บทที่ 411

"พวกคุณกี่คนนี่ ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่นักนะ ตอนนี้ มันถึงเวลาที่จะผมมาซ้อมคุณแล้วใช่ไหม?"

ลู่เฉินหาวไปทีนึง ท่าทีดูน่าเบื่อมาก

สีหน้าของท่านหงเปลี่ยนไป การแสดงออกของเขาดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษ

ผู้ยอดฝีมือหนุ่มที่มีชื่อเสียงในเมือง โดยทั่วไปเขารู้จักทั้งนั้นแหละ

แต่คนที่อยู่ตรงหน้า กลับรู้สึกแปลกหน้ามาก

หรือว่าเป็นผู้ยอดฝีมือที่มาจากต่างถิ่น?

"ไอ้หนุ่ม กูยอมรับว่ามึงมีฝีมือการต่อสู้ไม่เลว แต่ถึงมึงจะต่อสู้เก่งยังไง มึงก็สามารถสู้ปืนได้เชียวเหรอ? กันกระสุนได้งั้นเหรอ?"

หลังการตกใจ ท่านหงก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พูดขึ้นด้วยสายตาที่เฉียบคมว่า "คนอย่างมึง กูก็เคยเห็นมาก่อนเลย พึ่งที่ตัวเองพอมีทักษะการต่อสู้นิด ๆ หน่อย ๆ ก็หยิ่งผยองไปต่าง ๆ แต่ผลสุดท้ายล่ะ? ต่างก็ถูกปืนยิงตายหมด

ในสังคมนี้ พึ่งแต่การต่อสู้ต่อยตีเพียงอย่างเดียวมันไม่ได้แล้ว ยังต้องสู้ในด้านอำนาจและภูมิหลัง มึงเชื่อไหมว่าแค่คําพูดเดียวของกู ก็สามารถส่งมึงเข้าคุกได้?"

พอคําพูดนี้พูดออกมา หวงป๋อ หวงยินยินและอีกหลายคนก็เริ่มกังวลขึ้นมา

ใช่สิ แม้ว่าลู่เฉินจะสู้ได้เก่ง แต่ก็ไม่สามารถไปลองดีกับท่านหงได้อยู่ดี

ไม่พูดถึ