ไห่หลิงเช็ดน้ำตา ปรับอารมณ์ให้เย็นลง และพยายามทำให้ดีเสียงตัวเองฟังดูเป็นปกติ“ฉันก็เดาอยู่นะ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้”โจวหงหลินนอกใจเธอ แต่เขาเก็บเป็นความลับจากเธอได้ และยังไม่ได้ขอเธอหย่า ถ้าเธอเดาได้อย่างถูกต้องอาจเป็นเพราะ หยางหยาง ตอนนี้หยางหยางยังเด็กและไม่ยังสามารถหย่าร้างได้ พ่อย่าแม่ย่าต้องลูกสาวตัวเองดูแลหลานและทำอาหาร โจวหงหลินเป็นคนตาที่เอาใจใส่ แต่ครอบครัวตัวเองมาโดยตลอดแม้ว่าเขาจะช่วยพี่สาว แต่พ่อแม่ของเขาก็จะช่วยพี่สาวของเขาด้วย ซึ่งเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติเมื่อพวกเขาหย่าร้าง ครอบครัวโจวจะพยายามต่อสู้แย่วชิงสิทธิในการดูแลหยางหยางอย่างแน่นอน แต่ โจวหยางจะรู้สึกเสียใจกับพ่อแม่ของเขาที่ต้องเลี้ยงหลานสองคน เว้นแต่โจวหยางจะไปโรงเรียนอนุบาลแล้วโจวหงหลินอาจจะรอให้ลูกชายเข้าโรงเรียนอนุบาลก่อน หลังจากนั้นจะฟ้องหย่าตอนนี้จึงจะปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา“พี่ ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานอะไร อย่าพูดอะไรออกไป พอเรารวบรวมหลักฐานได้แล้ว ขอย้ำว่า ฉันแค่อยากเตือนพี่ให้เตรียมพร้อมทางจิตใจ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาลงมือฆ่าพี่ด้วยใจที่สกปรกของเขา”ไห่ถงได้ยินว่าพี่สาวร้องไห้เล็กน้อย แต่เ
ไห่หลิงร้องไห้อยู่นาน หลังจากที่โจวหงหลินกลับมา เธอก็เช็ดน้ำตาและแสร้งทำเป็นหลับแล้ว แต่เธอก็เงี่ยหูฟังเสียงจากภายนอกตั้งแต่เหตุการณ์คการลงไม้ลงมือในครอบครัวทั้งคู่ก็นอนแยกห้องกัน โจวหงหลินกลัวว่าไห่หลิงจะสับเขาเป็นชิ้น ๆ ในตอนที่เขานอนหลับประตูถูกผลักเปิดออก แต่โจวหงหลินไม่ได้เข้ามา เขาแค่ยืนอยู่ที่ประตูแล้วมองดูเท่านั้น เมื่อเห็นว่าภรรยาและลูกหลับอยู่ เขาจึงปิดประตูแล้วหันกลับไปที่ห้องนอนข้างๆทันทีที่ประตูปิดลง เขาก็โทรหาเย่เจียนนี่"ผู้จัดการโจวคะ"“ไม่ได้อยู่ในบริษัทแล้ว เรียกฉันว่าหงหลินเถอะ”เสียงของโจวหงหลินเบามาก อาจเป็นเพราะเขากลัวว่าภรรยาที่อยู่ข้างห้องจะได้ยิน“หงหลินถึงบ้านแล้วเหรอคะ? ฉันเป็นห่วงคุณมาก ดื่มหนักมาก แถมยังขับรถกลับบ้านคนเดียวอีก ฉันกังวลแทบตาย ต่อไปจะทำแบบนี้อีกไม่ได้แล้วนะคะ เมาแล้วขับอันตรายมาก ถ้าคุณโดนตำรวจจับได้ มันจะเดือดร้อน”เย่เจียนีแสดงความกังวลต่อโจวหงหลินทางโทรศัพท์ ใช้คำหวานหยดย้อยเพื่อพูดเอาใจโจวหงหลิน“ฉันจะเชื่อฟังคุณ คราวหน้าฉันจะไม่ดื่มแล้วขับอีก คราวหน้าฉันจะจ้างคนขับ เจียนี่ไปนอนเร็วเข้า ฉันแค่อยากจะบอกว่าราตรีสวัสดิ์กับคุณเอง”
“ดื่มมาหนักมาก กลิ่นก็เหม็นมาก แถมยังไม่ได้อาบน้ำอีก”ไห่หลิงเตะเขาด้วยความรังเกียจรู้ว่าเขานอกใจ ตามคำพูดของพี่น้องอย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแอบรวบรวมหลักฐานการนอกใจก่อน เพื่อป้องกันให้เขาดิ้นไม่หลุดส่วนเรื่องโจวหงหลินจะฆ่าเธอหรือไม่ ไห่หลิงก็รู้สึกว่าเขายังไม่โหดร้ายถึงขนาดนั้น นอกจากนี้ด้วยความก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เทคนิคการสืบสวนของตำรวจก็มีสามารถมากขึ้นเรื่อยๆ ตราบใดที่เขากล้าลงมือทำร้ายเธอ เขาจะถูกลงโทษสักวันแน่เขาจะไม่ยอมที่จะแลกอนาคตและชีวิตของเขาเพื่อเธอโจวหงหลินด่าสาป แต่ก็ยังไปอาบน้ำหลังจากออกมาจากห้องน้ำ เขาก็นอนลงข้างลูกชายอีกครั้ง แต่สองนาทีให้หลัง เขาก็ลุกขึ้นนั่ง ก่อนคลานมาจากใต้เท้าของลูกชาย และแตะต้นน่องของไห่หลิง ความตั้งใจของเขาชัดเจนมากเขาหมดยอารมณ์ไปกับร่างของไห่หลิงแล้ว แต่เย่เจียนีก็ติดอยู่ในความคิด ตอนนี้เขาโกรธจัดและทำได้เพียงอยู่กับไห่หลิงเท่านั้น พวกเขาเป็นสามีภรรยาที่ถูกกฎหมายอยู่ในอดีต ไห่หลิงจะให้ความร่วมมือกับเขาถ้าเขาสัมผัสเธอแบบนี้คืนนี้ เขาเพิ่งแตะน่องของไห่หลิง และถูกไห่หลิงเตะกระเด็นออกไปแ
ไห่หลิงไม่ได้ไปตลาดเพื่อซื้อกับข้าว ตอนนี้เธอหางานทำตอนกลางวัน และไปตลาดเพื่อซื้อกับข้าวตอนกลางคืน เพราะกับข้าวในตลาดตอนกลางคืนมีราคาถูกและเธอสามารถประหยัดเงินได้ยังไม่มีงานทำ สามีก็พึ่งพาไม่ได้ และเธอยังไปไม่สุดทาง แต่ความคิดเดิมของน้องสาวเธอ คือทำให้เธอประหยัดเงินได้จริงๆ แล้วตอนแต่งงาน เธอก็อยากจะลาออกจากงานกลับบ้านไปเตรียมตัวตั้งท้อง น้องสาวก็แย้งว่าผู้หญิงจะก่อนหรือหลังแต่งงานก็ควรมีรายได้เป็นของตัวเอง ไม่ควรต้องพึ่งพาผู้ชายสามีดูแลเธอดีมาก คิดว่าไม่มีปัญหาอะไรเมื่อสามีรังเกียจและนอกใจเธอ ก็จะไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ และจะเสียเปรียบ และเขาจะถูกโยนทิ้งได้อย่างง่ายดายเธอโง่จริงๆเธอเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าเธอกับโจวหงหลินมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกัน และโจวหงหลินจะไม่ทรยศเธอเขาขอให้เธอจ่ายค่าตกแต่งบ้าน เธอคิดว่ามันเป็นรังรักของคู่รัก และเธอก็ได้สนุกกับการตกแต่งมันให้สวยงามอีก ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงกับโจวหงหลิน และนำเงินหลายแสนที่เธอมีเก็บเงินไว้หลังจากทำงานมาหลายปีทั้งหมดใช้ตกแต่งบ้านเขาขอให้เธอลาออกและกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวตั้งครรภ์ในขณะที่เขาเลี้ยงดูเธอเธอเชื่อคำพูดแสนหวานขอ
ทันทีที่เธอลงไปถึงชั้นหนึ่ง เธอก็ได้ยินเสียงผู้ชายตะโกนเรียกบอดี้การ์ดที่แกล้งทำเป็นเดินอยู่บริเวณใกล้ ๆ เมื่อเห็นนายหญิงลงมาชั้นล่าง ก็หมุนกลับตามสัญชาตญาณ โดยแกล้งทำเป็นไม่เห็นไห่ถง และเดินออกไปอย่างช้าๆไม่นานหลังจากนั้น ได้ยินนายน้อยของพวกเขาตะโกนเรียกนายหญิงอีกครั้งไห่ถงหยุดลง และหันหลังกลับไปมองจ้านหยินจ้านหยินหยิบกุญแจรถ แล้วพูดกับไห่ถงว่า "ฉันปกับคุณที่นั่นจะดีกว่า"พี่สะใภ้ต้องเผชิญความรุนแรงในครอบครัวกับโจวหงหลิน ก็รับมือได้อย่างกล้าหาญ และแข้มแข็งไม่ใช่คนที่จะยอมอ่อนข้อให้ใครหลังจากรู้เรื่องสามีนอกใจ ไห่หลิงจะทนไหว?ไม่แน่ว่า บางทีทั้งคู่อาจทะเลาะกันอีกจ้านหยินรู้ว่าภรรยาของเขาเก่งเรื่องชกๆ ต่อยๆ และโจวหงหลินก็ไม่สามารถรังแกเธอได้ แต่เธอก็ยังต้องมีผู้ชายคอยตามอยู่ด้วย อย่างน้อยโจวหงหลินรือครอบครัวโจวก็ไม่กล้าที่ทำอะไร เมื่อเห็นเขาอยู่ที่นั่นเขาเป็นสามีของเธอ และเขาเป็นผู้สนับสนุนของเธออีกเขาหวังว่าเมื่อเธอพบกับความยากลำบากใดๆ เธอก็จะให้โอกาสเขาออกหน้าจ้านหยินเอื้อมมือออกไปหยิบกล่องอาหารกลางวันจากมือของ ไห่ถง จากนั้นจับมือของไห่ถง ดึงเธอไปที่รถของเขา "ฉัน
ไห่ถงอยากจะให้พี่สาวเธอไม่ยกโทษให้อย่างแน่นอน แต่หลังจากคิดถึงทบทวนแล้ว เธอก็อืมกลับมาระหว่างทางทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันเลยจ้านหยินคุยกับคนอื่นไม่เก่ง ไห่ถงก็กังวลเรื่องพี่สาวเธอ จึงไม่มีอารมณ์ที่จะหาหัวข้อพูดคุย ในรถเงียบมากจน จ้านหยินไม่ได้แม้แต่จะเปิดดนตรีด้วยซ้ำไห่ถงหันศีรษะ และมองไปที่บนถนนนอกหน้าต่างรถเมื่อเธอใกล้ถึงหมู่บ้านนกวงหมิง ไห่ถงโทรหาพี่สาว เธอโล่งใจเมื่อพี่สาวรับโทรศัพท์“พี่กับหยางหยางตื่นล้วเหรอ? ฉันทำโจ๊กไข่เยี่ยวม้าและเนื้อไม่มา ฉันทำมากเกินไปหน่อย เลยจะเอาบางส่วนไปให้พี่กับหยางหยาง”ไห่หลิงหยุดลง มองดูลูกชายของเธอบนรถเข็นแล้วพูดว่า "หยางหยางยังไม่ตื่นเลยน่ะ ถงถง พี่ไม่อยู่บ้าน ฉันเข็นหยางหยางออกมาเดินเล่น และเกือบจะถึงร้านหนังสืเธอแล้ว ไปที่ร้านค้าของเธอเลยนะ และอย่ามาที่บ้าน”“เอางั้นเหรอ? พี่อยู่ที่ไหน? ส่งตำแหน่งของพี่มาให้ฉัน พวกเราจะไปรับและพาพี่กลับไปที่ร้านทันที”"ได้"ไห่หลิงเหนื่อยมากหลังจากเดินมาไกลเธออ้วนอีกด้วย และก็เหนื่อยมากขึ้นหลังจากเดินมาไกลขนาดนี้เธอส่งที่อยู่ให้น้องหลังจากที่ ไห่ถงได้รับที่อยู่ของพี่สาวแล้ว เธอก็พูดกับจ้านหยินว่
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่สาวไม่ได้รับสิทธิ์ในการดูแลของ หยางหยาง หลังจากการหย่า?ตระกูลโจวต่างก็เป็นพวกขยะ และสามารถตีคู่มากับญาติ ๆ ในบ้านเกิดได้ ถ้าหยางหยางตกไปอยู่ในตระกูลโจว จินตนาการไม่ออกว่าชีวิตในอนาคตของเขาจะเป็นอย่างไรหยางหยางได้รับการดูแลจากพี่น้องสองคนมาตั้งแต่เขาเกิด ไห่ถงถือว่าหลานชายเป็นของเธอเอง และรู้สึกเจ็บปวดเข้ากระดูกเธอตื่นตระหนก เมื่อคิดว่าหลานชายจะถูกตัดสินให้ไปอยู่กับตระกูลโจว“พี่ถ้าไปถึงจุดนั้นจริงๆ ต้องต่อสู้เพื่อสิทธิ์การดูหยางหยางนะ” ไห่ถงพูดเบา ๆ : “ ให้พวกเขาไป ถ้าหยางหยางจะไม่มีชีวิตที่ดี แถมเขายังจะถูกรังแก”ไห่หลิงกัดริมฝีปากล่าง แล้วพูดเบา ๆ : "ฉันจะทำทุกอย่าง เพื่อต่อสู้เพื่อสิทธิ์เลี้ยงดูหยางหยาง"จ้านหยินพูดขณะขับรถ: "พี่หลังจากหางานได้ ค่อยฟ้องหย่าและขอสิทธิ์เลี้ยงดู ไม่เช่นนั้นจะเสียสิทธิ์ได้ง่าย"แม้ว่า ไห่หลิงจะดูแลลูกมา และเด็กก็สนิทกับแม่มาก แต่ไห่หลิงไม่มีรายได้ ซึ่งจะไม่เอื้อต่อการที่เธอจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงสิทธิ์เลี้ยงดู เว้นแต่ โจวหงหลินจะยอมสละสิทธิ์เลี้ยงดูหยางหยางโดยสมัครใจ“ฉันจะพยายามเพื่อหางานทำ แม้ว่าจะเป็นงานทั่วไปก็ตาม เพื่อ
“ฉันกินข้าวต้มที่หยางหยางยังกินไม่หมดแล้ว”ไห่หลิงไม่มีความอยากอาหารหยางหยางกินโจ๊กในกล่องอาหารกลางวันไม่หมด เธอจึงกินต่อ แต่ก็ไม่รู้สึกอิ่ม แต่เธอก็ไม่อยากกินอีกต่อไปเซินเสี่ยวจวินกินข้าวเช้ามาแล้วไห่ถงกินข้าวคนเดียวแบบไม่เกรงใจเธอกินบะหมี่เร็วมาก และสามารถกินบะหมี่ชามใหญ่เสร็จภายในเวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นเมื่อเธอเก็บชามและเข้าไปในครัว เซินเสี่ยวจวินเดินตามเธอมาและถามเธอด้วยเสียงแผ่วเบา: "ถงถง สังเกตเห็นแววตาของพี่ไหม? รู้สึกว่าบวมเบ่ง เธอร้องไห้หรือเปล่า?"ไห่ถงล้างจานและตะเกียบอย่างเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดเบา ๆ ว่า: "เมื่อคืนเหนียนเซียงไปงานเลี้ยงทางธุรกิจ และเห็นพี่เขยพาะผู้หญิงคนหนึ่งเข้าร่วมงานเลี้ยง ทั้งสองคนสนิทสนมกันมาก พวกเขาบอกว่าพวกเขาไม่ได้ชู้สาวกัน เชื่อก็บ้าล่ะ เมื่อคืนเหนียนเซียงจำได้หลังจากที่กลับบ้าน จึงโทรมาหาฉัน และฉันก็บอกพี่แล้ว”"อ่า?"เซินเสี่ยวจวินพูดเสียงเบา "พี่เขยเธอนอกใจ! เขาเสนอระบบ AA และทำร้ายพี่ไห่หลิง ปรากฎว่าเขาคือคนที่นอกใจเอง"แน่นอนว่า มันมีสัญญาณว่าผู้ชายไม่รักอีกต่อไป"ไอ้สารเลว น่ารังเกียจ!"ไห่ถงไม่พูดอะไร หลังจาก