"ผมมา... แย่งเจ้าสาว!"ลู่เฉินก้าวเข้ามา เสียงเขาดังเหมือนระฆังดังก้องไปทั่วสถานที่จัดงานแต่งงานชั่วพริบตา ก็กดเสียงทั้งหมดไว้ได้ทุกคนเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีคนกล้าทำลายการแต่งงานระหว่างตระกูลหลงและตระกูลหลี่"เชี่ย เด็กคนนี้ใครวะ? กล้ามาแย่งเจ้าสาวเหรอ? หรือว่าจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว?""ต้องบอกว่ามันเป็นคนกล้าหาญจริง ๆ กล้ามายั่วยุคนแข็งแกร่ง!""ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริง ๆ ครั้งนี้มีฉากที่ดีให้ดูแล้ว!"หลังจากเงียบไปสั้น ๆ คนในที่เกิดเหตุก็ส่งเสียงอึกทึกต่างก็พากันวิจารณ์"ลู่เฉิน?"เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น หลี่ชิงเหยาอดไม่ได้ที่จะมีความสุขแต่ในไม่ช้า ความสุขนี้ก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลแม้ว่าเธอจะปลื้มใจและซาบซึ้งใจมาก แต่การกระทำของอีกฝ่ายได้ก่อให้เกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัยกล้ามาก่อกวนในงานแต่งงาน นั่นก็คือการตบหน้าตระกูลหลี่และตระกูลหลง"ผู้ชายคนนี้บ้าไปหรือ? อยู่คนเดียวก็กล้ามาแย่งเจ้าสาวเหรอ? ใจกล้าขนาดนี้เลยเหรอ?"หลี่มู่หยวี่ตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ได้ เธอไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย"โง่จริง ๆ!"จ้าวจวี๋เบ้ป
ไม่ใช่แค่เหยียดหยามเขา แต่ยังต่อยหน้าทั้งตระกูลหลงด้วย"หลี่ชิงเหยา ถ้าคุณกล้าหนีการแต่งงาน คุณก็เป็นคนบาปของตระกูลหลี่"จ้าวจวี๋และลูกสาวเธอลุกขึ้นด้วยความโกรธและตําหนิเสียงดัง"ลูก อย่าหุนหันพลันแล่นเด็ดขาดนะ!""ถ้าคุณไปกับคนขยะนี้ ครอบครัวเราจะจบแน่แล้ว"จางชุ่ยฮัวตื่นตระหนกมาก และตะโกนเสียงดังการตบหน้าตระกูลหลง ไม่ใช่แค่การสูญเสียความมั่งคั่งง่าย ๆทั้งตระกูลของพวกเขาจะถูกโจมตีอย่างรุนแรง"แม่ ฉัน..."หลี่ชิงเหยาลังเลที่จะพูด"ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่"ลู่เฉินจับมือคนข้างให้แน่นขึ้น แล้วเขามองไปรอบ ๆ กล่าวด้วยเสียงดังว่า “วันนี้ ผมต้องแย่งเจ้าสาวแน่ ถ้าพวกคุณมีใครไม่ยอม มาหาผมได้เลย"พอคําพูดนี้พูดออกมา ผู้ชมก็โกลาหล"โอ้พระเจ้า ผู้ชายคนนี้หล่อเกินไปแล้วมั้ง? ยอมเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกเพื่อผู้หญิงที่ตัวเองรัก""ถ้ามีผู้ชายแบบนี้ชอบฉัน ฉันจะพอใจไปตลอดชีวิตแล้ว""หล่อจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ความชดใช้ก็หนักมาก""ทำให้ตระกูลหลงและตระกูลหลี่ขุ่นเคืองแล้ว กลัวว่าชายคนนี้จะไม่มีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้!"เมื่อมองไปที่ลู่เฉินที่บนเวที แขกทุกคนต่างก็พากันวิจารณ์มีทั้งความประหลาดใจ
เนื่องจากการปรากฏตัวของหวางเสวียน สถานการณ์จึงมั่นคงอย่างรวดเร็วแม้ว่าผู้ยอดฝีมือของตระกูลหลงบางคนจะจ้องมองอย่างดุเดือด แต่เนื่องจากต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของหลงอ้าว จึงไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเลย กลัวว่าจะทำร้ายหลงอ้าว"พี่เฉิน คุณสองคนไปก่อน ตรงนี้ให้ผมมาจัดการเอง" หวางเสวียนพูดอย่างมั่นใจหลังสู้ในภูเขาฉีอวิ๋น เขาได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนแล้วความสามารถเขาเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า!"ไป?"หลงอ้าวหัวเราะเยาะ "พวกคุณจะไปไหน? แม้ว่าพวกคุณจะรอดชีวิตมาได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหลบหนีจากการไล่ล่าของตระกูลหลงได้"เมื่อได้ยินดังนั้น ลู่เฉินที่เพิ่งพร้อมจะจากไป จู่ ๆ ก็หยุดเดิน เขาหันไปพูดอย่างเย็นชา "คุณกําลังขู่ผมอยู่หรือ?"“ฮ่าๆๆ...ขู่คุณแล้วไงล่ะ?”หลงอ้าวตรงไปตรงมา "ผมไม่รู้ว่าคุณหาผู้ช่วยคนนี้มาจากไหน แต่ถ้าคุณคิดว่าแค่คนเดียวคนนี้ก็สามารถแข่งขันกับผมได้ นั่นก็ไร้เดียงสาเกินไป!""ดังนั้น คุณคิดว่าตัวเองเก่งมากเลยเหรอ?" ลู่เฉินถามกลับ"จัดการกับคุณ มันเหลือเฟือ"หลงอ้าวอ้าวยิ้มยิงฟัน "ไม่ใช่แค่คุณ รวมถึงหลี่ชิงเหยา และทุกคนรอบตัวเธอจะถูกตระกูลหลงแก้แค้
"แต่ว่า...""ไปเถอะ คุณอยู่นี่ ผมกลับจะฟุ้งซ่านเลย"หลี่ชิงเหยาเพิ่งจะพูดอะไร แต่ถูกขัดจังหวะโดยลู่เฉิน ในที่สุด เธอได้แต่พยักหน้าอย่างจนใจเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วทำได้เพียงผิดจนถึงที่สุดตราบใดที่ลู่เฉินสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย เธอยอมละทิ้งทุกอย่างและเดินทางไปทั้งโลกกับเขาหลังจากยืนยันว่าหลี่ชิงเหยาจากไปอย่างปลอดภัยแล้ว สายตาของลู่เฉินก็กวาดไปรอบ ๆ เขามองไปที่กลุ่มคนในตระกูลหลี่ "พวกคุณยังตกตะลึงทำอะไรอยู่? รอความตายอยู่ที่นี่เหรอ?""เราไปกันเถอะ"หลี่มู่หยวี่และจ้าวจวี๋มองหน้ากัน และหันหลังออกไปทันทีเนื่องจากเรื่องที่หลี่ชิงเหยาเสียใจในการแต่งงาน ตระกูลหลงและตระกูลหลี่จึงถือว่าแตกคอกันอย่างสมบูรณ์แล้วอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่แน่ว่าอาจจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นอีก"แกที่เป็นตัวซวยนี่ ตระกูลหลี่ถูกแกทำร้ายจริง ๆ"จางชุ่ยฮัวโกรธจนกระทืบเท้า สุดท้ายได้แต่หนีไปงานแต่งงานถูกทำลายแล้ว ความฝันของการเป็นคนรวยของเธอก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ที่สำคัญคือยังได้ขัดใจตระกูลหลงเพราะเหตุนี้ตั้งแต่นั้นมา พวกเขาจะไม่มีวันสงบสุข"ไอ้หนุ่ม แกใจกล้าจังเลย"ในเวลานี้
ดูกลุ่มคนเข้าบุกมาในห้องจัดเลี้ยงแต่ละกลุ่มแขกทุกคนตกใจและตกตะลึงไปไม่มีใครคาดคิดว่าลู่เฉินจะมีพลังมากขนาดนี้แค่โทรศัพท์สายเดียว ก็เรียกคนมาเป็นร้อยกว่าคนได้ และมีเส้นสายอย่างกว้างมากในหมู่พวกเขามีกองกําลังใต้ดิน นักธุรกิจยักษ์ใหญ่และกองกําลังอย่างเป็นทางการแม้แต่เจ้าเมืองของเจียงหลิงก็ปรากฏตัวเพื่อสนับสนุนด้วยตนเองด้วยซ้ำกล่าวอีกนัยหนึ่ง ประโชคเดียวของลู่เฉิน ก็จะทำให้กองกําลังทั้งหมดของเจียงหลิงใช้เพื่อตัวเองพลังนี้ น่ากลัวจริง ๆไม่แปลกใจเลยว่าอีกฝ่ายกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ กลายเป็นว่าเตรียมตัวมานานแล้วตอนนี้คนที่สูกับตระกูลหลง ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่เป็นทั้งเมืองเจียงหลิง"ผู้ชายคนนี้ เป็นใครกันแน่? จะใช้กองกําลังมากมายขนาดนี้ได้หรือ?"แขกทุกคนมองหน้ากัน พวกเขาตกใจมากในขณะนี้ สมาชิกในตระกูลที่หยิ่งผยอง ก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกันแม้กำลังเหล่านี้ จะยังไม่สามารถทำลายอิทธิพลของตระกูลหลงได้ แต่ก็สามารถสร้างความเดือดร้อนได้ไม่น้อยท้ายที่สุดแล้ว อิทธิพลของตระกูลหลงอยู่ในเมืองจงโจวน้ำที่อยู่ห่างไกลไม่สามารถดับความกระหายได้ ตอนนี้ต้องโยกย้ายคน เห็นได้ชัดว่ามันสายเกินไป
ท่านหลงสี่ฝืนยิ้ม"อย่าแม่งมาตีซี้!"จ้าวอู๋จี๋ไม่ไว้หน้าเลย "ตระกูลหลงบ้าบิ่นมากไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ บ้าบิ่นให้กูดูอีกสิ?"พอได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของท่านหลงสี่เริ่มแย่ลงถูกคนอื่นทำให้อับอายต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ ถ้าเป็นวันเก่า เขาก็ระเบิดไปนานแล้วแต่ผู้ชายอยู่ตรงหน้าคนนี้ เขายั่วยุไม่ได้จริง ๆ"ทำไมไม่พูดอะไรแล้ว? ความสง่างามในเมื่อกี้หายไปไหนหมด? แม้แต่เพื่อนของผมยังกล้ามารังแก พวกคุณใจกล้ามากจริง ๆ"จ้าวอู๋จี๋ชี้ไปที่จมูกของทั้งคู่และตะโกนด่าท่าทางที่หยิ่งผยองนั้น เหมือนด่าหลานเขาอยู่ทั้งสองก้มหน้าลงา ไม่กล้าพูดอะไรแขกที่อยู่รอบ ๆตกตะลึงไปและเงียบกริบไม่มีใครคาดคิดได้ว่า ท่านหลงสี่ที่สง่างามจะโดนคนด่าอย่างนี้ กลับยังไม่กล้าเถียงกลับน่าตกใจจริง ๆ"พวกคุณยังอึ้งทำอะไรอยู่? รีบโขกหัวขอโทษเพื่อนผมสิ!" จ้าวอู๋จี๋ถมึงตาและตะโกน"นี่..."ท่านหลงสี่ถึงกับขมวดคิ้ว สีหน้าดูแย่มากทายาทสายตรงของตระกูลหลง จะโขกหัวให้คนอื่นได้อย่างไร?ถ้ามันแพร่กระจายออกไป พวกเขาจะมีหน้าไปเจอคนอื่นอีกในอนาคตหรือ?"จ้าวอู๋จี๋ อย่ารังแกคนมากเกินไปเลย"หลงอ้าวหงุดหงิดบ้าง"แป๊ะ!"จ้าวอู๋จี๋
มีข่าวลือว่าตระกูลหลงมีผู้แข็งแกร่งในการฝึกร่างขั้นจงซือ ถูกเรียกว่าเป็นคู่คนชั่ววันธรรมดาไม่เคยปรากฏตัวง่าย ๆ ไม่คิดว่าวันนี้ จะมาที่นี่กับหลงซิวเสียนถ้าต้องลงมือจริง ๆ กลัวว่าจะได้เปรียบอะไรไม่ได้เลยจ้าวอู๋จี๋ลูบคางและคิดว่าจะแก้แค้นอย่างไร"ฮึ่มฮึ่ม... เทพเจ้าแห่งสงครามแล้วยังไงล่ะ? จะไม่สามารถทำอะไรตระกูลหลงได้เหมือนกันสิ"หลงอ้าวแอบบ่นอยู่ในใจของเขา และหน้าของเขาก็มีความเย่อหยิ่งเล็กน้อยมีลุงใหญ่คอยสนับสนุนอยู่ แม้แต่จ้าวอู๋จี๋ก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้"ตามที่คาดไว้ พี่ใหญ่ยังมีบารมีพอ!"ท่านหลงสี่เชิดหน้าชูตา ได้หาความมั่นใจเดิมอีกครั้งแม้ว่าตระกูลจ้าวจะมีอำนาจใหญ่ แต่ตระกูลหลงก็ไม่ใช่คนที่อ่อนแออะไรเนื่องจากการดํารงอยู่ของหลงซิวเสียน ในขณะนี้ ลูกหลานของตระกูลหลงทั้งหมดล้วนแข็งกร้าวขึ้น"ลู่เฉิน ตระกูลหลงดูเหมือนจะไม่ไว้หน้าผทเลย จะสู้กันไหม?"จ้าวอู๋จี๋หันกลับมาและมองไปที่ลู่เฉินด้วยความสอบถามเล็กน้อยตราบใดที่อีกฝ่ายพยักหน้า แม่งไม่สนใจว่าจะเป็นตระกูลหลงหรืออะไร สู้ก็แล้วกันยังไงมีคนจะจัดการให้"ในเมื่อท่านหลงมาแล้ว งั้นก็ช่างเถอะ" ลู่เฉินพูดเบาๆแม้ว
เมื่อมองไปที่ชายวัยกลางคนหลังค่อมที่ไร้บารมีหลงซิวเสียนและน้องชายของเขกลัวจนหนังหัวชา เงียบกริบไปท่านที่อยู่ตรงหน้านี้ นั่นคือปรมินทร์ของประเทศหลง เป็นคนที่แม้จักรพรรดิเห็นก็ต้องเคารพมากจะบอกอย่างไม่เกินจริงว่า ตราบใดที่ท่านคนนี้ดีใจ ก็สามารถตัดพวกเขาก่อนได้"ฮะ?"เมื่อเห็นชายหลังค่อม ลู่เฉินก็อดหน้ามืดไม่ได้ในสายตาของเขามีความโกรธลุกขึ้น"มีละครดีๆ ให้ดูแล้วนะ"จ้าวอู๋จี๋ยกมุมปาก และรีบถอยไปด้านข้าง ท่าทางนั้นดูมีความสุขในความโชคร้ายของผู้อื่นภายใต้สายตาของทุกคน ชายหลังค่อมเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามาในประตู ไม่มีบารมีอะไร ไม่มีออร่าอะไร มีแค่ความธรรมดาแต่ทุกที่ที่มันเดินผ่าน ฝูงชนกลับกระจายออกไปโดยอัตโนมัติโดยไม่สามารถควบคุมได้ในที่สุด เขาก็หยุดอยู่ตรงหน้าลู่เฉิน"ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะโตขนาดนี้แล้ว"ลู่ว่านจุนมองดูลู่เฉินที่สูงกว่าตัวเองครึ่งหัวและอดไม่ได้ที่จะยิ้มเผยให้เห็นฟันหน้าที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งดูตลกไปหน่อย"ผมก็ไม่คิดว่าคุณยังไม่ได้ตาย"สายตาของลู่เฉินเหมือนมีด น้ำเสียงเขาเย็นชาเป็นพิเศษพอได้ยินเช่นนั้น หลงซิวเสียนและน้องเขาก็อดแสดงความตกใจไม