แชร์

บทที่ 258 ไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

เธอยืนอ้อยอิ่งอยู่หน้าอาคารเป็นเวลานาน ลังเลว่าจะขึ้นไปดีไหม

“หรานหราน?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น ซูหรานจึงหันมองไปตามเสียงทันที และสบกับดวงตาที่ดู “เป็นมิตร” คู่หนึ่ง

ไม่ว่ายังไงเย่ซือเหยียนก็คิดไม่ออก ว่าทำไมซูหรานถึงยังมาที่นี่อยู่อีก

ตั้งแต่วันนั้นที่โรงพยาบาล หลังจากที่ซูหรานยื่นคำขาดว่าจะตัดขาดกับตระกูลเย่ เธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่อีกเลย แล้วทำไมวันนี้เธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

เย่ซือเหยียนเดินเข้าไปหาเธอด้วยความสงสัย “หรานหราน เธอมาที่นี่มีธุระอะไรรึเปล่า?”

แม้ว่าซูหรานจะจำผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเคยรู้จักกัน

มีความสัมพันธ์กันแบบไหน......

ซูหรานเผยรอยยิ้มออกมา พร้อมกับพยักหน้าให้เธอเป็นการทักทาย แต่กลับไม่ได้ตอบคำถามของเย่ซือเหยียน

เพราะแม้แต่ตัวของซูหรานเองก็ยังไม่รู้ ว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม

การตอบสนองแบบนี้ ถึงกับทำให้เย่ซือเหยียนต้องตกตะลึง

“ดูฉันสิ เธอมาถึงที่นี่ได้ แน่นอนว่าต้องมีธุระอยู่แล้ว ไปเถอะ พวกเราขึ้นไปด้วยกัน” เย่ซือเหยียนจูงมือซูหรานด้วยท่าทีที่ดูสนิทสนม ราวกับเป็นพี่น้องที่แสนดี

ซูหรานที่เดิมทีลังเลว่าจะขึ้นไปดีไหม สุดท้ายเธอก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status