ตอนที่ 12 ทำงานวันแรก / เฮียมังกรเช้าวันจันทร์ที่แสนจะขมขื่นของผม ผมต้องไปทำงานที่ไม่ถนัด แต่ในความโชคร้ายของผมก็ยังคงมีความโชคดีอยู่บ้าง นั่นก็คือผมเป็นคนพื้นที่ คุณครูเกือบทุกคนในโรงเรียนก็เป็นคนพื้นที่ ซึ่งนั่นก็แปลว่าผมรู้จักคุณครูและเด็กๆถึงอาจจะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตามส่วนน้ำมนต์ เธออยู่แต่ในฟาร์มจะทำตัวแปลกๆไปบ้างก็คงไม่เป็นไร อีกอย่างผมโทรฝากไอ้หมอเอาไว้แล้วว่าถ้ามีเวลาก็ช่วยเข้ามาดูหน่อย ส่วนเรื่องงาน ผมมีคนทำงานประจำตามหน้าที่อยู่แล้ว“ครู...วันนี้ใส่ชุดอะไร”“วันจันทร์ ใส่ชุดสีกากีค่ะ”“นี่ผมจะต้องใส่กระโปรงจริงๆเหรอเนี่ย”“ทำไมคะ ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงนะ แล้วเวลาเดินก็ช่วยรักษาภาพลักษณ์ใบหน้าสวยๆให้ฉันด้วย”“รู้แล้วน่า...”“รู้แล้วก็ดีค่ะ”“นั่งลงค่ะ ฉันต้องแต่งหน้าทำผมไปทำงาน จะกระเซอะกระเซิงไปทำงานแบบนี้ไม่ได้”“หน้าครูก็ออกจะดี ไม่ต้องแต่งก็สวยแล้ว”“ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่มั่นใจ ฉันไม่เคยหน้าสดออกจากบ้าน”“เป็นผู้หญิงทำไมถึงได้ลำบากขนาดนี้ หน้าสดผิดอะไร”“นั่งเฉยๆเถอะค่ะ หน้าสวยๆของฉันครีมกันแดดห้ามขาด ผิวตัวก็ด้วย ต้องทาครีมกันแดดก่อนออกนอกบ้านทุกครั้งจำเอาไว้นะคะ” เธอพูดไปก็ลงมือ
ตอนที่ 13 เฮียมังกรเปลี่ยนไป / เฮียมังกรทางด้านในฟาร์มเฮียมังกรคนที่บึกบึนแข็งแกร่ง สู้แดดทนฝน วันนี้เขาสวมกางเกงขาสั้นแค่เข่า นั่งทาครีมกันแดดอยู่ที่หน้าบ้านแต่เช้า“ไอ้ไพร ไอ้ไพร เมื่อกี้มึงเห็นอะไรมั้ย” เด่นนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ โดยมีไพรเป็นคนขับ ในขณะที่เลี้ยวรถเข้ามาในฟาร์มจะต้องผ่านหน้าบ้านของเฮียมังกรก่อน เพราะบ้านปลูกอยู่ตรงทางเข้าฟาร์มพอดี“เห็นอะไร”“เหมือนกูจะเห็นเฮียนั่งทาครีมอยู่ที่หน้าบ้านนะ” รู้สึกแปลกๆ ลักษณะท่าทางสะโอดสะองอ้อนแอ้นอรชรเหลือเกิน“ไม่รู้ ขับรถอยู่ไม่ได้มอง”“เออๆ ขับไปๆ กูคงตาฝาด”ทางด้านน้ำมนต์ทาครีมเสร็จ นั่งดูคนงานขับรถทยอยเข้าไปในฟาร์ม แล้วจึงลุกขึ้นหยิบร่มคันใหญ่สีหวาน หยิบหมวก สวมเสื้อแขนยาวกันแดดปิดประตูบ้าน แล้วออกเดินเท้ามาทางด้านหลังของบ้าน ซึ่งถัดออกไปไม่ไกลมากนักจะเป็นฟาร์ม“เฮียครับเฮีย...” น้ำมนต์เดินมาถึง เด่นลูกน้องในฟาร์มก็รีบปรี่เข้ามาทักทายด้วยความเคยชินเหมือนเดิม“มีอะไร...”“เฮียร้อนเหรอครับ” เด่นมองมาที่ร่มสีหวานคันที่เฮียกางอยู่ น้ำมนต์ส่งยิ้มให้เหมือนจะรู้ว่าเด่นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่สนใจ“ก็แดดมันแรง”“แดดแรงเหรอครับ ผม
ตอนที่ 14 อารมณ์ผู้หญิง / เฮียมังกรช่วงเย็น หลังโรงเรียนเลิก เฮียมังกรที่อยู่ในร่างของคุณครูน้ำมนต์เลี้ยวรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน เขาเปิดประตูรถออกมาก็เจอกับน้ำมนต์เธอกำลังกวาดใบไม้อยู่ข้างๆบ้าน น้ำมนต์เห็นรถและร่างของตัวเองกลับมาแล้วจึงรีบเดินเข้าไปหา คำถามแรกที่ถามก็คือ...“วันนี้เป็นไงบ้าง”“โอเค ผมทำตามที่คุณบอกทุกอย่าง แต่เด็กนักเรียนของครูทั้งดื้อทั้งซนแถมยังฟ้องเก่งอีกด้วย ผมปวดหัวขอยาพาราหน่อย” ถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าเพลียๆโดยมีน้ำมนต์เดินตามเข้ามาติดๆ มังกรเจอโซฟากลางบ้านจึงหงายท้องนอนลงอย่างหมดแรง“กี่เม็ดดีคะ” น้ำมนต์อาสาหยิบยาให้ เห็นแล้วรู้สึกสงสาร เขาเป็นเมนส์แทนเธอ ทำงานแทนเธอ ซึ่งถ้าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวกว่านี้สักนิด เขาจะไม่ทำก็ได้ แต่เขาเลือกที่จะทำเพื่อรักษาตำแหน่งงานของเธอเอาไว้ เรื่องนี้เธอคงต้องขอบคุณเขา“สองเม็ด” ยาแก้ปวดกับน้ำหนึ่งแก้วถูกส่งให้ มังกรลุกขึ้นกินยาที่ว่าแล้วดื่มน้ำตาม“เอาน่า...เด็กๆก็อย่างนี้แหละ พวกแกน่ารักดีออก” เด็กก็คือเด็ก ถ้าไม่ดื้อไม่ซนก็คงไม่ใช่เด็ก อาจจะเป็นเพราะร่างกายของผมรู้สึกไม่ค่อยพร้อมสักเท่าไหร่ด้วย ก็วันนั้นของเดือนของ
ตอนที่ 15 เฮียสิงห์มา / เฮียมังกรตกเย็นหน้าที่ของผมก็คือหุงข้าวทำกับข้าว ทำเสร็จก็ลงมือทานข้าวมื้อเย็นด้วยกันสองคน จากนั้นผมก็ต้องมานั่งศึกษาวิชาที่จะต้องนำไปสอนเด็กในวันพรุ่งนี้ต่ออีก“น้ำมนต์...บิลรายรับรายจ่ายวันนี้ล่ะ”“อยู่บนโต๊ะในห้องทำงานของคุณค่ะ กองเบ้อเริ่มเลย”“ผมต้องทำงานสองที่จริงๆเหรอเนี่ย” รู้สึกเหนื่อยจังเลย เฮ่อ...“ฉันช่วยคุณทำเองค่ะ”“ครูพูดจริงเหรอ”“ค่ะ คุณทำงานฉัน ฉันก็ต้องทำงานช่วยคุณอยู่แล้ว ทำไม...เห็นฉันเป็นคนแล้งน้ำใจไปได้ ขี้วัวก็โกยมาแล้ว งานเอกสารฉันทำได้สบายมากขอแค่ให้คุณสอน”“ดี! ป่ะผมสอน” งานบวกลบเลขคงไม่ได้ยากสำหรับคุณครูอย่างเธอ ถ้ามีใจงานอะไรก็ทำได้หมดแหละ ผมสอนเธออยู่สักครู่ก็แค่งานคำนวณตัวเลข จากนั้นก็เอาลงคอมพิวเตอร์ มีรายรับรายจ่ายกับค่าแรงคนงานแค่นี้แหละที่ต้องทำ“พอทำได้มั้ย”“ขอลองทำดูก่อนนะคะ ถ้าไม่เข้าใจแล้วจะไปถามค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นผมขอไปอาบน้ำก่อนนะ”“ก่อนล้างหน้า ต้องเช็ดเครื่องสำอางบนใบหน้าออกก่อนด้วยนะคะ” สั่งอีกแล้ว...“ผมไม่ถนัด คุณมาทำเองเถอะ" เธอยอมลุกออกจากโต๊ะทำงานแล้วเดินตามผมมา...ผมแอบคิดในใจว่ายังจะตามมาอีกเนอะ ปล่อยผมไปสักวัน
ตอนที่ 16 เข้าใจผิด / เฮียมังกรเฮียสิงห์คุยกับเด่นเสร็จ จึงหันกลับมาหาคนเป็นน้องชายอีกครั้ง เดินกลับเข้ามาหาใกล้ๆพร้อมกับส่งสายตามองหน้าน้องชายนิ่งๆน้ำมนต์ที่อยู่ในร่างของมังกรเริ่มทำตัวไม่ถูก หลบสายตาไปมาไม่ยอมมองหน้าผู้ชายตรงหน้าที่มองมาอย่างกับจะจับผิด จนเกิดเป็นความผิดปกติ “ไอ้กร...” เสียงเรียกชื่อไม่ได้ดังมากนักแต่กลับทำให้น้ำมนต์สะดุ้งตัวโยนเพราะรู้สึกตกใจ เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน มองมาที่เธอในแบบจะกินเลือดกินเนื้อ กลัวเขาตั้งคำถามซึ่งแน่นอนว่าคำตอบคงไม่มี“ครับ” น้ำเสียงแผ่วเบาส่งเสียงขานรับแต่กลับไม่กล้าสบตา“มึงผิดปกติรู้ตัวหรือเปล่า” น้ำเสียงค่อนข้างดุเพราะกำลังรอให้น้องบอกว่าเป็นอะไรแต่มังกรก็เอาแต่หลบหน้าหลบตา ซึ่งลักษณะแบบนี้ ตั้งแต่เกิดมาจากท้องแม่ก็ยังไม่เคยเห็นน้องชายมีอาการแบบนี้มาก่อน“ผมก็ปกติดีนี่ครับ” อยู่มาตั้งหลายวันแล้ว ไม่เห็นมีใครมาถามด้วยน้ำเสียงกดดันแบบนี้เลย ยิ่งรู้ว่าเป็นพี่ชายของคุณมังกร น้ำมนต์ก็ยิ่งเกร็ง“ปกติกับผีน่ะสิ ตกลงมึงเป็นอะไรไอ้กร กูเครียดนะเนี่ย” สีหน้าของคนเป็นพี่ชายเริ่มเป็นห่วงน้องชายอย่างเห็นได้ชัด“อย่ามองผมแบบนั้นสิครับ”
ตอนที่ 17 ทดสอบ / เฮียมังกร“ไม่จริง กูไม่เชื่อ...” “ถ้างั้นเฮียก็ทดสอบมาได้เลย” ผมเดินมายืนอยู่ข้างๆน้ำมนต์“เรามีพี่น้องกี่คน”“สามคน เฮียช้างคนโต เฮียสิงห์คนกลาง ส่วนผมคนเล็ก เฮียช้างมีลูกสาวสองคน คนโตชื่อหนูนิด คนเล็กชื่อน้องกวาง มีเมียชื่อน้ำหวาน เฮียช้างเรียกแว่น ส่วนเฮียสิงห์ มีเมียเป็นคุณหมอชื่อแก้ม มีลูกชายชื่อลีโอ แม่เราชื่อคุณนายทับทิมครับ”“ข้อมูลพวกนี้ ใครๆก็สามารถรู้ได้...เฮียชอบกินเบียร์อะไรมากที่สุด”“ก็ต้องลีโออยู่แล้ว ถึงได้ตั้งชื่อลูกว่าลีโอไง”“บอกลักษณะบ้านเฮียให้ฟังหน่อย ถ้าเป็นนายจริง จะต้องรู้ในสิ่งที่คนนอกไม่รู้”“ได้...บ้านเฮียอยู่นครนายก ทำรีสอร์ตและสวนผลไม้ เนื้อที่ทั้งหมดร้อยไร่ บ้านเป็นบ้านไม้สักสองชั้นหลังใหญ่ มีร้านกาแฟกับร้านอาหารใกล้ๆ เฮียขับรถสี่ประตูสีขาว เมื่อก่อนบ้านพักหลังสุดท้าย ไม่ได้เปิดให้นักท่องเที่ยวเช่าแต่เอาไว้ใช้เอง มีถุงยางอนามัยกล่องใหญ่มาก ไม่เชื่อไปถามคุณหมอดูก็ได้ ผมยังเคย...”“พอๆๆ...ไอ้กร มึงจริงๆเหรอวะ” สั่งให้หยุดพูด พลางหันไปมองใบหน้าของมังกรตัวเป็นๆ แต่ข้างในไม่ใช่ สีหน้าของเธออยากรู้อยากเห็นตั้งใจฟังสุดๆ“ครับผมเอง เฮียเชื่อ
ตอนที่ 18 จูบนี้ไม่สำเร็จ / เฮียมังกร“ไปกันหมดแล้ว...คุณว่าเด่นจะเอาเรื่องของเราไปพูดมั้ยคะ” น้ำมนต์หันมาถามคนข้างๆอย่างไม่ค่อยไว้ใจ“คนอย่างไอ้เด่น พูดอะไรให้ใครฟังไม่มีใครเชื่อมันหรอก ครูสบายใจได้” ทั้งสองหันหลังพากันเดินเข้าบ้าน“ตอนที่เฮียสิงห์ตะคอกใส่ฉัน ฉันกลัวมากเลย เกือบโดนเตะด้วย” นึกถึงวินาทีนั้นยังรู้สึกกลัวอยู่เลย“มันเตะมาก็สวนกลับไปสิ ขาแขนก็มีจะไปกลัวทำไม ตัวก็เท่าๆกัน”“ใครจะไปกล้า ว่าแต่พี่ชายคุณเป็นคนดุแบบนี้เหรอ”“ปกติก็ไม่นะ ว่าแต่...ผมไม่ได้ยินเสียงตุ๊กแกร้องมาหลายวันแล้ว มันตายหมดแล้วเหรอ”“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้ามันตายไปได้ก็ดี”“ตายที่อื่นผมไม่ว่า แต่อย่ามาตายบนฝ้าก็แล้วกัน กลัวเหม็น”“...........” ฉันสั่งให้มันไปตายที่อื่นได้หรือไงล่ะ“กลัวจิ้งจกมั้ย” ฉันพยักหน้าให้เขาเป็นคำตอบ แต่กลัวน้อยกว่าตุ๊กแก“ถ้าไม่มีตุ๊กแกแล้ว จิ้งจกมันจะมาอยู่แทน เตรียมตัวจับไม้กวาดให้แน่นๆแล้วกวาดขี้จิ้งจกให้ด้วยแล้วกัน”“ค่า...” ฉันยอม“น้ำมนต์ งานผมคุณทำเสร็จหรือยัง” อีกไม่กี่วันก็จะต้องจ่ายเงินเดือนให้กับคนงานในฟาร์มแล้ว“เสร็จแล้วค่ะ...คีย์เอาลงคอมพิวเตอร์ให้เรียบร้อยแล้วด้วย
ตอนที่ 19 ใส่บาตร / เฮียมังกรช่วงเช้าที่โรงเรียน วันนี้เป็นเวรของน้ำมนต์ที่จะต้องมายืนรอรับนักเรียนที่หน้าประตูโรงเรียน โดยผลัดๆกันมายืนแล้วแต่เวรใครวันไหน“คุณครูขา สวัสดีค่ะ”“คุณครูครับ สวัสดีครับ” ในขณะที่ผมกำลังยืนทำหน้าที่แทนน้ำมนต์อยู่นั้น อยู่ๆก็มีผู้ปกครองของเด็กนักเรียนคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับผม ซึ่งผู้หญิงคนที่เดินเข้ามานี้ เคยเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เคยนอนกับผม ผมจำหน้าเธอได้ แต่จำชื่อไม่ได้“สวัสดีค่ะคุณครู” ขอแก้ตัวให้ตัวเองก่อนนะครับ ผู้หญิงคนนี้เธอมีลูกแล้วแต่ไม่มีสามีครับ ผมไม่ได้เป็นชู้กับเมียชาวบ้าน และผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมไม่เคยขืนใจผู้หญิงคนไหน ตลอดชีวิตเพลย์บอยของผม“สวัสดีค่ะ” ผมยิ้มให้และทักทายกลับไปตามปกติ“อยู่กับเฮียมังกร มีความสุขดีมั้ยคะ”“ค่ะ” น้ำเสียงดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมาดีสักเท่าไหร่ ดีนะคนที่ยืนรับเวรรับกรรมอยู่นี่คือผมเองไม่ใช่น้ำมนต์ตอนนี้เธอคงอยู่ในฟาร์มดูลูกวัวที่เพิ่งคลอดออกมาใหม่อย่างมีความสุข ช่วงเย็นผมกลับบ้านไป เธอมักจะคุยโน่นคุยนี่ให้ผมฟัง และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มปรับตัวอยู่ในฟาร์มได้แล้ว“ฉันขอเตือน ถ้าไม่อยากน้ำตาเช็ดหัวเข่ารีบๆหาผัวใหม่เถอ
ตอนที่ 31 ครอบครัวสุขสันต์ / เฮียมังกร (จบ)“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”"อุ้มลูกก่อนค่ะ ใครมาแต่เช้ามืดแบบนี้นะ" น้ำมนต์ส่งลูกสาวมาให้ผมอุ้มไว้ จากนั้นเธอจึงเดินไปเปิดประตู"คุณหมอ...เชิญค่ะ" ผมมองไปที่หน้าประตูเห็นไอ้หมอพนาเพื่อนของผมเดินเข้ามา ตอนแรกว่าจะเอายัยหนูกินนมสักหน่อย ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว"ใครเป็นใครวะเนี่ย" ไอ้หมอทำหน้างงๆ มองผมทีมองน้ำมนต์ที"ให้ทาย..." ผมอุ้มยัยหนูน้ำฟ้าอยู่ที่แขน มองหน้ามันแล้วเอ่ยถาม"เอาจริงเหรอมึง" มันเดาถูกด้วย อาจจะเป็นเพราะความเคยชินความสนิทกันทำให้มันมองออก บางวันผมก็ผลัดๆกับน้ำมนต์อุ้มท้องเจ้าแฝด เราจะเลือกวันที่ไม่ได้ออกไปทำธุระที่ไหน อยู่แต่ในฟาร์มเท่านั้นครับหลายครั้งเข้า จึงทำให้ผมกับน้ำมนต์เข้าใจและมั่นใจ รู้เงื่อนไขของพรสวรรค์ของเราสองคนในเรื่องนี้ว่า...มันต้องหนึ่งวันถึงจะกลับไปเป็นตัวเองได้"ก็เออดิวะ เฮียมังกรซะอย่าง พูดแล้วไม่คืนคำ ทำเอง คลอดเอง นักเลงพอ" พูดจบยกคิ้วให้ไอ้เพื่อนยากของผมไปหนึ่งทีถ้าไม่ได้มันคอยช่วยเรื่องงานในช่วงแรกๆ ฟาร์มของผมอาจจะเจ๊งไปแล้วก็ได้ เพราะเมียผมเธอเป็นคุณนาย ตอนนี้เป็นคุณนายฟาร์มโคนมไปเรียบร้อยแล้วครับ เธอไม่ชอบทำงา
ตอนที่ 30 เจ็บท้อง / เฮียมังกรหลายเดือนผ่านไป ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าท้องฟ้าเปลี่ยนสี เสียงดีดกีต้าร์ของเจ้าของฟาร์มมักจะดังขึ้นในช่วงเย็นของทุกๆวันภายในบ้านตั้งแต่เฮียมังกรแต่งงานมีภรรยาเขาดูมีความสุขมาก เขามักจะชอบดีดกีต้าร์ให้เมียและลูกในท้องฟัง เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว วันนี้เขาก็ยังดีดและเล่นมันอยู่“เฮีย...” น้ำมนต์คุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอด นั่งฟังสามีของเธอดีดกีต้าร์อยู่เพลินๆ เธอเริ่มมีอาการเจ็บท้องขึ้นมา“ครับ” เสียงดีดกีต้าร์และเสียงร้องเพลงที่เฮียมังกรกำลังร้องอยู่หยุดลง เขาหันหน้าไปมองใบหน้าของภรรยาสุดที่รักตอนนี้ เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีนัก“มนต์น่าจะเจ็บท้องค่ะ” ช่วงนี้อายุครรภ์ของคุณแม่ได้กำหนดคลอดแล้ว เหลือแค่รอเจ็บท้องแล้วไปโรงพยาบาล อุปกรณ์ทุกอย่างเตรียมไว้หมดแล้ว พร้อมที่จะคลอด ซึ่งเด็กในท้องก็มีถึงสองคน ส่วนเพศมองยังไงก็มองไม่เห็น คุณพ่อคุณแม่มือใหม่จึงเอาไว้ลุ้นตอนคลอด“เจ็บเยอะมั้ย เจ็บยังไง แล้วเฮียต้องทำยังไง” คนที่ดูจะตื่นเต้นเกินเหตุไปหน่อยก็เห็นจะเป็นเขานี่แหละ รู้สึกดีใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว“เอาของที่เตรียมไว้ขึ้นรถ แล้วไปโรงพยาบาลกันค่ะ” น้ำมนต์ต้องออกคำส
ตอนที่ 29 แพ้ท้อง / เฮียมังกรประจำเดือนของน้ำมนต์ขาดไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่ทั้งสองยังไม่ได้ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ ว่าจะรออีกสักหน่อยเพื่อความชัวร์“อุ๊บ! อุ๊บ!” บนโต๊ะรับประทานอาหารเช้า ทั้งสองกำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่ดีๆ อยู่ๆน้ำมนต์ก็เกิดมีอาการพะอืดพะอมขึ้นมา“มนต์เป็นอะไร” มังกรเห็นภรรยาทำท่าไม่ค่อยดีเขาจึงเอ่ยถามขึ้น“รู้สึกคลื่นไส้ค่ะ อุ๊บ!” พูดจบต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้ แล้วจึงลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ตัวที่นั่งอยู่ รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปโก่งคออาเจียน โดยมีมังกรสามีของเธอวิ่งตามไปติดๆ“สงสัยเฮียจะได้ลูกสาวแล้วแหละ” เฮียมังกรพูดขึ้นยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าภรรยาสุดที่รักมีอาการอาเจียนแต่เช้า แพ้ท้องชัวร์!“แล้วถ้าได้ลูกชายล่ะคะ” น้ำมนต์บ้วนปากเสร็จแล้วจึงหันมาถาม มังกรพาเมียเดินออกมาคุยกันที่ด้านนอกห้องน้ำ อาหารที่กินเข้าไปเมื่อสักครู่ออกมาเกือบหมดแล้ว“เฮียก็จะทำจนกว่าได้ลูกสาวไง”“บ้านเราทำฟาร์ม มนต์รู้สึกสงสารลูกสาวของเราจังเลยค่ะ” ส่วนน้ำมนต์เธออยากได้ลูกชาย“คนงานมี น้ำมนต์ของเฮียยังทำได้เลย” ตอนนั้นเธอเป็นเฮียมังกร ไม่ใช่คุณครูน้ำมนต์เหมือนตอนนี้ ส่วนช่วงที่กลับมาเ
ตอนที่ 28 แต่งงาน / เฮียมังกรสามเดือนผ่านไป งานแต่งของคุณครูน้ำมนต์กับเฮียมังกรเจ้าของฟาร์มโคนมได้จัดขึ้นที่กรุงเทพฯ โดยขอเช่าสถานที่ของทางโรงเรียนที่คุณแม่ของน้ำมนต์เป็นคุณครูอยู่ วันนี้น้ำมนต์ได้สวมชุดเจ้าสาวอย่างที่ใจของเธอต้องการ ช่วงเช้าเธอสวมชุดไทยจักรพรรดิงดงามสีทองลูกไม้ สไบสองชั้น ชั้นล่างรองด้วยผ้าแพร ส่วนชั้นบนเป็นสไบปักดิ้นลวดลายงดงาม ผ้าซิ่นใช้ไหมอย่างดี มีเครื่องประดับสวยงามครบชุดแต่งหน้าทำผมด้วยช่างมืออาชีพ ส่วนเจ้าบ่าวสวมชุดโทนสีใกล้เคียงกับเจ้าสาว ทั้งสองร่วมทำพิธีมงคลสมรสด้วยกันในช่วงเช้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขภายในงานจัดแบบเรียบง่ายก็จริงแต่บรรยากาศหรูหราอย่าบอกใคร หลังจากทำพิธีในช่วงเช้าเสร็จ แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ได้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกันโดยเจ้าสาวไปเปลี่ยนชุดมาใหม่ เป็นชุดราตรีสีขาวกระโปรงยาว ส่วนเจ้าบ่าวเปลี่ยนชุดใหม่เป็นสูทหรู มองดูหล่อเหลาจนสาวๆที่มาร่วมงานต่างอิจฉาเจ้าสาวกันยกใหญ่เวลาต่อมาทั้งคู่ได้จดทะเบียนสมรสและถ่ายรูปคู่กัน พิธีในงานวันนี้จัดแบบเรียบง่ายใช้เวลาจัดงานแค่เพียงวันเดียวจบ ส่วนห้องหอก็คือบ้านของเ
ตอนที่ 27 ธรรมชาติของเฮียมังกร / เฮียมังกรในทุกๆวันผมกับน้ำมนต์ก็ยังคงใช้ชีวิตไปตามปกติ ตื่นเช้าไปทำงาน ช่วงเย็นกลับบ้านมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปเข้าสู่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์อีกครั้ง เวลาช่วงที่เรามีความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ“หายเป็นเมนส์หรือยัง” ผมตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้มาหนึ่งอาทิตย์ ผมนอนรอเธออยู่บนเตียง สายตาของผมมองเธอเดินไปเดินมา ทำโน้นทำนี่ไม่ยอมเสร็จสักทีเธอนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะกระจก ทาครีมลงบนผิวหน้าเสร็จแล้วก็ต่อด้วยผิวตัว กลิ่นนี้หอมจนผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว แถมเสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ ซึ่งมันเป็นภาพปกติที่ผมมักจะเห็นเป็นประจำ เธอไม่ได้อ่อยผมหรอกครับ แต่เธอแค่ไม่อาย ระหว่างเราไม่มีคำว่าอายครับ “เฮีย...จ้องจะกินกันขนาดนี้ มนต์กลัวนะคะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติไม่ได้หรือไง” เขาถามคำถามนี้กับฉันมาสามวันแล้วค่ะ ดูสิน่ากลัวขนาดไหน“นี่แหละธรรมชาติของเฮีย” รอมานานแล้ว ยังไงวันนี้ผมก็ต้องได้“ไม่ให้!” ฉันแกล้งพูด ยังไงฉันก็ให้อยู่แล้ว แต่ดูท่าทางตอนนี้ของเขาสิ อย่างกับเสือกำลังจะตะครุบเหยื่อ“โธ่มนต์...เฮียจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ แป๊บเดียว นะนะ” เขานอนรอฉันอยู่บนเตี
ตอนที่ 26 คุณพ่อเพลย์บอย / เฮียมังกรช่วงบ่ายแก่ๆ ในขณะที่ผมกำลังนั่งคุยอยู่กับน้ำมนต์ที่หน้าบ้าน คุณแม่ส่งเสียงถามขึ้นมาจากทางด้านหลัง“กร...จะนอนค้างที่นี่หรือเปล่า แม่จะได้หาห้องให้นอน”“ไม่รบกวนดีกว่าครับ ผมจะไปหาคุณแม่ด้วย พรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆผมจะมารับน้ำมนต์กลับสระบุรีด้วยกันนะครับ” พรุ่งนี้วันอาทิตย์ วันมะรืนน้ำมนต์ก็ต้องทำงานแล้ว“จ่ะ เอาอย่างที่ว่าก็ได้”“ถ้างั้นผมขอตัวเลยดีกว่า นี่ก็เย็นมากแล้ว” รถในกรุงเทพฯชอบติด กว่าจะถึงบ้านคงต้องให้เวลาพอสมควร“ขับรถดีๆลูก”“ขอบคุณครับคุณแม่...น้ำมนต์ เฮียกลับบ้านก่อนนะ ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหา”“ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ” ผมเข้าไปลาคุณพ่อในบ้าน จากนั้นจึงขับรถออกมาผมขับรถออกมาจากบ้านของน้ำมนต์ ในใจรู้สึกคิดถึง ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมมีเธออยู่ด้วยมาตลอด วันนี้แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน รู้สึกคิดถึงเธออยู่มากเหมือนกัน ขับรถใจลอยๆสักพักก็ถึงบ้านคุณแม่“อ้าว...เฮียสิงห์ก็มาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย” ผมพูดคนเดียว พอดีเห็นรถของเฮียสิงห์จอดอยู่ สงสัยคงพาคุณหมอกับลีโอมาเที่ยวหาคุณตากับคุณยายด้วยมั้ง“คุณแม่...ผมมีข่าวดีจะมาบอก” ผมเดินเข้าบ้านไปอย่างคนอารมณ์ดี เจอคุณแม่นั
ตอนที่ 25 กลับบ้าน / เฮียมังกรมังกรพาน้ำมนต์กลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ของเธอตามที่ได้เคยสัญญากับเธอเอาไว้ ทั้งสองออกจากฟาร์มแต่เช้าในวันหยุด มังกรแวะซื้อผลไม้กระเช้าใหญ่ไปฝากพ่อตากับแม่ยายด้วย“ใกล้ถึงแล้วค่ะ…หลังนี้ค่ะ เลี้ยวเข้าไปเลย” ผมเลี้ยวรถไปจอดตามที่เธอบอก บ้านของเธอเป็นบ้านทาวน์เฮาส์สามชั้น คุณพ่อคุณแม่ของเธออายุห้าสิบต้นๆยังทำงานกันอยู่ทั้งคู่คุณพ่อทำงานเป็นวิศวกรบริษัท ส่วนคุณแม่เป็นคุณครู น้ำมนต์มีพี่แต่ก็แยกย้ายกันไปทำงานและมีครอบครัวกันหมด เหลือเธอที่เป็นคนเล็กเพิ่งจะเรียนจบและเพิ่งบรรจุเป็นข้าราชการครู“มากันแล้วเหรอลูก” เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าบ้าน คุณพ่อคุณแม่ของเธอออกมายืนรอต้อนรับ เพราะก่อนที่ผมกับน้ำมนต์จะออกจากฟาร์มมา น้ำมนต์ได้โทรมาบอกพวกท่านเอาไว้ก่อนแล้ว“สวัสดีค่ะ” น้ำมนต์เดินเข้าไปสวมกอดคุณแม่ของเธอด้วยความคิดถึง เธออยากกลับบ้านตั้งนานแล้ว วันนี้ได้กลับมาสักที ส่วนคุณพ่อท่านส่งยิ้มมาท่าทางลักษณะใจดี ไม่แพ้กับคุณแม่ของเธอเลย“พ่อคะ แม่คะ นี่เฮียมังกร แฟนมนต์เองค่ะ”“สวัสดีครับ”“สวัสดีลูก ป่ะๆเข้าบ้านกัน” คุณพ่อกับคุณแม่พาลูกสาวของพวกท่านเดินเข้าบ้าน ส่วนผมถือกระเช้
ตอนที่ 24 กลับคืนร่าง / เฮียมังกรเมื่อเวลาหมุนหมดไปอีกหนึ่งวัน ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก ไม่รู้ว่าวันไหนสิ่งที่ปรารถนาจะสมหวัง ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร มีแค่เพียงปัจจุบันเท่านั้นที่สามารถทำให้การมีชีวิตอยู่ในแต่ละวันมีความสุขได้ และการมีชีวิตอยู่ถือเป็นความโชคดีที่สุดแล้วหลังจากกลับมาจากปฏิบัติธรรม ตามที่หลวงพ่อได้ชี้ทางสว่างให้ จิตใจที่เมื่อก่อนเคยรู้สึกเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เริ่มสงบนิ่งขึ้น“น้ำมนต์...ถ้าเราไม่ได้กลับคืนร่างเดิม คุณจะเสียใจมั้ย”“ฉันปลงแล้วค่ะ สิ่งเดียวที่ฉันอยากกลับมาเป็นตัวเอง เพราะฉันยังมีพ่อมีแม่ ฉันยังอยากกลับบ้านอยู่” ฉันไม่อยากบอกความจริงเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่รู้ ฉันไม่อยากให้พวกท่านต้องเป็นห่วง ส่วนเรื่องกลับคืนร่างเดิม ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจอยู่ ฉันก็ยังมีความหวัง“ถ้าเราได้กลับคืนร่างเดิมกันเมื่อไหร่ ผมจะเป็นคนพาคุณกลับบ้านเอง”“ขอบคุณนะคะ”...เมื่อเวลาผ่านไป การใช้ชีวิตของทั้งสองคนก็ยังคงดูแลกันและกันดีเหมือนเดิมเสมอต้นเสมอปลายหน้าบ้านช่วงหัวค่ำ ท้องฟ้ามืดมิด มีแค่เพียงแสงไฟจากหลอดนีออนดวงเล็กๆเท่านั้นที่ให้แสงสว่า
ตอนที่ 23 โชคชะตา / เฮียมังกรทั้งหมดพากันไปหาหลวงพ่อที่วัดตามเวลาที่ได้นัดกับท่านเอาไว้ นับจำนวนคนแล้วก็สิบคนพอดี“กราบนมัสการครับหลวงพ่อ” ทั้งหมดก้มลงกราบหลวงพ่อ ซึ่งดูเหมือนว่าหลวงพ่อจะนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“เจริญพร...แล้วมาทำไมกันเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ”“หลวงพ่อครับ ก็อย่างที่หลวงพ่อรู้ ผมกับน้ำมนต์มาขอให้หลวงพ่อช่วยครับ” ผมยกมือขึ้นพนมพูดกับหลวงพ่อตรงๆ“หลวงพ่อช่วยอะไรไม่ได้หรอก ทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือวิบากกรรม วาสนา และโชคชะตา ของโยมทั้งสองคนล้วนๆ” หลวงพ่อพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ“หลวงพ่อครับ แล้วน้องชายของผมจะสามารถกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้มั้ยครับ” เฮียช้างยกมือขึ้นพนมขอตั้งคำถามบ้าง“เกิดเรื่องนี้ขึ้น ยังจะอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆอยู่อีกรึ” ประโยคนี้หลวงพ่อพูดพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของมังกรที่อยู่ในร่างหญิง“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงกลับเข้าร่างเดิมน่ะครับ” เฮียช้างขอพูดใหม่ ประโยคเมื่อสักครู่อาจจะฟังดูกำกวมไปหน่อย เฮียช้างไม่ได้หมายถึงชีวิตดื่มเหล้าเคล้านารีอย่างที่หลวงพ่อเข้าใจ“มาได้ก็ต้องกลับได้” ประโยคนี้ของหลวงพ่อทำให้ทุกคนมีความหวัง โดยเฉพาะเจ้าตัวที่กำลังเผชิญชะตากรรมอยู่ตอนนี้