Share
บทที่ 122
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 123
เซี่ยเชียนฮวันได้ยินประโยคดังกล่าว ในใจก็พลันตื่นตระหนก!เหตุใดหมิงเฟยถึงทราบเรื่องนี้?หรือมีคนในจวนแจ้งให้ทราบ?นางสงบสติอารมณ์ แล้วตอบกลับอย่างถ่อมตัวแต่มิต่ำต้อย “พระสนมเข้าใจผิดแล้ว แค่มีคนเลวบางคนอยู่เบื้องหลังในการสร้างข่าวลือพวกนี้ เพื่อใส่ร้ายหม่อมฉัน...แฮ่ม ใส่ร้ายลูกสะใภ้ หากเสด็จแม่อดทนรออีกนิด เมื่อเด็กเกิดมา เราก็มีวิธีพิสูจน์”เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกได้รางๆ ว่านางกำลังตกอยู่ในอันตราย จึงถูกบีบให้เปลี่ยนคำพูดเพื่อดึงความสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกัน เพื่อพยายามเกลี้ยกล่อมหมิงเฟยหมิงเฟิยค่อยๆ ลุกขึ้นยืน รองเท้าปักสีแดงอันประณีตก็เดินเข้ามาใกล้ม่านสีแดง จากนั้น นางก็ยกมือขึ้นแล้วเปิดผ้าม่านที่กั้นระหว่างทั้งสองคนขึ้นสตรีผู้นี้เป็นหญิงงามทว่าซีดเซียวใบหน้าของนางไม่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเฉกเช่นฮองเฮากับเฉิงกุ้ยเฟย จึงมองเห็นอายุที่แท้จริงอย่างชัดเจน แต่สายตาของนางยังคงเย็นชาและสูงส่ง นางมีจิตวิญญาณที่เย่อหยิ่งเหมือนเซียวเย่หลันหมิงเฟยเริ่มเดินไปรอบๆ เซี่ยเชียนฮวัน ในบางครั้งก็เผยรอยยิ้มเย้ยหยันที่น่าขนลุกออกมา “พิสูจน์? แม้มีการพิสูจน์แล้วอย่างไร ถุงฟางไร้ประโยชน์เช่นเจ้าไ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 124
“หมับ…”ทันใดนั้น ข้อมือของหมิงเฟยก็ถูกใครบางคนจับเอาไว้เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย...“ปล่อยมือ” เซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชาเขาจับข้อมือของหมิงเฟยเอาไว้แล้วออกแรงบีบเล็กน้อย ทำให้กรรไกรในมือนางร่วงลงพื้นดัง “แกร๊ก”“เซียวเย่หลัน? ท่าน ท่านมาได้อย่างไร...”การปรากฏตัวของชายผู้นี้ อยู่เหนือความคาดหมายของเซี่ยเชียนฮวันสีหน้าของเซียวเย่หลันดูราบเรียบ “ตอนที่ข้าเห็นข้ารับใช้ในวังเหล่านี้ ก็รู้สึกไม่เหมือนข้ารับใช้ที่รับใช้อยู่ข้างกายองค์ไทเฮา”“ที่แท้ท่านก็รู้ว่าใครเป็นคนพาข้าไป”ประโยคนี้ทำให้ใจของเซี่ยเชียนฮวันสั่นไหวเล็กน้อยในตอนแรกนางนึกว่าเขาจะไม่สนใจความเป็นความตายของนางแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่า เขาจะจับตาดูคนที่มาพาตัวนางไปอย่างรอบคอบ“ปล่อยข้านะ! ไอ้เด็กนอกคอก ไอ้เด็กสารเลว!!”หมิงเฟยพยายามสะบัดมือออกเมื่อได้ยินคำสถบด่าของนาง เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมากเพราะตอนที่สตรีผู้นี้ด่าลูกของตัวเอง คำพูดคำจายิ่งไม่น่าฟังมากขึ้นเรื่อยๆ มันรุนแรงกว่าตอนที่ด่านางว่าถุงฟางไร้ประโยชน์กับสวะเสียอีก“หมิงเยว่จ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 125
“เร็วเข้า ให้ข้าปฐมพยาบาลเบื้องต้น!”เซี่ยเชียนฮวันเกรงหมิงเฟยจะสูญเสียสติอีกครั้ง จึงไม่กล้าอ้อยอิ่ง นางประคองเซียวเย่หลันออกมา และมองหาห้องว่างเพื่อให้เซียวเย่หลันได้นั่งพักเนื่องจากมีเลือดออกเป็นจำนวนมากนางจึงหยิบขวดยาขนาดเล็กที่พกติดตัวออกมา และฉีกแขนเสื้อโดยไม่ลังเล เผยให้เห็นข้อมืออันขาวผ่องที่กำลังโรยผงยาบนเศษผ้า เซียวเย่หลันจ้องมองมือนางแล้วกล่าวเสียงแหบว่า “คนในวังมีมากมาย หากเจ้าถูกเห็นในสภาพเช่นนี้ จะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวเอาได้”เซี่ยเชียนฮวันกรอกตาใส่เขา “ดูแลตัวเองก่อนเถอะ”นางคลุมแผลให้เซียวเย่หลันด้วยเศษผ้า ใช้มือจับกรรไกร ตั้งสมาธิ แล้วดึงมันออกมาจากเนื้อ!นี่เป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่สุด แต่เซียวเย่หลันแค่กัดฟันแน่น ไม่ยอมส่งเสียงออกมาแม้แต่ครึ่งคำเซี่ยเชียนฮวันเช็ดเลือดออกอย่างระมัดระวังบาดแผลบนร่างกายของเขาดูแย่มาก แต่ไม่ได้ร้ายแรงจริงๆ พละกำลังของหมิงเฟิยนั้นอ่อนแอ บวกกับกล้ามเนื้อของชายผู้นี้แข็งแกร่งไม่เลว กรรไกรจึงไม่ทำร้ายอวัยวะภายใน หลังจากใช้ผงยาพิเศษของนาง ความเสี่ยงที่แผลจะติดเชื้อจึงลดน้อยลง แน่นอนว่าหากมีดแทงที่ท้องนาง เกรงว่าคงมิใช่เรื่องเล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 126
เมื่อได้ยินคําถามประชดประชันนี้ เซี่ยเชียนฮวันก็รู้ว่า เซียวเย่หลันเข้าใจความหมายของนางผิดอีกครั้งแต่นางไม่สนใจ“ใช่ ข้าให้ความสำคัญกับตำแหน่งพระชายาจ้านอ๋องมาก! และก่อนที่ฮ่องเต้องค์ใหม่จะขึ้นครองบัลลังก์ ข้าอยากผูกติดท่านไว้กับจวนอันติ้งโหว ต่อให้จู่ๆ ท่านจะตัดสินใจตามหารักแท้จนสุดขอบฟ้า หรือเต็มใจละทิ้งตำแหน่งองค์ชายเพื่อเคียงคู่กับซูอวี้เออร์ แต่ทั้งหมดนั่นจะต้องรอให้เรื่องราวสิ้นสุดลงเสียก่อน แล้วพวกเราค่อยหย่ากัน”พูดจบ เซี่ยเชียนฮวันก็เห็นแววตาของเซียวเย่หลันค่อยๆ เปลี่ยนไป แววตาดูถูกในตอนแรกหายไปแล้ว และแทนที่ด้วยความประหลาดใจระคนโกรธเคือง“เซี่ยเชียนฮวัน อธิบายความหมายของเจ้าให้ชัดเจน” เขาพูดด้วยความโมโห“ไม่มีอะไรต้องอธิบาย ความหมายก็ตามตัว” เซี่ยเชียนฮวันแสดงท่าทีเรียบเฉยสีหน้าของเซียวเย่หลันก็พลันอึมครึม แต่ไม่มีการระเบิดโทสะ ทว่ากลับหัวเราะอย่างเย็นชา “เจ้าจะบอกว่า ที่เจ้าทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับข้า ก็เพื่อปกป้องจวนอันติ้งโหว?”“ใช่”ทุกคนล้วนเข้าใจผิด คิดว่าเจ้าของร่างเดิมเป็นคนไร้สมอง มีเพียงนางที่รู้ว่า เจ้าของร่างเดิมไม่ได้เป็นเช่นนั้นแน่นอนว่านางยังเข้าใจ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 127
โรคทางจิตเป็นกรรมพันธุ์จริงๆชายคนนี้เหมือนแม่ของเขาไม่มีผิด นึกจะบ้าก็บ้าขึ้นมา!ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังตื่นตระหนก ไม่รู้จะหนีออกจากสถานการณ์นี้เช่นไร จู่ๆ ก็มีเสียงกงกงดังมาจากด้านนอกห้องข้าง “มิทราบว่าด้านในคือจ้านอ๋องกับพระชายาหรือไม่? ขอเชิญทั้งสองพระองค์ไปยังห้องทรงพระอักษร”“ฝ่าบาททรงเรียกตัวท่าน...” เซี่ยเชียนฮวันหอบหายใจ พลางออกแรงผลักไหล่ชายคนนั้น “เขาคงรู้ว่าท่านได้รับบาดเจ็บ”ตอนที่นางประคองเซียวเย่หลันออกมา ก็มีขันทีหลายคนเห็น และวิ่งไปเรียกหมอหลวงสุดท้ายเซียวเย่หลันก็ปล่อยนางเขาสวมเสื้อผ้าแล้วเปิดประตูโดยไม่พูดสักคำ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเดินออกไปอย่างรวดเร็วเซี่ยเชียนฮวันรีบจัดองค์ทรงเครื่อง และเดินตามหลังเซียวเย่หลันกับขันทีไป จนมาถึงห้องทรงพระอักษรฮ่องเต้กำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือเมื่อได้ยินเสียงคารวะของเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวัน เขาก็กล่าวโดยไม่กระพริบตาว่า “ไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่ของเจ้ามาหรือ?”“พ่ะย่ะค่ะ” เซียวเย่หลันหรี่ตาเล็กน้อยฮ่องเต้เงยหน้าขึ้น แต่ไม่ได้มองไปที่ทั้งสองคน และไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของลูกชาย แต่กลับใช้ปลายพู่กันชี
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 128
“เจ้าไปรอข้าที่ประตูฉางอู่ก่อน เมื่อข้าสนทนากับเสด็จพ่อเสร็จ ข้าจะกลับจวนพร้อมเจ้า”เซียวเย่หลันแสดงสีหน้าปกติเซี่ยเชียนฮวันพยักหน้า “ตกลง”นางโค้งคำนับแล้วจากไปตอนนี้เอง ภายในห้องทรงพระอักษรก็เหลือเพียงสองคนพ่อลูก ฮ่องเต้กับเซียวเย่หลันฮ่องเต้ยกพู่กันขึ้น กล่าวเสียงเรียบ “เด็กคนนั้นเปลี่ยนไปมาก ดูฉลาดมีมารยาท เจ้าควรปฏิบัติกับนางเป็นอย่างดี อย่ามัวคิดถึงนกกระจิบนกนางแอ่นตลอดทั้งวัน”“พ่ะย่ะค่ะ” เซียวเย่หลันหลุบตาลงได้ยินเช่นนั้น ฮ่องเต้ก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ “คราวนี้กลับตอบตกลงอย่างรวดเร็ว ทำไม มีอะไรทำให้เจ้าเปลี่ยนใจ?”“ลูกกำลังเรียนรู้ที่จะยับยั้งชั่งใจ”“เจ้าเนี่ยนะ? คนหัวดื้ออย่างเจ้า ต่อให้ผ่านไปแปดชาติก็ไม่มีทางเรียนรู้ที่จะยับยั้งชั่งใจได้หรอก!” ฮ่องเต้สบประมาทเซียวเย่หลันไม่รู้จะพูดอะไร จึงยืนอย่างเงียบๆ“เจ้ากลับมาเมืองหลวงหลายวันแล้ว แต่ข้ายังไม่ได้เตรียมการสิ่งใดให้เจ้า ตอนนี้เจ้าลองเสนอความคิดของตัวเองออกมาสิ” ฮ่องเต้กล่าวเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ลูกคิดว่าการฝึกทหารเป็นงานที่ดี”ฮ่องเต้โบกมือ “นั่นมันงานของเสี้ยวเว่ยขุนนางขั้น 6 ดีร้ายอย่าง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 129
ด้วยคำแนะนำของเซี่ยเชียนฮวัน คนขับรถม้าจึงชะลอความเร็วจนเกือบจะเท่าคนแก่เดิน ตอนที่มาถึงหน้าจวนอ๋อง ซูอวี้เออร์ก็ถูกตบจนตาเขปากเบี้ยวไปหมดแล้ว“หยุดมือ ช่างน่าอับอายยิ่งนัก!”เซียวเย่หลันยกม่านขึ้น แล้วตวาดเสียงดัง ทำเอาฝูงชนโดยรอบต่างตกใจจนแตกกระเจิงในที่สุดสตรีเหล่านั้นก็หยุดมือแต่ผมเผ้าและเครื่องประดับของพวกนางล้วนพันกันมั่วไปหมด หน้าผากชิดหน้าผาก ร่างชิดร่างจนแทบจะแยกกันไม่ออก สภาพทุลักทุเลเช่นนี้ช่างไม่น่าดูยิ่งนัก“นี่มันเรื่องอะไรกัน”เซียวเย่หลันลงจากรถม้ามามองพวกนางพลางขมวดคิ้วแน่น“ท่านอ๋อง ข้า ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น แต่ทันทีที่น้ากับลูกพี่ลูกน้องของพระชายาเห็นข้า ก็ปรี่เข้ามาทำร้ายข้าในทันที ข้าไม่อาจพูดกับพวกนางด้วยเหตุผลได้...”ซูอวี้เออร์ผมเผ้าหลุดลุ่ย ใบหน้ามีรอยขีดข่วน นางได้กล่าวร้องทุกข์อย่างคับข้องใจ พยายามวาดภาพตัวเองเป็นเหยื่อน้าเซี่ยได้ฟังก็พูดโพล่งขึ้นมา “นางเท้ากีบน้อย ปากของเจ้าไม่สะอาด ยังมาตำหนิพวกข้า!”“ข้าเพียงมาหาพี่หญิง แต่อนุภรรยาผู้นี้กลับกล้ามาขวางไม่ให้ข้าเข้าไป ทั้งยังกล่าวหาว่าบิดาข้าติดหนี้แม่นางหอเทียนเซียงหลายร้อยตำลึง แล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 130
“ท่านอ๋อง ข้าไม่เคยมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับชายอื่น จะมีชายใดสามารถเข้าจวนจ้านอ๋องได้? นางกำลังพูดเรื่องไร้สาระเพื่อใส่ร้ายข้า ท่านอ๋องโปรดตรองดู!”ซูอวี้เออร์น้ำตาไหลอาบแก้ม ก่อนจะโผเข้ากอดเซียวเย่หลันหลิวหรูซวี่เห็นท่าทางมารยาสาไถของนาง ก็อดขึ้นเสียงในจมูกมิได้ ก่อนพูดเปรยออกมา “ตราบใดที่มีคนในจวนคอยช่วยเหลือ การจะลอบเข้ามาในจวนจ้านอ๋องก็ไม่ใช่เรื่องยาก”เมื่อได้ยินหลิวหรูซวี่พูดเช่นนี้ เซี่ยเชียนฮวันก็สีหน้าเปลี่ยนไปนางนึกถึงเฟิงเยว่ขึ้นมาในทันที!หลังจากเฟิงเยว่โดนไล่ออกจากจวนอันติ้งโหว เขาจึงร่อนเร่พเนจรไปเรื่อยด้วยความสิ้นหวัง ใช้ชีวิตเยี่ยงคนเร่ร่อน แม้แต่ฝีมือก็ถดถอยลงไปมาก เห็นได้ชัดจากการที่ถูกองค์รักษ์ลับหลินซวี่จับกุมแต่ทำไมเขาถึงหลีกเลี่ยงการลาดตระเวน และมุ่งหน้ามาที่หอหลันเซียงตอนกลางดึกได้?เขาเอาความมั่นใจมาไหนว่าจะสามารถพาพระชายาหลบหนีไปได้?เว้นแต่ว่าจะมีคนในจวนเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด!คนที่อยากให้เซี่ยเชียนฮวันหายตัวไปมากที่สุด นอกจากซูอวี้เออร์แล้ว ยังจะมีใครอีก...“หรูซวี่ เจ้าเห็นใบหน้าของชายคนนั้นหรือไม่?”เซี่ยเชียนฮวันจับข้อมือของหลิวหรูซวี่“แน่นอนว่
Latest chapter
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 455
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 454
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 453
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 452
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 451
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 450
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 449
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 448
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 447
