เทียนชุนไม่อยากยื้อดึงผ้าออกมา เพราะกลัวนางจะเจ็บมือ จึงเปลี่ยนเป็นจับขาเรียว ยกขึ้นมาพลาดไว้ที่หน้าขาของตนเอง...เขาค่อยๆ ซับน้ำที่เปียกให้นางจากต้นขามาปลายขา ทำแบบนี้ทั้งสองข้าง เมื่อเสร็จแล้วสายตาก็ไล่ขึ้นไปยังใต้ผ้าห่ม เขากลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก...แต่ถึงยังไงเขาก็อยากเช็ดตัวให้นางอยู่ดีมือ
หลินหลินมองเจ้าเฟยหลินกับเจ้าเฟยหรง ที่ถูกจูงมาที่หน้าจวน อาชาอสูรกับม้าศึก พวกมันดูสง่างามไม่แพ้กันนางลูบใบหน้าของม้าทั้งสอง ก่อนจะหยิบผลแอปเปิ้ลในมิติออกมาให้พวกมันกินตัวละผล ทั้งสองดูชอบใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเฟยหรง ม้าของท่านแม่ทัพเทียนชุนเดินไปจับสายจูงให้หญิงสาว กิริยาท่าทางของเขาดูอ่อนโยนมาก
ตายๆ ชาติที่แล้วเจอแต่ผู้ชายไม่จริงใจ มาชาตินี้ได้ผู้ชายแบบนี้เล่นทำตัวไม่ถูกเลย"ฮ่าๆๆๆ คุณหนูไม่ต้องอายเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพคงอยากให้คุณหนูเห็นความจริงใจ จึงได้กล่าวบอกให้คนทั้งตลาดได้รับรู้ เดี๋ยวพวกเราเป็นพยานให้เจ้าค่ะ""อ๊าย...ท่านป้า หากท่านไม่พูดมามันจะดีมากเลยเจ้าค่ะ พูดออกมาแบบนี้มันยิ่งตอกย้
เมื่อเทียบกับน้องสาวของเขาแล้ว นางได้มาถึง 20 คน โดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ นั่นแปลว่าหลินเอ๋อร์มีความสำคัญต่อท่านแม่ทัพมากเพียงใด"พี่ใหญ่...คิดอะไรอยู่เจ้าคะ ข้าเรียกท่านสองครั้งแล้ว แต่ท่านไม่ได้ยิน""ขอโทษด้วยหลินเอ๋อร์ พี่แค่คิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อย จึงไม่ได้ยินเสียงของเจ้า""ข้าถามว่าท่านมีอาวุธเวทระดั
เมื่อทุกคนเข้ามาในมิติแล้ว สายตาของเขาถูกดึงดูดไปด้วยแสงสีรุ้งที่ลอยละล่องไปมาในอากาศราวกับสายธารน้ำตกแห่งพลังเวทพวกเขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ดูดซับพลังเวทที่หนาแน่นนี้เข้าไปในร่างกาย หลิวเคอรู้สึกถึงความร้อนระอุที่ไหลเวียนอยู่ทั่วร่างกายของเขาอย่างที่ทุกคนเห็นที่นี่คือความลับของข้า หากใครกล้าเอาเรื่องน
เมื่อกลุ่มของหลิวเคอจากไปนางก็พาน้องๆเข้าเรือน "อาจินกับหวาหวาทานข้าวเย็นกันหรือยัง""ทานแล้วขอรับ/ ทานแล้วเจ้าค่ะ หวาหวาอิ่มจนกินอะไรไม่ไหวแล้วเจ้าคะ""อย่างนั้นหรือ...เจ้ากระต่ายกับเจ้าเสือน้อยคงน้อยใจแย่เลย" หลินหลินเอ่ยเบาๆ พร้อมกับหมุนน้ำตาลปั้นทั้งสองไม้ไปมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเด็กน้อยหวาห
หลินหลินนั่งมองหน้าจอที่เต็มไปด้วยตัวเลขและกราฟเรืองแสง คิ้วสวยขมวดเข้าหากันราวกับปมเชือก นางจ้องมองที่ตัวเลขเวลานับถอยหลังที่ลดลงทีละวินาทีด้วยความกังวลใจ อีก1เดือนกับ 15 วัน ภารกิจลึกลับที่มิติมอบให้ จะเป็นภารกิจแบบไหนกันนะ ถึงได้แจ้งเตือนล่วงหน้านานขนาดนี้....นางย้อนดูข้อความแจ้งเตือนเมื่อ 4 เดื
เพราะวันนี้นางจะออกไปหาท่านแม่ทัพข้างนอกใกล้เวลาที่นัดกันไว้แล้ว นางนั่งดูน้องๆกินอาหาร และส่งพวกเขาเข้านอกก่อนออกไปหาท่านแม่ทัพ "ออกมิติ"พรึ่บ!นางออกมาที่จุดเดิมคือที่ป่าหลังกระโจมของนาง หลินหลินจึงใช้วิชาสายลมไปที่กระโจมของท่านแม่ทัพความวุ่นวายที่มีคนวิ่งเข้าออกกระโจมของท่านแม่ทัพทำให้นางขมวดค
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก