ถ้าเป็นคนธรรมดา คุณนายหนิงก็คงจะจัดการเรื่องนี้ไปนานแล้วแต่การจัดการกับนายหญิงของตระกูลจ้านนั้นเกินความสามารถของคุณนายหนิง"ประธานหนิงมาหาคุณแทนฉันเหรอ?"“ใช่ เขามาขอโทษอีกแล้ว แต่ฉันไม่ได้เจอเขา ฉันปล่อยให้อี้เฉินจัดการ”ในอนาคต จ้านอี้เฉินจะต้องรับมือกับตระกูลหนิงบ่อยๆ ดังนั้นการดูแลเรื่องนี้จึงเป็นการฝึกฝนที่ดีสำหรับเขาจ้านอี้เฉิน: ......“แม้ว่าคุณนายหนิงจะมาพบฉัน ฉันก็จะไม่ปล่อยหนิงซีฉีไปง่ายๆ ความเมตตาต่อศัตรูก็คือความโหดร้ายต่อตัวเอง”“ความแค้นระหว่างหนิงซีฉีกับฉันยิ่งฝังรากลึกมากขึ้น ไม่มีทางแก้ไขได้”ไห่ถงอยู่ฝ่ายหนิงอวิ๋นชู ในขณะที่หนิงซีฉีกำลังเล็งเป้าไปที่หนิงอวิ๋นชู จุดยืนที่ขัดแย้งกันทำให้ความขัดแย้งหลีกเลี่ยงไม่ได้"ไม่จำเป็นต้องคืนดีกับเธอ เธอมีนิสัยดื้อรั้นและเธอรู้สึกเสมอว่าทุกคนควรสนับสนุนเธอ ทำให้เธอพอใจ และเชื่อฟังเธอ แม้ว่าคุณจะให้อภัยเธอ เธอก็ยังคงโกรธแค้นคุณและตอบโต้คุณเมื่อมีโอกาส คนที่ไม่รู้จักการสำนึกผิดไม่จำเป็นต้องคืนดีด้วย"จ้านหยินเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการมากและพูด: "ถงถง คุณไม่ต้องห่วง มีฉันอยู่ ภรรยาของจ้านหยินจะไม่ถูกเอาเปรียบ เธอไม่จำเป็นต้องกล
จ้านหยินคิดสักครู่แล้วพูดว่า "วิธีนี้ก็เป็นไปได้เช่นกัน การตรวจ DNA เป็นวิธีที่ตรงไปตรงมาและน่าเชื่อถือที่สุด""พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปนำตัวเขามา และคุณสามารถไปกับเขาเพื่อทดสอบได้ เมื่อเราไปศาล หากมีหลักฐานที่จะฟ้อง พวกเขาจะไม่มีอะไรจะพูด เว้นแต่ว่าไห่จือชินจะไม่ใช่หลานของพวกเขาด้วย"ไห่ถง: "..แล้ว ถ้าไห่จือชินไม่ใช่หลานของพวกเขาล่ะ"จ้านหยิน "......"สองสามีภรรยาเงียบไปครู่หนึ่งในที่สุด จ้านหยินก็พูดขึ้นและพูดว่า "งั้นเรามาตรวจ DNA โดยตรงกับปู่ของคุณกัน ชายชราจะไม่ให้ความร่วมมืออย่างแน่นอน เราสามารถใช้ไห่จือชินถอนผมของปู่ของคุณมากกว่าสิบเส้นได้ เราต้องเตือนเขาว่าผมที่มีรูขุมขนมีประโยชน์ ด้วยผมของปู่ของคุณ เราก็สามารถตรวจได้เช่นกัน"ไม่จำเป็นต้องเจาะเลือดไห่จือชินเป็นน้องคนสุดท้องในตระกูลไห่ และหลังจากที่ถูกไห่ถงลงโทษถึงสองครั้ง ตอนนี้เขาเริ่มกลัวเธอมากขึ้น การใช้เขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดไห่ถงคิดว่าแผนของจ้านหยินเป็นไปได้ เธอจึงพูดว่า “งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ เราจะให้ไห่จือชินดึงเส้นผมของปู่ของฉันสักสองสามเส้น แล้วฉันจะทำการทดสอบดีเอ็นเอกับปู่ของฉัน เมื่อเราได้ผลลัพธ์แล้ว เราจะรู้
ลุงหมิง: "อาเหลียง ขอบใจที่เตือนนะ ไม่งั้นฉันคงเดินตามและทำให้นายน้อยโกรธแน่""ห้องของนายน้อยจัดไว้ตามที่เขาสั่งหรือเปล่า?" ลุงหมิงถามด้วยความกังวล"ทุกอย่างจัดไว้อย่างสมบูรณ์แบบ โรแมนติกสุดๆ ฉันรับรองว่านายหญิงน้อยจะมีประสบการณ์พิเศษที่จะช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยา"ป้าเหลียงตอบด้วยความคาดหวัง "ฉันหวังว่านายหญิงจะนำข่าวดีมาบอกพวกเราเร็วๆ นี้"เพื่อประโยชน์ในการทำงานหนักของนายน้อย"เราแค่เก็บการสนทนานี้ไว้ระหว่างเราสองคนและไม่พูดถึงต่อหน้านายหญิง เราไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดัน นายน้อยและนายหญิงไม่ได้อยู่ด้วยกันมานานนัก และบางทีพวกเขาสองสามีภรรยาอาจต้องการใช้เวลาร่วมกันสักพัก"ลุงหมิงกล่าว แม้ว่าเขาจะหวังว่านายหญิงจะตั้งครรภ์ในเร็วๆ นี้ แต่การที่คนรับใช้ไม่ควรเร่งรัดเรื่องนี้หากทั้งสองสามีภรรยาต้องการอยู่ด้วยกันอีกสักสองสามปีป้าเหลียงพยักหน้าและกล่าว: "ฉันรู้ ฉันจะไม่พูดคำเหล่านี้ต่อหน้านายหญิง ฉันหวังมากกว่าใครๆ ว่านายหญิงและนายน้อยจะรักกันดีและรักใคร่กันเสมอ"เธอได้เห็นกระบวนการที่นายน้อยตกหลุมรักนายหญิงรวมถึงความขัดแย้งและสงครามเย็นระหว่างสองสามีภรรยาบางครั้งน
"โอเค" จ้านหยินตอบอย่างรักใคร่ไห่ถงวางช่อดอกไม้ที่จ้านหยินมอบให้เธอไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา จากนั้นใช้โทรศัพท์ของเธอถ่ายรูปการตกแต่งที่โรแมนติกรอบห้อง โดยรักษาความรักที่จ่านหยินมีต่อเธอไว้หลังจากถ่ายรูปและวิดีโอแล้ว ในที่สุดสองสามีภรรยาก็ถ่ายรูปร่วมกันหลายรูปไห่ถงมีความสุขมาก"ขึ้นไปดูชั้นบนสิ"ไห่ถงยิ้มและพูดว่า "คุณตกแต่งห้องของเราแบบนี้ด้วยเหรอ มันต้องสวยและโรแมนติกแน่ๆ ฉันมีความสุขมาก"จ้านหยินยิ้มแต่ยังคงไม่พูดอะไร จับมือเธอและพาเธอขึ้นไปชั้นบนไห่ถงเดาถูก พรมแดงปูอยู่ที่หน้าประตูบ้านของพวกเขาจริงๆเมื่อผลักประตูเข้าไป รอยยิ้มบนใบหน้าของไห่ถงไม่สามารถระงับได้การตกแต่งห้องไม่ได้แตกต่างจากชั้นล่างมากนัก แต่เต็มไปด้วยโน้ตแสดงความรักมากมาย ในบรรยากาศโรแมนติกเช่นนี้ จับคู่กับไวน์ชั้นดีหนึ่งแก้ว อารมณ์ที่เข้มข้นอยู่แล้วระหว่างพวกเขาถึงขีดสุดคืนนั้นเต็มไปด้วยความสวยงามและความอบอุ่นเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น กลางคืนก็เปลี่ยนเป็นกลางวัน และวันใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นไห่ถงไม่ได้ตื่นในเวลาปกติของเธอเธอจมอยู่กับความฝันอันแสนหอมหวานอย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอตื่นขึ้นตามปกติ เขาเปิดต
คุณยายจ้าน: ตอนนี้ฉันเป็นห่วงหมูตัวอื่น ๆ ไม่ใช่ เป็นห่วงการแต่งงานของหลานคนอื่นๆเธอสร้างคู่รักที่รักกันได้สำเร็จ และได้รับแรงบันดาลใจให้ผลักดันตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้า เธอคิดที่จะใช้แรงผลักดันของเธอเพื่อโปรโมตหลาน ๆ ของเธอที่ยังไม่พูดถึงแฟนสาวเมื่อพวกเขาโตพอที่จะแต่งงานได้จากนั้นเธอก็รอที่จะอุ้มหลานสาวคนโตของเธอรางวัลห้าร้อยล้านหยวน ใครก็ตามที่ต้องการ ให้หลานสาวของเธอได้!หลังจากทานอาหารเช้าคนเดียวเสร็จ จ้านหยินก็นั่งบนโซฟาในล็อบบี้และอ่านหนังสือพิมพ์เป็นเวลาสิบห้านาทีก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องหลัก เตรียมตัวกลับไปที่สำนักงานก่อนจะจากไป เขาเตือนป้าเหลียงซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ดูแลไห่ถง และท่าทางกังวลของเขาทำให้ป้าเหลียงอยากจะแนะนำให้เขาพาไห่ถงกลับไปทำงานด้วย"อาชี"ก่อนจะขึ้นรถ จ้านหยินก็สั่งอาชีทันที "วันนี้นายไม่ต้องตามฉันมา ฉันมีเรื่องให้เจ้าทำ นายไปที่หมู่บ้านตระกูลไห่แล้วไปหาไห่จือชินนายจะใช้กำลังบังคับหรือโน้มน้าวก็ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม นายต้องให้เขาถอนผมของผู้เฒ่าไห่ออกมามากกว่าสิบเส้นจากรากผม ไม่ใช่กรรไกร หลังจากนั้น นายสามารถนำผมของไห่เหลากลับมาด้วยถุงใสใบเล็กได้"อาชี
ทันทีที่เย่เจียนีเข้าไปในร้าน เธอก็มองไปรอบๆ รู้สึกผิดหวังเมื่อไม่เห็นหยางหยาง แต่เธอก็ไม่ได้แสดงออกมาพนักงานเสิร์ฟทั้งสองคนเพิ่งเริ่มทำงานในวันนี้และไม่แน่ใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไห่หลิงกับโจวหงหลิน พวกเขาเข้าหากันด้วยรอยยิ้มและถามสองสามีภรรยาว่าอยากกินอะไรโจวหงหลินพาเย่เจียนีไปหาโต๊ะว่างแล้วนั่งลง"เจียนี ที่รัก คุณอยากกินอะไร"ก่อนจะมาที่นี่ เย่เจียนีขอให้โจวหงหลินโเรียกเธอว่าที่รักอย่างเสน่หาต่อหน้าไห่หลิงแม้ว่าไห่หลิงจะไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อโจวหงหลิน แต่เย่เจียนีก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าเธอเป็นคู่แข่งของเธอบางทีเพราะเธอ "ชนะ" เขาแล้ว เธอจึงไม่เคยรู้สึกสบายใจเลย กังวลตลอดเวลาว่าจะมีใครเอาเขากลับคืนไป“ฉันจะกินอะไรก็ได้ที่คุณกิน”จากนั้นโจวหงหลินก็บอกกับพนักงานเสิร์ฟว่า “ขนมจีบหนึ่งตะกร้า ขนมทองหนึ่งตะกร้า ก๋วยเตี๋ยวไส้สองชาทพร้อมเนื้อและไข่เพิ่ม ซี่โครงหมูซอสเต้าฮวยหนึ่งชิ้น และหมูตู๋นหนึ่งชิ้น”หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟจดเมนูแล้ว ก็ขอให้สองสามีภรรยารอสักครู่ก่อนที่จะช่วยพวกเขาหยิบอาหารยกเว้นก๋วยเตี๋ยวไส้ที่ต้องทำให้โดยไห่หลิง ส่วนที่เหลือสามารถนำออกจากเครื่องนึ่งได้
"หยางหยางไปกับลุงของเขา""นายน้อยจ้าน? หยางหยางไม่ได้หลับอยู่เหรอ?"ไห่หลิงพูดอย่างใจเย็น "เขาหลับอยู่ จ้านหยินอุ้มเขาไป คุณอยากพาหยางหยางก็ไปที่จ้านซื่อกรุ๊ปเพื่อรับเขาสิ"โจวหงหลิน "...""ถ้าหยางหยางไม่เต็มใจอยู่กับคุณสองสามวันและคุณอยากพบเขา คุณสามารถไปที่ร้านหนังสือของถงถงเพื่อเจอเขาได้ ฉันยุ่งและมันยากที่จะดูแลเขา เขาจะเล่นในร้านหนังสือของถงถงในอนาคต"โจวหงหลินขมวดคิ้ว แต่พูดอะไรไม่ได้ถ้าหยางหยางมีทางเลือก เขาขอเลือกน้ามากกว่าพ่อแท้ๆ ของเขาคราวที่แล้ว เมื่อโจวหงหลินสัญญาว่าจะพาลูกชายไปสวนสัตว์ในวันรุ่งขึ้น หยางหยางก็ตื่นเต้นมาก แต่เช้าวันรุ่งขึ้น เขาก็ไปกับน้าของเขา โดยยอมไม่ไปสวนสัตว์ด้วยซ้ำโจวหงหลินมีสติสัมปชัญญะเขาเป็นคนในฐานะพ่อไร้ความสามารถมาโดยตลอด ลูกชายเรียกเขาว่า 'พ่อ' แต่สายสัมพันธ์ทางอารมณ์ของพวกเขาก็ไม่ได้แน่นแฟ้นโจวหงหลินกลับไปที่โต๊ะแล้วนั่งลง เย่เจียนีถามเขา: "คุณดูไม่ดีเลย ทำไมคุณถึงทะเลาะกับเธออีก หยางหยางไม่อยู่ที่นี่เหรอ?""หยางหยางถูกจ้านหยินพาตัวไป เธอบอกว่าหยางหยางไม่อยากอยู่กับเรา และเราไม่สามารถบังคับเขาได้ เธอรู้ด้วยปลายเท้าว่าหยางหยางไม่อย
พนักงานต้อนรับก็รู้ตัวและยิ้มขึ้นมา "ใช่แล้ว ต้องเป็นหลานชายของภรรยาของท่านประธานแน่ๆ ฉันไม่คาดคิดว่าท่านประธานจะพาหลานชายมาที่บริษัท เมื่อเห็นความอ่อนโยนของเขาเมื่ออุ้มเด็กคนนั้น ก็ไม่รู้คิดว่าเขากำลังอุ้มลูกชายแท้ๆ ของเขาอยู่"“บางทีท่านประธานอาจอยากเป็นพ่อคน... เป็นไปได้ไหมว่าภรรยาของเขากำลังตั้งครรภ์ และเขากำลังฝึกกับหลานชายเพื่อหาประสบการณ์ในฐานะพ่อในอนาคต”พนักงานต้อนรับอีกคนตกตะลึง เป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?หยางหยางหลับสนิท แม้ว่าลุงของเขาจะพาเขามาที่บริษัทแล้ว เขาก็ไม่ตื่นและถูกวางไว้บนเตียงขนาดใหญ่ในห้องรับรองเพื่อนอนหลับต่อไปจ้านหยินคุกเข่าลง ช่วยหยางหยางถอดรองเท้าและถุงเท้า จากนั้นถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วห่มผ้าห่มให้เมื่อมองดูเด็กน้อยน่ารัก หัวใจของจ้านหยินก็อ่อนลงเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอใแก้มเล็กๆ ของหยางหยาง“หยางหยาง ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ฉันอยากมีน้องชายหรือน้องสาวให้กับเธอกับคุณน้าของเธอ”หยางหยาง เด็กอายุน้อยกว่าสามขวบ เผลอหลับไปและไม่ตอบสนองต่อจ้านหยินเป็นธรรมดาจ้านหยินอยู่พักหนึ่งก่อนจะออกจากห้องรับรอง ทันทีที่เขาออกไป เลขาจ้าวก็เคาะประตูและเข้าไป