บทที่ 357 เขาต้องการซูอินงั้นเหรอ?

ในระหว่างที่กำลังครุ่นคิด จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเบา ๆ จากด้านหลัง

หยางซูหันกลับไป และเห็นผู้ที่เดินมา สีหน้าของเขาค่อนข้างตกใจ “คุณปู่......”

เป็นคุณท่านเย่ที่เดินมา

คุณท่านเย่นั่งอยู่บนรถเข็น สีหน้าดูสงบและไม่มีการคลื่นไหวใด ๆ ดวงตาของท่านดูลึกราวกับบ่อน้ำที่ไร้ก้น ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ที่แท้จริงได้เลย

หยางซูเรียกเขาเสียงดัง ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินอะไรเลย

แต่หยางซูก็มั่นใจว่า คำพูดของลู่ซิวหนิงเมื่อสักครู่นั้น คุณท่านได้ยินหมดแล้ว

คุณท่านหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน

“คุณปู่......”

หยางซูอยากที่จะวิ่งตามไป แต่กลับได้ยินเสียงของลู่ซิวหนิงที่ยังคงพูดต่ออยู่ข้างหลัง:

“อาสามครับ ซูอินเป็นคนที่จะไม่หยุดจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย อาควรจะไปแก้แค้นเธอ เธอมีเจตนาร้ายต่อซูหรานมากกว่าผมเสียอีก อาควรดึงเธอฝังไปพร้อมกันกับซูหรานถึงจะถูก”

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ก็ยังไม่สามารถปิดบังข้อเท็จจริงที่เพิ่งเกิดขึ้นได้

เขาได้ระเบิดซูหรานจนตายอยู่กลางทะเล

แววตาของฟู่จิ้นหานลึกราวกับบ่อที่ไร้ก้น เขาจ้องไปที่ลู่ซิวหนิงโดยไม่พูดอะไร ลู่ซิวหนิงเริ่มรู้สึกถึงความสิ้นห