ตอนที่  42 ภารกิจหลัก (NC)

“อย่าพึ่งประมาทจะดีกว่าเพคะ แม้ว่าตอนนี้เราจะเจอท่านหมอหวังแล้วแต่เรื่องการศึกที่เมืองชุ่นยังไม่เกิดขึ้น”

“ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่แต่ข้าเองก็มิได้ประมาทถึงขนาดนั้น ที่กองทัพบูรพาของเราก็มีขุนพลกล้าที่คอยเฝ้าดูอยู่หากว่ามีเรื่องที่เริ่มร้ายแรงพวกเขาจะส่งข่าวมาให้ข้าทันที”

“เช่นนั้นแล้วพิษที่ยังอยู่กับพวกเขา…”

“หากข้าถูกพิษอีกครั้ง หวังว่าเจ้าจะไม่หนีข้าไปอีกนะชุนหลัน”

“หม่อมฉันมิได้คิดเช่นนั้นแล้วเพคะ ในเมื่อทราบความจริงทุกอย่างเช่นนี้ ชาตินี้ก็ไม่มีทางหนีพระองค์ไปไหนหรอกเพคะ”

“เช่นนั้นยังมีสิ่งใดจะถามอีกหรือไม่เพราะว่าข้าจะเริ่มทนไม่ไหวแล้ว”

“ท่านพี่!!”

เขาดึงตัวนางขึ้นมาและรวบกายอุ้มพร้อมกับพาเดินไปที่เตียงด้านหลังห้องทรงงานในทันที ตอนนี้ทั้งตำหนักเหลือเพียงพวกเขาทั้งคู่และทหารองครักษ์ที่เฝ้ารักษาการณ์ด้านนอกเท่านั้น

“อี้เหริน…อ๊ะ”

“ชุนหลันคนดีของข้า เจ้าช่างยั่วยวนใจนักเห็นเจ้าครั้งใดก็มิอาจห้ามใจมิให้สัมผัสได้เลย”

“อื้อ… เดี๋ยวก่อนช้าลงหน่อย อ๊าา”

เพียงเวลาไม่นานท่านอ๋องก็ปลดเปลื้องอาภรณ์ของนางออกไปจนหมดสิ้น เสื้อคลุมของพระองค์ถูกวางพาดไว้ที่เตียงก่อนชิ้นที่เหลือจะตามไปพร้อมกัน