บทที่ 210 ฐานะอย่างเขาไม่ขาดเงิน

“คุณหญิงย่าลู่ ฉันช่วยคุณไม่ได้จริงๆ”

เมื่อซูหรานพูดจบ ใบหน้าของคุณหญิงย่าลู่ก็ชะงักไปทันที ดูราวกับเธอยังอยากพยายามให้ซูหรานนึกถึงเรื่องดี ๆ ที่ตระกูลลู่เคยทำให้เธอ

แต่คุณหญิงย่าลู่คิดไปคิดมา เธอกลับไม่พบเรื่องดี ๆ ที่เคยทำเลยแม้แต่เรื่องดี

เมื่อเห็นว่าซูหรานกำลังจะจากไป คุณนายลู่ก็ยิ่งวิตกร้อนใจ

ทันใดนั้นเธอก็ตะโกนใส่ซูหรานว่า “ตระกูลลู่ของเราให้โอกาสเธอได้ติดต่อกับคุณชายสามฟู่ ถ้าไม่ใช่วันเกิดของฉัน ต่อให้เธอใช้สมองจนตายก็ไม่มีทางได้เจอคุณชายสามฟู่หรอก ซูหราน เธอจับคุณชายสามฟู่อยู่แล้วจะทำตัวเนรคุณแบบนี้ไม่ได้นะ”

จับเหรอ?

ซูหรานเข้าใจนัยยะของคำว่า “จับ” ของคุณหญิงย่าลู่เป็นอย่างดี

หรือก็คือการใช้เต้าไต่ ล่อลวงผู้ชายทุกวิถีทาง

ซูหรานเผยสายตาเยาะเย้ย คนในตระกูลลู่ไม่ทำให้เธอผิดหวังเลยจริง ๆ

“คุณหญิงย่าลู่พูดถึงคนเนรคุณ ฉันคงไม่กล้าเป็นหรอกค่ะ ฉันควรจะดีใจมากกว่านะ ที่ไม่ตกหลุมพรางของตระกูลลู่เสียก่อน พวกคุณน่ะ...มันน่าขยะแขยง!”

ซูหรานไม่คิดจะซ้ำเติมใคร แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่จะยอมถูกรังแกเช่นกัน

เมื่อเห็นดวงตาดุร้ายของคุณหญิงย่าลู่ ซูหรานก็ถอยหลังไปสองสามก้าว

“คุณหญิงย่าลู่ ฉั