บทที่320

ตอนเที่ยง ในสโมสรแห่งหนึ่งของตระกูลหม่า

"บูม!"

ขวดเหล้าแดง ถูกที่หัวนายหม่าเทียนหาวอย่างแรง

เลือดคลุกเคล้ากับเหล้า กระจายไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว

"ไอคนที่แซ่หม่า ครั้งนี้คุณทําร้ายกูมาก"

บนโซฟา เหลยเจิ้นนตาแดงก่ำและใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ "คุณบอกว่าลู่เฉินเป็นตัวละครเล็กๆ ไม่ใช่หรือ ทําไมถึงเก่งขนาดนี้ แม่งคุณตั้งใจหลอกผมหรือเปล่า"

มาตามคําสั่งของอาจารย์เพื่อแก้แค้นให้หม่าหยาง เดิมคิดว่าจะสามารถสร้างความโดดเด่นได้

ไม่คิดว่าจะพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชถึงขนาดบำเพ็ญก็ถูกพัง

ย่อมเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"ท่านเหลย เท่าที่ผมรู้ ลู่เฉินไม่มีภูมิหลังอะไร เป็นตัวละครเล็กๆที่ไม่มีใครรู้จักจริงๆ ส่วนความสามารถของเขาเป็นอย่างไร ผมได้เตือนท่านแล้วแต่ท่านไม่ได้ใส่ใจ" หม่าเทียนหาวพูดอย่างก้มกน้า

"พูดแบบนี้ คุณกําลังโทษผมว่าความสามารถของผมไม่เก่งเหรอ" เหลยเจิ้นทําหน้าดุร้าย

ถ้าไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาต้องให้สั่งสอนหม่าเทียนหาวบ้าง

"ผมแค่คิดว่า การจัดการกับคนแบบนี้ ไม่จําเป็นต้องใช้วิธีที่เปิดเผยขนาดนี้ ขอแค่สามารถฆ่ามันได้ วิธีการใดๆก็ได้" หม่าเทียนหาวอธิบาย

"แม่งคุณกำลังสอนผมทํางานเหรอ"

เห