"แก้ไม่ได้เหรอ?"หม่าเทียนหาวขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเขาแย่มาก "ถ้าตามที่คำพูดแบบนี้ มีแต่ไอ้เด็กที่แซ่ลู่เท่านั้นที่สามารถรักษาโรคของลูกสาวผมได้หรือ?""เรียนผูกต้องเรียนแก้ ใครเป็นคนจี้จุดก็ต้องหาคนนั้น" หมอกล่าว"ไอ้เด็กคนนี้โหดเหี้ยมจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะใช้วิธีการที่ต่ำต้อยแบบนี้!"หม่าเทียนหาวกัดฟัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงดุร้าย"คุณหม่าครับ ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะครับ?"อาจารย์ฟางถามอย่างลองใจการติดสินบนฉาวซวนเฟยล้มเหลวไปแล้ว และผู้ดูแลหลงก็ถูกทุบตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัสวิธีอ่อนโยนไม่ได้ผล วิธีที่รุนแรงก็ไม่ได้ผลด้วยชั่วขณะหนึ่ง พวกเขาดูเหมือนจะไม่สามารถทำอะไรลู่เฉินได้เลยที่สำคัญที่สุดคือชีวิตของหม่าตินหลานยังคงบีบอยู่ในมือของอีกฝ่ายแม้ว่าจะมีมาตรการตอบโต้จริง ๆ ตอนนี้ก็เป็นพะว้าพะวัง ไม่กล้าทำอะไรอย่างสุ่มๆเงียบไปครึ่งหนึ่ง ในที่สุดหม่าเทียนหาวก็เอ่ยปากแล้ว “โทรหาไอ้เด็กคนนั้น พร้อมที่จะเจรจา”"ครับ!"อาจารย์ฟางไม่กล้าลังเล เขารีบขอเบอร์ของลู่เฉินมาหลังจากโทรออกแล้ว เขาก็ยื่นให้หม่าเทียนหาว"ฮัลโหล ใครครับ?" เสียงของลู่เฉินดังขึ้น"ผมเป็นหม่าเทียนหาว"หม่าเทียนหา
"พอแล้ว!"เมื่อตาเฒ่าหลี่เห็นจางชุ่ยฮัวโหยกเหยก เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะคอกเบา ๆ "ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเอาเรื่องความรับผิดชอบ ในเมื่อเจอความยากลําบากแล้ว งั้นสิ่งที่ทุกคนควรทำคือช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และผ่านความยากลําบากไปด้วยกัน แต่ไม่ใช่การคลุกวงใน!""ท่านพูดอย่างง่ายดายนะ นั่นเป็นคำสั่งแบนของตระกูลหม่า อีกไม่กี่วัน พวกเราก็จะล้มละลาย ถึงตอนนั้น ในเมืองเจียงหลิงจะไม่มีที่ให้พวกเราอยู่อีกแล้ว" จางชุ่ยฮัวโกรธมาก"ใช่นะ! ถ้าไม่ใช่ลู่เฉินที่สร้างปัญหาและทำให้พวกเราเดือดร้อน ตระกูลหลี่จะตกอยู่ในสภาพวันนี้ได้อย่างไรหรือ?" หลี่ห้าวและคนอื่นก็พูดคล้อยตาม"ลู่เฉิน เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ฉันหวังว่าคุณจะให้คำอธิบายกับฉันหน่อย" จู่ ๆ หลี่ชิงเหยาก็เอ่ยปากในเวลานี้ เธอยังคงหาทางที่ให้อีกฝ่ายหลุดจากสถานการณ์ที่อึดอัดอยู่"หม่าตินหลานใช้อำนาจบาตรใหญ่ ผมแค่ลงมือสั่งสอนเธอเท่านั้น" ลู่เฉินไม่ได้ปฏิเสธ"เอ๊ะ ทุกคนได้ยินแล้วใช่ไหม? เขาเป็นคนที่ตีคน ก็เป็นคนที่สร้างภัยพิบัติขึ้นด้วย ที่ตระกูลหลี่ถูกแบน ทั้งหมดเป็นเพราะเขา!" จางชุ่ยฮัวเอ็ดตะโรอย่างรุนแรงขึ้น"ลู่เฉิน แกที่เป็นตัวซวยคนนี้ แกทำร้ายพวกเรา
"อ๊ะ?"เมื่อมองดูคนในตระกูลหม่าที่คุกเข่าลง หลี่ห้าวและคนอื่น ๆ ตกใจจนอึ้งไปหมดโดยตรงพวกเขาเบิกตากว้างไปทีละคน บนหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อพวกเขาไม่คาดคิดว่าคนตระกูลหม่าที่สูงส่งเสมอจะคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาคนใหญ่คนโตเหล่านี้ที่เย่อหยิ่งในวันธรรมดา เคยต่ำต้อยขนาดนี้เมื่อไหร่?วันนี้เกิดอะไรขึ้น?เป็นบ้าอะไรเนี่ย?"นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ตระกูลหม่าไม่ได้มาแก้แค้นหรือ? ทำไมคุกเข่าลงทั้งหมดแล้ว?""ตระกูลหม่ากําลังทำอะไรล่ะ? จะไม่มีการสมคบคิดอะไรใช่ไหม?""เรื่องผิดปกติต้องมีส่วนที่แปลกๆ ผมคิดว่า ตระกูลหม่าจะปล่อยท่าไม้ตายแล้ว"เมื่อมองไปที่คนในตระกูลหม่าที่คุกเข่าลงทั้งหมด คนในตระกูลหลี่ไม่เพียงแต่ไม่มีความสุขแม้แต่น้อย กลับกลัวเป็นพิเศษบางคนถึงกลัวจนขาอ่อนแรงและยืนไม่มั่นคงแล้วเพราะฉากตรงหน้านี้ สะเทือนใจจริงๆลูกของชนชั้นสูงศักดิ์จะคุกเข่าให้พวกเขาหรือ?สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาไม่กล้าคิดแม้แต่ในฝันเลย"คุณหลี่ชิงเหยาครับ ขอโทษจริงๆครับ""เมื่อคืนตระกูลหม่าเราทำผิดก่อน วันนี้ คุณหนูของเรามาเพื่อขอโทษด้วยตัวเอง หวังว่าคุณหลี่จะให้อภัยเรา"หลังจากพ่อบ้านหม่าเป็นผู้นํ
เมื่อหม่าตินหลานและคนในตระกูลหม่าจากไปคนในตระกูลหลี่ยังคงมีภาพลวงตาเหมือนฝันอยู่พวกเขานึกภาพไม่ออกจริง ๆ ว่าหลังจากถูกทุบตี คุณหนูหม่าที่สูงส่งในอดีต ไม่เพียงแต่ไม่ได้มาเอาเรื่องเท่านั้น แต่ยังริเริ่มที่จะวางตัวลงและขอโทษพวกเขาด้วยตัวเองเหลือเชื่อจริง ๆ"วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหม่า? ทำไมถึงต่ำต้อยขนาดนี้?""ใช่สิ ถ้าไม่ได้หยิกตัวเอง ผมยังนึกว่ากําลังฝันอยู่เลยเนี่ย""หรือคุณหนูหม่าคำนึงถึงผลประโยชน์ส่วนรวมด้วยและตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง เลยมาขอโทษด้วยตัวเอง?""ไร้สาระ คนในตระกูลหม่ามีกี่คนที่เป็นคนดีล่ะ?"คนในตระกูลหลี่ต่างคนต่างแย่งกันพูดและเริ่มวิจารณ์กัน เป็นเวลานานที่ไม่สามารถสงบได้"หรือว่าเพราะลู่เฉินหรอ?"ถานหงมีสีหน้าที่สงสัย ในใจเธอคาดเดาไม่ออกเล็กน้อบตั้งแต่เมื่อคืนที่ตีคน ลู่เฉินก็แสดงให้เห็นถึงความสงบที่เหนือคนทั่วไปราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาถ้าไม่เป็นไม่รู้เรื่อง ก็คือทำตัวเป็นคมในฝักแต่พอเธอคิดว่าลู่เฉินแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องมา 3 ปี ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรเธอก็ยากที่จะเชื่อว่าอีกฝ่ายมีความสามารถที่จะทำให้ตระกูลหม่ายอมจ
"ฉันหรือ?"เมื่อสายตาของทุกคนมองเข้ามา ถานหงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อยเธอก็แค่มาเฝ้าดูเรื่องสนุกเท่านั้น ทำไมอยู่ดีๆถึงยุ่งกับเธอแล้ว?"ถานหง พูดทุกอย่างที่คุณเห็นออกมา อย่าปิดบังใด ๆ เลย ฉันต้องดูว่าไอ้ขยะนี้ยังพูดเล่นลิ้นได้อย่างไร?" จางชุ่ยฮัวเอามือเท้าเอว"ใช่สิถานหง ได้เห็นอะไรก็พูดตรงๆ ต้องเปิดเผยคำโกหกของไอ้เด็กคนนี้ให้ได้!" ทุกคนต่างพูดเห็นด้วย"นี่..."ถานหงอยากพูดแต่ก็หยุดปฏิกิริยานี้ทำให้ทุกคนคาดเดาไม่ได้เล็กน้อยแล้วโดยเฉพาะหลวี่ยวี่ถาง หัวใจเต้นแรงเหมือนตีกลองเลย และเหงื่อออกมาจากหน้าผากแล้วตอนแรกเมื่อเขาได้ยินลู่เฉินบอกความจริงมา เขาก็กลัวมากพอแล้วถ้าถานหงรู้อะไรบางอย่างและเปิดเผยคำโกหกของเขาจริง ๆ เขาจะเสียหน้าไปหมด"ถานหง เรื่องเมื่อวาน ผมเชื่อว่าคุณรู้ดีที่สุด บอกความจริงกับทุกคนเถอะ" ลู่เฉินพูดเบา ๆ"ลู่เฉิน! พอได้แล้ว ไว้หน้าให้ตัวเองบ้างเถอะ" หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย"ถานหง ไม่ต้องกลัวนะ ป้าจะสนับสนุนคุณ ไม่ว่าจะเห็นอะไร คุณก็สามารถพูดออกมาได้เลย" ท่าทางของจางชุ่ยฮัวดูเหมือนจะให้ท้ายลูกตัวเอง"เมื่อคืน..."ถานหงลังเลไปหลายวินาที ทันใดนั้นสาย
"แป๊ะ!"เสียงที่คมชัดเสียงหนึ่งมือของหลี่ชิงเหยาตบไปที่หน้าลู่เฉินอย่างหนักเนื่องจากใช้แรงมากเกินไป บาดแผลที่พันผ้าพันแผลบนมือเธอได้ฉีกขาดอีกครั้งเลือดทะลักออกมาตามซอกนิ้วลู่เฉินลูบใบหน้าที่แสบและยืนอยู่ที่เดิมอย่างเงียบ ๆ สีหน้าเขาไม่มีอารมณ์ใด ๆเขาสามารถยอมรับความเข้าใจผิดและการดูถูกได้ แต่ทนไม่ได้ภรรยาเก่าของเขาตบเขาเพื่อผู้ชายคนอื่น"ทำไม? ทำไมคุณถึงไม่ยอมสำนึกผิดและแก้ตัวใหม่ล่ะ?"หลี่ชิงเหยากัดฟัน เบ้าตาเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ทำท่าไม่พอใจเธอไม่เข้าใจว่าทำไมลู่เฉินถึงกลายเป็นแบบนี้ใจแคบ ขี้อิจฉาริษยา สร้างข่าวลือ แถมยังกินบนเรือนขี้บนหลังคาด้วยซ้ำนิสัยไม่ดีต่าง ๆ ล้วนรวมอยู่ในตัวเขาเธอจะใช้ตบนี้ ตีอีกฝ่ายให้ตื่น!"ฮึ่มๆ! ไอ้แก สู้กับกูเหรอ? แกยังอ่อนอยู่นิดหน่อย"เมื่อหลวี่ยวี่ถางมองดูคนสองคนที่กลายเป็นศัตรูกัน เขาก็อดหัวเราะเย็นชาไม่ได้แม้ฟันเขาจะหลุดไปสองซี่ แต่พอเขาเห็นหลี่ชิงเหยาออกหน้าแทนเขา และตบลู่เฉินไปหนึ่งทีในใจเขาก้หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะภูมิใจเล็กน้อย"ตีได้ดีมาก คนประเภทนี้ก็ควรถูกตี!" จางชุ่ยฮัวตาเป็นประกาย"ถูกต้อง! ไม่ให้บทเรียนเขาหน่อย เขาก็
เมื่อหลี่ชิงเหยาเดินโซเซกลับไปที่วอร์ด เธอก็เหมือนสูญเสียจิตวิญญาณไปสีหน้าเธอเหม่อลอย ดวงตาคู่นั้นไร้อารมณ์แม้กระทั่งเธอไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามือที่พันด้วยผ้าพันแผลของเธอยังคงมีเลือดไหลลงมาอยู่แววตาที่สิ้นหวังของลู่เฉินตอนที่เขาจากไปนั้น เหมือนมีดแทงเข้าที่หัวใจของเธออย่างรุนแรงเธอรู้ว่า เขาสองคนเดินไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเมื่อก่อน เธอให้ความสำคัญกับอาชีพการงานเสมอ และมุ่งมั่นที่จะสร้างโลกใหม่เธอเลยมองข้ามสิ่งไปเยอะ และทิ้งของไปมากแต่ตั้งแต่วันหย่านั้น เธอก็ค่อย ๆ พบว่าปรากฎว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญกว่าอาชีพแต่น่าเสียดายที่เธอเข้าใจได้สายเกินไป"ลูก ฉันเพิ่งสอบถามมาแล้ว..."เมื่อจางชุ่ยฮัวเห็นหลี่ชิงเหยาเดินเข้าประตู เธอก็ใกล้ไปทันทีและอธิบายว่า "ไอ้ลู่เฉินคนนั้นแค่อ้างบารมีคนอื่นเท่านั้น เขาทำอะไรกับคุณหนูหม่าและขู่ด้วยชีวิตของเธอ ถึงจะบังคับให้ตระกูลหม่าก้มหัวลง ท้ายที่สุดแล้ว เขาแค่ใช้วิธีการที่ชั่วร้ายเท่านั้น""ถูกต้อง! ไอ้ลู่เฉินคนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ เพื่อทำตัวเด่น ทำเรื่องที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายทั้งนั้น!" หลี่ห้าวพูดเห็นด้วยในตอนแรก พวกเขารู้สึกประหลาด
หลังจากกลับมที่โรงพยาบาลผิงอันลู่เฉินก็ดื่มเหล้าคนเดียว แก้วแล้วแก้วเล่า ไม่ได้หยุดเลยแม้ว่าสีหน้าเขาจะไร้อารมณ์ แต่ในใจเขาก็ใจร้อนเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ความรู้สึกสามปี บางที ถึงเวลาปล่อยวางแล้วจริง ๆ"คุณหมอ! คุณหมอ..."เมื่อลู่เฉินมึนเมาเล็กน้อย เสียงเคาะประตูที่เร่งรีบก็ดังขึ้นพอเขาเปิดประตูโรงพยาบาลออกมาดู ก็เห็นว่าข้างนอกมีสาวสวยสองคนยืนอยู่สาวคนหนึ่งในชุดขาว หน้าตาดูบริสุทธิ์และน่ารัก เหมือนนางฟ้าที่ลงมาจุติ บริสุทธิ์มากสาวอีกคนสวมชุดสู้สีดำ ใบหน้าประณีต เต็มไปด้วยความองอาจผึ่งผาย ดูเหมือนจะมีความรู้สึกที่ไม่แพ้ลูกผู้ชายแต่ตอนนี้เธอหน้าซีด ได้รับบาดเจ็บที่ท้องและเลือดไหลไม่หยุด"พี่คะ ขอถามหน่อยว่าคุณหมอที่นี่อยู่ไหมคะ? เพื่อนฉันได้รับบาดเจ็บและต้องการรักษาอย่างเร่งด่วนค่ะ!" สีหน้าของสาวในชุดขาววิตกกังวล"ผมก็คือหมอ เข้ามาเถอะ" ลู่เฉินหลีกทางให้"ขอบคุณค่ะพี่"สาวในชุดขาวรีบกล่าวขอบคุณซ้ำๆ แล้วหันไปหาคนรอบข้าง "พี่อวิ๋นคะ ฉันพยุงให้คุณเข้าไป""เดี๋ยวก่อน!"ต่งอวิ๋นขมวดคิ้ว "น้องเสวี่ย ตัวคนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนติดเหล้า ฉัน