บทที่1181

"เชี่ย! ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วหรือ กล้าพูดกับหยางเจี๋ยแบบนี้เหรอ"

"เด็กคนนี้บ้าเกินไป ไม่ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหาเลย"

"นักสู้ขิงนิกายเล็ก ๆ จะกล้าท้าทายศิษย์เอกของแก๊งเจิ้นหุนเหรอ นี่มันหาทางตายเองจริง ๆ"

“......”

คําพูดของลู่เฉินทําให้เกิดเสียงอึกทึกครึกโครมไปรอบ ๆ

เหล่านักสู้วิจารณ์กันเรื่อยๆ ต่างมองด้วยสายตามองคนปัญญาอ่อน

ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญอย่างหยางเจี๋ย ยอมอ่อนข้ออย่างซื่อสัตย์ก็ไม่เป็นไรไม่ใช่หรือ

โขกหัวสักกี่ครั้ง พูดจาดี ๆ แม้จะขายหน้าไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็สามารถรักษาชีวิตไว้ได้

ตอนนี้รู้ทั้งรู้ว่าเอาชนะไม่ได้ ยังต้องยั่วยุโดยตรง นี่ไม่ใช่คนปัญญาอ่อนหรือ

"ชายคนนี้คิดอะไรอยู่"

จั่วซินเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

จริง ๆ แล้วเธอไม่อยากทําให้เรื่องนี้ใหญ่ขึ้น แต่คําพูดของลู่เฉินทําให้ความขัดแย้งรุนแรงขึ้นอย่างสมบูรณ์อย่างไม่ต้องสงสัย

ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องของเธอแล้ว แต่เกี่ยวกับชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของแก๊งเจิ้นหุน

"ศิษย์พี่ลู่ คนอื่นเขาเป็นศิษย์เอกของแก๊งเจิ้นหุน พวกเรารุกรานไม่ได้ รีบขอโทษเขาเถอะไม่งั้นภัยพิบัติครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นทันที"

หลินหรงใจร้อนขึ้น รีบเกลี้ยกล่อมด้วย