ตอนที่ 5 อาบน้ำ / เฮียมังกร
"คุณจัดของไปก่อนแล้วกัน ผมขออาบน้ำก่อน" ดูจากข้าวของของเธอคงใช้เวลาจัดเข้าที่อีกนาน ไม่รู้อะไรเยอะแยะเต็มไปหมด ผมก็ไม่ได้ดูหรอกตอนหยิบ แค่กวาดๆมาเจออะไรขวางหน้าก็หยิบมาหมด
"ไม่เอาฉันจะอาบก่อน" จะทำยังไงดี ฉันไม่อยากให้เขาเห็นร่างกายของฉัน
"งั้นก็รีบๆเลย ดึกแล้วผมง่วง"
"ชุดล่ะ ฉันจะเอาเข้าไปเปลี่ยนที่ด้านใน"
"ในตู้...อยากได้แบบไหนไปหาเอา" เมื่อเจ้าของเขาอนุญาตแล้ว ฉันจึงเดินไปหาเสื้อผ้าในตู้ ระหว่างนั้นได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ
"ไหนบอกว่าจะให้ฉันอาบก่อนไง" ฉันตะโกนถาม
"กว่าครูจะหาตัวที่ถูกใจได้ ผมก็อาบเสร็จพอดี" เขาตะโกนกลับมา ชิ! หาว่าฉันเรื่องมากสินะ ฉันรีบเดินไปกดสวิตช์ไฟปิด ฉันไม่อยากให้เขาเห็นร่างกายของฉัน
"นี่ครู! เล่นอะไรเนี่ย"
"ฉันไม่อยากให้คุณเห็นร่างกายของฉัน"
"เอาที่สบายใจเลย..." ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าออกแล้วเริ่มอาบน้ำ ถึงในห้องน้ำจะไม่มีแสงสว่างแต่แสงไฟด้านนอกมันก็สาดส่องเข้ามาอยู่ดี ผมรีบอาบให้เสร็จๆ แล้วรีบออกจากห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอว...ไม่ได้ๆพันช่วงหน้าอกเอาไว้แล้วเดินออกไป
"เสื้อผ้าครูล่ะ"
"โน่นค่ะ ฉันเตรียมไว้ให้แล้ว" ถึงตาฉันเข้าไปอาบน้ำบ้างแล้วสินะ...เฮ่อ ใจเต้นแรงยิ่งกว่าอะไรดี นี่ฉันกลัวหรือว่าตื่นเต้นกันแน่นะ
"ฉันจะปิดไฟอาบน้ำ" ผมหันไปมองคนพูด...แล้วจะมาบอกทำไม!
"ปิดไฟก็ดี บ้านผมมีทั้ง จิ้งจก ตุ๊กแก แมลงสาบ ครูจะได้มองไม่เห็น น่าจะสบายใจขึ้น"
"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว เปิดดีกว่า" นึกว่าจะแน่!
"ฟอกสบู่ด้วยล่ะ ไม่ใช่วิ่งผ่านน้ำ" เธอเข้าห้องน้ำไปสักครู่ ผมก็ได้ยินเสียงตัวเองบ่นๆว่า...
"อี๋...น่าเกลียด ขนก็หน๊าหนา..." ผมไม่ได้สนใจเสียงบ่นของเธอ จัดการหยิบเสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้ให้สวมใส่จนเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงไปบนเตียงนุ่มๆของตัวเอง
ฉันถอดเสื้อผ้าออก แต่คงเหลือกางเกงในตัวจิ๋วเอาไว้ ไม่กล้าถอดออกจนหมด แค่นี้ก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว คนอะไรตัวทั้งหนาทั้งแข็ง ขนขา ขนรักแร้เต็มไปหมด ดีที่หน้าอกไม่มีขน ผิวด้านในค่อนข้างขาว ผิดกับสีผิวใบหน้า ลำคอ แขนและขาอย่างสิ้นเชิง แสดงว่าเขาเป็นคนผิวขาว ผิวสีคล้ำคงเป็นเพราะทำงานตากแดดตากลม เป็นจังหวะที่ฉันหันไปเจอมีดโกน โกนหนวดของเขาพอดี ฉันจึงจัดการกำจัดขนจนเตียน
ส่วนตรงที่มังกรน้อยนอนอยู่ฉันคงไม่กล้าไปแตะต้องมัน กลัวมันกัดเอา! ฉันใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร เสร็จแล้วก็สวมเสื้อผ้าออกมาเลย เป็นกางเกงขายาวกับเสื้อคอกลมแขนสั้น ความรู้สึกเหมือนยืมเสื้อผ้าคนอื่นใส่ยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็จำใจที่ต้องใส่มันเพราะไม่ใช่แค่เสื้อผ้าที่ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของฉันแต่เป็นร่างกายแข็งๆนี้ของเขาด้วย
“นี่คุณ!” ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ เสื้อผ้าที่ฉันวางไว้ให้เขาใส่ ทุกชิ้นหายไปหมดแต่ยกเว้นบรา มันยังวางอยู่ที่เดิม
“เสียงดังอีกแล้วนะ อะไรอีกล่ะ”
“ไปใส่เสื้อในเลย ฉันไม่เคยทำตัวทุเรศแบบนี้นะ” แค่ไม่ใส่เสื้อในนอนทุเรศตรงไหน ผมไม่เข้าใจ
“จะนอนแล้วไม่ต้องใส่หรอก มันอึดอัด” รัดเอาไว้แค่ตอนกลางวันก็อึดอัดจะแย่ ยังจะให้รัดตอนนอนอีกเหรอ ใครมันจะไปนอนหลับ
“จะบ้าเหรอ ยังไงคุณก็ต้องใส่!”
“ผมใส่ไม่เป็น”
“คุณคงจะถนัดแต่ถอดสินะ”
“ครูรู้ได้ยังไง” ผมตอบกลับไปแบบขำๆ
“อี๋! ไอ้บ้า...”
“เอาน่า...นอนกันเถอะผมง่วงแล้ว จะนอนด้วยกันมั้ย มาๆผมแบ่งที่ให้นอน”
“คุณเป็นผู้ชายควรลงไปนอนข้างล่างสิ” พูดเสร็จเม้มปากแน่นเหมือนจะลืมอะไรบางอย่างไป
“ก้มดูตัวเองก่อนมั้ย ตอนนี้ผมเป็นผู้หญิง”
“ฉันไม่มีวันนอนเตียงเดียวกับคุณ!” พูดอย่างเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมจะต้องสะบัดหน้าด้วย สงสารคอตัวเองจริงๆ
“แล้วแต่นะ...ห้องออกจะกว้างเลือกที่นอนเอาเองแล้วกัน ยังไงก็ระวังแมลงสาบด้วยล่ะ มันจะเข้าหูผม” ผมแค่พูดแกล้งเธอเล่นเท่านั้น แค่อยากในนอนสบายๆด้วยกัน อีกอย่างผมไม่อยากให้ร่างกายตัวเองลำบาก
“ห๊ะ! แมลงสาบเหรอ” และแล้วคนที่บอกว่าไม่อยากนอนร่วมเตียงเดียวกับผมก็กระโดดขึ้นมาอยู่บนเตียงแบบกะทันหัน
“ไหนบอกว่าไม่อยากนอนเตียงเดียวกับผมไง”
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” ครูเป็นคนแบบนี้นี่เอง!
“คุณยังนอนไม่ได้นะ”
“อะไรอีกล่ะ”
“ใบหน้าของฉันต้องทาครีมก่อนนอนทุกคืน ผิวก็ด้วย” เรื่องมากจริงๆ หน้าผมไม่เคยทาครีมก็ยังอยู่มาได้ สิวสักเม็ดก็ไม่เคยมี
“เว้นไปวันนึง วันนี้ดึกแล้ว”
“นอนเฉยๆ ฉันทาให้” ว่าแล้วเธอก็เดินลงจากเตียงไป แล้วกลับมาพร้อมกับกระปุกครีมในมือ ซึ่งมันไม่ใช่แค่กระปุกเดียว จากนั้นเธอก็เริ่มจัดการเช็ดและทา อะไรบ้างผมก็ไม่รู้ ประมาณสามอย่าง
ผมหลับตานอนให้เธอทาอย่างสบายใจมันเย็นๆ จากนั้นก็เป็นแขนและขาถูกชโลมด้วยครีมถนอมผิว กลิ่นหอมมากเลย อยากทำอะไรก็ทำเพราะนี่มันร่างกายของเธอ
“เป็นผู้หญิง ทำไมถึงได้ลำบากขนาดนี้” ผมบ่นพลางมองดูเธอทำโน่นทำนี่ จะนอนก็ยังนอนไม่ได้
“ห้ามเอาร่างกายของฉันไปตากแดดเด็ดขาด ก่อนออกนอกบ้านก็ต้องทาครีมบำรุงกับกันแดดด้วย...เข้าใจมั้ยคะ”
“ไม่เข้าใจ ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้”
“แต่ตอนนี้คุณกำลังใช้ร่างกายของฉันอยู่เพราะฉะนั้นคุณก็ต้องช่วยดูแลมันแทนฉันด้วย”
“เสร็จหรือยังล่ะ ง่วง...”
“เสร็จแล้วค่ะ นอนได้ ปกติฉันจะต้องเข้านอนไม่เกินสี่ทุ่ม วันนี้เกินมาเยอะแล้วนอนเถอะ” เป็นผู้หญิงมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ หรือมีแค่ยัยนี่คนเดียว ดีนะที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ คุณครูยังได้หยุดสองวัน มีเวลาเตรียมตัว ผมหวังว่าจะได้ร่างกายของตัวเองกลับคืนมาโดยไว
ส่วนผมบนศีรษะที่ชื้นน้ำฝนตอนนี้มันแห้งแล้ว ไม่มีใครสระเพราะกลัวว่ากว่าจะได้นอนจะดึกเกินไปตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เอาไว้สระพรุ่งนี้แล้วกัน
ในขณะที่ผมหลับไปแล้ว แต่ดันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะคนข้างๆนอนพลิกตัวไปพลิกตัวมา สงสัยเธอจะนอนไม่หลับ
“ครูเป็นอะไร...นอนไม่หลับเหรอ”
“ค่ะ ฉันเครียด”
“ปล่อยวางเถอะ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ แค่รอเวลา”
“ฉันกลัว...กลัวว่าจะไม่ได้กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก”
“เอาน่า อย่างน้อยเราก็ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ยังไม่ได้ไปไหนสักหน่อย เรายังสามารถมองดูคนที่เรารักได้ แค่อาจจะมีใครบางคนเล่นตลกกับชีวิตของเราอยู่ก็ได้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเชื่อผม”
“คุณคิดแบบนี้เหรอคะ”
“นอนเถอะ อนาคตไม่มีใครรู้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ หลับให้สบายพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”
“ค่ะ”
ตอนที่ 6 ลงเรือลำเดียวกัน / เฮียมังกรเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนกร้องเสียงไก่ขันดังจอแจไปหมด ไม่ได้รำคาญแต่กลับรู้สึกว่าเสียงของมันไพเราะฟังเพลินดี ได้ยินเสียงแล้วอยากเห็นตัวของมันจัง ส่วนเสียงวัวก็ร้องแข่งกับไก่และนกเช่นกันแต่เสียงของมันดังอยู่ไกลๆ“ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าแปรงฟันสิ วันนี้ครูต้องเรียนรู้งานของผม ช่วงบ่ายแดดร้อนผมจะมาเรียนรู้งานของครู”“ค่ะ”ผมเดินเช็ดหน้าออกมาจากห้องน้ำ เห็นเธอกำลังชะโงกหน้าออกไปดูอะไรสักอย่างทางหน้าต่าง“มองอะไร” ผมเดินมาที่หน้าต่างตรงที่เธอยืนอยู่ แล้วจึงชะโงกหน้าออกไปดูบ้าง...ไม่เห็นจะมีอะไรเลย“มองหาตัวนกค่ะ เสียงของมันดังจอแจไปหมด ฟังแล้วเพราะดี”“ชนบทก็แบบนี้แหละ นกกาเหว่าร้องเสียงดังขนาดนี้ สงสัยจะมีผลไม้สุกคาต้น”ผมคิดว่านอกจากนกนอกบ้านแล้ว นกเขาในบ้านก็ตื่นเช่นกัน เพราะมันเป็นธรรมชาติของผู้ชาย ผมจะไม่พูด จะไม่ถามและจะไม่บอก ให้เธอเรียนรู้ร่างกายของผู้ชายเอาเอง เพราะผมเองก็ต้องเรียนรู้ร่างกายของผู้หญิงเช่นกัน“ที่นี่ปลูกผลไม้ด้วยเหรอคะ” ฉันนึกว่าเขาเลี้ยงแต่วัว“มีกล้วยกับมะม่วง ปลูกไว้เอาร่ม มีผลก็กินไม่ต้องไปซื้อเขา ด้านห
ตอนที่ 7 เพื่อนสนิท / เฮียมังกร“คุณๆ ใครมาก็ไม่รู้ ทำยังไงดี” ยัยเตี้ยวิ่งหน้าตาตื่น มือถือไม้กวาดเข้ามาหาผมในห้องครัว“ใคร...” ผมหันไปขมวดคิ้วถาม พร้อมกับมองคนที่เดินตามหลังน้ำมนต์มาติดๆ อ่อนึกว่าใคร...“ไอ้กร มึงวิ่งหนีกูทำไม เห็นหน้ากูทำเหมือนเห็นผีไปได้” ผมหันไปมองหน้าตัวเอง ผมก็ว่าแบบที่ไอ้หมอมันพูดนั่นแหละ ยัยเตี้ยนี่ทำหน้าหล่อๆของผมหมดสภาพเลย“ไอ้หมอพนาเพื่อนผมเอง” ผมกอดคอน้ำมนต์ให้โน้มตัวลงมา แล้วพูดอยู่ที่ข้างใบหูคุยกันได้ยินแค่สองคน เนื่องจากร่างยัยเตี้ยนี่ต่ำกว่าผมมาก“มาทำไมแต่เช้า” น้ำมนต์ในร่างของมังกร ตอบกลับไป โดยที่ไม่รู้เลยว่า...“อะไรกัน ก็เมื่อวานมึงเป็นคนบอกเองว่าให้กูมาแต่เช้า มีผู้หญิงแล้วลืมเพื่อนเลยเหรอวะ” อ้าว...แล้วฉันจะพูดอะไรต่อดีล่ะ ฉันหันไปมองหน้าเจ้าของร่าง ที่กำลังดาวไข่อยู่บนเตาท่าทางไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนมากนัก“พามันไปหาที่นั่งก่อนไป เดี๋ยวไข่ไหม้” ผมพูดเสียงดังได้ยินกันทั้งหมด ผมคิดว่าผมควรจะบอกความจริงเรื่องนี้กับไอ้หมอ เพราะมันเป็นเพื่อนสนิทของผม มันมักจะเข้าออกที่ฟาร์มของผมเป็นประจำ อย่างน้อยจะได้ไหว้วานให้มันช่วยดูแลน้ำมนต์ให้ รวมถึงร่างของผม
ตอนที่ 8 เข้าฟาร์ม / เฮียมังกร“ไอ้หมอ...อาหารฝีมือกูเป็นยังไงบ้าง” มังกรอยากยืนยันตัวตนอีกครั้งจึงเอ่ยถามเพื่อนถึงรสชาติของอาหารที่ตัวเองทำ“อือ...เหมือนเดิม ตกลงเรื่องบ้านี่ มันเกิดขึ้นจริงๆเหรอเนี่ย” หมอพนามองหน้าเพื่อนรักที มองหน้าคุณครูน้ำมนต์ที ในใจยังไม่อยากจะเชื่อ แต่ความรู้สึกมันกลับบอกว่าใช่“มันอาจจะอธิบายยากนะเว้ย แต่มันเป็นเรื่องจริงแน่นอน กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”“คุณครูฝีมือทำกับข้าวเพื่อนผมอร่อยมั้ยครับ” หมอพนาเห็นน้ำมนต์กินเอาๆจึงชวนคุย“อร่อยค่ะ ร่างกายเพื่อนคุณนี่ดีนะคะ กินได้เยอะดี ฉันยังไม่อิ่มเลย” ปกติเธอกินนิดๆหน่อยๆก็อิ่มแล้ว“ก็ว่าอยู่ทำไมวันนี้กินไปหน่อยเดียวก็อิ่มซะแล้ว ลืมนึกไปเลยว่ากระเพาะยัยเตี้ยนี่คงเล็กเท่าเม็ดถั่ว”"ว่าฉันอีกแล้วนะ!" น้ำมนต์ขึงตาใส่มังกรทันที ชอบว่าเธอเตี้ย ทำเอาหมอพนาต้องรีบปรามก่อนที่ทั้งสองจะทะเลาะกันอีก“รีบๆกิน เสร็จแล้วจะได้เข้าไปดูฟาร์ม แล้วจะให้กูบอกกับทุกคนว่าเป็นผัวเมียกัน ทะเลาะกันตลอดเวลาแบบนี้ ใครมันจะเชื่อวะ" จบประโยคของคุณหมอ บนโต๊ะอาหารนั่งทานกันไปเงียบๆ พออิ่มกันเรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวออกจากบ้าน“คุณ
ตอนที่ 9 ดูแลตัวเอง / เฮียมังกร“ครู...ผมปวดขามากเลย ขอพักก่อนแป๊บนึงนะ” หน้าที่ของผมคือต้องไปทำอาหารต่อ ซึ่งตัวผมเองก็หิวแล้วด้วย“ฉันนวดให้เอามั้ย”“เอาดิ หายเมื่อยแล้วจะไปทำกับข้าวให้กิน”“ฉันนวดให้ตัวเองย่ะ ไม่ได้คิดจะนวดให้คุณสักหน่อย” เห็นตัวเองแล้วสงสาร ส่วนฉันในร่างนี้ สบายมากเลย ร่างกายนี้แข็งแรงทนแดดทนฝน“ครูจะนวดให้ตัวเองหรือนวดให้ผมก็แล้วแต่จะคิดเลย” น้ำมนต์ค่อยๆวางมือลงไปบนขาของมังกรจากนั้นจึงออกแรงบีบภาพที่เห็นคือเฮียมังกรกำลังนวดขาให้เมีย สถานที่ก็คือหน้าบ้าน คนนอกไม่สามารถเข้ามาในฟาร์มได้ก็จริงแต่คนงานที่ผ่านไปผ่านมาเห็น เริ่มพูดกันไปต่างๆนานา ซึ่งภาพแบบนี้สำหรับเฮียมังกรเพลย์บอยประจำหมู่บ้านนวดขาให้ผู้หญิงคงหาดูได้ยาก“ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่าร่างกายผู้ชายมันดีอย่างนี้นี่เอง เดินทั้งวันก็ยังไม่เมื่อย แข็งแรงพอๆกับวัวในฟาร์มเลย” หลอกด่ากันชัดๆ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ!“ให้มันน้อยๆหน่อย นวดไป! คนมันจะแข็งแรงไม่เกี่ยวกับร่างกายผู้หญิงหรือร่างกายผู้ชายหรอก มันอยู่ที่ว่าครูคงไม่เคยออกกำลังกายเลยมั้ง ร่างกายถึงได้เหนื่อยง่ายแบบนี้”“จะว่าไปฉันก็ไม่เคยออกกำลังกายจริงๆนั่นแหละ เป็
ตอนที่ 10 ตุ๊กแกตัวใหญ่ / เฮียมังกร"ตะ ตะ ตะ ตุ๊กแก!" ในขณะที่ฉันนั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นและกำลังคิดหาวิธีกลับไปเป็นเหมือนเดิม อยู่ๆเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมาจนฉันตกใจ“เสียงตัวอะไร!” มันส่งเสียงร้องอีกครั้ง"ตะ ตะ ตะ ตุ๊กแก!" ชัดเลยครั้งนี้ เสียงร้องยังดังขนาดนี้ ตัวของมันคงต้องใหม่มากแน่ๆ“คุณ...คุณมังกร” ฉันกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วเขย่าแขนคนที่กำลังนอนหลับอย่างสบายทันที“อื้อ...คนจะนอน”“ตัวอะไรมันร้องน่ะ ใช่ตุ๊กแกหรือเปล่า” เสียงของมันดังกังวานกึกก้อง ฟังแล้วขนลุกน่ากลัวมาก ฉันไม่ชอบเสียงอะไรแบบนี้เลย“ใช่มั้ง...” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงติดรำคาญสุดๆ“ฉันกลัว...มันอยู่ในห้องนี้หรือเปล่า” ฉันพยายามกวาดสายตามองหาตัวของมันแต่ก็ไม่เจอ ซึ่งความรู้สึกของฉันมันบอกว่าอยู่ใกล้ๆแถวนี้แหละ“มันน่าจะอยู่บนฝ้า ลงมาไม่ได้หรอก ครูนอนเถอะ” และแล้วเขาก็หันหลังให้พร้อมกับใช้ผ้าห่มคลุมศีรษะแล้วหลับต่อ...แล้วฉันล่ะ!"ตะ ตะ ตะ ตุ๊กแก!" ทำไมร้องถี่จังวะ! คนยิ่งกลัวๆอยู่“มันจะมุดฝ้าลงมากัดคอฉันมั้ยเนี่ย” ก็คนมันกลัวความคิดก็เลยเตลิดไปไกล“คงไม่ซวยขนาดนั้นมั้ง นอน! นอน! นอน!” ฉันรีบสอดตัวเข้าไปในผ
ตอนที่ 11 ปวดท้อง / เฮียมังกรกินข้าวเช้าด้วยกันเสร็จ เฉาะมะพร้าวดื่มน้ำกันคนละลูกแล้วจึงขับรถออกไปตลาด ซึ่งระยะทางยี่สิบกว่ากิโล ถือว่าค่อนข้างไกลพอสมควรที่จริงแถวๆบ้านก็มีร้านค้า แต่ของที่ต้องการมันมีไม่ครบเท่ากับไปซื้อในตัวอำเภอ ที่นั่นมีตลาดสดขนาดใหญ่และร้านค้าให้เลือกซื้อของได้หลากหลายน้ำมนต์ที่อยู่ในร่างของผม เดินกินข้าวเหนียวหมูปิ้งอย่างสบายใจ “ครู...ผมปวดท้อง ไม่รู้เป็นอะไร” เดินซื้อของอยู่ดีๆ อยู่ๆผมก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา“ปวดตรงไหน ปวดยังไง”“รู้สึกปวดหน่วงๆตรงนี้” ผมคลำมาที่ท้องน้อยของเธอ“น่าจะเป็นเมนส์มั้ง” คำพูดและท่าทางสบายๆของเธอ แต่เมื่อผมได้ยินกลับรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มาก จากที่ปวดหน่อยๆ ตอนนี้เริ่มมีอาการหนักขึ้นกว่าเดิม“ห๊ะ! เป็นเมนส์!” ผมยังไม่ได้เตรียมใจกับเรื่องนี้เลย แต่ก็รู้แหละว่าผู้หญิงจะต้องมีวันนั้นของเดือน แค่ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ เหมือนสวรรค์กำลังกลั่นแกล้ง“พูดเบาๆสิคุณ”“นี่ผมต้องเป็นเมนส์แทนคุณด้วยเหรอเนี่ย ชีวิต!!” หมดกันชีวิตผม เมื่อก่อนผมคงทำกรรมกับผู้หญิงเอาไว้เยอะ ถึงได้มาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้“ไม่ต้องตื่นเต้นน่า มันเป็นธรรมชาติของผู้หญิง” ธรร
ตอนที่ 12 ทำงานวันแรก / เฮียมังกรเช้าวันจันทร์ที่แสนจะขมขื่นของผม ผมต้องไปทำงานที่ไม่ถนัด แต่ในความโชคร้ายของผมก็ยังคงมีความโชคดีอยู่บ้าง นั่นก็คือผมเป็นคนพื้นที่ คุณครูเกือบทุกคนในโรงเรียนก็เป็นคนพื้นที่ ซึ่งนั่นก็แปลว่าผมรู้จักคุณครูและเด็กๆถึงอาจจะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตามส่วนน้ำมนต์ เธออยู่แต่ในฟาร์มจะทำตัวแปลกๆไปบ้างก็คงไม่เป็นไร อีกอย่างผมโทรฝากไอ้หมอเอาไว้แล้วว่าถ้ามีเวลาก็ช่วยเข้ามาดูหน่อย ส่วนเรื่องงาน ผมมีคนทำงานประจำตามหน้าที่อยู่แล้ว“ครู...วันนี้ใส่ชุดอะไร”“วันจันทร์ ใส่ชุดสีกากีค่ะ”“นี่ผมจะต้องใส่กระโปรงจริงๆเหรอเนี่ย”“ทำไมคะ ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงนะ แล้วเวลาเดินก็ช่วยรักษาภาพลักษณ์ใบหน้าสวยๆให้ฉันด้วย”“รู้แล้วน่า...”“รู้แล้วก็ดีค่ะ”“นั่งลงค่ะ ฉันต้องแต่งหน้าทำผมไปทำงาน จะกระเซอะกระเซิงไปทำงานแบบนี้ไม่ได้”“หน้าครูก็ออกจะดี ไม่ต้องแต่งก็สวยแล้ว”“ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่มั่นใจ ฉันไม่เคยหน้าสดออกจากบ้าน”“เป็นผู้หญิงทำไมถึงได้ลำบากขนาดนี้ หน้าสดผิดอะไร”“นั่งเฉยๆเถอะค่ะ หน้าสวยๆของฉันครีมกันแดดห้ามขาด ผิวตัวก็ด้วย ต้องทาครีมกันแดดก่อนออกนอกบ้านทุกครั้งจำเอาไว้นะคะ” เธอพูดไปก็ลงมือ
ตอนที่ 13 เฮียมังกรเปลี่ยนไป / เฮียมังกรทางด้านในฟาร์มเฮียมังกรคนที่บึกบึนแข็งแกร่ง สู้แดดทนฝน วันนี้เขาสวมกางเกงขาสั้นแค่เข่า นั่งทาครีมกันแดดอยู่ที่หน้าบ้านแต่เช้า“ไอ้ไพร ไอ้ไพร เมื่อกี้มึงเห็นอะไรมั้ย” เด่นนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ โดยมีไพรเป็นคนขับ ในขณะที่เลี้ยวรถเข้ามาในฟาร์มจะต้องผ่านหน้าบ้านของเฮียมังกรก่อน เพราะบ้านปลูกอยู่ตรงทางเข้าฟาร์มพอดี“เห็นอะไร”“เหมือนกูจะเห็นเฮียนั่งทาครีมอยู่ที่หน้าบ้านนะ” รู้สึกแปลกๆ ลักษณะท่าทางสะโอดสะองอ้อนแอ้นอรชรเหลือเกิน“ไม่รู้ ขับรถอยู่ไม่ได้มอง”“เออๆ ขับไปๆ กูคงตาฝาด”ทางด้านน้ำมนต์ทาครีมเสร็จ นั่งดูคนงานขับรถทยอยเข้าไปในฟาร์ม แล้วจึงลุกขึ้นหยิบร่มคันใหญ่สีหวาน หยิบหมวก สวมเสื้อแขนยาวกันแดดปิดประตูบ้าน แล้วออกเดินเท้ามาทางด้านหลังของบ้าน ซึ่งถัดออกไปไม่ไกลมากนักจะเป็นฟาร์ม“เฮียครับเฮีย...” น้ำมนต์เดินมาถึง เด่นลูกน้องในฟาร์มก็รีบปรี่เข้ามาทักทายด้วยความเคยชินเหมือนเดิม“มีอะไร...”“เฮียร้อนเหรอครับ” เด่นมองมาที่ร่มสีหวานคันที่เฮียกางอยู่ น้ำมนต์ส่งยิ้มให้เหมือนจะรู้ว่าเด่นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่สนใจ“ก็แดดมันแรง”“แดดแรงเหรอครับ ผม
ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ / เฮียมังกร (จบ)“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”"อุ้มลูกก่อนค่ะ ใครมาแต่เช้ามืดแบบนี้นะ" น้ำมนต์ส่งลูกสาวมาให้ผมอุ้มไว้ จากนั้นเธอจึงเดินไปเปิดประตู"คุณหมอ...เชิญค่ะ" ผมมองไปที่หน้าประตูเห็นไอ้หมอพนาเพื่อนของผมเดินเข้ามา ตอนแรกว่าจะเอายัยหนูกินนมสักหน่อย ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว"ใครเป็นใครวะเนี่ย" ไอ้หมอทำหน้างงๆ มองผมทีมองน้ำมนต์ที"ให้ทาย..." ผมอุ้มยัยหนูน้ำฟ้าอยู่ที่แขน มองหน้ามันแล้วเอ่ยถาม"เอาจริงเหรอมึง" มันเดาถูกด้วย อาจจะเป็นเพราะความเคยชินความสนิทกันทำให้มันมองออก บางวันผมก็ผลัดๆกับน้ำมนต์อุ้มท้องเจ้าแฝด เราจะเลือกวันที่ไม่ได้ออกไปทำธุระที่ไหน อยู่แต่ในฟาร์มเท่านั้นครับหลายครั้งเข้า จึงทำให้ผมกับน้ำมนต์เข้าใจและมั่นใจ รู้เงื่อนไขของพรสวรรค์ของเราสองคนในเรื่องนี้ว่า...มันต้องหนึ่งวันถึงจะกลับไปเป็นตัวเองได้"ก็เออดิวะ เฮียมังกรซะอย่าง พูดแล้วไม่คืนคำ ทำเอง คลอดเอง นักเลงพอ" พูดจบยกคิ้วให้ไอ้เพื่อนยากของผมไปหนึ่งทีถ้าไม่ได้มันคอยช่วยเรื่องงานในช่วงแรกๆ ฟาร์มของผมอาจจะเจ๊งไปแล้วก็ได้ เพราะเมียผมเธอเป็นคุณนาย ตอนนี้เป็นคุณนายฟาร์มโคนมไปเรียบร้อยแล้วครับ เธอไม่ชอบทำงา
ตอนที่ 30 เจ็บท้อง / เฮียมังกรหลายเดือนผ่านไป ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าท้องฟ้าเปลี่ยนสี เสียงดีดกีต้าร์ของเจ้าของฟาร์มมักจะดังขึ้นในช่วงเย็นของทุกๆวันภายในบ้านตั้งแต่เฮียมังกรแต่งงานมีภรรยาเขาดูมีความสุขมาก เขามักจะชอบดีดกีต้าร์ให้เมียและลูกในท้องฟัง เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว วันนี้เขาก็ยังดีดและเล่นมันอยู่“เฮีย...” น้ำมนต์คุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอด นั่งฟังสามีของเธอดีดกีต้าร์อยู่เพลินๆ เธอเริ่มมีอาการเจ็บท้องขึ้นมา“ครับ” เสียงดีดกีต้าร์และเสียงร้องเพลงที่เฮียมังกรกำลังร้องอยู่หยุดลง เขาหันหน้าไปมองใบหน้าของภรรยาสุดที่รักตอนนี้ เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีนัก“มนต์น่าจะเจ็บท้องค่ะ” ช่วงนี้อายุครรภ์ของคุณแม่ได้กำหนดคลอดแล้ว เหลือแค่รอเจ็บท้องแล้วไปโรงพยาบาล อุปกรณ์ทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว พร้อมที่จะคลอด ซึ่งเด็กในท้องก็มีถึงสองคน ส่วนเพศมองยังไงก็มองไม่เห็น คุณพ่อคุณแม่มือใหม่จึงเอาไว้ลุ้นตอนคลอด“เจ็บเยอะมั้ย เจ็บยังไง แล้วเฮียต้องทำยังไง” คนที่ดูจะตื่นเต้นเกินเหตุไปหน่อยก็เห็นจะเป็นเขานี่แหละ รู้สึกดีใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว“เอาของที่เตรียมไว้ขึ้นรถ แล้วไปโรงพยาบาลกันค่ะ” น้ำมนต์ต้องออกคำส
ตอนที่ 29 แพ้ท้อง / เฮียมังกรประจำเดือนของน้ำมนต์ขาดไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่ทั้งสองยังไม่ได้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ว่าจะรออีกสักหน่อยเพื่อความชัวร์“อุ๊บ! อุ๊บ!” บนโต๊ะรับประทานอาหารเช้า ทั้งสองกำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่ดีๆ อยู่ๆน้ำมนต์ก็เกิดมีอาการพะอืดพะอมขึ้นมา“มนต์เป็นอะไร” มังกรเห็นภรรยาทำท่าไม่ค่อยดีเขาจึงเอ่ยถามขึ้น“รู้สึกคลื่นไส้ค่ะ อุ๊บ!” พูดจบต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ แล้วจึงลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ตัวที่นั่งอยู่ รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปโก่งคออาเจียน โดยมีมังกรสามีของเธอวิ่งตามไปติดๆ“สงสัยเฮียจะได้ลูกสาวแล้วแหละ” เฮียมังกรพูดขึ้นยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าภรรยาสุดที่รักมีอาการอาเจียนแต่เช้า แพ้ท้องชัวร์!“แล้วถ้าได้ลูกชายล่ะคะ” น้ำมนต์บ้วนปากเสร็จแล้วจึงหันมาถาม มังกรพาเมียเดินออกมาคุยกันที่ด้านนอกห้องน้ำ อาหารที่กินเข้าไปเมื่อสักครู่ออกมาเกือบหมดแล้ว“เฮียก็จะทำจนกว่าได้ลูกสาวไง”“บ้านเราทำฟาร์ม มนต์รู้สึกสงสารลูกสาวของเราจังเลยค่ะ” ส่วนน้ำมนต์เธออยากได้ลูกชาย“คนงานมี น้ำมนต์ของเฮียยังทำได้เลย” ตอนนั้นเธอเป็นเฮียมังกร ไม่ใช่คุณครูน้ำมนต์เหมือนตอนนี้ ส่วนช่วงที่กลับมาเ
ตอนที่ 28 แต่งงาน / เฮียมังกรสามเดือนผ่านไป งานแต่งของคุณครูน้ำมนต์กับเฮียมังกรเจ้าของฟาร์มโคนมได้จัดขึ้นที่กรุงเทพฯ โดยขอเช่าสถานที่ของทางโรงเรียนที่คุณแม่ของน้ำมนต์เป็นคุณครูอยู่ วันนี้น้ำมนต์ได้สวมชุดเจ้าสาวอย่างที่ใจของเธอต้องการ ช่วงเช้าเธอสวมชุดไทยจักรพรรดิงดงามสีทองลูกไม้ สไบสองชั้น ชั้นล่างรองด้วยผ้าแพร ส่วนชั้นบนเป็นสไบปักดิ้นลวดลายงดงาม ผ้าซิ่นใช้ไหมอย่างดี มีเครื่องประดับสวยงามครบชุดแต่งหน้าทำผมด้วยช่างมืออาชีพ ส่วนเจ้าบ่าวสวมชุดโทนสีใกล้เคียงกับเจ้าสาว ทั้งสองร่วมทำพิธีมงคลสมรสด้วยกันในช่วงเช้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขภายในงานจัดแบบเรียบง่ายก็จริงแต่บรรยากาศหรูหราอย่าบอกใคร หลังจากทำพิธีในช่วงเช้าเสร็จ แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ได้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกันโดยเจ้าสาวไปเปลี่ยนชุดมาใหม่ เป็นชุดราตรีสีขาวกระโปรงยาว ส่วนเจ้าบ่าวเปลี่ยนชุดใหม่เป็นสูทหรู มองดูหล่อเหลาจนสาวๆที่มาร่วมงานต่างอิจฉาเจ้าสาวกันยกใหญ่เวลาต่อมาทั้งคู่ได้จดทะเบียนสมรสและถ่ายรูปคู่กัน พิธีในงานวันนี้จัดแบบเรียบง่ายใช้เวลาจัดงานแค่เพียงวันเดียวจบ ส่วนห้องหอก็คือบ้านของเ
ตอนที่ 27 ธรรมชาติของเฮียมังกร / เฮียมังกรในทุกๆวันผมกับน้ำมนต์ก็ยังคงใช้ชีวิตไปตามปกติ ตื่นเช้าไปทำงาน ช่วงเย็นกลับบ้านมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปเข้าสู่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์อีกครั้ง เวลาช่วงที่เรามีความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ“หายเป็นเมนส์หรือยัง” ผมตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้มาหนึ่งอาทิตย์ ผมนอนรอเธออยู่บนเตียง สายตาของผมมองเธอเดินไปเดินมา ทำโน้นทำนี่ไม่ยอมเสร็จสักทีเธอนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะกระจก ทาครีมลงบนผิวหน้าเสร็จแล้วก็ต่อด้วยผิวตัว กลิ่นนี้หอมจนผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว แถมเสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ ซึ่งมันเป็นภาพปกติที่ผมมักจะเห็นเป็นประจำ เธอไม่ได้อ่อยผมหรอกครับ แต่เธอแค่ไม่อาย ระหว่างเราไม่มีคำว่าอายครับ “เฮีย...จ้องจะกินกันขนาดนี้ มนต์กลัวนะคะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติไม่ได้หรือไง” เขาถามคำถามนี้กับฉันมาสามวันแล้วค่ะ ดูสิน่ากลัวขนาดไหน“นี่แหละธรรมชาติของเฮีย” รอมานานแล้ว ยังไงวันนี้ผมก็ต้องได้“ไม่ให้!” ฉันแกล้งพูด ยังไงฉันก็ให้อยู่แล้ว แต่ดูท่าทางตอนนี้ของเขาสิ อย่างกับเสือกำลังจะตะครุบเหยื่อ“โธ่มนต์...เฮียจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ แป๊บเดียว นะนะ” เขานอนรอฉันอยู่บนเตี
ตอนที่ 26 คุณพ่อเพลย์บอย / เฮียมังกรช่วงบ่ายแก่ๆ ในขณะที่ผมกำลังนั่งคุยอยู่กับน้ำมนต์ที่หน้าบ้าน คุณแม่ส่งเสียงถามขึ้นมาจากทางด้านหลัง“กร...จะนอนค้างที่นี่หรือเปล่า แม่จะได้หาห้องให้นอน”“ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมจะไปหาคุณแม่ด้วย พรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆผมจะมารับน้ำมนต์กลับสระบุรีด้วยกันนะครับ” พรุ่งนี้วันอาทิตย์ วันมะรืนน้ำมนต์ก็ต้องทำงานแล้ว“จ่ะ เอาอย่างที่ว่าก็ได้”“ถ้างั้นผมขอตัวเลยดีกว่า นี่ก็เย็นมากแล้ว” รถในกรุงเทพฯชอบติด กว่าจะถึงบ้านคงต้องให้เวลาพอสมควร“ขับรถดีๆลูก”“ขอบคุณครับคุณแม่...น้ำมนต์ เฮียกลับบ้านก่อนนะ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา”“ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ” ผมเข้าไปลาคุณพ่อในบ้าน จากนั้นจึงขับรถออกมาผมขับรถออกมาจากบ้านของน้ำมนต์ ในใจรู้สึกคิดถึง ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมมีเธออยู่ด้วยมาตลอด วันนี้แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน รู้สึกคิดถึงเธออยู่มากเหมือนกัน ขับรถใจลอยๆสักพักก็ถึงบ้านคุณแม่“อ้าว...เฮียสิงห์ก็มาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย” ผมพูดคนเดียว พอดีเห็นรถของเฮียสิงห์จอดอยู่ สงสัยคงพาคุณหมอกับลีโอมาเที่ยวหาคุณตากับคุณยายด้วยมั้ง“คุณแม่...ผมมีข่าวดีจะมาบอก” ผมเดินเข้าบ้านไปอย่างคนอารมณ์ดี เจอคุณแม่นั
ตอนที่ 25 กลับบ้าน / เฮียมังกรมังกรพาน้ำมนต์กลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ของเธอตามที่ได้เคยสัญญากับเธอเอาไว้ ทั้งสองออกจากฟาร์มแต่เช้าในวันหยุด มังกรแวะซื้อผลไม้กระเช้าใหญ่ไปฝากพ่อตากับแม่ยายด้วย“ใกล้ถึงแล้วค่ะ…หลังนี้ค่ะ เลี้ยวเข้าไปเลย” ผมเลี้ยวรถไปจอดตามที่เธอบอก บ้านของเธอเป็นบ้านทาวน์เฮาส์สามชั้น คุณพ่อคุณแม่ของเธออายุห้าสิบต้นๆยังทำงานกันอยู่ทั้งคู่คุณพ่อทำงานเป็นวิศวกรบริษัท ส่วนคุณแม่เป็นคุณครู น้ำมนต์มีพี่แต่ก็แยกย้ายกันไปทำงานและมีครอบครัวกันหมด เหลือเธอที่เป็นคนเล็กเพิ่งจะเรียนจบและเพิ่งบรรจุเป็นข้าราชการครู“มากันแล้วเหรอลูก” เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าบ้าน คุณพ่อคุณแม่ของเธอออกมายืนรอต้อนรับ เพราะก่อนที่ผมกับน้ำมนต์จะออกจากฟาร์มมา น้ำมนต์ได้โทรมาบอกพวกท่านเอาไว้ก่อนแล้ว“สวัสดีค่ะ” น้ำมนต์เดินเข้าไปสวมกอดคุณแม่ของเธอด้วยความคิดถึง เธออยากกลับบ้านตั้งนานแล้ว วันนี้ได้กลับมาสักที ส่วนคุณพ่อท่านส่งยิ้มมาท่าทางลักษณะใจดี ไม่แพ้กับคุณแม่ของเธอเลย“พ่อคะ แม่คะ นี่เฮียมังกร แฟนมนต์เองค่ะ”“สวัสดีครับ”“สวัสดีลูก ป่ะๆเข้าบ้านกัน” คุณพ่อกับคุณแม่พาลูกสาวของพวกท่านเดินเข้าบ้าน ส่วนผมถือกระเช้
ตอนที่ 24 กลับคืนร่าง / เฮียมังกรเมื่อเวลาหมุนหมดไปอีกหนึ่งวัน ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก ไม่รู้ว่าวันไหนสิ่งที่ปรารถนาจะสมหวัง ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร มีแค่เพียงปัจจุบันเท่านั้นที่สามารถทำให้การมีชีวิตอยู่ในแต่ละวันมีความสุขได้ และการมีชีวิตอยู่ถือเป็นความโชคดีที่สุดแล้วหลังจากกลับมาจากปฏิบัติธรรม ตามที่หลวงพ่อได้ชี้ทางสว่างให้ จิตใจที่เมื่อก่อนเคยรู้สึกเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เริ่มสงบนิ่งขึ้น“น้ำมนต์...ถ้าเราไม่ได้กลับคืนร่างเดิม คุณจะเสียใจมั้ย”“ฉันปลงแล้วค่ะ สิ่งเดียวที่ฉันอยากกลับมาเป็นตัวเอง เพราะฉันยังมีพ่อมีแม่ ฉันยังอยากกลับบ้านอยู่” ฉันไม่อยากบอกความจริงเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่รู้ ฉันไม่อยากให้พวกท่านต้องเป็นห่วง ส่วนเรื่องกลับคืนร่างเดิม ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจอยู่ ฉันก็ยังมีความหวัง“ถ้าเราได้กลับคืนร่างเดิมกันเมื่อไหร่ ผมจะเป็นคนพาคุณกลับบ้านเอง”“ขอบคุณนะคะ”...เมื่อเวลาผ่านไป การใช้ชีวิตของทั้งสองคนก็ยังคงดูแลกันและกันดีเหมือนเดิมเสมอต้นเสมอปลายหน้าบ้านช่วงหัวค่ำ ท้องฟ้ามืดมิด มีแค่เพียงแสงไฟจากหลอดนีออนดวงเล็กๆเท่านั้นที่ให้แสงสว่า
ตอนที่ 23 โชคชะตา / เฮียมังกรทั้งหมดพากันไปหาหลวงพ่อที่วัดตามเวลาที่ได้นัดกับท่านเอาไว้ นับจำนวนคนแล้วก็สิบคนพอดี“กราบนมัสการครับหลวงพ่อ” ทั้งหมดก้มลงกราบหลวงพ่อ ซึ่งดูเหมือนว่าหลวงพ่อจะนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“เจริญพร...แล้วมาทำไมกันเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ”“หลวงพ่อครับ ก็อย่างที่หลวงพ่อรู้ ผมกับน้ำมนต์มาขอให้หลวงพ่อช่วยครับ” ผมยกมือขึ้นพนมพูดกับหลวงพ่อตรงๆ“หลวงพ่อช่วยอะไรไม่ได้หรอก ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือวิบากกรรม วาสนา และโชคชะตา ของโยมทั้งสองคนล้วนๆ” หลวงพ่อพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ“หลวงพ่อครับ แล้วน้องชายของผมจะสามารถกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้มั้ยครับ” เฮียช้างยกมือขึ้นพนมขอตั้งคำถามบ้าง“เกิดเรื่องนี้ขึ้น ยังจะอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆอยู่อีกรึ” ประโยคนี้หลวงพ่อพูดพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของมังกรที่อยู่ในร่างหญิง“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงกลับเข้าร่างเดิมน่ะครับ” เฮียช้างขอพูดใหม่ ประโยคเมื่อสักครู่อาจจะฟังดูกำกวมไปหน่อย เฮียช้างไม่ได้หมายถึงชีวิตดื่มเหล้าเคล้านารีอย่างที่หลวงพ่อเข้าใจ“มาได้ก็ต้องกลับได้” ประโยคนี้ของหลวงพ่อทำให้ทุกคนมีความหวัง โดยเฉพาะเจ้าตัวที่กำลังเผชิญชะตากรรมอยู่ตอนนี้