เข้าสู่ระบบแชร์
44 : ลั่นกองรบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 23:34:03บทที่เกี่ยวข้อง
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 45 : นี่มันหนอนไหมทองคำ
45 : นี่มันหนอนไหมทองคำ หลินซือเยว่คลายจุดให้ทหารนายนั้น นางจิ้มนิ้วไปหว่างคิ้วของเขาเบา ๆ “จงลืมซะ” นางไม่ได้ตามติดเซวียนหมิงยู่จึงไม่รู้ว่าเขาโดนพิษ ยามนี้นางเปิดเนตรทิพย์ มองหาบิดากับพี่ชายของตัวเองอยู่ พอเห็นว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย จึงได้วางใจกลับไปยังเรือนพักของตนเอง “คุณหนูท่านกลับมาแล้ว ข้าเป็นห่วงแทบแย่ พวกเราชนะแล้วเจ้าค่ะ” เผิงฉือเอ่ยพร้อมแววตาตื่นเต้นดีใจ “ข้ารู้แล้วล่ะ ป้าเผิงไปต้มน้ำให้ข้าก่อนเถอะ อยากอาบน้ำเต็มทน” “เจ้าค่ะ ๆ” เพราะเมืองเหลียงชนะสงคราม เผิงฉือจึงดีใจเป็นอย่างมาก ไม่ได้คิดถามไถ่อันใดต่อ รีบไปต้มน้ำให้คุณหนูของนางอาบในทันที เพราะใช้พลังภายในไปค่อนข้างมาก หลังอาบน้ำเสร็จหลินซือเยว่ก็หลับสนิทไปในทันที ไหนเลยจะรู้ว่าในเรือนพักของเซวียนหมิงยู่ กำลังวุ่นวายกันใหญ่โต ท่านหมออินถอนพิษให้เหลียงอ๋องไม่ได้ เขาทำได้เพียงแค่ฝังเข็มระงับอาการไว้เท่านั้น “เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้” ฮู่ตงหยางแทบไร้เรี่ยวแรงจะยืนหยัด ดีที่สวีวั่งซูช่วยประคองเอาไว้ แม่ทัพต่งกับแม่ทัพอู๋ มีหน้าที่ควบค
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 46 : ออกตามหาคางคกพิษเหมันต์
46 : ออกตามหาคางคกพิษเหมันต์ ทหารหนึ่งร้อยนายกระจายกำลังออกไปรอบ ๆ ภูเขา จากนั้นเดินเรียงหน้าขึ้นไปเรื่อย ๆ เพื่อมองหาร่องรอยของคางคกพิษเหมันต์ หลินซือเยว่เดินทางไปพร้อมกับฮู่ตงหยาง แม้ว่านางต้องการไปเพียงลำพัง แต่อีกฝ่ายไม่อาจปล่อยให้สตรี ที่ผู้เป็นนายให้ความสำคัญ เกิดอันตรายขึ้นได้ กลุ่มของหลินซือเยว่ จึงมีองครักษ์จวนเหลียงอ๋องตามมาด้วยอีกสิบคน การเดินทางนั้นไม่ง่าย บนยอดเขาสูงที่อยู่ลึกเข้าไปด้านใน ไม่มีเส้นทางให้เดินผ่าน ทุกคนต้องตัดไม้ถางป่าเดินเข้าไป หลินซือเยว่คำนวณด้วยตาเปล่า คิดว่ากว่าจะไปถึงยอดเขาได้นั้น ต้องใช้เวลาสองวันเป็นอย่างต่ำ นางเริ่มใจคอไม่สู้ดี ฮู่ตงหยางเองก็รู้สึกเช่นนั้น สองวันต่อมา มีพลุสัญญาณดังขึ้น ย่อมหมายความว่ามีคนพบเจอ ร่องรอยของคางคกพิษเหมันต์แล้ว หลินซือเยว่กับคนในกลุ่มมุ่งหน้าไปทางนั้นในทันที พบต้นไม้ใบหญ้าแถวนั้นเหี่ยวเฉากลายเป็นสีดำ ร่องรอยนั้นมุ่งขึ้นไปบนยอดเขาตรงหน้า “เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนรออยู่ที่นี่ ข้าจะขึ้นไปจับคางคกพิษเหมันต์เอง สัตว์พิษตัวนี้ต้องจับมันแบบเงียบ ๆ ขืนไปกันหมดนี่ มันคงรู้ตัวหนี
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 47 : หลุดพ้นจากการเป็นนักโทษ
47 : หลุดพ้นจากการเป็นนักโทษ เซวียนหมิงยู่ฟื้นขึ้นมาภายในหนึ่งวัน ซึ่งเร็วกว่าที่ท่านหมออินคาดการไว้เสียอีก เขาได้ยินทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น เพียงแต่ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ สิ่งแรกที่เขาอยากเห็น คือหนอนไหมทองคำที่ทำร้ายเขาตัวนั้น “อยู่นี่พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง” ท่านหมออินถือกล่องหยกมาให้เขาดูใกล้ ๆ “ดูห่าง ๆ น่ะพ่ะย่ะค่ะ ตัวมันมีพิษรุนแรง” เซวียนหมิงยู่เปิดกล่องให้มีช่องพอมองลอดเข้าไป เจ้าตัวหนอนไหมน่าขยะแขยงนี่ทำเขาเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย “เก็บเอาไว้ในนี้ หากไม่มีอาหารมันไม่ตายรึ” ท่านหมออิน “มันอยู่ในกล่องหยก พลังแห่งหยกสามารถทำให้มันจำศีลแน่นิ่ง ได้นานหลายสิบปีเลยพ่ะย่ะค่ะ” “เช่นนั้นมอบให้ท่านหมออินดูแลก็แล้วกัน ไม่แน่วันข้างหน้าอาจได้ใช้ประโยชน์ก็เป็นได้” “ขอบพระทัยท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” ท่านหมออินยิ้มกริ่มอย่างดีใจ จากนั้นเหล่าแม่ทัพก็เข้ามาเยี่ยมเยียน พร้อมกับรายงานสถานการณ์ที่คลี่คลายไปในทางที่ดี ข้าศึกถอยร่นออกไปจนหมด ยึดคืนพื้นที่ของเมืองเหลียงกลับมาได้แล้ว หลังจากนั้นหนึ่งเดือนแม่ทัพต่งได้รายงาน เรื่องนักโทษที
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 48 : เหตุใดนางถึงไม่มาหาเขา
48 : เหตุใดนางถึงไม่มาหาเขา เรือนแห่งนี้ยังไม่มีป้ายชื่อ ทว่าอยู่ในกลางเมืองเหลียง เดินทางสะดวกสบาย อีกทั้งยังหลังใหญ่กว่าเรือนของหลินเฉินอีกเท่าตัว เครื่องเรือนก็เพียบพร้อม ไม่มีสิ่งใดตกหล่นแม้แต่น้อย บ่าวรับใช้ของตระกูลหลินที่ถูกฮูหยินเฒ่าไล่ออกมา หลินซือเยว่กลับรับไว้ทั้งหมด รวมถึงหลินอ้ายด้วย “นายท่านรอง” บ่าวรับใช้ห้าคนรวมหลินอ้ายเป็นหก ต่างทักทายหลินเต๋อพร้อม ๆ กัน “ไม่ถูกสิพวกเจ้านี่ ต่อไปเรือนแห่งนี้มีนายท่านเพียงผู้เดียว ให้เรียกว่านายท่านเฉย ๆ ก็พอ” เผิงฉือรีบแก้คำเรียกขานของพวกนาง “ถูกของเจ้า” เถียนฮูหยินถูกใจในเรื่องนี้ “ป้าเผิงพาพวกเขาไปดูห้องที่ต้องพักอาศัยก่อนเถอะ เรื่องงานก็ให้ท่านมอบหมายให้พวกเขา” “เจ้าค่ะคุณหนู” เผิงฉือน้อมตัวเล็กน้อย หันไปทางบ่าวรับใช้ทั้งหมด “ตามข้ามาเร็วเข้า” หลินซือเยว่ผายมือให้ทุกคนนั่งในห้องโถงของเรือน พร้อมกับเล่าให้ฟังว่านางได้มีโอกาสไปทำงานให้คหบดีเมี่ยว และได้คลี่คลายเรื่องในจวนให้เขา ดังนั้นจึงได้รับค่าตอบแทนมาพอสมควร ส่วนเรือนแห่งนี้นางก็ไหว้วานให้เขาจัดหาให้ นางซื้อเรื
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 49 : ใต้ต้นเหมย ชาดอกเหมย กลมกล่อมยิ่งนัก
49 : ใต้ต้นเหมย ชาดอกเหมย กลมกล่อมยิ่งนัก สวนหมู่ตานนั้น มีต้นเหมยยืนต้นนับสิบต้น ยังมีดอกบัวขาวบานสะพรั่งเต็มสระ บรรยากาศงดงามเป็นอย่างมาก ลมพัดมาพร้อมกลิ่นหอมของบุปผา อบอวลไปด้วยความสงบร่มเย็น หลินซือเยว่มองเห็นผ้าผืนใหญ่ถูกปูเอาไว้ใต้ต้นเหมย มีโต๊ะไม้ทรงเตี้ยวางอยู่ด้านข้าง สาวใช้เดินเรียงแถวสามคนเข้ามา พวกนางวางเตาต้มชาร้อนลงบนโต๊ะ ตามด้วยขนมของกินเล่น กับผลไม้อีกมากมาย จากนั้นก็ถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ หลินซือเยว่อดคิดไม่ได้ ยุคโบราณช่างโรแมนติกยิ่งนัก “สวนหมู่ตานแห่งนี้ข้าปลูกให้เสด็จแม่ นางชอบดอกหมู่ตานมาก ข้าจึงปลูกเอาไว้เพื่อให้รู้สึกว่าเสด็จแม่อยู่ใกล้ ๆ ข้า” “ท่านอ๋องเสด็จแม่ของท่านไปเกิดใหม่แล้ว” เซวียนหมิงยู่ชะงักมือที่กำลังรินชาให้นาง “เจ้ารู้ได้อย่างไร” เขาเลื่อนชาไปตรงหน้าของนาง ก่อนหยิบถ้วยของตัวเองขึ้นจิบเบา ๆ หลินซือเยว่ยกถ้วยชาขึ้นมาจ่อตรงจมูก สูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ชาก่อนจิบลงไป “ใต้ต้นเหมย ชาดอกเหมย กลมกล่อมยิ่งนัก” “เจ้าชอบก็ดีแล้ว” “ที่ท่านถามข้าว่ารู้ได้อย่างไร เพราะข้ามองไม่เห็นวิญญาณ ของ
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 50 : ไอหยา ! แค่คิดข้าก็สยองแล้ว
50 : ไอหยา ! แค่คิดข้าก็สยองแล้ว ขามารถม้าเบาหวิว แต่ขากลับนั้นหนักอึ้งไปด้วยข้าวของเต็มคันรถ เผิงฉือตกใจกับของขวัญที่เหลียงอ๋อง มอบให้คุณหนูของนางเป็นอย่างมาก นอกจากตั๋วเงินปึกหนึ่งที่ไม่รู้ว่ากี่หมื่นตำลึงกันแน่ กับกล่องเครื่องประดับในมือของหลินซือเยว่ ยังมีข้าวสารอย่างดีกินได้ตลอดทั้งปี อาหารแห้งชั้นดีอีกมากมาย ผ้าไหมเนื้อดีอีกตั้งหลายพับ “ท่านอ๋องนี่มันเยอะเกินไปกระมัง” หลินซือเยว่กลอกตามองเขา ถึงกับต้องเพิ่มรถม้าอีกคันเพื่อขนของโดยเฉพาะ ตั๋วสามหมื่นตำลึงนี่ก็มากพอแล้ว “นี่เทียบไม่ได้กับชีวิตของข้า หรือของชาวเมืองเหลียงที่เจ้าช่วยเอาไว้หรอก รับไปเถอะซือเยว่ข้าเต็มใจมอบให้” “ขอบคุณท่านอ๋องเจ้าค่ะ” หลินซือเยว่ย่อตัวลงให้เขา “ข้าขอลา” นางเงยหน้าขึ้นมา เห็นรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าของเขา พลันหัวใจที่เคยสงบนิ่งก็ไม่รักดีขึ้นมา ยิ่งมือเขายื่นออกมาตรงหน้า ให้นางได้วางแล้วก้าวขึ้นไปบนรถม้า การกระทำของเหลียงอ๋องช่างละมุนละไมยิ่งนัก องครักษ์ทั้งสองก้มหน้างุดด้วยความกระดากอายแทน เผิงฉือนั้นถึงกับทำตัวไม่ถูก ลุกลี้ลุกลนกระทั่งขึ้นไปนั่งรถม้า
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 51 : หลินจื่อรั่วสตรีผู้เพียบพร้อม
51 : หลินจื่อรั่วสตรีผู้เพียบพร้อม เรือนตระกูลหลินสายรอง หลินเต๋อ “เยว่เอ๋อร์ข้ากับพี่ชายเจ้าไปดูที่ปลูกสมุนไพรของเจ้าแล้ว คิดว่าปีหน้ากองทัพน่าจะงดรับสมุนไพรของเจ้าแล้วล่ะ พวกข้าศึกเสียหายหนักเช่นนี้” “เช่นนั้นท่านพ่อจัดการตามเห็นสมควรได้เลย ข้าไม่ถนัดเรื่องค้าขายเท่าใดนัก” “ได้ ๆ ข้าจะติดต่อพ่อค้าในเมืองดูก่อน ว่าพอจะมีที่ไหนรับซื้อสมุนไพรอีกหรือไม่” เพราะได้เห็นแปลงสมุนไพรหนึ่งร้อยหมู่นั่นแล้ว หลินเต๋อจึงวางมือจากร้านค้าอื่นเอาไว้ก่อน มีสมุนไพรพวกนั้นก็เหมือนมีเงินกองอยู่ตรงหน้าแล้ว หลินซือเยว่คิดว่าเรื่องนี้ต้องใช้เวลา ในการติดต่อหาผู้รับซื้อสมุนไพรในจำนวนมากเช่นนี้ “หากไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ข้าพอมีตำรับยาอยู่บ้าง เราไม่ขายสมุนไพรตากแห้งก็ได้ แต่ขายเป็นยาที่ปรุงเสร็จแล้วแทน” “เรื่องนี้ข้าเห็นด้วย ท่านพ่อเหตุใดไม่เปิดร้านขายโอสถเล่า ในเมื่อน้องรองมีความรู้เรื่องยา เราสามารถปรุงยาออกมาขายได้ ไม่ใช่ว่าเรามีสมุนไพรอยู่ในมือแล้วรึ” หลินซีฮันมองเห็นช่องทางการทำมาหากินของครอบครัว “ร้านโอสถ ?” เถียนฮูหยินคิดไม่ออก สามีของนา
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 52 : ตรุษจีนมาเยือน
52 : ตรุษจีนมาเยือน ขณะที่ตระกูลหลินสายหลัก กำลังดิ้นรนสร้างชื่อเสียงให้หลินจื่อรั่ว ทางฝั่งของสายรองได้หาที่ทาง ทำการค้าขายได้แล้ว แต่เพราะเริ่มเข้าหน้าหนาว พวกเขาจึงทำได้เพียง รีบเก็บเกี่ยวสมุนไพรโตได้ที่ให้หมด หลินเต๋อได้ซื้อโรงเตี๊ยมเก่าสองชั้นแห่งหนึ่งเอาไว้ เขาตั้งใจให้ปรับปรุงเป็นหอโอสถ แต่เนื่องจากมีพื้นที่กว้างขวาง หลินซือเยว่จึงให้เขาทำเป็นโรงน้ำชา พร้อมของว่างเล็ก ๆ ภายในนั้นด้วย เทศกาลตรุษจีนมาเยือนหลินเต๋อพาบุตรและภรรยา ไปกราบไหว้บรรพบุรุษที่เรือนตระกูลหลินสายหลัก ยามนี้ถึงได้เห็นว่าภายในนั้น ยังด้อยกว่าเรือนของตนอยู่หลายขุม ป้ายบรรพบุรุษที่หลินเฉิน ให้คนไปนำมาจากจวนหลังเก่า ถูกตั้งไว้ในเรือนแห่งนี้ หลินซือเยว่กำชับทุกคนในบ้าน ไม่ต้องแต่งตัวสวยหรูหราไปโอ้อวด เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้น พวกเขาจึงแต่งตัวแบบเรียบง่าย ระหว่างที่ผู้ใหญ่นั่งคุยกันอยู่นั้น หลินซือเยว่ได้พาน้องสาวเดินเล่นไปรอบ ๆ บริเวณเรือน จึงได้พบหลินจื่อรั่วเข้า “นั่นไม่ใช่พี่น้องบ้านอารองหรอกหรือ เข้าไปทักทายพวกนางหน่อยก็แล้วกัน” หลินจื่อรั่วยามนี้งดงามดั่งบุปผาแรกแย้ม
บทล่าสุด
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 81 : ตอนพิเศษ 10 : พวกเขาเกิดมาคู่กัน (จบตอนพิเศษ)
10 : พวกเขาเกิดมาคู่กัน หลินซือเยว่ชวนน้องสาวมาเยือนที่เรือน เพื่อเปิดโอกาสให้ฮู่ตงหยางได้พูดคุยกับนางบ้าง อย่างน้อยได้ทำความรู้จักพูดคุยกันก่อน ยามออกเรือนไปแล้วจะได้ไม่เขินอายกันจนเกินไป แต่นางได้เอ่ยกับบิดามารดาไปแล้ว ว่าให้หมั้นหมายกันไปก่อนหนึ่งปี เพราะยามนี้น้องสาวของนางเพิ่งอายุสิบหกย่างสิบเจ็ดปีเอง แต่มารดาของนางกลับแย้ง ว่าอายุช่วงนี้กำลังเหมาะสม หากรอไปอีกหนึ่งปีฮู่ตงหยางก็สามสิบปีพอดี ในสายตาของผู้อื่นอาจคิดว่าอายุของทั้งคู่ไม่เหมาะสมกัน เพราะห่างกันร่วมสิบสองปี แต่ในสายตาของหลินซือเยว่ ฮู่ตงหยางอยู่ในวัยกำลังสร้างครอบครัวได้ มีแต่น้องสาวของนางนี่แหละที่เด็กน้อยเกินไป “น้องรอง” “เจ้าคะ” “เจ้าไม่คิดว่าองครักษ์ฮู่แก่ไปหรอกหรือ” หลินซูฮวาอมยิ้มเล็กน้อย “ไม่เจ้าค่ะ เขาดูแข็งแรงดี” “อ้อ เป็นข้าที่คิดมากไปเอง เจ้าดูเด็ก ๆ อยู่ตรงนี้ไปก่อนก็แล้วกัน ข้ามีงานไปคุยกับท่านอ๋องก่อน” “ได้เจ้าค่ะ” หลินซูฮวาชอบที่ได้เล่นกับหลานตัวน้อยทั้งสอง พวกเขาเลี้ยงง่าย แค่ได้วิ่งเล่นไปมาก็มีความสุขแล้ว นางเองได้นั่งมองเด
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 80 : ตอนพิเศษ 9 : “เป็นเจ้านี่เองที่ว่าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล”
9 : “เป็นเจ้านี่เองที่ว่าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล” หลินซูฮวาไม่ได้โง่ นางมองปราดเดียวก็รู้ ว่าคนตรงหน้าได้ช่วยชีวิตนางเอาไว้ แต่ช่วยด้วยวิธีไหนนั้นนางไม่แน่ใจ ภายในรถม้าที่นั่งกลับเรือนด้วยกันสองต่อสอง นางจึงได้ใจกล้าเอ่ยถามเขา “ท่านผายปอดให้ข้ารึ” ฮู่ตงหยางตัวแข็งทื่อหลังได้ยิน “คุณหนูหลินท่านรู้จักการผายปอดด้วยรึ” เขาถามเสียงค่อยคล้ายคนหมดเรี่ยวแรง “รู้จักสิ พระชายามาสอนคนที่จวนอยู่เหมือนกัน ข้าก็ได้เรียนรู้ด้วย” นางเม้มปากแน่น พวงแก้มค่อย ๆ แดงระเรื่อขึ้นมา การที่เขาไม่ปฏิเสธย่อมหมายความว่าเป็นเรื่องจริง “คุณหนูหลินข้าล่วงเกินท่านแล้ว” ฮู่ตงหยางยอมรับชะตากรรมแต่โดยดี “หมายความว่าอย่างไร พระชายาบอกว่าเป็นการช่วยเหลือชีวิตผู้คน ข้าไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยสิ” หลินซูฮวาบิดปลายนิ้วใต้แขนเสื้อสุดแรง “ตอนข้า เอ่อ ผายปอดท่าน มีชาวบ้านอยู่แถวนั้นกันหลายคน เกรงว่าเรื่องนี้คงทำให้ท่านเสื่อมเสียชื่อเสียงไปแล้ว” “องครักษ์ฮู่ท่านหมายความว่า มีคนเห็นท่าน” หลินซูฮวาหยุดพูด แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ๆ “เป่าลมเข้าปากข้ารึ” ถาม
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 79 : ตอนพิเศษ 8 : “เท้า ไม่ใช่มือ !”
8 : “เท้า ไม่ใช่มือ !” หลินซือเยว่จัดการเรื่องออกเรือน ให้สาวใช้สินเดิมทั้งสองเรียบร้อยแล้ว นางมอบของขวัญเป็นเรือนให้คนละหลัง พร้อมมอบกิจการร้านค้าให้อีกด้วย กระทั่งหนังสือขายตัวก็ฉีกทิ้งไป ปล่อยให้ทั้งคู่ได้เป็นอิสระในภายภาคหน้า “ข้าไม่เคยรู้ว่าเจ้าใจดีถึงเพียงนี้” เซวียนหมิงยู่โอบกอดนางจากด้านหลัง พร้อมหอมแก้มนุ่ม ๆ ของนางฟอดหนึ่ง “ยามเป็นโหย่วซิงเยียนพวกนางดีกับข้ามาก พอเป็นหลินซือเยว่ก็ตั้งใจเรียนรู้เรื่องยาสมุนไพร ยามนี้เลยได้ใช้ประโยชน์บ้าง ต่อไปภายภาคหน้าหากเกิดการบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนางก็สามารถรักษาตัวเองหรือคนในครอบครัวได้ ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องหาหมออย่างเดียว” หลินซือเยว่ได้วางแผนเรื่องการรักษาอาการบาดเจ็บเบื้องต้น ให้แก่คนในจวนไว้แล้ว เพียงแต่นางยังไม่มีเวลาได้ลงมือทำ “ข้าถึงได้ว่าเจ้าจิตใจดีอย่างไร” ไม่เพียงแต่กับบ่าวไพร่ในจวน กระทั่งชาวบ้านทั่วไปหลินซือเยว่ก็ใจดีต่อพวกเขา เซวียนหมิงยู่ได้รู้จากท่านหมอหลี่ ว่าพระชายาของตนได้ให้คนจากโรงสมุนไพร ออกไปถ่ายทอดความรู้เรื่องสมุนไพรพื้นฐานให้แก่ชาวบ้าน และสอนเรื่องการรักษาอาการบาดเจ็บเบื
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 78 : ตอนพิเศษ 7 : วาสนานำพารัก
7 : วาสนานำพารัก หลินเต๋อให้คนไปเชิญพระชายามายังจวนของตน เพื่อหารือเรื่องสำคัญ ครั้นหลินซือเยว่ไปถึงก็ได้รู้ว่าพี่ชายของตนเอง กำลังจะมีข่าวดีเรื่องมงคล “ซีฮันสวมกวานมาหลายปีแล้ว สมควรคิดเรื่องออกเรือนได้เสียที” เถียนฮูหยินเป็นผู้เอ่ยเรื่องนี้ หลินซือเยว่รีบหันไปทางพี่ชายในทันที เห็นเขาใบหน้าแดงเถือกขึ้นอย่างชัดเจน นี่หมายความว่าไม่ปฏิเสธเป็นแน่แท้ “ท่านแม่หมายปองสตรีนางใดให้พี่ใหญ่หรือเจ้าคะ” “เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหวง ทำการค้าเหมือนกัน” “ท่านพ่อเห็นชอบว่าอย่างไรเจ้าคะ” นางหันไปทางบิดาบ้าง ส่วนตัวไม่ได้รู้จักคุณหนูผู้นี้มาก่อน “อืม คุณหนูใหญ่ผู้นี้ใช้ได้เหมือนกัน” หลินเต๋อย่อมเชื่อใจการมองคนของภรรยา หลินซือเยว่มองน้องสาวของตัวเองบ้าง เห็นนางพยักหน้าลงคล้ายพึงพอใจอยู่เหมือนกัน ทุกคนในบ้านล้วนพึงพอใจสตรีนางนี้ กระทั่งหลินซีฮันยังไม่มีท่าทีจะปฏิเสธ “พี่ใหญ่ ท่านไปแอบดูนางมาแล้วใช่ไหม” ทุกคนต่างอ้าปากค้างหลังได้ยิน โดยเฉพาะเถียนฮูหยิน นางไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุตรชาย ไปแอบดูคุณหนูใหญ่ตระกูลหวงตอนไหน “ซีฮันนี่เจ้า
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 77 : ตอนพิเศษ 6 : “คลานดี ๆ อย่าให้ลูกชายข้าหล่นได้”
6 : “คลานดี ๆ อย่าให้ลูกชายข้าหล่นได้” ยามนี้คุณชายกับคุณหนูทั้งสองอายุครบสองปี ทั้งคู่เริ่มเรียกชื่อบิดามารดาได้แล้ว อีกทั้งยังพูดคุยประโยคสั้น ๆ ได้บ้าง หลินซือเยว่ได้จัดงานแต่งให้สวีวั่งซูอย่างสมเกียรติไปเมื่อปีที่แล้ว ยามนี้ฮู่ตงหยางจึงกลายเป็นคนขี้อิจฉา ยามได้เห็นสหายรัก รีบร้อนกลับเรือนทุกครั้งหลังออกเวร พอหันกลับมาทางท่านอ๋องของตน แทบนึกช่วงเวลาเหลียงอ๋องผู้เกรียงไกรแทบไม่ออก เพราะยามนี้นั้น “บิน ๆ สูง ๆ” เป็นเสียงเล็ก ๆ ของคุณชายตัวน้อย ท่านอ๋องของตนกำลังให้คุณชายขี่คอแล้วพาวิ่งไปรอบ ๆ ลานหญ้า ส่วนพระชายานั้นกำลังนั่งถักเปียให้คุณหนูด้านข้างมีเผิงฉือกับสองสาวใช้คอยปรนนิบัติอยู่ “อี้เอ๋อร์อยากขี่ม้าใช่ไหม ได้ ๆ ตงหยางมานี่เร็ว !” “ท่านอ๋องคุณชายยังไม่ได้เอ่ยสักคำ” แม้ปากจะเอ่ยเช่นนั้น แต่เข่ากลับคุกคลานลงบนพื้น ไม่ช้าคุณชายตัวน้อย ก็ปีนขึ้นมานั่งอยู่บนหลังของเขา “คลานดี ๆ อย่าให้ลูกชายข้าหล่นได้” “พ่ะย่ะค่ะ” ฮู่ตงหยางก้มหน้าคลานไป ประคองคุณชายน้อยไปด้วย เขากลับมีความสุขเหลือเกินในยามนี้ คุณชายน้อยส่
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 76 : ตอนพิเศษ 5 : แฝดชายหญิง
5 : แฝดชายหญิง หนึ่งเดือนต่อมา เผิงฉือนั่งมองพระชายาของนาง ที่กำลังจ้องที่ข้อมือของตัวเองอย่างเงียบ ๆ บางครั้งพระนางก็เอานิ้วไปแตะ แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมผ่อนลมหายใจออกมาเบา ๆ จากนั้นก็แตะข้อมืออีกครั้ง เป็นอยู่เช่นนี้จนน่าสงสัย “พระชายาเพคะ ท่านอ๋องให้แม่ครัวเคี่ยวน้ำแกงบำรุงร่างกายมาให้เพคะ” ลี่ถิงเดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับถาดน้ำแกง หลินซือเยว่หันไปค้อนนางแรง ๆ อย่างไร้สาเหตุ “พระชายาเป็นอันใดเพคะ” เผิงฉือเห็นแล้วก็ไม่เข้าใจ โบกมือให้ลี่ถิงรีบวางถ้วยน้ำแกงลง แล้วให้รีบออกไปให้เร็วที่สุด “ป้าเผิงข้าไม่สบายใจเล็กน้อย” นางถอนหายใจหนัก ๆ ออกมา แววตามีความสับสนเล็กน้อย “มีเรื่องอันใดที่ทำให้พระชายาไม่สบายใจหรือเพคะ หากบอกได้ก็เอ่ยออกมาเถอะ” เผิงฉือเข้าไปยืนอยู่ใกล้ ๆ แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองนางเล็กน้อย ดันถ้วยน้ำแกงออกไปให้ไกลตัว “ต่อไปข้าคงกินน้ำแกงบำรุงนี่ไม่ได้อีกแล้ว ฤทธิ์มันแรงเกินไป ไม่ดีต่อเด็กในท้อง” “เช่นนั้นหรือเพคะ” เผิงฉือค้างชะงักไปหลังตัวเองเอ่ยจบ
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 75 : ตอนพิเศษ 4 : พระชายานางไม่คู่ควร
4 : พระชายานางไม่คู่ควร ฮู่ตงหยางนำเรื่องสำคัญ มาขอคำชี้แนะจากพระชายา เดิมทีเผิงฉือไม่อยากให้เขาไปรบกวนหลินซือเยว่ แต่ทนเสียงอ้อนวอนไม่ไหว จึงได้เข้าไปรายงานพระชายาให้รับรู้ “หากไม่มีเรื่องสำคัญคงไม่มาหาข้า ป้าเผิงให้องครักษ์ฮู่เข้ามาเถอะ” หลินซือเยว่ยามนี้ใบหน้าอิ่มเอิบ เหมือนคนถูกเติมเต็มไปด้วยความรัก “เพคะพระชายา” เผิงฉือยามได้เห็นรอยยิ้มแห่งความสุข ผุดขึ้นเต็มใบหน้าของผู้เป็นนาย ราวกับก้อนหินหนักอึ้งในใจถูกวางลง เหลียงอ๋องยามนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าได้มอบความรักให้พระชายาเพียงผู้เดียวจริง ๆ “พระชายา” ฮู่ตงหยางเข้าไปคำนับหลินซือเยว่ พร้อมกับเล่าความปรารถนาของตนเอง ให้พระนางฟังอย่างละเอียดทุกเรื่อง แต่กลายเป็นว่าไม่ใช่เรื่องของเขาแม้แต่น้อย กลับเป็นเรื่องราวความรักของสวีวั่งซูแทน “องครักษ์ฮู่ท่านกล้าเอาเรื่องเหลวไหลมาเอ่ยกับพระชายาเชียวรึ” เผิงฉือขึงตามองเขาอย่างไม่พอใจ “ท่านป้าเผิง ข้าแค่เป็นห่วงวั่งซูเกรงว่าเขาจะพบเจอคนไม่ดีเข้า” หลินซือเยว่เคาะนิ้วลงบนโต๊ะเบา ๆ ออกไปเที่ยวชมเมืองเล่นอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป “ร
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 74 : ตอนพิเศษ 3 : ข้าอยากได้ลูกชายตัวอ้วน ๆ
3 : ข้าอยากได้ลูกชายตัวอ้วน ๆ ชีวิตของการเป็นพระชายาของเหลียงอ๋อง ไม่ได้ทำให้หลินซือเยว่ถูกขังอยู่แต่ในจวนได้ บางวันนางออกไปท่องเที่ยวข้างนอก ทำให้นางได้รู้จักชีวิตความเป็นอยู่ของชาวเมืองเหลียงมากขึ้น เซวียนหมิงยู่รู้ว่าห้ามนางไม่ได้ จึงยอมปลอมตัวออกไปเที่ยวข้างนอกกับนางด้วย “ท่านอ๋อง ท่านจะไปข้างนอกกับพระชายาข้าไม่ว่า แต่เหตุใดไม่ให้ข้ากับตงหยางไปด้วยเล่า” สวีวั่งซูเป็นห่วงความปลอดภัยของผู้เป็นนาย “วั่งซูเจ้าคิดว่าในเมืองเหลียงแห่งนี้ มีใครทำอันตรายข้ากับพระชายาได้บ้าง ลำพังข้าไม่เป็นไรแต่พระชายานั้น อย่าได้ดูแคลนฝีมือนางเด็ดขาด” สวีวั่งซูหันไปมองสหายด้านข้าง ฮู่ตงหยางกระซิบเบา ๆ “ขนาดฟ้ายังเรียกมาผ่าจวนหยางอ๋องได้ ข้าว่าเจ้าวางใจเถอะ ให้ท่านอ๋องไปกับพระชายาสองต่อสองเถอะ” สวีวั่งซูคล้ายไม่ยินยอมแต่ทำอันใดไม่ได้ เพราะพระชายาในชุดปลอมตัวเป็นบุรุษ ได้เดินออกมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น “พระชายาหน้าข้ามีอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ” สวีวั่งซูแปลกใจเล็กน้อย พระชายาไม่เคยมองเขาแบบนี้มาก่อน นี่คล้ายกำลัง
หลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว 73 : ตอนพิเศษ 2 : มอบจวนให้ท่านพ่อตา
2 : มอบจวนให้ท่านพ่อตา ตระกูลหลินสายรอง หลังจากหลินซือเยว่ได้แต่งงานเข้าจวนเหลียงอ๋องได้สองเดือน ครอบครัวของนางต้องหารือกันครั้งใหญ่ เพราะการกระทำของพวกเขาทุกคน จะส่งผลต่อฐานะพระชายาของหลินซือเยว่ไปด้วย หลินซูฮวารับบทหนักกว่าผู้อื่น มารดาของนางถึงกับจ้างคนมาสั่งสอน เรื่องที่บุตรีตระกูลมีชื่อเสียงต้องร่ำเรียนกัน “เจ้าต้องจำเอาไว้ซูฮวา เจ้าคือน้องสาวของพระชายาเหลียงอ๋อง จะทำสิ่งใดต้องมีผู้คนจับตามอง ข้าไม่อยากให้พวกเราทุกคน ทำร้ายพระชายาไปมากกว่านี้” เถียนฮูหยินสั่งสอนบุตรสาวคนเล็ก ในยามที่นางโอดครวญไม่อยากร่ำเรียน “ท่านแม่ข้าก็บ่นไปเช่นนั้นเอง ความจริงข้าเข้าใจเรื่องนี้ดี” หลินซูฮวาเดินเข้าไปกอดแขนมารดาเอาไว้แน่น “ท่านพ่อก็เหมือนกัน ท่านอย่าได้ไปคบหาพวกอันธพาลเข้าล่ะ ห้ามไปบ่อนเด็ดขาด” หลินซีฮันรู้สึกว่าหากปล่อยปละละเลย บิดาของเขาคงถูกคนล่อลวงไปได้ง่าย ๆ “ข้าจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร” หลินเต๋อหลบสายตาบุตรชาย ต่อไปนี้ต้องใจแข็งให้มากกว่านี้แล้วล่ะ “ท่านพี่ต่อไปพวกเราไม่ต้องไปที่หอโอสถทุกวันแล้วล่ะ ข้าว่าให้ผู้ดูแลร้านเขา
