Share
บทที่408
Related chapters
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 409
"เอ่อ..."เมื่อมองไปที่ชายในชุดสูทที่ถูกตีจนบินไป ทุกคนก็งงไปหมดแล้วต่างก็มองหน้ากัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อไม่มีใครคาดคิดได้ว่าลูเฉินจะกล้าหาญขนาดนี้ จะกล้าลงมือตีคนอีกชายในชุดสูทไม่เพียงแต่มีคนเยอะ แต่ยังเป็นน้องชายแท้ๆ ของท่านหงด้วยพูดอย่างไม่เกินจริงว่า ในพื้นที่นี้ นั่นก็คือปีศาจร้ายที่สิงอยู่ในร่างมนุษย์อาละวาดและไม่มีใครกล้าขวางแม้แต่โอวหยางห้าวที่มีภูมิหลังครอบครัวที่ดีเห็นเขา ก็ต้องประจบและยิ้มอย่างขอโทษต่าง ๆ แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่เพียงแต่ท้าทายกับชายในชุดสูทเท่านั้น แต่ยังลงมือตีคนด้วยเขากล้ายังไงวะ?"แม้แต่น้องชายแท้ๆ ของท่านหงก็กล้าตี ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?!""ที่ล่วงเกินท่านหง ไม่น้อยไปกว่าการยั่วยุทั้งแก๊งเหยียนหลง คนนี้ตายแน่ๆ!""เป็นหนุ่มที่โง่จริง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองรุกรานคือใคร?"ทุกคนตกใจอย่างอธิบายไม่ได้ สายตาที่มองลู่เฉินเหมือนกําลังมองคนตายอยู่"แก... แกแม่งกล้าตีกูหรือ?"ชายในชุดสูทยืนขึ้นอย่างส่ายหัว ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมแดงไปหมดแล้วระหว่างอ้าปากพูด ยังมีฟัน 2 ซี่หลุดลงมา"ผมเพิ่งบอกแล้ว ถ้าคุณกล้าแตะต้อง ผม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 410
ตามด้วยคําสั่งของท่านหง คาราโอเกะทั้งหมดถูกเคลียร์ให้ว่างเปล่าอย่างรวดเร็วกล้องวงจรปิดก็ปิดทั้งหมดโอวหยางห้าวและนักเรียนบางคนถูกบังคับให้อยู่ในมุมกําแพง ตัวสั่นและไม่กล้าขยับตัวเลยพวกเขารู้ดีว่าท่านหงจะทําอย่างจริงจังแล้ว"คนหนุ่ม ไม่คิดว่าแกจะสงบมากเลย แกรู้ไหมว่าความหายนะของแกกําลังจะมาถึงแล้ว?" ท่านหงค่อนข้างประหลาดใจพอคนทั่วไปได้ยินเขาบอกว่าเคลียร์พื้นที่ ก็ตกใจมานานแล้วไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะสงบอย่างน่าประหลาดใจ เหมือนไม่ได้กลัวเลยเป็นหนุ่มโง่? หรือไม่เกรงกลัวกันแน่?"มีเหรอ? ผมไม่ได้เห็นออกมาจริง ๆ" ลู่เฉินยักไหล่"คนหนุ่ม อย่าโทษกูที่ไม่ให้โอกาสแกนะ ตอนนี้ แกหักมือข้างหนึ่งของตัวเองไป แล้วคุกเข่าลงขอโทษ กูจะพิจารณาไว้ชีวิตแก"ขณะที่ท่านหงพูด เขาก็หยิบมีดออกมา แล้วโยนไปที่ข้างเท้าของลู่เฉินด้วยเสียง "เคร้ง" "ผมก็ให้โอกาสคุณเช่นกัน รีบพาน้องชายโง่ ๆ ของคุณไสหัวไป ไม่งั้น ผมจะซ้อมคุณ" ลู่เฉินพูดเบา ๆพอคําพูดนี้พูดออกมา ผู้ชมก็โกลาหลกลุ่มนักเรียนเบิกตากว้าง สงสัยว่าตัวเองฟังผิดแล้วเล็กน้อยผู้ชายคนนี้ กำลังขู่ท่านหงอยู่เหรอ?ล้อเล่นอะไรกัน?นั่นเป็นรองหัวหน้าแก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 411
"พวกคุณกี่คนนี่ ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่นักนะ ตอนนี้ มันถึงเวลาที่จะผมมาซ้อมคุณแล้วใช่ไหม?"ลู่เฉินหาวไปทีนึง ท่าทีดูน่าเบื่อมากสีหน้าของท่านหงเปลี่ยนไป การแสดงออกของเขาดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษผู้ยอดฝีมือหนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมือง โดยทั่วไปเขารู้จักทั้งนั้นแหละแต่คนที่อยู่ตรงหน้า กลับรู้สึกแปลกหน้ามากหรือว่าเป็นผู้ยอดฝีมือที่มาจากต่างถิ่น?"ไอ้หนุ่ม กูยอมรับว่ามึงมีฝีมือการต่อสู้ไม่เลว แต่ถึงมึงจะต่อสู้เก่งยังไง มึงก็สามารถสู้ปืนได้เชียวเหรอ? กันกระสุนได้งั้นเหรอ?"หลังการตกใจ ท่านหงก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พูดขึ้นด้วยสายตาที่เฉียบคมว่า "คนอย่างมึง กูก็เคยเห็นมาก่อนเลย พึ่งที่ตัวเองพอมีทักษะการต่อสู้นิด ๆ หน่อย ๆ ก็หยิ่งผยองไปต่าง ๆ แต่ผลสุดท้ายล่ะ? ต่างก็ถูกปืนยิงตายหมดในสังคมนี้ พึ่งแต่การต่อสู้ต่อยตีเพียงอย่างเดียวมันไม่ได้แล้ว ยังต้องสู้ในด้านอำนาจและภูมิหลัง มึงเชื่อไหมว่าแค่คําพูดเดียวของกู ก็สามารถส่งมึงเข้าคุกได้?"พอคําพูดนี้พูดออกมา หวงป๋อ หวงยินยินและอีกหลายคนก็เริ่มกังวลขึ้นมาใช่สิ แม้ว่าลู่เฉินจะสู้ได้เก่ง แต่ก็ไม่สามารถไปลองดีกับท่านหงได้อยู่ดีไม่พูดถึ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 412
โชคดีที่ไม่ได้สู้อย่างแกร่งใส่ ไม่งั้นจะจบเห่แล้ว"ดังนั้น แกวางแผนที่จะเข้าร่วมแก๊งเหยียนหลงของกูแล้วหรือ?"ท่านหงตั้งสติก่อนจะจุดบุหรี่อีกมวน"การเข้าร่วมแก๊งเหยียนหลงนั้นไม่มีปัญหา แต่ผมต้องเป็นหัวหน้าแก๊ง" ลู่เฉินพูดอย่างน่าตกใจท่านหงก็ตัวสั่นอีกครั้ง และบุหรี่ในปากของเขาก็ร่วงออกมาอีกแล้วหรือว่าไอ้เด็กคนนี้มันพูดอย่างปกติไม่เป็นงั้นเหรอ?"เฮ้ย! แกบ้าไปแล้วใช่ไหม? พี่ชายของกูอยู่ในแก๊งเหยียนหลง ยังเป็นแค่รองหัวหน้าแก๊งเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาเป็นหัวหน้าแก๊ง?" ชายในชุดสูททําหน้าไม่เป็นมิตรท่านหงหายใจเข้าลึก ๆ และยัดบุหรี่เข้าปากอีกมวนเข้าปากเป็นครั้งที่สาม ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "ไอ้หนุ่ม แกรู้ไหมว่าแก๊งเหยียนหลงนั้นใหญ่แค่ไหน? แม้แต่ในทั้งเมืองนครเอกของมณฑลก็ติดอันดับต้น ๆ ได้ แกไม่มีภูมิหลัง ไม่มีความสามารถ มีสิทธฺอะไรถึงกล้าพูดแบบนี้?""ก็ด้วยสิ่งนี้ไง"ลู่เฉินงอนิ้วแล้วดีดออกไป มีแสงสตรีมวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ชนกับกําแพงอย่างแรง"บูม!"ได้ยินเพียงเสียงดังสนั่น กำแพงเหล็กผสมดินระเบิดเป็นรูขนาดใหญ่ในรัศมีตรงหน้าพลังของมันยิ่งใหญ่มาก แข็งแกร่งกว่ากระสุนปืนใหญ่อีก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 413
ฝั่งตรงข้ามถนนคาราโอเกะ ภายในร้านกาแฟแห่งหนึ่งโอวหยางห้าวพวกเขายังไม่ได้จากไป แต่หาที่นั่งนั่งลง คิดจะดูเรื่องสนุกหน่อย"ยินยิน หนุ่มคนเมื่อกี้นั้นเป็นญาติคุณหรือเปล่า? หน้าตาหล่อซะจริง ๆ อีกทั้งยังกล้าหาญมาก ๆ คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าท้าทายลองดีกับท่านหงเลย""ใช่น่ะสิ ทั้งหล่อทั้งสู้เก่ง หนุ่มแบบนี้ รู้สึกปลอดภัยจริง ๆ "ผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันและเริ่มกระซิบกระซาบกันโดยเฉพาะเวลาที่พูดถึงลู่เฉิน แต่ละคนก็สดใส แววตาต่างเต็มไปด้วยความชื่นชม"ฮึ่ม! สู้เก่งแล้วยังไงวะ? ในสังคมทุกวันนี้ ต้องอาศัยสมอง เส้นสายและภูมิหลังทั้งนั้นแหละ"โอวหยางห้าวกล่าวด้วยความอิจฉาเล็กน้อย “นอกจากนี้ ที่รุกรานท่านหงแล้ว ไอ้หมอนั่นจะรอดออกมาจากคาราโอเกะได้หรือเปล่าก็ยังเป็นปัญหาอยู่เลย มีอะไรที่น่าอวดล่ะ?”"ถูกต้อง! ลงไม้ลงมือกับคนของท่านหง ไม่ไว้หน้าแก๊งเหยียนหลง ไม่ว่าไอ้คนนั้นมันจะเก่งสักแค่ไหน ก็มีแต่โชคร้ายเท่านั้นแหละ""สุดท้าย ก็ยังเป็นเพราะชอบทําตัวเด่นเกินไป ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเอาซะเลย"ชายกลุ่มหนึ่งพากันพูดคล้อยตามกัน พวกเขาต่างแสดงความไม่พอใจอย่างมากพอได้ยินดังนี้ สีหน้าของผู้หญิงหลายคนก็แข
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 414
"ออกมาจริง ๆ แล้วหรือ?"โอวหยางห้าวตกตะลึงและงงงวยเล็กน้อยเขาก็ไม่คิดว่าลู่เฉินจะออกมาอย่างปลอดภัยจริง ๆ เขาแค่โทรหาพ่อตัวเองอย่างลวก ๆ เท่านั้น เขาก็ไม่ได้หวังอะไรเลยตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่พ่อตัวเองจะมีอำนาจมากขนาดนี้แล้ว?"เอ่อ... คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?"หวงยินยินรีบเดินออกจากร้านกาแฟแล้วเดินไปหาลู่เฉินข้างหลังเธอนั้น ยังเดินตามมาด้วยกลุ่มเพื่อนนักเรียน"ผมจะเป็นอะไรได้ล่ะ?"ลู่เฉินกางมือออก "แต่เป็นคุณแหละ ทําไมยังไม่กลับล่ะ?""ยินยินของฉันกลัวว่าคุณจะถูกมีดฟันตาย ดังนั้นจึงรั้นอยู่ที่นี่เพื่อดูกับตาตัวเอง"สาวผมสั้นพูดแทรกขึ้น "ต้องบอกว่าคุณโชคดีจริง ๆ ทําให้ท่านหงขุ่นเคือง คาดไม่ถึงว่าจะออกมาได้อย่างปลอดภัย""ท่านหงเก่งมากเลยเหรอ? เมื่อกี้ผมไม่ได้ชกเขาสักหมัดก็นับว่าบุญหัวแล้ว" ลู่เฉินพูดเบา ๆ "อะไรนะ? คุณจะชกท่านหงเหรอ?!"สาวผมสั้นมองด้วยสายตาที่มองคนโง่ "คุณบ้าแล้วหรือ? ท่านหงเป็นรองหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงเชียวนะ ใต้มือเขามีคนตั้งหลายร้อยคน ถ้าคุณกล้าแตะต้องเขา ขนาดพระเจ้าก็ช่วยคุณไม่ได้เลย!""เพื่อน ขอแนะนําคุณหน่อยนะ อย่าคิดว่าพอจะมีความสามารถในต่อสู้อย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 415
หมู่บ้านกลางเมือง ในอาคารแบบตะวันตกเล็ก ๆ ลู่เฉินสองคนเพิ่งลงจากรถก็เห็นหวงป๋อเดินวนเวียนไปมาอยู่ที่ประตูบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล"คุณลู่ครับ ท่านเป็นอะไรไหมครับ?"พอเห็นลู่เฉิน หวงป๋อก็เข้ามาต้อนรับด้วยความดีใจ "ผมเพิ่งโทรหาคุณหนูรอง ไม่คิดว่าเธอจะช่วยท่านออกมาได้เร็วขนาดนี้""ขอบคุณหวงป๋อมากครับ แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ก็ไม่ต้องไปรบกวนตระกูลฉาวแล้วหรอก" ลู่เฉินยิ้ม"เรื่องเล็กน้อย?"หางตาของหวงป๋อกระตุกการรุกรานท่านหงยังเรียกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย? แล้วเรื่องอะไรถึงจะเป็นเรื่องใหญ่ล่ะ?แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายกลับมาอย่างปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจออกด้วยความโล่งอกในใจ"ยินยิน คุณเป็นยังไงบ้าง?"หวงป๋อหันไปมองลูกสาวของตัวเอง"ไม่ต้องมายุ่ง ต่อไปอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นของฉันอีก!"หลังจากหวงยินยินพูดประโยคออกไปอย่างเย็นชาแล้ว เธอก็เดินตรงเข้าไปในบ้านทันทีเห็นได้ชัดว่า เธอยังคงพะวงและจดจำความอ่อนแอของพ่อตัวเองอยู่ในใจเลย"เห้อ..."หวงป๋อถอนหายใจออกยาว ๆเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะจัดการกับความสัมพันธ์กับลูกสาวยังไง“หวงป๋อ อย่าเอามาใส่ใจเลยครับ พอเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 416
ลู่เฉินรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย ทั้ง ๆ ที่คุณเป็นคนมาหาเอง ยังโทษว่าผมคิดมากอีกหรือ?มันเหมาะไหมล่ะ?แต่เขาก็ขี้เกียจที่จะสนใจ ถามต่อว่า "พูดเถอะ มีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ผมช่วยล่ะ?""วันนี้ฉันเห็นคุณต่อสู้ เหมือนจะเก่งเอามาก ๆ เลย คน20-30คนดูไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณเลย คุณทําได้ยังไงกันล่ะคะ?" หวงยินยินถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น"เคยได้ยินเกี่ยวกับนักรบโบราณไหม? ผมนี่แหละ อย่าว่าแต่คน20-30คนเลย ขนาดคนสองสามร้อยคน ผมก็ไม่สนหรอก" ลู่เฉินพูดนิ่ง ๆ "ฮึ! คุณก็โม้ไปเถอะ คนสองสามร้อยคน คนละฉี่หนึ่งครั้งก็ทำให้คุณจมน้ำตายได้แล้ว" หวงยินยินแสดงสีหน้าไม่เชื่อ"ช่างเถอะ บอกพวกนี้กับคุณ คุณก็คงยังไม่เข้าใจ คุณแค่รู้ว่าผมเก่งมาก ๆ ก็พอแล้ว" ลู่เฉินขี้เกียจที่จะอธิบายคนธรรมดารู้จักเกี่ยวกับนักรบนั้นน้อยมาก แม้จะเจอแล้วแต่ก็มองไม่ออก"โอเค ๆ ๆ ฉันจะถือว่าคุณเก่งมาก คุณช่วยสอนฉันสักสองสามกระบวนท่าหน่อยได้ไหม? ฉันไม่ขอมาก ฉันคนนึงสามารถจัดการได้สิบกว่าคนก็พอแล้ว" หวงยินยินแสดงสีหน้าตั้งตารอ"คุณจะฝากตัวเป็นศิษย์ของผมเหรอ" ลู่เฉินเลิกคิ้ว"เฮ้ย! คุณลุง คุณอย่าเชยขนาดนี้ได้ไหม? นี่มันยุคไหนแล้ว
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
