"ข้าคิดถึงท่าน... อร้าย! ท่านจะทำอะไรเจ้าคะ""เจ้าบอกคิดถึงพี่""ใช่ แต่ท่านจะอุ้มข้ามาที่เตียงทำไมเจ้าคะ ลงไปก่อนเจ้าคะ ท่านจะมานอนทับบนตัวข้าทำไม ข้าหนัก... อืม..."ริมฝีปากอิ่มขยับเอื้อนเอ่ยคำพูดชวนหลงใหล เทียนชุนเผลอมองอย่างลืมตัว รสจูบหวานยังคงติดตรึงในใจ ครั้งสุดท้ายที่ได้สัมผัสนั้นผ่านมานานหล
รุ่งเช้าหลินหลินตื่นมาด้วยอาการสดชื่น เมื่อคืนนางฝันดีมากๆ หลินหลินมองคนตัวใหญ่ที่หลับอยู่ด้านข้างของนางอย่างอารมณ์ดีจุ๊บริมฝีปากบางจูบลงไปที่หน้าผากของคนที่หลับไม่ยอมตื่น"ข้าไปกระโจมก่อนนะเจ้าคะ"ว่าจบหลินหลินก็ก้าวเท้าลงจากเตียงแต่ขายังไม่ทันได้แตะพื้น ร่างของนางก็หมุนคว้างไปกับที่นอน"ห้ามเจ้
หลินหลินมองภาพนี้แบบขบขัน นางชอบคุณหนูคนนี้ ...นางไม่ได้ร้ายกาจอะไร ดูจริงใจเสียด้วยซ้ำ.."ข้าขอคุยกับเจ้าสักครู่"เสียงแหบพร่าดังขึ้นอย่างอ่อนแรง"เจ้าค่ะ ท่านมีเวลา 1 เค่อ (30 นาที) ก่อนกระอักเลือดเจ้าคะ""ทุกคนออกไปรอด้านนอกก่อน"เล่อชินหันขวับไปมองบุรุษที่อยู่ข้างนาง เขาพยักหน้าหนึ่งทีก่อนหญิงสา
ด้านหลังฉากกั้น ภายในกระโจมรัชทายาท ปรากฏบุรุษผู้หนึ่งเดินออกมาจากมุมมืด สายตาที่มองญาติผู้น้องมีแต่ความเยือกเย็น"ขอบคุณเสด็จพี่พะยะค่ะ ที่เปิดทางให้ข้าได้พูดคุยกับนาง" น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยแววขอบคุณ "หลังจากนี้ ท่านไม่ต้องกังวล หากนางไม่ต้องการตัวข้า ข้าไม่คิดจะบังคับ" เขาเว้นวรรคเล็กน
"ขอแค่อีก 5 ชิ้นก็เพียงพอแล้ว หลินเอ๋อร์ พี่จะส่งหยกนี้ให้บิดามารดาของพี่ด้วย"หลินหลินจัดการซื้อผ่านระบบและนำออกมาให้เขา นางแนะนำวิธีใช้ให้เขา ซึ่งเขาก็หยดเลือดทำตามทันที เมื่อสอนทุกอย่างครบหมดแล้ว มือหนาก็ยื่นส่งหยกสื่อสารมาให้นางหนึ่งอัน"ของเจ้า พี่จะได้คุยกับเจ้าได้ตลอดเวลา"หลินหลินยิ้มกว้าง
หลินหลินเริ่มครางแผ่วเมื่อมือหนาไล้ลงต่ำ สัมผัสแผ่วเบาที่ขาอ่อนส่งกระแสความร้อนซ่านไปทั่วร่าง"อาาา..." เสียงครางทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นเมื่อนางขยับกายเสียดสีกับท่อนเอ็นของเขา แม้จะใส่กางเกงอยู่แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยหลินหลินได้ยินเสียงก็ยิ่งฮึกเหิม นางหมุนตัวเข้าหาเขา เผยเรือนร่างเปลือยเปล่าเย้
เทียนชุนไม่อยากยื้อดึงผ้าออกมา เพราะกลัวนางจะเจ็บมือ จึงเปลี่ยนเป็นจับขาเรียว ยกขึ้นมาพลาดไว้ที่หน้าขาของตนเอง...เขาค่อยๆ ซับน้ำที่เปียกให้นางจากต้นขามาปลายขา ทำแบบนี้ทั้งสองข้าง เมื่อเสร็จแล้วสายตาก็ไล่ขึ้นไปยังใต้ผ้าห่ม เขากลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก...แต่ถึงยังไงเขาก็อยากเช็ดตัวให้นางอยู่ดีมือ
หลินหลินมองเจ้าเฟยหลินกับเจ้าเฟยหรง ที่ถูกจูงมาที่หน้าจวน อาชาอสูรกับม้าศึก พวกมันดูสง่างามไม่แพ้กันนางลูบใบหน้าของม้าทั้งสอง ก่อนจะหยิบผลแอปเปิ้ลในมิติออกมาให้พวกมันกินตัวละผล ทั้งสองดูชอบใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเฟยหรง ม้าของท่านแม่ทัพเทียนชุนเดินไปจับสายจูงให้หญิงสาว กิริยาท่าทางของเขาดูอ่อนโยนมาก
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก