บทที่ 1112

ไห่ถง “ใช่ๆ ฉันมีความสุขมาก ฉันเป็นคนที่ยืมความสุขมาใช้ และฉันก็มีความสุขมาก”

เพื่อนของเธอถูก จ้านหยินซื้อตัวไปแล้ว และพูดแต่เรื่องดีดีให้เขาแทน

เพราะว่าจ้านหยินดีกับเธอมาก

"ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะให้ของขวัญอะไรคืนเขาดี"

สีใบหน้าของไห่ถงต็มไปด้วยความเศร้า

เพื่อนทั้งสองคนคิดว่า เธอกำลังแสดงความรักและทำให้พวกเธอเหม็นความรัก

เซินเสี่ยวจวินไม่ได้พูดอะไร ซูหนานก็ดีกับเธอมากเช่นกัน ส่วนซางเสี่ยวเฟยยังเป็นโสด และเธอก็อิจฉามากๆ

"จ้านหยินไม่ได้ขาดสิ่งใดๆ เลย เขาเคยขาดภรรยา หากเธอแต่งงานกับเขา เขาก็จะไม่ขาดภรรยาอีกต่อไป ตอนนี้เขาขาดเพียงลูกชายกับหญิงสักคู่ เธอควรรีบมีลูกกับเขานะ คลอดลูกแฝดชายและหญิงก็ดีเลย"

ซางเสี่ยวเฟยนึกถึงเด็กน้อยน่ารักอย่างหยางหยาง และพูดว่า "ถ้าน่ารักและฉลาดเหมือนหยางหยาง ก็คลอดหลายๆ คนก็ดี เพราะจ้านหยินก็เลี้ยงไหว"

"ถงถง ยังไม่มีวีแววเลยเหรอ? ถ้ามีข่าวดีก็ต้องรีบบอกฉันเลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเอากำไลทองไปรับขวัญหลาน"

เซินเสี่ยวจวินยิ้มให้เธอ "ถ้าถงถงมีข่าวดี แน่นอนว่า คนที่ต้องบอกเป็นคนแรกต้องเป็นนายน้อยจ้าน เธออย่าไปแข่งกับนายน้อยจ้าน และระวังอย่าให้เขาอิจฉาเธอ ไม่งั้นเ