคนเดียวคือโหวฮุ่ยฮุ่ย เธอเป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลโหว เธอห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด!”หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดเบาๆ “ไม่ช่วย!” “เมื่อครู่ยังพูดว่าจะหักขาผมข้างหนึ่งอยู่เลย และยังจะให้ผมเป็นทาสที่บ้านตระกูลโหวอีกหนึ่งปี อีก ด้วยท่าทีวู่วามแบบนี้ยังคิดจะให้ผมช่วย? คิดว่าผมเป็นแม่พระในละครเหรอ?”“แต่...จิตใจของแพทย์เปรียบเสมือนพ่อแม่!” “ช่างหัวจิตใจของพ่อแม่ไปเถอะ! ผมช่วยเฉพาะคนที่สมควรช่วย!” หลิงเฟิงปฏิเสธทันที “ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนดี ดังนั้นการจะมาบังคับ
“ใช่แล้ว เขาเป็นอาจารย์ของฉัน ฉันเรียนรู้ในสำนักของเขามานานกว่าสิบปี เพิ่งจะกลับมาเมื่อไม่นานนี้”เมื่อซ่างกวนเม่ยเอ่ยถึงปรมาจารย์หมอกุ้ยกู่ คำพูดของเธอก็ดูเต็มเปี่ยมไปด้วยความภูมิใจอย่างล้นหลาม!เธอรู้ดีว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีสิทธิ์เป็นศิษย์คนโปรดของหนึ่งในสิบแพทย์ที่ดีที่สุดของประเทศมังกร! เธอจึงเหนือกว่าคู่แข่งไป 99%!จ้าวมู่เสวี่ยตอบอย่างจริงจัง“ท่านลุงโหว หนูได้ข่าวเรื่องอาการป่วยของฮุ่ยฮุ่ย หนูกังวลเรื่องอาการของเธอมาก! ดังนั้นหนูเลยไปหาซ่างกวนเม่ยเพื่อมารักษาเธอ!”จ้าวมู่เสวี่ยและโฮ่วฮุ่ยฮุ่ยเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็ก ความสัมพันธ์ของทั้งสองแน่นแฟ้นเสมอมาหลิงเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ปรมาจารย์หมอกุ้ยกู่? อ้อ! ฉันจำได้แล้ว ตาแก่ที่เคยคุกเข่าขอร้องให้ฉันรับเขาเป็นศิษย์เมื่อสามปีก่อนนั่นหรอ? ภายหลังฉันทนไม่ไหวแล้ว จึงโยนตำราการแพทย์ที่ไม่ใช้แล้วให้เขาไปไม่คิดว่าว่าตาแก่นั้นจะมีชื่อเสียงใหญ่โตได้ขนาดนี้?เหมือนจะชื่อว่าปรมาจารย์หมอกุ้ยกู่อะไรซักอย่าง!โหวเฉิงเย่าดีใจมาก:“มู่เสวี่ย ฮุ่ยฮุ่ยมองคนไม่ผิดไปจริงๆที่ได้เพื่อนดีอย่างเธอช่วยจัดการ! คุณซ่างกวนช่วยรีบรักษาหลานสาวของผม
“นี่มัน..."แม้แต่เส้าต้าไห่เองก็เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจหรือว่าก่อนหน้านี้ เรื่องหลิงเฟิงเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ? นึกถึงการกระทำที่ไม่ค่อยเข้าท่าของหลิงเฟิงแล้ว มันทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้จริงๆกลับกันหลิงเฟิงแทบไม่ใส่ใจ เขายักไหล่“ผมไม่สน! งั้นพวกคุณก็ให้คุณซ่างกวนอะไรซักอย่างนั่นรักษาไปก็แล้วกัน ผมจะกลับไปนอน!”ปล่อยวางความรู้สึกที่อยากช่วยเหลือ เคารพในโชคชะตาของผู้อื่นมองดูแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่เดินจากไป เส้าต้าไห่ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ พยายามหลายครั้งที่จะวิ่งไปขวางอีกฝ่าย แต่ถูกโหวเฉิงเย่าจับไหล่ไว้แน่น“ต้าไห่ก็แค่พวกต้มตุ๋น ปล่อยเขาไปไม่ดีกว่าหรือไง ในเมื่อพวกเราตอนนี้มีคุณซ่างกวนแล้ว เราก็ไม่ต้องการเขาอีก”จ้าวมู่เสวี่ยมองดูหลิงเฟิงที่จากไป ไม่รู้ทำไมในใจเธอกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย“แปลกจริง ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่ดีใจได้นะ? เพราะไอ้หมอนั่นนะเหรอ? ไม่สิ ไม่คุ้มค่า!”จ้าวมู่เสวี่ยกัดฟันแน่น เธอตัดสินใจด้วยความแน่วแน่ในใจส่วนซ่างกวนเม่ยอุ้มโหวฮุ่ยฮุ่ยขึ้นมาด้วยความมั่นใจ และพูดอย่างใจเย็น “ท่านโหว เศรษฐีเส้า พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ให้เวลาฉัน 20 นาที รับรองว่าหายเป็นปลิดทิ้งแน่น
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่