ตอนที่ 20 ผู้ชายปากเสีย / เฮียช้าง@บริษัทเช้าวันรุ่งขึ้น คชาอุ้มลูกสาวไว้ที่แขนข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างจับจูงเมียตัวเล็กเดินเข้ามาภายในบริษัท ท่ามกลางสายตาของพนักงานทุกคน"สวัสดีครับนาย สวัสดีครับนายหญิง" มิตรอยู่เป็นและรู้ว่าพี่เลี้ยงคนนั้น บัดนี้ได้กลายมาเป็นเจ้านายอีกคนของเขาเรียบร้อยแล้ว แต่ที่รู้ลึกจริงๆก็มาจากธรณ์พี่ชายของเขาที่เล่าให้ฟังนั่นเอง".........." คชายิ้มให้ลูกน้องอย่างพอใจแล้วเดินอุ้มลูกสาวนำเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว"สวัสดีค่ะ คุณมิตร ว่าแต่ทำไมเรียกหวานแบบนี้คะ" น้ำหวานรู้สึกเขิน แต่ก็พอเดาได้ว่าผู้ชายแถวนี้ขี้อวด และก็ยังรู้อีกว่ามิตรคนนี้คือน้องชายของคุณธรณ์คนนั้น"ผมเป็นลูกน้อง ต้องเอาใจเจ้านายครับ เข้าใจที่ผมพูดใช่มั้ยครับ" เพราะเมื่อสักครู่ตอนที่มิตรเอ่ยทักทาย คชาเดินยิ้มแป้นเข้าไปในห้อง"อ๋อ...ค่ะ ขอตัวนะคะ""เชิญครับ"น้ำหวานเดินตามเข้ามาภายในห้องทำงาน ห้องทำงานของเขาค่อนข้างกว้างขวาง มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีโซฟาขนาดใหญ่ แถมยังมีห้องน้ำในตัวจะเรียกว่าครบวงจรเลยก็ว่าได้"แว่นนั่งตรงนี้กับลูกนะ ผมขอเช็คเมลแป๊บนึง" น้ำหวานรีบรับเอาหนูนิดมาอุ้มไว้แล้วพากันนั่งลงที
ตอนที่ 21 แกล้งงอน / เฮียช้าง"หายยัง..." เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่ข้างหูใกล้ๆ สายตามองดูลูกสาวใกล้จะหลับแล้ว"รอก่อนลูกยังไม่หลับเลย" น้ำหวานกำลังนอนกกลูกพลางตบก้นให้แกเบาๆอย่างที่ป๊ะป๋าของแกเคยทำให้"โอเคๆ" โอเคเสร็จก็นอนรออยู่ข้างๆ สักพักชะโงกมองดูลูกสาวอีกครั้งก็เห็นว่ายัยหนูหลับไปแล้ว"ป่ะ" เสียงกระซิบเอ่ยชวนอีกครั้ง"คุณช้าง...ลูกยังหลับไม่สนิทเลยจะรีบไปไหนคะ" เธอหันมาดุคนที่นอนรออยู่ข้างหลัง...อะไรจะขนาดนั้น"ก็ผม...ก็ได้ๆ ไปรอที่ห้องโน้นนะ""รีบๆไป รำคาญ" เพราะเขานั่นแหละ ยุกยิกๆ เดี๋ยวจับเดี๋ยวลูบ ลูกก็เลยยังหลับไม่สนิทสักที"แหมคุณก็...ว่าผัวอีกแล้วนะ" คนโดนดุลุกออกไปจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องนี้ไปเวลาผ่านไปนานมาก น้ำหวานเปิดประตูอีกห้องที่อยู่ติดกันแล้วเดินเข้ามา"หลับหรือยังคะ" เธอค่อยๆคืบคลานขึ้นมาบนเตียง มือวางปับเข้าให้ตรงที่อยู่ของช้างน้อย...อ้าวหลับไปแล้วเหรอ"ยัง...รอตั้งนาน" น้ำเสียงเหมือนจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ทำท่าปัดๆมือของเธอที่วางอยู่บนช้างน้อยออก"บ่นเป็นเด็กไปได้ นั่นลูกนะ" วันนี้น้ำหวานเลือกที่จะใส่ชุดนอนเป็นชุดไม่ได้นอน ส่วนคนซื้อให้ ก็เขานั่นแหละ"ช้างน้อย
ตอนที่ 22 ฟาร์มนม / เฮียช้าง@มังกรฟาร์มรถเก๋งสีดำคันใหญ่ขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเจ้าของฟาร์มโคนมในช่วงสายๆของวันหยุด"ที่นี่เหรอคะ ฟาร์มโคนมของเฮียกร" น้ำหวานอุ้มหนูนิดเตรียมที่จะพาลงจากรถ"ไปเรียกมันเฮียทำไม""เอ้า! คุณนี่ประสาท เขาอายุมากกว่าหวานเกือบสิบปี จะให้เรียกไอ้หรือไง""เรียกชื่อเฉยๆก็ได้ คุณเป็นพี่สะใภ้มันนะ""ไม่ได้ค่ะ น่าเกลียดตายเลย ถ้าคุณไม่ชอบให้หวานเรียกเขาแบบนั้น เรียกคุณเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ""อยากเรียกอะไรก็เรียก" พักนี้งอนเก่ง!"เฮียช้างคะ คุณโตแล้วนะคะ ชอบทำตัวเป็นเด็กขี้หวงไม่เข้าท่า""ก็หวงจริงๆนั่นแหละ ได้ยินแล้วหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้" ทั้งหมดพากันลงจากรถ"ความเวอร์วังของคุณ เบาลงหน่อยก็ดีนะคะ" โดนเมียดุหันไปคุยกับลูกดีกว่า"ยัยหนูถึงแล้วนะคะลูก ไปดูวัวกันมั้ยคะป๊าพาไป" หนูนิดยิ้มดีใจใหญ่แกคงรู้สึกเหมือนได้มาเที่ยว"หวานอยากไปค่ะ""เฮียถามลูก...""คุณช้าง...พูดแบบนี้หวานงอนจริงๆด้วย" ยังไม่ทันได้งอน มังกรก็ส่งเสียงมาซะก่อน"เฮีย! สวัสดีครับ น้ำหวานสวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กสุด เดินออกมาต้อนรับที่หน้าบ้าน"สวัสดีค่ะ" ทักทายกันตามมารยาทก็พากันเดินเข้
ตอนที่ 23 ร้องเพลงจีบสาว / เฮียช้างในขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มกันตามปกติ ธรณ์เองก็แอบนั่งมองหน้าหญิงสาวคนที่เขาพามาด้วยอยู่บ่อยครั้ง พลางคิดในใจว่า...วันนี้จูบเธอไปตั้งหลายครั้งเธอจะโกรธหรือเปล่านะส่วนแอมเธอรู้สึกเกลียดขี้หน้าตานี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่วันนี้เขากลับทำให้หัวใจของเธอสั่นเอาดื้อๆ แต่ความไม่ชัดเจนของเขาที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรเลย มีแค่การกระทำอย่างเดียวเท่านั้น ทำให้แอมทำตัวไม่ถูกเธอไม่รู้ว่าตกลงเขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ แค่อยากได้หรือว่าจริงจังเมื่อเริ่มดึกทุกคนเมากำลังได้ที่ มังกรเจ้าของบ้านและเจ้าของฟาร์มเดินถือกีต้าร์ตัวใหญ่เข้ามาในวงเหล้าแล้วเริ่มบรรเลงเพลงที่ตัวเองชอบเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเพลงแรกจบลงไป"ไอ้น้อง ขอเฮียดีดบ้าง" ธรณ์กระดิกนิ้วขอยืมกีต้าร์มาดีดบ้าง...วันนี้ไม่ได้ตัวได้ใจกลับไปก็ยังดี"เฮียจะดีดจริงๆเหรอครับ""ทำไม...กูจะดีดจีบสาวแถวนี้สักหน่อย" ความสามารถเรื่องดนตรี ธรณ์ไม่เป็นสองรองใคร เพราะความชอบส่วนตัวนอกจากจะชอบดื่มแล้ว ดนตรีก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขากลายมาเป็นเจ้าของผับหรู ไม่คิดว่าความชอบส่วนตัวของตัวเองจะสามารถทำรายได้ให้เขาได้มากมายข
ตอนที่ 24 ปากหนัก / เฮียช้าง@เฮียธรณ์&แอมรถเก๋งขับเข้ามาจอดที่ห้องพักหลังที่ได้จองเอาไว้เมื่อช่วงสายๆของวัน"ไหวมั้ยคุณ" ธรณ์ถามขึ้นเมื่อทั้งสองพากันเดินเข้ามาได้หน่อยหรือจะเรียกว่าหิ้วปีกก็ยังได้"ไม่ต้องมาจับ ฉันเดินเองได้" จะพูดอะไรหัดดูสภาพของตัวเองตอนนี้หน่อยก็ดีนะ"นั่นไง ดีหน้าไม่ทิ่ม" พอธรณ์แกล้งปล่อยมือเท่านั้นแหละ คนเมามากก็เซหน้าแทบทิ่มดีที่เขารับทัน"ห้องฉัน ห้องไหนเนี่ย" ในขณะที่คนเมามากกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีพนักงานของทางรีสอร์ตเดินเข้ามาหา ซึ่งธรณ์เองก็กำลังมองหาอยู่พอดี"คุณลูกค้าครับ""ครับ""ทางเราต้องขออภัยด้วยนะครับ คือห้องที่จองไว้ท่อน้ำแตกตอนนี้เลอะเทอะไปหมดเลยครับ""สองห้องเลยเหรอ""ห้องเดียวครับ""แล้วห้องอื่นล่ะ""เต็มหมดเลยครับ นอนด้วยกันได้มั้ยครับ""ถ้างั้นก็เอาตามนี้แหละ""ขอบคุณนะครับ" ธรณ์พยักหน้าให้พนักงานเด็กหนุ่มตรงหน้า ประมาณว่าไปได้แล้ว!!@เหตุการณ์เมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ในขณะที่แอมเผลอ"นี่! นายน่ะมานี่สิ" ธรณ์กวักมือเรียกเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เดินผ่านมา เห็นว่าใส่เสื้อของทางรีสอร์ต จึงเข้าใจได้ทันทีว่าคงเป็นพนักงานของทางรีสอร์ตแห่งนี
ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล
ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”
ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา