เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 21 หมากของหวังอ้ายหลิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-24 10:00:44ที่อีกด้านหนึ่ง หวังอ้ายหลิน กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ หลังจากเห็นหลี่เหว่ยเดินไปกับนังหลินชิงชิง ความคับแค้นใจปะทุขึ้นในอกจนเธอต้องเดินออกไปโดยไม่สนใจใคร หวังเพียงจะหาที่ระบายอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่น
"ช่างน่าโมโห นังแพศยา ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้แก" หวังอ้ายหลินสบถกับตัวเองเบาๆ ขณะก้มหน้าเดินไปตามทาง
"โอ๊ย" หวังอ้ายหลินร้องขึ้นเมื่อเดินชนเข้ากับใครบางคนอย่างแรง เธอเงยหน้าขึ้นอย่างหัวเสีย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง อารมณ์เดือดดาลก็ถูกเก็บกลับอย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากให้ใครเห็นความโกรธเกรี้ยวของเธอในตอนนี้เพราะจะทำให้เธอสูญเสียภาพลักษณ์ที่ดีงาม
"ขอโทษนะคะ เป็นเพราะฉันไม่ระวังเอง" อ้ายหลินเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในใจกลับเหยียดหยามหญิงสาวตรงหน้า
'ก็แค่นังเด็กบ้านนอก' เธอคิดในใจ
หลินผิงผิงเองก็กำลังหงุดหงิดไม่แพ้กัน คู่หมั้นของเธอเพิ่งยกเลิกงานแต่งงานไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เธอจึงแอบหนีออกมาจากบ้านเพื่อร้องไห้ตามลำพัง
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้ดูทางเหมือนกัน" หลินผิงผิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
"ง
บทที่เกี่ยวข้อง
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 22 ช่วยเหลือชายชรา
เมื่อถึงเช้าเช้าวันจันทร์ หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ หลินชิงชิงจัดเตรียมข้าวกล่องสำหรับมื้อกลางวันเรียบร้อย ก่อนจะเอ่ยลาพ่อกับแม่ออกเดินทางไปโรงเรียนประถมในหมู่บ้านพร้อมกับน้องชายตัวน้อย"พ่อคะ แม่คะ วันนี้หนูจะพาเสี่ยวหลงไปสมัครเรียนนะคะ" เสียงใสๆ ของหลินชิงชิงดังขึ้น ทำให้พ่อแม่ของเธอหันมามอง"เดินทางดีๆ นะลูก ระวังตัวด้วย" พ่อกับแม่ของหลินชิงชิงกล่าวด้วยความเป็นห่วง สายตาเต็มไปด้วยความรักและห่วงใย"พ่อไม่ต้องเป็นห่วงพวกหนูหรอกค่ะ เดี๋ยววันนี้พ่อกับแม่ก็คุมงานสร้างบ้านก็แล้วกันนะคะ ตอนนี้รั้วก็ใกล้จะล้อมเสร็จแล้ว" หลินชิงชิงตอบกลับอย่างร่าเริง ก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้คนเป็นพ่อหลินเจิ้งเทียน รับกระดาษมาอย่างงุนงง "นี้อะไรหรือลูก?" เขาถาม"แบบบ้านของเราค่ะ หนูออกแบบบ้านไว้" หลินชิงชิงตอบด้วยแววตาเป็นประกายหลินเจิ้งเทียนก้มลงมองแบบบ้านที่ลูกสาววาดขึ้นมาอย่างตั้งใจ บ้านที่หลินชิงชิงออกแบบเป็นบ้านปูน รูปแบบสมัยใหม่ที่โปร่งโล่งสบาย แตกต่างจากบ้านเดิมที่พวกเขาอาศัยอยู่ในปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง"ว้าว! ลูกออกแบบได้สวยมากเลย" หลินเจิ้งเทียนเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 23 เข้าเรียนวันแรก
ชายชราผู้ได้รับความช่วยเหลือจากหลินชิงชิงเอ่ยถามชื่อของเธอด้วยความเอื้ออาทร "แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ?""หนูชื่อหลินชิงชิงค่ะ มาจากหมู่บ้านหลงเหมินค่ะ" หญิงสาวตอบกลับ"งั้นเดี๋ยวปู่ไปส่งหนูที่โรงเรียนเองนะ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่หนูช่วยชีวิตปู่เอาไว้" ชายชราเสนอด้วยความจริงใจหลินชิงชิงเห็นว่าเวลาใกล้จะสายแล้ว เธอจึงตอบรับข้อเสนอของชายชรา "ขอบคุณค่ะคุณปู่"ระหว่างทาง ชายชราเอ่ยถามหลินชิงชิงด้วยความสนใจ "แล้วตอนนี้หนูเรียนชั้นไหนแล้วล่ะ?""หนูเคยเรียนจบแค่ชั้นประถมในหมู่บ้านค่ะ" หลินชิงชิงตอบตามความเป็นจริง เจ้าของร่างนี้เรียนแค่ระดับประถม"หนูอยากเรียนต่อชั้นมัธยม แต่คุณย่ากลับไม่ยอมส่งหนูเข้าเรียน ท่านบอกว่าผู้หญิงเรียนไปก็เท่านั้น แต่ตอนนี้บ้านสามของหนูแยกบ้านออกมาแล้ว หนูเลยตั้งใจจะมาสอบข้ามชั้นอีกครั้งคะ หนูอยากเรียนระดับชั้นเดียวกับเพื่อน ๆ ในรุ่นเดียวกัน"ชายชราเมื่อได้ยินดังนั้นก็สงสารชีวิตความเป็นอยู่ของเด็กน้อยผู้มีพระคุณของเขาเมื่อรถยนต์เคลื่อนตัวเข้าสู่บริเวณโรงเรียนมัธยมศึกษาเมืองเฉิงตู เจิ้งเทียนฉี ก้าวลงจากรถพร้อมกับเด็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 24 แผนการร้ายของหลินผิงผิง
หลังเลิกเรียนในขณะที่หลินชิงชิงลงจากเกวียนรถ ที่พาเธอกลับมาจากโรงเรียนมัธยม ทันใดนั้น ร่างสูงโปร่งของหลินผิงผิง พี่สาวของเธอ ก็ปรากฏขึ้นขวางทาง"ชิงชิง พี่มีเรื่องจากจะปรับความเข้าใจ" เสียงของผิงผิงแผ่วเบาลงอย่างเห็นได้ชัด "เรื่องที่ผ่านมาพี่สาวคนนี้รู้ตัวว่าทำผิดกับเธอมากเหมือเกิน" เธอเว้นวรรคเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ "ชิงชิง เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า"หลินชิงชิงมองหลินผิงผิงด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากยกยิ้มเล็กน้อยราวกับกำลังดูละครตลกที่น่าขัน "ปรับความเข้าใจ?" เธอทวนคำพูดของหลินผิงผิง น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน"เรื่องที่ผ่านมาพี่รู้ตัวว่าทำผิดกับฉันด้วยเหรอ? พี่พูดเหมือนกับว่าจำได้ว่าแกล้งอะไรฉันมาบ้าง"หลินผิงผิงหน้าเสียเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามรักษาสีหน้าสำนึกผิดเอาไว้ "ชิงชิง พี่รู้ว่าที่ผ่านมาพี่ทำไม่ดีกับน้องมาก พี่ขอโทษจริงๆ""ขอโทษ?" ชิงชิงหัวเราะในลำคอ "คำขอโทษของพี่มันช่างไร้ค่าสิ้นดี" เธอหรี่ตามองผิงผิงอย่างไม่ไว้ใจ "พี่จะให้ฉันเชื่อได้ยังไงว่าพี่สำนึกผิดจริงๆ ไม่ใช่แค่มาตบตาเพื่อหวังผลประโยชน์อะไรจากฉันอีก"ผิงผิงรีบโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 25 ทำไมคุณพระเอกต้องอบอุ่นเบอร์นี้ด้วย
หลินผิงผิงเมื่อเห็นพวกชาวบ้านเข้าข้างนังหลินชิงชิงเธอถึงกับกัดฟันกรอดทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำของเหลยเทียนเหิง ทำให้ทุกสายตาหันไปมอง"ในเมื่อฉันล่วงเกินผิงผิงไปแล้ว ฉันจะรับผิดชอบด้วยการแต่งงานเอง" เหลยเทียนเหิงพูดเสียงเจ้าเล่ห์ เขาที่ทั้งยากจนและเกียจคร้าน ทำให้ไม่มีสาวๆ คนไหนสนใจจะแต่งงานกับเขาในเมื่อมีเหยื่อหลงเข้ามา เขาที่อยากมีเมียนอนอุ่นไหนเลยจะปฏิเสธแผนการชั่วร้ายเช่นนี้ แต่นึกไม่ถึงเลยแทนที่เขาจะได้คนน้อง กลับได้คนพี่มาแทน ถึงจะเป็นใครเขาก็ไม่สนทั้งนั้น"ไหนๆ เธอก็ถูกถอนหมั้นแล้ว ไม่แต่งกับฉัน ก็ไม่มีใครจะแต่งงานกับเธอแล้ว"คำพูดของเขาเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของหลินผิงผิง เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่ใครๆ ต่างก็เรียกว่าอันธพาลประจำหมู่บ้าน ที่มีใบหน้าอัปลักษณ์ คิดจะกินหงส์ฟ้าแบบเธอเหรอ ฝันไปเถอะ"ฉันไม่แต่งกับแกหรอก!" หลินผิงผิงตะโกนสุดเสียง น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลออกมาอาบแก้ม "คนขี้เกียจสันหลังยาวแบบนี้ ฉันเอามาทำผัวก็โง่เต็มที"เหลยเทียนเหิงถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ความโกรธจะเริ่มปรากฏบนใบหน้า"นังนี่!" เขาคำรามเสียงต่ำ "กูอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 26 เจิ้งเทียนฉี
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากแม่ของเธอทำกับข้าวง่ายๆ เสร็จ สมาชิกภายในครอบครัวทุกคนกำลังนั่งล้อมวงทานข้าวเช้ากันอย่างเอร็ดอร่อย กลิ่นหอมของข้าวต้มและผักดองโชยเตะจมูกชวนให้น้ำลายสอ"พ่อคะ" หลินชิงชิงเอ่ยขึ้นหลังจากทานข้าวเสร็จ "ตอนนี้รั้วบ้านเราก็ใกล้จะล้อมเสร็จหมดแล้ว แล้วพ่อจะสร้างบ้านของเราบริเวณไหนคะ"หลินเจิ้งเทียน ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างอบอุ่น "พ่อว่าจะสร้างบริเวณที่ไม่ไกลจากบ้านเก่าของพวกเรานะ เมื่อพวกเราสร้างบ้านใหม่เสร็จ บ้านหลังเก่าก็สามารถนำมาเป็นเก็บของได้""เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะพ่อ" หลินชิงชิงตอบด้วยรอยยิ้มสดใสไม่ไกลกันนัก หลินเสี่ยวหลง น้องชายตัวน้อย วิ่งวนไปมาด้วยความตื่นเต้น ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับเมื่อนึกถึงบ้านหลังใหม่"ผมอยากให้บ้านเสร็จแล้วๆ แล้วครับอยากไปอยู่ที่บ้านหลังใหม่ของพวกเรากัน" เสียงใสๆ ของเด็กน้อยดังขึ้นหลินชิงชิงมองน้องชายด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนจะเอ่ย "อีกไม่กี่อาทิตย์บ้านของเราก็จะเสร็จแล้วละอดใจเอาหน่อยนะน้องเล็ก"หลินเสี่ยวหลงพยักหน้าก่อนจะเอ่ย"ครับ..พี่สาว"เมื่อคุยเรื่องบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 27 ของตอบแทน
ในขณะที่หลินชิงชิง กำลังอยู่ในภวังค์ ทันใดนั้นหลี่เหว่ยก็เดินมาหาเจิ้งเทียนฉี"สวัสดีครับท่านเจิ้ง" หลี่เหว่ยเอ่ยทักทายด้วยความดีใจเจิ้งเทียนฉีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "หลี่เหว่ย หลานมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?""พอดีช่วงที่เกิดเรื่องผมได้รับเลือกให้มาเป็นยุวชนปัญญาที่หมู่บ้านหลงเหมินพอดี ผมเลยแยกกับพ่อและแม่หนีคนพวกนั้นลงมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ครับ " หลี่เหว่ยกล่าวด้วยความรู้สึกเศร้าใจ"แล้วพ่อแม่ของหลานล่ะ?" เจิ้งเทียนฉีถามต่อด้วยความเป็นห่วงรอยยิ้มของหลี่เหว่ยจางหายไป เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "พวกท่านอยู่ทางใต้ มณฑลกวางตุ้งครับ"เจิ้งเทียนฉีรับรู้ได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียงของเด็กหนุ่มเขาเข้าใจดีว่าการพลัดพรากจากครอบครัวเป็นเรื่องยากลำบากเพียงใด โดยเฉพาะการเดินทางและการติดต่อสื่อสารเป็นไปอย่างยากลำบากเช่นนี้"ไม่ต้องห่วงไปนะอาเหว่ย" เจิ้งเทียนฉีพูดให้กำลังใจ "เดี๋ยวปู่จะส่งพวกลูกน้องไปช่วยหลี่หย่งและเฉินเหม่ยหลิง เอง"หลี่เหว่ยพยักหน้ารับ เขารู้สึกขอบคุณสำหรับความเมตตาของท่านเจิ้งเป็นอย่างมาก แม้จะรู้สึกคิดถึงพ่อแม่อยู่บ้าง แต่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 28 โดนแย่งของ
เมื่อรถบรรทุกสีเขียวเข้มของท่านเจิ้งแล่นมาจอดเทียบหน้าโรงเรียน หลินชิงชิง ผลักประตูรถออกพร้อมกับกระโดดลงมายืนบนพื้นถนน เธอหันไปยิ้มให้ชายชราผู้ทรงอำนาจที่นั่งอยู่ในรถ"ขอบคุณคุณปู่นะคะที่มาส่งหนู" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสดใส"ไม่เป็นไรแม่หนูไม่ต้องคิดมาก" ท่านเจิ้งยิ้มตอบอย่างเป็นกันเองบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ในชุดทหารเดินอ้อมมาเปิดท้ายรถบรรทุก เขาหยิบจักรยานคันเล็กสีแดงสดออกมาวางลงบนพื้น "จักรของคุณหนูครับ""ขอบคุณค่ะ" หลินชิงชิงรับจักรยานมาถือไว้ เธอโค้งตัวให้อีกครั้งก่อนจะปั่นจักรยานเข้าไปในโรงเรียนเมื่อถึงเวลาเล่าเรียน หลินชิงชิงก็ทำท่าทางตั้งใจเรียนก้มหน้าดูหนังสือ เสียงบรรยายของคุณครูดังขึ้นเป็นระยะๆ ทว่าสำหรับเธอแล้ว เนื้อหาวิชานี้ช่างง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ เธอเหลือบมองหนังสือเพียงครู่เดียวก็เข้าใจทั้งหมดแล้วเมื่อไม่มีสิ่งใดดึงดูดความสนใจในโลกภายนอก หญิงสาวจึงตัดสินใจเข้าสู่มิติของเธอ ดูภายนอกเหมือนเธอยังคงตั้งใจเรียนอยู่ภายนอกมิติ เธอแบ่งสมาธิไว้ส่วนหนึ่งเสมอ เผื่อว่าอาจารย์จะเรียกเธอตอบคำถามวันนี้หญิงสาววางแผนจะปรุงครีมบำรุงผิวไว้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 29 แผนการชั่วร้ายของหวังอ้ายหลิน
เมื่อหลินชิงชิงเห็นหลี่อ้ายเจีย เดินจากไปเธอหายใจโล่งอก เธอรู้สึกโชคดีที่วันนี้คนงานเร่งสร้างรั้วและประตูไม้บานใหญ่จนเสร็จเรียบร้อย หากไม่แล้ว พ่อแม่ของเธอคงนอนไม่หลับแน่ๆ คงคิดกังวลเรื่องข้าวของในบ้านที่จะตกเป็นเป้าหมายของเหล่าหัวขโมยทั้งหลาย"พ่อคะ โชคดีจริงๆ ที่พวกเราสร้างรั้วสูงและแข็งแรงแบบนี้ ไม่อย่างนั้นคงมีพวกโจรลักเล็กขโมยน้อย คิดจะมาขโมยของๆ เราแน่ๆ" เธอพูดพลางมองรั้วสูง 2 เมตรด้วยความพึงพอใจหลินเจิ้งเทียนพยักหน้าเห็นด้วย "จริงของลูก โชคดีที่วันนี้พ่อเร่งงานจนเสร็จ""งั้นพ่อกับแม่รอหนูแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวหนูไปตามเสี่ยวหลงก่อน หนูให้เขาแอบอยู่กับคุณย่าข้างนอก เพราะน้องกลัวคุณย่ามากๆ" หลินชิงชิงบอกพ่อแม่ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเมื่อหญิงสาวเดินออกไปนอกบ้านเธอเห็นน้องชายเธอยังแอบอยู่ข้างพุ่มไม้อยู่ เธอเดินไปหาหลินเสี่ยวหลงทันที"น้องเล็ก ออกมาได้แล้ว" หลินชิงชิงเอ่ยเสียงแผ่ว ร่างเล็กๆ ของหลินเสี่ยวหลงค่อยๆ โผล่ออกมาจากพุ่มไม้อย่างลังเล ดวงตากลมโตของเขาจ้องมองพี่สาวอย่างสำรวจ"พี่...พี่สาวไม่เป็นไรใช่ไหม" เสียงเล็กๆ เอ่ยถามอย่างเป็นห่วงหลินชิงชิงยิ้มบางๆ ก่อนจะย่อตัวลงลูบหัวน้องชายเบา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28
บทล่าสุด
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 61 บทส่งท้าย งานแต่งงานของสองเรา
เสียงประทัดดังกึกก้องทั่วลานบ้านตระกูลหลิว บ่งบอกถึงความยินดีปรีดาของงานมงคลสมรสระหว่างหลิวชิงชิงและหลี่เหว่ยบ้านของเธอประดับประดาไปด้วยโคมแดงสด ตัดกับผ้าแพรสีทองอร่ามระยิบระยับ บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคัก ญาติมิตรต่างมาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างเนืองแน่น เสียงพูดคุยจอแจ เสียงหัวเราะร่าเริงดังแทรกกับเสียงดนตรีบรรเลงเพลงมงคลภายในบ้านเจ้าสาว หลิวชิงชิงในชุดแต่งงานสีแดงสดปักลวดลายด้วยดิ้นเงินวิจิตรงดงาม จากช่างตัดเย็บฝีมือดี ที่คนรักของเธอพาไปตัดเย็บ ใบหน้าหวานละมุนแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบา เผยให้เห็นแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย หลิวชิงชิงนั่งก้มหน้ามองปลายเท้าอย่างประหม่า ขณะรอเจ้าบ่าวเข้ามาในบ้าน"ชิงชิง ลูกสาวของพ่อ" เสียงทุ้มของหลิวเหวินเจิ้งเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือหนาที่ลูบศีรษะลูกสาวอย่างอ่อนโยน "วันนี้ลูกสาวพ่อสวยที่สุดเลย"หลิวชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองบิดาด้วยแววตาสั่นไหว "คุณพ่อ...""ไม่ต้องกังวลนะลูก" หลิวเหวินเจิ้งกล่าวปลอบ "เดี๋ยวลูกเหว่ยก็จะมารับเจ้าสาวไปงานแต่งที่โรงแรมแกรนด์""ค่ะคุณพ่อ" หลิวชิงชิงพยักหน้ารับ น้ำตาคลอหน่วยด้วยความต
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 60 จัดงานเลี้ยงยิ่งใหญ่
หลิวเหวินชางจ้องมองหลี่อ้ายเจียเย็นชา"เรื่องที่หล่อนขโมยลูกของฉัน ฉันจะให้เจ้าหน้าที่มาจัดการกับหล่อน"หลี่อ้ายเจียทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาเว้าวอน"ท่านจอมพลหลิว...ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันผิด ฉันมันเลว ฉัน...""เลว ใช่ เธอมันเลว" หลิวเหวินชางคำรามเสียงดังจนสนั่น "หลี่อ้ายเจีย เธอขโมยลูกของฉันไป เธอพรากลูกของฉันไปจากอกฉัน เธอรู้ไหมว่าฉันต้องทรมานแค่ไหน""ฉันเลอะเลือนไปแล้วถึงได้เชื่อฟังคำพี่สาว ฉันแค่ไม่อยากให้ทางบ้านสามีรู้เรื่องลูกที่เสียไปก็เท่านั้นเอง หลี่อ้ายเจียได้แต่สะอื้นไห้"แกเลยต้องมาพรากลูกคนอื่นไป แล้วลูกของคนอื่นไม่ใช่ลูกคนหรือไง " หลิวเหวินชางกัดฟันกรอด "สิ่งที่หล่อนทำมันโหดร้ายเกินไป หลี่อ้ายเจีย เธอทำลายชีวิตฉันมายาวนานหลายสิบปี""ท่านจอมพลฉันขอโทษ...ฉันขอโทษ..." หลี่อ้ายเจียได้แต่พร่ำพูดคำขอโทษซ้ำไปซ้ำมาหลิวเหวินชางไม่ฟังคำขอโทษใดๆ ทั้งสิ้น เขาหันไปสั่งลูกน้องเสียงเย็นชา "พาตัวหลี่อ้ายเจียไปให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองลงโทษตามกฎหมาย""ไม่...ท่านจอมพลหลิว อย่า
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 59 ความจริงปรากฎ
เช้าวันรุ่งขึ้น หลินชิงชิงลืมตาขึ้นพร้อมกับความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวทันที เรื่องราวเมื่อวานยังคงวนเวียนอยู่ในใจ กับคำพูดของท่านเจิ้ง ที่บอกว่าพ่อของเธออย่างจะไม่ใช่ลูกชายของคุณย่าหลินชิงชิงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงแล้วตรงไปยังห้องของบิดา หลินเจิ้งเทียนยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาดูเหนื่อยล้าราวกับแบกปัญหาหนักอึ้งเอาไว้ หลินชิงชิงยืนมองบิดาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปากปลุก"พ่อคะ"หลินเจิ้งเทียนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองลูกสาวด้วยความงุนงง "ชิงชิง มีอะไรรึ? ""พ่อคะ หนูว่าพวกเราไปบ้านใหญ่ตระกูลหลินกันเถอะค่ะ" หลินชิงชิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "หนูอยากให้พ่อไปถามคุณย่าให้แน่ใจว่าพ่อใช่ลูกชายของท่านใช่หรือเปล่า"หลินเจิ้งเทียนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาหลับตาลงราวกับกำลังครุ่นคิดถึงบางสิ่ง ก่อนจะลืมตาขึ้นมองลูกสาวด้วยแววตาที่แน่วแน่"ก็ได้" เขาเองก็อยากรู้ความจริงเช่นกันหลังจากนั้นไม่นาน คนบ้านสาม ประกอบด้วยหลินเจิ้งเทียน หวังจื้อเหยา และหลินชิงชิง ต่างก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังบ้านใหญ่ตระกูลหลิน ระหว่างทาง หลินชิงชิงสังเกตเห็นสีหน้าเคร่
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 58 เจรจางานหมั้น
ท่านเจิ้งเมื่อเห็นทุกคนอยู่ในความตกตะลึง จึงเอ่ยเตือนสติขึ้นมา"เอาละๆ ทุกคน อย่ามัวแต่คุยกันเลย มาทานข้าวกันได้แล้ว ฉันชักจะเริ่มหิวแล้วสิ"หวังจื้อเหยา ได้สติก่อนใคร รีบเชื้อเชิญทุกคนให้เริ่มทานอาหาร หลินชิงชิง ตักข้าวใส่จานให้ทุกคนอย่างคล่องแคล่ว บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารน่ารับประทาน ทั้งไก่ตุ๋นโสม หมูแดงอบน้ำผึ้ง ผัดผักรวมมิตร และซุปเยื่อไผ่ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นชวนน้ำลายสอ"อืม... อร่อยมาก" เฉินเหม่ยหลิงเอ่ยชม "ฉันไม่เคยทานอาหารที่ไหนอร่อยเช่นนี้มาก่อนเลย""ใช่ๆ " หลี่หย่ง พยักหน้าเห็นด้วย "รสชาติกลมกล่อม หอมเครื่องเทศกำลังดี"ท่านเจิ้งตักซุปเยื่อไผ่เข้าปากอีกคำ ซดน้ำซุปจนหมดชามแล้ววางช้อนลง พลางพยักหน้าชมด้วยสีหน้าพึงพอใจ "รสชาติดีจริงๆ กลมกล่อม หอมหวาน ซดคล่องคอ ใครเป็นคนทำอาหารมื้อนี้หรือ? "หลินชิงชิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินคำชมก็ยิ้มแก้มปริ "หนูกับแม่ช่วยกันทำค่ะ หนูเป็นเพียงแค่ลูกมือเท่านั้นค่ะ" หลินชิงชิงตอบเสียงใส ความจริงแล้วที่อาหารอร่อยเป็นเพราะวัตถุดิบที่นำมาทำอาหารล้วนมาจากมิติของเธอทั้งสิ้น ทั้งเยื่อไผ่อ่อนๆ เห็ดหอมชั้นดี และเครื่อง
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 57 ความจริงที่ถูกซ่อนไว้
แสงตะวันโพล้เพล้ทาบทาขอบฟ้า สาดสีส้มแดงระเรื่อทั่วลานบ้าน กลิ่นหอมของอาหารลอยโชยยั่วน้ำลาย หลินชิงชิงและผู้เป็นมารดาต่างก็จัดเตรียมสำรับกับข้าวหลายอย่างจนเต็มโต๊ะอาหาร ทั้งไก่ตุ๋นโสม หมูแดงอบน้ำผึ้ง ผัดผักรวมมิตร และซุปเยื่อไผ่ ส่วนของหวานและผลไม้ล้วนแต่ตัดวางอย่างสวยงาม ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นเมนูเลิศรสที่แม่ของเธอตั้งใจปรุงขึ้นด้วยความพิถีพิถันกับข้าวพร้อมแล้วค่ะ" หลินชิงชิงเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวังจื้อเหยาหันมายิ้มให้ลูกสาว "ชิงชิงไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยนะ ใกล้เวลาที่พ่อแม่สามีของหนูจะมาแล้ว"หลินชิงชิงหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ "แม่.. " เสียงของเธอเอ่ยแผ่วลง "หนู.. หนูตื่นเต้นจังเลยค่ะ ไม่รู้ว่าท่านทั้งสองจะเป็นอย่างไรบ้าง" มือบางบิดชายเสื้อไปมาอย่างประหม่า"ไม่ต้องกังวลไปหรอกลูก" หวังจื้อเหยาตบบ่าลูกสาวเบาๆ อย่างให้กำลังใจ "แม่ได้ยินมาว่าครอบครัวของท่านนายพลหลี่เป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ มีชื่อเสียงเรื่องความใจดี แม่เชื่อว่าพวกท่านต้องเอ็นดูหนูเหมือนลูกสาวคนหนึ่งแน่ๆ ""แต่.. หนูยังไม่เคยพบพวกท่านเลยนี่คะ" หลินชิงชิงยังคงกังวล "แล้ว.. แล้วถ้าหนูทำ
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 56 เตรียมตัวพบหน้าพ่อแม่คุณพระเอก
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป นับตั้งแต่หลินชิงชิงพาครอบครัวเข้ามาในมิติแห่งนี้หลินเสี่ยวหลง เด็กน้อยวัย10ขวบ กลับมิได้วิ่งเล่นซุกซนตามประสาเด็ก แต่กลับขะมักเขม้นฝึกฝนวิชายุทธ ร่างน้อยๆ เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วว่องไว กระบี่ไม้ในมือฟาดฟันไปตามกระบวนท่าที่หลินชิงชิงถ่ายทอดให้ เหงื่อไหลไคลย้อยอาบใบหน้า แต่เด็กน้อยก็ยังคงมุ่งมั่น มิย่อท้อ"ฮึบ...ฮ่า" เสียงเล็กๆ ดังขึ้นเป็นระยะหลินเจิ้งเทียน ผู้เป็นบิดา นั่งมองลูกชายอยู่ใต้ต้นหลิวใหญ่ ในใจรู้สึกทั้งภาคภูมิใจและเป็นห่วง เสี่ยวหลงเป็นเด็กดี ขยันหมั่นเพียร แต่บางครั้งก็ดื้อรั้นเกินไป"เสี่ยวหลง พักสักครู่ ลูกฝึกมาตั้งแต่เช้าแล้ว" หลินเจิ้งเทียนเอ่ยขึ้นด้วยความห่วงใยหลินเสี่ยวหลงหยุดฝึกซ้อม เช็ดเหงื่อที่ไหลอาบหน้า "พ่อครับ ผมยังไม่เหนื่อยครับ ผมอยากเก่งๆ จะได้ปกป้องทุกคน จะไม่ให้คุณย่ามารังแกบ้านเราได้" เด็กชายตอบเสียงใส แววตามุ่งมั่นหลินเจิ้งเทียนถอนหายใจ เรื่องบาดหมางระหว่างเขากับมารดาเป็นเรื่องที่ทำให้เขาหนักใจที่สุด เขาไม่รู้ว่าทำไมแม่ของเขาถึงได้เกลียดชังเขามากนัก ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยได้รับความรักจากท
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 55 เปิดเผยความลับ
เช้าวันถัดมา หลังจากหลินชิงชิงตื่นนอน เธอพบพ่อกับแม่ของเธอกำลังจะออกจากบ้าน หญิงสาวเลยเอ่ยถามคนทั้งคู่"พ่อกับแม่จะไปไหนกันแต่เช้าคะ" หลินชิงชิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตสีดำสนิทจับจ้องไปที่บิดามารดาที่กำลังเตรียมตัวออกจากบ้าน"พ่อกับแม่จะเข้าป่าไปหาของป่ามาขายน่ะลูก" หลินเจิ้งเทียน ผู้เป็นพ่อตอบพลางลูบศีรษะลูกสาวด้วยความเอ็นดู "ถึงแม้ช่วงนี้บ้านเราจะพอมีเงินจากที่ลูกขายสมุนไพรได้ แต่พ่อก็อยากเก็บเงินส่วนนั้นไว้ให้ลูก ๆ ได้เรียนหนังสือสูง ๆ ไม่อยากให้ลูกต้องลำบากเหมือนพ่อกับแม่"หลินชิงชิงได้ฟังก็รู้สึกตื้นตันใจในความรักของพ่อแม่ น้ำตาคลอหน่วยเล็กน้อย แต่ในใจก็คิดว่าถึงเวลาแล้วที่เธอจะเปิดเผยความลับบางอย่างที่เก็บงำไว้ "พ่อคะ แม่คะ หนูมีเรื่องสำคัญจะบอกค่ะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "เดี๋ยวหนูพาพ่อกับแม่ไปดูอะไรบางอย่าง แต่พ่อและแม่ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะคะ ไม่อย่างนั้นหนูอาจเป็นอันตรายได้"หลินเจิ้งเทียนและภรรยาหันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ ไม่เคยเห็นลูกสาวพูดจาจริงจังแบบนี้มาก่อน "มีอะไรเหรอลูก บอกพ่อกับแม่ได้เลย" หลินเจิ้งเทียนเอ่ยถามห
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 54 ความฝันของหวังอ้ายหลิน
หวังอ้ายหลินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในอก ภาพเหตุการณ์ก่อนเกิดอุบัติเหตุยังคงวนเวียนในหัว ราวกับฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน รถบรรทุกที่พุ่งเข้ามาหา เสียงกรีดร้องของผู้คน กลิ่นไหม้ของยางรถยนต์ และความเจ็บปวดที่แล่นริ้วไปทั่วร่างกายแต่แล้วภาพเหล่านั้นก็ค่อยๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด เธอเหมือนล่องลอยอยู่ในห้วงมิติอันว่างเปล่า รอบตัวเธอมืดมิดไร้ซึ่งแสงสว่าง มีเพียงความเงียบงันที่ดังก้องอยู่ในโสตประสาททันใดนั้น แสงสว่างวาบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ดึงดูดให้เธอเคลื่อนที่เข้าหาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเข้าใกล้ แสงสว่างนั้นก็ค่อยๆ รวมตัวกันเป็นภาพ เป็นภาพเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้า รถยนต์รูปทรงแปลกตาที่วิ่งไปมาบนท้องถนน ผู้คนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแตกต่างจากยุคสมัยที่เธอจากมาอย่างสิ้นเชิง"นี่มันที่ไหนกัน" หวังอ้ายหลินพึมพำกับตัวเองด้วยความตกตะลึงเธอล่องลอยไปตามท้องถนน มองดูผู้คนใช้ชีวิตประจำวันด้วยความสนใจ ราวกับกำลังท่องเที่ยวอยู่ในโลกอนาคต กระทั่งสายตาของเธอสะดุดเข้ากับร้านหนังสือแห่งหนึ่ง เธ
หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70 บทที่ 53 สอบปลายภาค
หลังจากขึ้นบ้านใหม่เสร็จเรียบร้อย สมาชิกบ้านสามต่างก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังใหม่อันกว้างขวางเมื่อคืนพวกเขานอนหลับสนิทอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาจเป็นเพราะความตื่นเต้นกับบ้านหลังใหม่หลินเสี่ยวหลงลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่หน้าต่าง เบื้องหน้าคือสวนหลังบ้านที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีสัน เขาสูดหายใจเข้าลึก อากาศยามเช้าสดชื่น"บ้านของเราสวยจังเลยครับ" หลินเสี่ยวหลงอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นหลินชิงชิงหันมายิ้มให้ "แน่นอนอยู่แล้ว พี่สาวออกแบบเองกับมือ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจในขณะเดียวหวังจื้อเหยา ผู้เป็นแม่ เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้ม "ลูกๆ ตื่นกันแล้วเหรอ ลงไปทานข้าวกันเถอะเดี๋ยวต้องรีบไปโรงเรียน วันนี้มีสอบปลายภาคไม่ใช่เหรอ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางลูบผมลูกชายอย่างเอ็นดู"แม่ครับ ผมจะตั้งใจสอบครับ" หลินเสี่ยวหลงยิ้มกว้างก่อนจะเอ่ยกับมารดาหวังจื้อเหยา หัวเราะเบาๆ "แม่รู้ว่าเสี่ยวหลงของแม่เก่งอยู่แล้ว ตั้งใจทำให้เต็มที่นะลูก" เธอมองลูกชายด้วยความภาคภูมิใจหลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ หลินชิงชิงก็ปั่นจักรยานจากไปส่งหลินเสี่ยว
