บทที่60 เมื่อกี้ลงสลับเลยต้องลบแล้วลงใหม่ใครซื้อแล้วไม่ต้องกดซื้อนะคร้า

หวาหวาน้อยเห็นพี่รองทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นก็รีบวิ่งเข้าไปหาด้วยขาสั้นๆ

"พี่รอง..."

หลินหลินยิ้มให้ หยาดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก

"พี่ไม่เป็นไร แค่เป็นห่วงพวกเจ้าเท่านั้น"

นางอ้าแขนรับร่างน้อยๆ เข้ามากอด และอีกแขนหนึ่งก็รอโอบกอดอาจินน้องชายที่วิ่งตามมาติดๆ

เราต้องเสริมปราการให้แข็งแกร่งกว่านี้

หลินหลินคิดในใจ ไม่อย่างนั้นตอนออกไปทำภารกิจ ข้าคงไม่สบายใจ

เมื่อทุกคนกลับมาพร้อมหน้า พวกเขารวมตัวกันทานอาหารเย็น บอกเล่าเรื่องราวการผจญภัยในวันนี้ แม้จะเหนื่อยล้า แต่ทุกคนก็รู้สึกภูมิใจที่ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี

คืนนั้น เสียงหมาป่าหอนระงมดังมาจากป่าโดยรอบ หลินหลินแทบนอนไม่หลับ นางเปิดอ่านรายละเอียดของปราการเวทอย่างละเอียดถี่ถ้วน นางต้องการปราการที่แข็งแกร่งกว่านี้ เพื่อปกป้องทุกคนในค่าย

รุ่งเช้า ภารกิจที่ได้รับก็ยังคงคล้ายกับเมื่อวาน หลินหลินจึงขอให้เทียนชุนนำทีมออกไปเก็บทรัพยากร ส่วนนางจะอยู่ที่ค่ายเพื่อศึกษาการสร้างปราการเวท หากไม่มีขายแบบสำเร็จรูป นางก็จะสร้างมันขึ้นมาเอง!

วันเวลาผ่านไป ทุกคนใช้ชีวิตอยู่ในค่ายอพยพแห่งนี้มานับสิบวันแล้ว หลินหลินแยกเรือนออกมาจากเด็กๆ เพื่อให้มีสมาธิในการสร้